สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้อยากจะมาเล่าปัญหาครอบครัวให้ฟัง พอดีเราไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใครดี เราลองปรึกษาเพื่อนๆแล้วก้ไม่ค่อยจะดีเท่าไร
เลยลองมาตั้งกระทู้ดูค่ะ
เข้าเรื่อง
เรารู้สึกอึดอัดเวลาเราอยู่กับพ่อแม่อะ ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ค่อยกล้าพูดกล้าทำอะไรมาก กับพ่อนี้ไม่ค่อยจะพูดอะไรกับเราเลย เรามักจะคุยกับแม่มากกว่า แต่แม่เราไม่ใช่แม่แท้ๆนะ เป็นแม่เลี้ยง แต่เรารู้สึกรักและไม่รังเกียจเลยรักเหมือนแม่ๆจริงๆด้วยซํ้า แม่แท้ๆเราเลิกกับพ่อตอนเราอายุ 6 ขวบ เราไม่รู้ว่าเลิกกันเพราะอะไร แล้วหลังจากนนั้น พ่อเราก้อาสาขอเลี้ยงเอง เราก้แอบน้อยใจนิดๆ ทำไมแม่ไม่เอาเราไปเลี้ยง? แต่เราก้บอกกับตัวเองว่าถึงแม่เราจะไม่เอาเราไปเลี้ยง แต่พ่อเราก้เลี้ยงเรามาจนโตได้ อายุ 15 จากนั้นพ่อก็เริ่มหาแฟนใหม่ หรือแม่เลี้ยงเราเอง เขาก้นิสัยดีมากๆ ใจดีมาก แล้วเราก้บอกกับพ่อว่าอยากให้เขาเป็นแม่เรา พ่อเราก้ไม่ได้แปลกใจอะไรแต่กับบอกให้เลย (ขอแทน เขา ว่าแม่ก่อนนะ555) เขาก้เหมือนจะไม่ได้ว่าอะไรด้วย เหมือนจะรับเราเป็นลูกไปเลยเหมือนสร้างครอบครัวใหม่ เริ่มรู้สึกผูกพัน เริ่มเรียกตัวเองว่าแม่ เหมือนแม่ลูกกันจริงๆ จากนั้นประมาณเราขึ้น ป4-5 เราติดเกมมากจนวันนึกเราทะเลาะกับแม่เพราะแม่เรายึดไอแพดไม่ให้เล่น คือตอนนั้นเราติดหนักมากๆๆ ไม่ทำอะไรเลย ตื่นมาก้จับเลย เราโมโหมากด่าไปไม่คิด ไม่มีสติ แม่เราจะจับไม้กวาดมาตีแต่เรากรี้ด แล้วพูดว่า "ไม่ใช่แม่กุจริงๆ อย่าตีกู กุไม่เคารพแล้ว" ที่เราพูดไปแบบนั้นเพราะเราโกรษมาก ก้ติดเกมมากๆ ตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่ค่อยจะสำนึก ไม่คิดอะไรเลย แทบจะคิดแต่เรื่องเกม แต่เรื่องเรียนเราไม่เคยตก สอบได้เลขตัวเดียวตลอด
แล้วหลังจากนนั้นแม่ก้มีน้องอีกคนมา ตอนเราอยู่ ป6 ชื่อว่า บี (ชื่อสมุตินะ) แล้วหลังจากคลอดมา เรารู้สึกว่าแม่ไม่ค่อยจะสนใจเราเลย รักน้องมากว่า เราน้อยใจ เคยแอบไปร้องไห้ในห้องบ้างแหละ เราพยายามปอปใจตัวเองเลื่อยมา แล้วพยายามไม่คิด
หลังจากนั้นมาเราก้รู้สึกว่า แม่ไม่ค่อยซื้อของให้เราเลย เป็นพ่อเราสะมากกว่าที่จะซื้อให้เรา แต่ก้ไม่ได้คิดอะไร
จนเราอายุ 14 เข้า ม2 เราติดเกมแบบสุดๆ แล้ววันนึงก้กลับมาทะเลาะกันอีก จนพ่อบอกว่าจะดูเราไม่ไหวแล้ว ก้เลยบอกให้เราเก็บของไปอยู่บ้านย่า แล้วยึดทรศไม่ให้เราเล่น ไอแพดด้วย เราร้องไห้จนแทยจะขาดใจแต่พ่อก้ไม่ให้ทรศเราหลอก พอเรามายุบ้านย่าก้ไม่มีอะไรทำ ดูแต่ทีวี จนกลับมาสนใจการเรียนสุดๆ สอบได้ที่ 1 พ่อก้เห็นความดีหรือสงสารด้วยแหละ เลยเอาทรศมาให้เล่นแล้วเราก้ขอ ทรศใหม่เครื่องนึงพ่อก้ซื้อให้
เราก้เริ่มกลับมาคิดได้ก้ตอน อยู่ ม3 พอดี เราเริ่มเลิกเล่นเกม เลิกติดเกม สนใจการเรียนแล้ว ถ้าเราสอบได้เกรดดีเราก้ขอของอย่างนึงได้
แล้วปัจจุบันตอนนี้ เรากับรู้สึกว่า อึกอัดขึ้น เพราะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้เรายังอยู่บ้านย่า ยังไม่ได้กลับ แต่เราอยากกลับนะเอาจริงๆ แต่พ่อเราก้ขอให้อยู๋เป็นเพื่อนย่าไปก่อน เพราะย่าเราตอนนี้อายุ 68 จะ 69 แล้ว เราก้เลยโอเคก้ได้อยู่ไปก่อน แต่เสาร์อาทิตก้พาเราไปนอนบ้านนะ แล้วก้มาส่ง นี้แหละเป็นเหตุผลนึงที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัด ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานๆ มันก้จะเกรงใจ ไม่ค่อยกล้าทำอะไรมาก มันรู้สึกห่างเหิน แล้วไม่กี่วันที่ผ่านมาเราก้ไปปรึกษากับเพื่อนของพ่อเรา แล้วแกก้แนะนำหลายอย่างให้เราทำนู้นทำนี่แต่มันก้ดีจริงๆแหละ พอมาไม่กี่วันแม่เราก้ทักมาในไลน์ บอกว่าเราหน้าไหวหลังหลอก พออยู่กับย่าก้ว่าแม่ พออยู่แม่ก้ว่าย่า ก้จริงนะเราที่อยู่กับแม่ก้ว่าย่า เพราะเรารู้สึกว่าย่าเราขี้งก ไม่ค่อยจะซื้อของให้ ตังอะไรแม่กับพ่อเราก้เป็นคนจ่ายให้เป็นรายเดือน แล้วมาบอกว่าตังพวกนั้นเป็นของย่า นี้แหละเราโคตรไม่ชอบ แต่ทำไงได้มันเป็นสันดารของย่าเราไปแล้ว คงต้องทำใจอะ แม่เราก้ถามว่าอยากกลับมาบ้านมั้ย ดราก้บอกอยากกลับ แต่จะอยู่ไปก่อนเพราะพ่อขอให้เราดูย่า แล้วเราก้รู้สึกเสียดายของที่เอามาให้ แบบพวก ทีวี แอร์ ไวไฟ ของบลาๆ ที่ขนมา ก้เลยอะอยู่ไปก่อนก้ได้วะ แล้วไอที่เราอยูาย่าแล้วว่าแม่ นี้ขอบอกเลยว่าเราไม่เคยนะ มีแต่แม่แหละที่ชอบคิดไปเอง ว่าเราเองเออเองไปหมด ไม่รู้ความจริงก้ว่าเราไปหมดแต่ก้ช่างเถอะ สักวันเดียวก้รู้เอง แม่เรายังเชื่อเรื่องกรรมสะอีกว่า ที่เรามาเจอกันมันอาจจะเพราะชาติที่แล้วเราอาจจะเป็นลูกกัน เราก้เคยคิดนะแต่ก้ไม่อยากโทษกรรมสักเท่าไร แล้วแม่เราก้เคยบอกว่าถ้าแม่กะพ่อตายไปแล้วฝากเลี้ยงน้องต่อด้วยนะ ส่งเรียนให้ด้วยแม่จะได้หายหมดห่วง เรื่องน้องนะเราจะเลี้ยงจริงๆ ไม่มีวันทิ้งหลอกเพราะเราก้รักน้องเหมือนกัน น้องเราแท้ๆเลยแต่คนละแม่เฉยๆ แต่ถ้าน้องเราคิดว่าเราไม่ใช่พี่จริงๆก้ไม่เป็นไรหลอก เราก้จะแสดงความรักต่อไป เราชอบคิดถึงเรื่องอนาคตตลอด จนเก็บมาคิดมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องครอบครัว กลัวไปต่อไม่ได้บ้าง กลัวหลายๆอย่าง แต่เราก้บอกกับเองว่าให้เข้มแข็งไว้ เดียวมันก้ผ่านไป เราทำได้อยู่แล้ว
มีปัญหาครอบครัว รู้สึกอึดอัดทำไงดี?
เลยลองมาตั้งกระทู้ดูค่ะ
เข้าเรื่อง
เรารู้สึกอึดอัดเวลาเราอยู่กับพ่อแม่อะ ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ค่อยกล้าพูดกล้าทำอะไรมาก กับพ่อนี้ไม่ค่อยจะพูดอะไรกับเราเลย เรามักจะคุยกับแม่มากกว่า แต่แม่เราไม่ใช่แม่แท้ๆนะ เป็นแม่เลี้ยง แต่เรารู้สึกรักและไม่รังเกียจเลยรักเหมือนแม่ๆจริงๆด้วยซํ้า แม่แท้ๆเราเลิกกับพ่อตอนเราอายุ 6 ขวบ เราไม่รู้ว่าเลิกกันเพราะอะไร แล้วหลังจากนนั้น พ่อเราก้อาสาขอเลี้ยงเอง เราก้แอบน้อยใจนิดๆ ทำไมแม่ไม่เอาเราไปเลี้ยง? แต่เราก้บอกกับตัวเองว่าถึงแม่เราจะไม่เอาเราไปเลี้ยง แต่พ่อเราก้เลี้ยงเรามาจนโตได้ อายุ 15 จากนั้นพ่อก็เริ่มหาแฟนใหม่ หรือแม่เลี้ยงเราเอง เขาก้นิสัยดีมากๆ ใจดีมาก แล้วเราก้บอกกับพ่อว่าอยากให้เขาเป็นแม่เรา พ่อเราก้ไม่ได้แปลกใจอะไรแต่กับบอกให้เลย (ขอแทน เขา ว่าแม่ก่อนนะ555) เขาก้เหมือนจะไม่ได้ว่าอะไรด้วย เหมือนจะรับเราเป็นลูกไปเลยเหมือนสร้างครอบครัวใหม่ เริ่มรู้สึกผูกพัน เริ่มเรียกตัวเองว่าแม่ เหมือนแม่ลูกกันจริงๆ จากนั้นประมาณเราขึ้น ป4-5 เราติดเกมมากจนวันนึกเราทะเลาะกับแม่เพราะแม่เรายึดไอแพดไม่ให้เล่น คือตอนนั้นเราติดหนักมากๆๆ ไม่ทำอะไรเลย ตื่นมาก้จับเลย เราโมโหมากด่าไปไม่คิด ไม่มีสติ แม่เราจะจับไม้กวาดมาตีแต่เรากรี้ด แล้วพูดว่า "ไม่ใช่แม่กุจริงๆ อย่าตีกู กุไม่เคารพแล้ว" ที่เราพูดไปแบบนั้นเพราะเราโกรษมาก ก้ติดเกมมากๆ ตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่ค่อยจะสำนึก ไม่คิดอะไรเลย แทบจะคิดแต่เรื่องเกม แต่เรื่องเรียนเราไม่เคยตก สอบได้เลขตัวเดียวตลอด
แล้วหลังจากนนั้นแม่ก้มีน้องอีกคนมา ตอนเราอยู่ ป6 ชื่อว่า บี (ชื่อสมุตินะ) แล้วหลังจากคลอดมา เรารู้สึกว่าแม่ไม่ค่อยจะสนใจเราเลย รักน้องมากว่า เราน้อยใจ เคยแอบไปร้องไห้ในห้องบ้างแหละ เราพยายามปอปใจตัวเองเลื่อยมา แล้วพยายามไม่คิด
หลังจากนั้นมาเราก้รู้สึกว่า แม่ไม่ค่อยซื้อของให้เราเลย เป็นพ่อเราสะมากกว่าที่จะซื้อให้เรา แต่ก้ไม่ได้คิดอะไร
จนเราอายุ 14 เข้า ม2 เราติดเกมแบบสุดๆ แล้ววันนึงก้กลับมาทะเลาะกันอีก จนพ่อบอกว่าจะดูเราไม่ไหวแล้ว ก้เลยบอกให้เราเก็บของไปอยู่บ้านย่า แล้วยึดทรศไม่ให้เราเล่น ไอแพดด้วย เราร้องไห้จนแทยจะขาดใจแต่พ่อก้ไม่ให้ทรศเราหลอก พอเรามายุบ้านย่าก้ไม่มีอะไรทำ ดูแต่ทีวี จนกลับมาสนใจการเรียนสุดๆ สอบได้ที่ 1 พ่อก้เห็นความดีหรือสงสารด้วยแหละ เลยเอาทรศมาให้เล่นแล้วเราก้ขอ ทรศใหม่เครื่องนึงพ่อก้ซื้อให้
เราก้เริ่มกลับมาคิดได้ก้ตอน อยู่ ม3 พอดี เราเริ่มเลิกเล่นเกม เลิกติดเกม สนใจการเรียนแล้ว ถ้าเราสอบได้เกรดดีเราก้ขอของอย่างนึงได้
แล้วปัจจุบันตอนนี้ เรากับรู้สึกว่า อึกอัดขึ้น เพราะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ตอนนี้เรายังอยู่บ้านย่า ยังไม่ได้กลับ แต่เราอยากกลับนะเอาจริงๆ แต่พ่อเราก้ขอให้อยู๋เป็นเพื่อนย่าไปก่อน เพราะย่าเราตอนนี้อายุ 68 จะ 69 แล้ว เราก้เลยโอเคก้ได้อยู่ไปก่อน แต่เสาร์อาทิตก้พาเราไปนอนบ้านนะ แล้วก้มาส่ง นี้แหละเป็นเหตุผลนึงที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัด ไม่ได้อยู่ด้วยกันนานๆ มันก้จะเกรงใจ ไม่ค่อยกล้าทำอะไรมาก มันรู้สึกห่างเหิน แล้วไม่กี่วันที่ผ่านมาเราก้ไปปรึกษากับเพื่อนของพ่อเรา แล้วแกก้แนะนำหลายอย่างให้เราทำนู้นทำนี่แต่มันก้ดีจริงๆแหละ พอมาไม่กี่วันแม่เราก้ทักมาในไลน์ บอกว่าเราหน้าไหวหลังหลอก พออยู่กับย่าก้ว่าแม่ พออยู่แม่ก้ว่าย่า ก้จริงนะเราที่อยู่กับแม่ก้ว่าย่า เพราะเรารู้สึกว่าย่าเราขี้งก ไม่ค่อยจะซื้อของให้ ตังอะไรแม่กับพ่อเราก้เป็นคนจ่ายให้เป็นรายเดือน แล้วมาบอกว่าตังพวกนั้นเป็นของย่า นี้แหละเราโคตรไม่ชอบ แต่ทำไงได้มันเป็นสันดารของย่าเราไปแล้ว คงต้องทำใจอะ แม่เราก้ถามว่าอยากกลับมาบ้านมั้ย ดราก้บอกอยากกลับ แต่จะอยู่ไปก่อนเพราะพ่อขอให้เราดูย่า แล้วเราก้รู้สึกเสียดายของที่เอามาให้ แบบพวก ทีวี แอร์ ไวไฟ ของบลาๆ ที่ขนมา ก้เลยอะอยู่ไปก่อนก้ได้วะ แล้วไอที่เราอยูาย่าแล้วว่าแม่ นี้ขอบอกเลยว่าเราไม่เคยนะ มีแต่แม่แหละที่ชอบคิดไปเอง ว่าเราเองเออเองไปหมด ไม่รู้ความจริงก้ว่าเราไปหมดแต่ก้ช่างเถอะ สักวันเดียวก้รู้เอง แม่เรายังเชื่อเรื่องกรรมสะอีกว่า ที่เรามาเจอกันมันอาจจะเพราะชาติที่แล้วเราอาจจะเป็นลูกกัน เราก้เคยคิดนะแต่ก้ไม่อยากโทษกรรมสักเท่าไร แล้วแม่เราก้เคยบอกว่าถ้าแม่กะพ่อตายไปแล้วฝากเลี้ยงน้องต่อด้วยนะ ส่งเรียนให้ด้วยแม่จะได้หายหมดห่วง เรื่องน้องนะเราจะเลี้ยงจริงๆ ไม่มีวันทิ้งหลอกเพราะเราก้รักน้องเหมือนกัน น้องเราแท้ๆเลยแต่คนละแม่เฉยๆ แต่ถ้าน้องเราคิดว่าเราไม่ใช่พี่จริงๆก้ไม่เป็นไรหลอก เราก้จะแสดงความรักต่อไป เราชอบคิดถึงเรื่องอนาคตตลอด จนเก็บมาคิดมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องครอบครัว กลัวไปต่อไม่ได้บ้าง กลัวหลายๆอย่าง แต่เราก้บอกกับเองว่าให้เข้มแข็งไว้ เดียวมันก้ผ่านไป เราทำได้อยู่แล้ว