ตั้งแต่เล็กจนโต เหมือนรุ้สึกถุกเอาเปรียบตลอด ตอนเรียนช่วงปฐม-มัธยม ก้อถุกดุถุก ถุกตำหนิตลอดไม่ว่าจะทำอะไร อ่านเป่นเพราะเราเรียนไม่เก่งรึป่าวทุกคนถึงดุถุกแต่เรา แต่พอช่วงวัยทำงาน ก้อไม่พ้นเรื่องแบบนี้อีก เรายอมรับน่ะค่ะว่าเราเป่นคนไม่เก่ง อาจจะทำอะไรไม่ถุกใจใครเท่าที่ควร แต่คือเราอยู่ของเราดีๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาว่ามาด่า ไม่พอยังเอาเราไปนินทาใครคนอื่นฟัง ให้คนอื่นเกียดเราอีก อีกอย่าง อย่างเวลาเข้างานบ้างครั้งเรามาก่อน เข้ามาทีหลังเข้าก้อจะไม่ทำอะไรเลยแต่ต่างกะเราถ้าเรามาทีหลัง ต้องเตรียมตัวถุกตำหนิล่ะ ถุกเอาไปนินทาต่อล่ คือก้อไม่เข้าใจว่าไม่ชอบอะไรเรา แต่ถ้าจะบอกไม่ชอบเลยก้อไม่ใช่ เพราะบ้างครั้งก้อเอาเรื่องคนอื่นมานินทาให้เราฟังเหมือนกัน เห้อออ !! คือเอาง่ายๆ เค้าทำอะไรเค้าก้อไม่ผิด กับกันถ้าเราทำแบบเค้า เราเนี่ยแระผิดเต่มๆ บางครั้งเราก้อเคียดเราก้อน้อยใจในตัวเอง. ทำไมถึงทำอะไรก้อผิดไปสะทุกเรื่อง ที่เล้ามายังไม่หมดแค่นี้น่ะค่ะ แต่กัวมันจะยาวไปก้อจะชี้เกียจอ่านกันค่ะ เราควรทำยังไงดีค่ะ
ใครเคยน้อยใจในตัวเองไหม..? ที่บางครั้งทำอะไรก้อแย่ ก้อถุกเอาเปรียบ ถุกตำหนิยุตลอดเวลา