สวัสดีครับ
ต้องบอกก่อนเลยนะครับว่านี่เป้รกระทู้แรกของผมและผมเองก็เขียนไรไม่เก่งหรอกครับแต่ที่มาตั้งกระทู้ก็แค่อยากระบายในสิ่งที่ผมเก็บละอคดอัดอยู่ในใจ;
ผมมีแฟนเป็นรุ่นน้องกว่าผม5ปี และเราก็รักกันมากๆๆเราคบกันได้1ปีแล้วครับปัจจุบันก็ยังคบกันอยุ่นะ คือเราเรียนอยู่ต่างประเทศเรียนที่เดียวกันเลยเราเจอกันที่ต่างประเทศนั้นละครับ น้องเขามาเรียนมอ ปลายที่เดียวกับที่ผมเรียนมหาลัยแล้วบังเอิญได้รู้จักกัน ต่างคนก็แอบชอบกัน จนได้คบกัน ทุกอย่างไปได้ดีเสมอแล้วก็มีบางครั้งที่มะเลาะ ทะเลาะกันร้ายแรงก็เคย แต่ก็ยังคงอยุ่ด้วยกันเราต่างคบกันแบบไม่ให้พ่อแม่รุ้โดยเฉพาะ ฝ่ายผญ เพราะคุณพ่อเขาหวงมากครับ และแล้ววันที่เราคบกันครบรอบ1ปีก็มา พร้อมกับการจากลาของเราทั้งคู่ เพราะน้องเขาจบมอปลายแล้วเขาต้องกลับบ้านเขา (ผมกับแฟนผมคนละสันชาติ ผมไม่ขอกล่าวว่าประเทศไรละกัน) แน่นอนพอเขาจบเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกเรียนมหาวิทยาลัยที่ไหนก็ได้แต่ อาจจะไม่ใช่ที่เดียวกันกับผมแล้ว .....หรือเปล่า
สิ่งที่ผมกังวลที่สุดคือระยะทางห่างกัน ตอนนี้เราก็ยังเป็นแฟนกันอยุ่ แต่ต่างกันแค่เขาอยุ่บ้านกับพ่อแม่เขาทำให้การที่เราจะคุยกันมันช่างยากเย็นเหลือเกิน ได้เพียงแต่แชท แล้วก็ไม่ได้คุยไรมากแค่ บอกให้รุ่ง่าทำไร เท่านั้นวันนึงก็จะเป็นแบบนี้ตลอด บางคืนก็โทรมาหาแต่ก็แค่ คุยไม่นานมาก แค่นั้นผมก็ดีใจมากแล้วแต่ที่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองไหม เพราะบางทีผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม ผมรุ้สึกได้ว่าเหมือนเจาก็คงยังไงก็ได้กับผม เขาก็รักผมนั้นละแต่ แบบคงไม่ได้แบบยึดติดอะไรมากก ผมเลยลองมองตัวเองแล้วคิดว่าผมยึดติดกับเขามากไปหรือป่าว คือแฟนผมคงไม่รู้ เพราะผมเป็นคนที่ชิบเก็บความรุ้สึกไว้อยู่แล้ว มีไรไม่บอกตรงๆแล้วบางทีก็รู้สึกอึดอัดใจ มากเพราะผมคิดถึงมากแต่ ไม่รุ่จะทำยังไงเลย และผมก็กลัวว่าเขาอาจจะไม่ได้กลัยมาอยุ่ใกล้ผมอิก
เท่านี้ละครับ ผมแค่อึดอัดใจแค่อยาก ระบายจริงๆใัยมีอิกเยอะแต่ผมไม่อยากพิมแล้ว ใครอยากจะแชร์ประสบการณ์คล้ายกันแบบนี่ จะดีมากเลยนะอยากรุ่ง่าคูญทำยังไงกันถ้าเจอแบบนี่
คบกับแฟนและพยายามไม่อยากยึดติดเพราะกลัวจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง
ต้องบอกก่อนเลยนะครับว่านี่เป้รกระทู้แรกของผมและผมเองก็เขียนไรไม่เก่งหรอกครับแต่ที่มาตั้งกระทู้ก็แค่อยากระบายในสิ่งที่ผมเก็บละอคดอัดอยู่ในใจ;
ผมมีแฟนเป็นรุ่นน้องกว่าผม5ปี และเราก็รักกันมากๆๆเราคบกันได้1ปีแล้วครับปัจจุบันก็ยังคบกันอยุ่นะ คือเราเรียนอยู่ต่างประเทศเรียนที่เดียวกันเลยเราเจอกันที่ต่างประเทศนั้นละครับ น้องเขามาเรียนมอ ปลายที่เดียวกับที่ผมเรียนมหาลัยแล้วบังเอิญได้รู้จักกัน ต่างคนก็แอบชอบกัน จนได้คบกัน ทุกอย่างไปได้ดีเสมอแล้วก็มีบางครั้งที่มะเลาะ ทะเลาะกันร้ายแรงก็เคย แต่ก็ยังคงอยุ่ด้วยกันเราต่างคบกันแบบไม่ให้พ่อแม่รุ้โดยเฉพาะ ฝ่ายผญ เพราะคุณพ่อเขาหวงมากครับ และแล้ววันที่เราคบกันครบรอบ1ปีก็มา พร้อมกับการจากลาของเราทั้งคู่ เพราะน้องเขาจบมอปลายแล้วเขาต้องกลับบ้านเขา (ผมกับแฟนผมคนละสันชาติ ผมไม่ขอกล่าวว่าประเทศไรละกัน) แน่นอนพอเขาจบเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกเรียนมหาวิทยาลัยที่ไหนก็ได้แต่ อาจจะไม่ใช่ที่เดียวกันกับผมแล้ว .....หรือเปล่า
สิ่งที่ผมกังวลที่สุดคือระยะทางห่างกัน ตอนนี้เราก็ยังเป็นแฟนกันอยุ่ แต่ต่างกันแค่เขาอยุ่บ้านกับพ่อแม่เขาทำให้การที่เราจะคุยกันมันช่างยากเย็นเหลือเกิน ได้เพียงแต่แชท แล้วก็ไม่ได้คุยไรมากแค่ บอกให้รุ่ง่าทำไร เท่านั้นวันนึงก็จะเป็นแบบนี้ตลอด บางคืนก็โทรมาหาแต่ก็แค่ คุยไม่นานมาก แค่นั้นผมก็ดีใจมากแล้วแต่ที่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองไหม เพราะบางทีผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม ผมรุ้สึกได้ว่าเหมือนเจาก็คงยังไงก็ได้กับผม เขาก็รักผมนั้นละแต่ แบบคงไม่ได้แบบยึดติดอะไรมากก ผมเลยลองมองตัวเองแล้วคิดว่าผมยึดติดกับเขามากไปหรือป่าว คือแฟนผมคงไม่รู้ เพราะผมเป็นคนที่ชิบเก็บความรุ้สึกไว้อยู่แล้ว มีไรไม่บอกตรงๆแล้วบางทีก็รู้สึกอึดอัดใจ มากเพราะผมคิดถึงมากแต่ ไม่รุ่จะทำยังไงเลย และผมก็กลัวว่าเขาอาจจะไม่ได้กลัยมาอยุ่ใกล้ผมอิก
เท่านี้ละครับ ผมแค่อึดอัดใจแค่อยาก ระบายจริงๆใัยมีอิกเยอะแต่ผมไม่อยากพิมแล้ว ใครอยากจะแชร์ประสบการณ์คล้ายกันแบบนี่ จะดีมากเลยนะอยากรุ่ง่าคูญทำยังไงกันถ้าเจอแบบนี่