คือเเฟนมีลูกติด2คน คนเล็ก ผู้หญิงป.6 คนที่2 สาว2 อายุ 19 คนที่2เขาไม่มีปัญหากะเรา คือ คุยปกติ เเต่คนเล็ก ไม่ชอบเรา เราพยายาม ทำดี เเต่คือเขาไม่เอาเราเลยจนเราตัดปัญหาคือเฉย ไม่ชอบเราๆก้อเฉยเเบบจะด่าจะโวยวาย เราก้อเฉยคือที่เฉยนี้ไม่ใช่เพราะอะไรนะเพราะทางยายที่เลี้ยงดูเขามาตามใจพ่อนางก้อตามใจมากคือเขาเปนเด็กที่โวยวาย ไม่รู้จักเด็กจักผู้ใหญ่ คือทางบ้านเขาเลี้ยงมาเเบบสนิทกันคือไม่เเยกเเยะว่าควรเคารพใคร เพราะเขาหวัดดีไม่เปน อยากได้อะไรโวยวายเเปปเดียวยายก้อให้ คือบางทีพ่อเขาดุยายก้อให้ท้ายคือเราเลยคิดว่าเราเปนคัยถ้าสอนคงโดนนางด่าเพราะที่บ้านเขาไม่เคยตีตะโกนเถียงด่าเเว๊ดๆๆคือก้อไม่มีคนสอนนาง เราอยากสอนนางนะ เเต่ในมุมคนที่เปนเเม่เลี้ยงคนก้อมิงว่าผิดเเล้วถ้าหากพูดสอนอะไรไปคนก้อหาว่าใจร้ายเราเลยเลือกที่จะเฉยดีที่สุด เเต่บางทีก้อน้อยใจนะ ในมุมเราๆก้อรู้เขาคือพ่อลูกกัน เเต่ยังไงถึงยังไงเเฟนเราก้อเลือกลูกเขา เราเปนคนอื่นยุดี ไม่รุ้จะทำไงต่อไป ท้อ บางทีมีเรื่องราวให้คิดจนบางที่ร้องให้
น้อยใจเเฟนมีลูกติดทำตัวยังไง