พ่อกับแม่ของจขกท. แยกกันอยู่นานแล้วมาเป็น 10 ปีโดยที่ไม่ได้หย่าเพราะพ่อไม่ยอมหย่าให้ ด้วยระยะเวลาที่นานมากบวกกับการกระทำแย่ๆของพ่อที่มีชู้จนทะเลาะกับแม่ทุกวันทำให้จขกท. ที่อยู่ในเหตุการณ์ค่อนข้างไร้ความผูกพันกับพ่อ จขกท. เล่นกับพ่อบ่อยแต่ติดแม่มากกว่าเพราะตอนเย็นๆพ่อก็จะกินเหล้ากับเพื่อนทุกวัน บางทีก็ไปนอนบ้านชู้
ช่วงเวลาที่ไม่มีพ่อจขกท. ไม่เคยรู้สึกขาดอะไรเลย ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่เคยถามหาพ่อซักครั้งเพราะชีวิตที่ไม่มีพ่ออยู่ในบ้านมันสงบสุขและสุขสบายมาก
พ่อแยกออกไปพร้อมกับทิ้งหนี้รถไว้ให้จขกท. กับแม่ผ่อนพร้อมบ้าน ตอนเด็กๆแม่จะไปทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่งานราชการในวันธรรมดา วันเสาร์-อาทิตย์แม่จะไปทำงานเป็นลูกจ้างพี่สาวแม่
พอจขกท. เริ่มโตพอจะช่วยแม่ได้แม่ก็พาจขกท. ไปด้วย ตอนเช้าจขกท. ไปเรียน แม่ไปทำงาน พอตกเย็นก็ไปทำงานสวน จขกท. ไปกวาดใบไม้ แม่ไปรดน้ำต้นไม้ วันเสาร์ทำสวนเต็มวันออกจากบ้าน 8 โมงเช้า กลับบ้าน 2-3 ทุ่ม วันอาทิตย์ไปทำความสะอาดบ้านฝรั่งเต็มวันเลิกจากบ้านฝรั่งก็ไปรดน้ำอีกบ้านกลับบ้าน 6 โมง ชีวิตวนอยู่แบบนี้ตลอดจนปัจจุบันแต่จขกท. ไม่เคยรู้สึกแย่ที่ตัวเองทำงานหนัก ไม่โกรธแค้นพ่อเลยที่ทิ้งหนี้ให้เราทำงานหนัก แต่ที่คิดแบบนั้นไม่ใช่เพราะรักแต่เป็นเพราะจขกท. มีความคิดว่าเราคงเคยทำกรรมเอาของเค้ามาก่อน เราเลยมาทำใช้คืนเค้าในชาตินี้แต่แม่ของจขกท. รู้สึกแย่ฝังใจ และเกลียดผู้ชายไปเลย
จนเมื่อไม่กี่วันมานี้พ่อก็กลับมา ครั้งแรกที่เห็นพ่อพ่อเข้ามากอดจขกท. แล้วร้องไห้ บอกว่ารัก บอกว่าคิดถึง จขกท.ไม่ได้ตอบกลับและไม่ได้กอดตอบ จขกท.ไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกเฉยๆ ไม่คิดถึง ในใจลึกๆแอบคิดว่าจะกลับมาทำไม ทำไมไม่หายไป เหมือนความสุขกำลังจะหายไป เพราะที่ผ่านมาพ่อเคยกลับมาบ้างเวลาพาย่ามาหาหมอแต่แค่ 1-2 วันเท่านั้น แต่จขกท. กลับรู้สึกเหมือนเป็นปี มันอึดอัดและรำคาญใจได้แต่ภาวนาให้รีบๆกลับไปสักที แต่การที่พ่อกลับมาครั้งนี้กลับเป็นเรื่องที่ดี แม่ถามพ่อเรื่องหย่าอีกครั้งและพ่อยอมตกลง จขกท. กับแม่ดีใจมากที่ได้หย่าเพราะแม่ห่วงมาตลอดว่าถ้าแม่ตายขึ้นมาบ้านและที่จะเป็นของพ่อและพ่ออาจพาผู้หญิงเข้ามา พอรู้ว่าได้หย่าเราเลยดีใจมากที่ไม่ต้องฟ้องหย่าให้เสียเงินและเวลา
หลังจากทำเรื่องหย่าเสร็จพ่อจขกท. ขอเบอร์จขกท. ไว้จขกท. ไม่อยากให้แต่ก็อดสงสารไม่ได้ จะปฏิเสธก็ทำไม่ลง จะโกหกว่าไม่มีโทรศัพท์ก็ไม่ได้เลยยอมให้เบอร์ไป แต่ใจก็คิดว่าเค้าอาจไม่โทรมาหรอกเพราะเค้าเคยขอเบอร์จขกท. ไปนานมากแล้วแต่ไม่เคยโทรมา เลยคิดว่าอาจเป็นเหมือนเดิมก็เลยให้ไป ระหว่างนั้นพ่ออาสาพาจขกท. ไปส่งที่โรงเรียนและพ่อก็คุยกับจขกท. ไปด้วยแต่จขกท. แทบไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะปกติบางครั้งก็เป็นคนเงียบแม้แต่กับคนสนิทด้วยกัน แต่ถ้าอารมณ์ดีก็พูดมาก และแทบไม่พูดกับคนไม่สนิท และสถานการณ์กับพ่อในตอนนี้นับเป็นอย่างหลัง พ่อพูดว่าจะพาไปเที่ยวที่บ้านที่พ่ออยู่บ้าง จะพาไปหาญาติพ่อที่เคยอยู่บ้านจขกท. ตอนเด็กๆบ้าง จะพาไปที่บ้านญาติพ่อคนนั้นเผื่อจะไปเยี่ยมกันบ้าง แต่ระหว่างนั้นจขกท. ก็ฟังเฉยๆแต่ไม่ได้ตอบอะไรในใจก็คิดถึงนิสัยของตัวเองไปด้วย ถึงจขกท. จะทำงานหนักตั้งแต่เด็กแต่ฐานะบ้านไม่ได้จนเลย อยู่อย่างสุขสบายไม่เคยหยิบยืมใคร (ยกเว้นธนาคาร) อยู่ดีกินดีตลอด อยากกินอะไรก็ได้กิน ใช้ของแบรนด์เนมบ้างบางครั้ง มีแทบทุกอย่างที่อยากได้ เรียกว่าใช้ชีวิตสุขสบายกว่าคนที่ทำงานน้อยกว่าตัวเองซะอีก และเพราะจขกท. มีชีวิตอย่างสุขสบายมาตลอด จขกท. รู้ใจตัวเองทันทีว่าไม่อยากไปที่บ้านพ่อเพราะที่นั่นธุรกันดาร (บ้านพ่อเป็นไร่สัปปะรดที่อยู่ไกลมากความจริงเมื่อก่อนเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่อยากเป็นกำนันเลยออกจากงานไปหวังเอาดาบหน้าสุดท้ายก็ได้เป็นแค่ชาวสวนดูแลไร่ของย่า) ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แต่จขกท. ติดโทรศัพท์มากเพราะเล่นเกมและอ่านนิยายตลอดไม่มีทางขาดได้เป็นเวลานาน และจขกท. ก็เป็นประเภทไม่ชอบสนิทกับใคร ต่อให้ตอนเด็กๆสนิทกันมากแต่โตมาถ้าห่างกันก็ไม่รู้สึกสนิทอยู่แล้ว จขกท. ไม่ชอบเที่ยวชอบอยู่เฉยๆ และไม่ได้อยากเจอญาติอะไรนั่นเลย เค้าเคยมาหาที่บ้านแต่จขกท. ไม่ได้อยากจะเชิญเข้าบ้านซักนิดเพราะไม่อยากคุยให้เสียเวลา จขกท. บ่ายเบี่ยงไปว่าเรียนหนักคงไม่ว่างไป และตอนปิดเทอมจขกท. ทำงานพาร์ทไทม์เป็นปกติจึงไม่มีเวลาไปแน่นอน
หลังจากวันนั้น 2 วัน ซึ่งก็คือเมื่อวาน พ่อโทรมาถามสารทุกข์ว่าเป็นยังไงบ้าง กินอะไรรึยัง จขกท. ก็ถามคำตอบคำ ไม่ได้ชวนคุยอะไร ความจริงคือไม่ได้อยากรับตั้งแต่แรกแต่ก็ยอมรับไปตัดรำคาญ ซึ่งปกติพื้นเพนิสัยจขกท. เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว เป็นพวกขี้รำคาญ และไม่ค่อยชอบรับโทรศัพท์หรือคุยโทรศัพท์เท่าไหร่ จะไม่คุยถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ และไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ คิดว่าตอนนั้นอารมณ์มันคงปนๆกันทั้งนิสัยส่วนตัวแบบนั้นและรู้สึกอึดอัดเวลาคุยกับพ่อเลยทำให้หงุดหงิดขึ้นเท่าตัว จขกท. อึดอัดใจมากที่พ่อบอกว่ารัก บอกว่าคิดถึงมา เพราะจขกท. ไม่รู้สึกอะไรเลยเลยเอาแต่ฟังเงียบๆไม่ได้ตอบอะไรกลับไป หลังจากนั้นจขกท. ไประบายแบบเผินๆในเฟสเพื่อระบายความอึดอัดออกไปและเพื่อนจขกท. ก็มาเห็น ด้วยความที่สนิทกันมาหลายปีและจขกท. ก็เคยเปรยๆความรู้สึกอึดอัดไปให้เพื่ิอนฟังเพื่อนเลยเดาว่าเป็นเรื่องของพ่อ วันต่อมาจขกท. เลยไประบายให้เพื่อนฟัง และเย็นวันนี้มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาพอดีตอนที่นั่งกับเพื่อน เพื่อนเห็นจขกท. เอาแค่นั่งมองเลยถามว่าพ่อโทรมาหรอ แต่โชคดีที่ไม่ใช่มันเลยไม่ต้องฟังจขกท. ระบายอะไร 55555 หลังจากแยกกับเพื่อนซักพักพ่อก็โทรเข้าตอนจขกท. กำลังนั่งรถไปช่วยแม่ทำงาน จขกท. เลยเมินเฉยและไม่ได้รับสายอะไร จนถึงตอนนี้จขกท. เอาแต่คิดวนเวียนว่าควรจะทำยังไงดี ปล่อยไปไม่รับแบบนี้จนไม่อยากโทรมาอีกหรอ หรือจะยังไงดี ในใจจขกท. ก็แอบคิดว่าพ่อโทรมาได้ยังไง เพราะพ่ออยู่บ้านชู้หรอ (จขกท. รู้จักบ้านชู้พ่อเพราะแม่เคยเห็นรถยนต์พ่อจอดอยู่ จนวันที่จะมาหย่าก็จอดอยู่บ้านนั้น) หรือพ่ออยู่บ้านตัวเองแล้วเดินหาสัญญาณเพื่อโทรหาจขกท. เพราะแค่คิดถึงว่าถ้าเป็นอย่างหลังจขกท. ก็อยากจะร้องไห้เพราะความสงสาร เพราะที่นั้นไม่มีสัญญานต้องเดินมาหาสัญญาณที่ไกลๆถึงจะโทรมาได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นแค่คิดก็รู้สึกแย่แล้ว
จนตอนนี้นี่คือสิ่งที่จขกท. อยากระบายและอยากขอความเห็นว่าควรทำยังไงดี ปกติจขกท. เป็นคนปากจัดกล้าด่าใครก็ได้ที่ทำให้เรารำคาญหรือไม่พอใจ แต่กับคนใกล้ตัวแบบนี้ต่อให้ไม่รู้สึกรักแต่ความสงสารยังมีอยู่เต็มอก ทำตัวไม่ถูกจริงๆขอคำแนะนำหน่อยเถอะค่ะ
มาระบาย + ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ เรื่องของพ่อกับจขกท. ที่ห่างกันไป 10 กว่าปี
ช่วงเวลาที่ไม่มีพ่อจขกท. ไม่เคยรู้สึกขาดอะไรเลย ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่เคยถามหาพ่อซักครั้งเพราะชีวิตที่ไม่มีพ่ออยู่ในบ้านมันสงบสุขและสุขสบายมาก
พ่อแยกออกไปพร้อมกับทิ้งหนี้รถไว้ให้จขกท. กับแม่ผ่อนพร้อมบ้าน ตอนเด็กๆแม่จะไปทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่งานราชการในวันธรรมดา วันเสาร์-อาทิตย์แม่จะไปทำงานเป็นลูกจ้างพี่สาวแม่
พอจขกท. เริ่มโตพอจะช่วยแม่ได้แม่ก็พาจขกท. ไปด้วย ตอนเช้าจขกท. ไปเรียน แม่ไปทำงาน พอตกเย็นก็ไปทำงานสวน จขกท. ไปกวาดใบไม้ แม่ไปรดน้ำต้นไม้ วันเสาร์ทำสวนเต็มวันออกจากบ้าน 8 โมงเช้า กลับบ้าน 2-3 ทุ่ม วันอาทิตย์ไปทำความสะอาดบ้านฝรั่งเต็มวันเลิกจากบ้านฝรั่งก็ไปรดน้ำอีกบ้านกลับบ้าน 6 โมง ชีวิตวนอยู่แบบนี้ตลอดจนปัจจุบันแต่จขกท. ไม่เคยรู้สึกแย่ที่ตัวเองทำงานหนัก ไม่โกรธแค้นพ่อเลยที่ทิ้งหนี้ให้เราทำงานหนัก แต่ที่คิดแบบนั้นไม่ใช่เพราะรักแต่เป็นเพราะจขกท. มีความคิดว่าเราคงเคยทำกรรมเอาของเค้ามาก่อน เราเลยมาทำใช้คืนเค้าในชาตินี้แต่แม่ของจขกท. รู้สึกแย่ฝังใจ และเกลียดผู้ชายไปเลย
จนเมื่อไม่กี่วันมานี้พ่อก็กลับมา ครั้งแรกที่เห็นพ่อพ่อเข้ามากอดจขกท. แล้วร้องไห้ บอกว่ารัก บอกว่าคิดถึง จขกท.ไม่ได้ตอบกลับและไม่ได้กอดตอบ จขกท.ไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกเฉยๆ ไม่คิดถึง ในใจลึกๆแอบคิดว่าจะกลับมาทำไม ทำไมไม่หายไป เหมือนความสุขกำลังจะหายไป เพราะที่ผ่านมาพ่อเคยกลับมาบ้างเวลาพาย่ามาหาหมอแต่แค่ 1-2 วันเท่านั้น แต่จขกท. กลับรู้สึกเหมือนเป็นปี มันอึดอัดและรำคาญใจได้แต่ภาวนาให้รีบๆกลับไปสักที แต่การที่พ่อกลับมาครั้งนี้กลับเป็นเรื่องที่ดี แม่ถามพ่อเรื่องหย่าอีกครั้งและพ่อยอมตกลง จขกท. กับแม่ดีใจมากที่ได้หย่าเพราะแม่ห่วงมาตลอดว่าถ้าแม่ตายขึ้นมาบ้านและที่จะเป็นของพ่อและพ่ออาจพาผู้หญิงเข้ามา พอรู้ว่าได้หย่าเราเลยดีใจมากที่ไม่ต้องฟ้องหย่าให้เสียเงินและเวลา
หลังจากทำเรื่องหย่าเสร็จพ่อจขกท. ขอเบอร์จขกท. ไว้จขกท. ไม่อยากให้แต่ก็อดสงสารไม่ได้ จะปฏิเสธก็ทำไม่ลง จะโกหกว่าไม่มีโทรศัพท์ก็ไม่ได้เลยยอมให้เบอร์ไป แต่ใจก็คิดว่าเค้าอาจไม่โทรมาหรอกเพราะเค้าเคยขอเบอร์จขกท. ไปนานมากแล้วแต่ไม่เคยโทรมา เลยคิดว่าอาจเป็นเหมือนเดิมก็เลยให้ไป ระหว่างนั้นพ่ออาสาพาจขกท. ไปส่งที่โรงเรียนและพ่อก็คุยกับจขกท. ไปด้วยแต่จขกท. แทบไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะปกติบางครั้งก็เป็นคนเงียบแม้แต่กับคนสนิทด้วยกัน แต่ถ้าอารมณ์ดีก็พูดมาก และแทบไม่พูดกับคนไม่สนิท และสถานการณ์กับพ่อในตอนนี้นับเป็นอย่างหลัง พ่อพูดว่าจะพาไปเที่ยวที่บ้านที่พ่ออยู่บ้าง จะพาไปหาญาติพ่อที่เคยอยู่บ้านจขกท. ตอนเด็กๆบ้าง จะพาไปที่บ้านญาติพ่อคนนั้นเผื่อจะไปเยี่ยมกันบ้าง แต่ระหว่างนั้นจขกท. ก็ฟังเฉยๆแต่ไม่ได้ตอบอะไรในใจก็คิดถึงนิสัยของตัวเองไปด้วย ถึงจขกท. จะทำงานหนักตั้งแต่เด็กแต่ฐานะบ้านไม่ได้จนเลย อยู่อย่างสุขสบายไม่เคยหยิบยืมใคร (ยกเว้นธนาคาร) อยู่ดีกินดีตลอด อยากกินอะไรก็ได้กิน ใช้ของแบรนด์เนมบ้างบางครั้ง มีแทบทุกอย่างที่อยากได้ เรียกว่าใช้ชีวิตสุขสบายกว่าคนที่ทำงานน้อยกว่าตัวเองซะอีก และเพราะจขกท. มีชีวิตอย่างสุขสบายมาตลอด จขกท. รู้ใจตัวเองทันทีว่าไม่อยากไปที่บ้านพ่อเพราะที่นั่นธุรกันดาร (บ้านพ่อเป็นไร่สัปปะรดที่อยู่ไกลมากความจริงเมื่อก่อนเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่อยากเป็นกำนันเลยออกจากงานไปหวังเอาดาบหน้าสุดท้ายก็ได้เป็นแค่ชาวสวนดูแลไร่ของย่า) ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แต่จขกท. ติดโทรศัพท์มากเพราะเล่นเกมและอ่านนิยายตลอดไม่มีทางขาดได้เป็นเวลานาน และจขกท. ก็เป็นประเภทไม่ชอบสนิทกับใคร ต่อให้ตอนเด็กๆสนิทกันมากแต่โตมาถ้าห่างกันก็ไม่รู้สึกสนิทอยู่แล้ว จขกท. ไม่ชอบเที่ยวชอบอยู่เฉยๆ และไม่ได้อยากเจอญาติอะไรนั่นเลย เค้าเคยมาหาที่บ้านแต่จขกท. ไม่ได้อยากจะเชิญเข้าบ้านซักนิดเพราะไม่อยากคุยให้เสียเวลา จขกท. บ่ายเบี่ยงไปว่าเรียนหนักคงไม่ว่างไป และตอนปิดเทอมจขกท. ทำงานพาร์ทไทม์เป็นปกติจึงไม่มีเวลาไปแน่นอน
หลังจากวันนั้น 2 วัน ซึ่งก็คือเมื่อวาน พ่อโทรมาถามสารทุกข์ว่าเป็นยังไงบ้าง กินอะไรรึยัง จขกท. ก็ถามคำตอบคำ ไม่ได้ชวนคุยอะไร ความจริงคือไม่ได้อยากรับตั้งแต่แรกแต่ก็ยอมรับไปตัดรำคาญ ซึ่งปกติพื้นเพนิสัยจขกท. เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว เป็นพวกขี้รำคาญ และไม่ค่อยชอบรับโทรศัพท์หรือคุยโทรศัพท์เท่าไหร่ จะไม่คุยถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ และไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ คิดว่าตอนนั้นอารมณ์มันคงปนๆกันทั้งนิสัยส่วนตัวแบบนั้นและรู้สึกอึดอัดเวลาคุยกับพ่อเลยทำให้หงุดหงิดขึ้นเท่าตัว จขกท. อึดอัดใจมากที่พ่อบอกว่ารัก บอกว่าคิดถึงมา เพราะจขกท. ไม่รู้สึกอะไรเลยเลยเอาแต่ฟังเงียบๆไม่ได้ตอบอะไรกลับไป หลังจากนั้นจขกท. ไประบายแบบเผินๆในเฟสเพื่อระบายความอึดอัดออกไปและเพื่อนจขกท. ก็มาเห็น ด้วยความที่สนิทกันมาหลายปีและจขกท. ก็เคยเปรยๆความรู้สึกอึดอัดไปให้เพื่ิอนฟังเพื่อนเลยเดาว่าเป็นเรื่องของพ่อ วันต่อมาจขกท. เลยไประบายให้เพื่อนฟัง และเย็นวันนี้มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาพอดีตอนที่นั่งกับเพื่อน เพื่อนเห็นจขกท. เอาแค่นั่งมองเลยถามว่าพ่อโทรมาหรอ แต่โชคดีที่ไม่ใช่มันเลยไม่ต้องฟังจขกท. ระบายอะไร 55555 หลังจากแยกกับเพื่อนซักพักพ่อก็โทรเข้าตอนจขกท. กำลังนั่งรถไปช่วยแม่ทำงาน จขกท. เลยเมินเฉยและไม่ได้รับสายอะไร จนถึงตอนนี้จขกท. เอาแต่คิดวนเวียนว่าควรจะทำยังไงดี ปล่อยไปไม่รับแบบนี้จนไม่อยากโทรมาอีกหรอ หรือจะยังไงดี ในใจจขกท. ก็แอบคิดว่าพ่อโทรมาได้ยังไง เพราะพ่ออยู่บ้านชู้หรอ (จขกท. รู้จักบ้านชู้พ่อเพราะแม่เคยเห็นรถยนต์พ่อจอดอยู่ จนวันที่จะมาหย่าก็จอดอยู่บ้านนั้น) หรือพ่ออยู่บ้านตัวเองแล้วเดินหาสัญญาณเพื่อโทรหาจขกท. เพราะแค่คิดถึงว่าถ้าเป็นอย่างหลังจขกท. ก็อยากจะร้องไห้เพราะความสงสาร เพราะที่นั้นไม่มีสัญญานต้องเดินมาหาสัญญาณที่ไกลๆถึงจะโทรมาได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นแค่คิดก็รู้สึกแย่แล้ว
จนตอนนี้นี่คือสิ่งที่จขกท. อยากระบายและอยากขอความเห็นว่าควรทำยังไงดี ปกติจขกท. เป็นคนปากจัดกล้าด่าใครก็ได้ที่ทำให้เรารำคาญหรือไม่พอใจ แต่กับคนใกล้ตัวแบบนี้ต่อให้ไม่รู้สึกรักแต่ความสงสารยังมีอยู่เต็มอก ทำตัวไม่ถูกจริงๆขอคำแนะนำหน่อยเถอะค่ะ