สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน พอดีเรามีคำถามที่เรายังไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนั้น
คือว่า เราโสดมาได้ประมาณ 4 ปีแล้ว แล้วตอนนี้เราเหงามาก ๆ เราอยากมีคนคุย แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เราเคยหาคนคุยแล้ว แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเราที่จะไปเล่นแอปหาคู่อะไรพวกนั้น แล้วเราก็ค่อนข้างเบื่อด้วย เราไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวเรามากนัก พอมีคนทักมา เราจะเป็นฝ่ายหายไปก่อนตลอด เราไม่สามารถที่จะคุยด้วยได้ตลอดเวลา หรือตอบได้เร็ว เราจะอยู่แต่กับในโลกของเรา เรารู้สึกว่า การที่เราจะไปเริ่มใหม่กับใครเนี๊ย มันคือภาระของเรา เราเริ่มต้นได้ แต่เราก็ไม่อยากคนนั้นมาเสียเวลากับเรา เพราะเรารักชีวิตส่วนตัวของเราเกินไป เราเริ่มเบื่อตั้งแต่เลิกกับแฟนคนนั้น แต่เราคบกับได้แค่แป๊บเดียว พอเราเลิก เราก็เป็นแบบนี้ ตอนเลิกเราไม่ได้เฮิร์ตมาก เขาคนนั้นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับเรา แต่เราก็ยังเริ่มใหม่ไม่ได้สักที
เราควรจะขจัดความคิดแบบนี้ออกไปยังไงดี เราอยากมีอะไรที่มันมุ้งมิ้งบ้าง 55555
ปล. เราอายุ18ปีเองนะคะ
เหงามาก อยากมีคนคุย แต่กลัว ทำไงดีคะ?
คือว่า เราโสดมาได้ประมาณ 4 ปีแล้ว แล้วตอนนี้เราเหงามาก ๆ เราอยากมีคนคุย แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เราเคยหาคนคุยแล้ว แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเราที่จะไปเล่นแอปหาคู่อะไรพวกนั้น แล้วเราก็ค่อนข้างเบื่อด้วย เราไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวเรามากนัก พอมีคนทักมา เราจะเป็นฝ่ายหายไปก่อนตลอด เราไม่สามารถที่จะคุยด้วยได้ตลอดเวลา หรือตอบได้เร็ว เราจะอยู่แต่กับในโลกของเรา เรารู้สึกว่า การที่เราจะไปเริ่มใหม่กับใครเนี๊ย มันคือภาระของเรา เราเริ่มต้นได้ แต่เราก็ไม่อยากคนนั้นมาเสียเวลากับเรา เพราะเรารักชีวิตส่วนตัวของเราเกินไป เราเริ่มเบื่อตั้งแต่เลิกกับแฟนคนนั้น แต่เราคบกับได้แค่แป๊บเดียว พอเราเลิก เราก็เป็นแบบนี้ ตอนเลิกเราไม่ได้เฮิร์ตมาก เขาคนนั้นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับเรา แต่เราก็ยังเริ่มใหม่ไม่ได้สักที
เราควรจะขจัดความคิดแบบนี้ออกไปยังไงดี เราอยากมีอะไรที่มันมุ้งมิ้งบ้าง 55555
ปล. เราอายุ18ปีเองนะคะ