เราเเต่งงานกับเเฟน ตอนนี้เเฟนเราอายุ 45 ปี เราอายุ 29 ปี อยู่ก่อนเเต่งมา 4 ปีเเล้วเพิ่งมาเเต่งงานตอน เดือนเมษายนที่ผ่านมา
คือวันนี้เราตื่นนอน 06.50 น.ปกติเราจะตื่น 07.30 น. เเต่วันนี้ต้องทำอาหารเช้าทานที่บ้านก่อนมาทำงาน
ระหว่างที่อุ่นอาหาร เเฟนเราเขานั่งสมาธิที่ห้องพระทุกเช้า จะเสร็จประมาณ 07.30 น. เราเลยเอาเวลาที่อุ่นอาหารไปอาบน้ำเเต่งตัวจะได้ไม่เสียเวลา
พอเวลา 07.30 น. เเฟนเราออกห้องพระมาขึ้นมาเรียกเราเเละต่อว่าเราว่าทำไมไม่จัดอาหารรอ เเล้วตะคอกใส่เราว่าเราไม่ทำไรเลยเอาเเต่เเต่งตัว
เเละเราก็ลงมาจัดอาหารให้เเละอธิบายว่าเราทำเเบบนี้ๆ ได้เอาเเต่เเต่งตัว เขาก็ว่าเราเถียงเเล้วด่าเรา เราตักอาหารให้ก็ปัดอาหารเราทิ้ง
ซึ่งตรงนี้เราไม่โอเค คือไม่เอาก็บอกไม่เอา ทำไมต้องปัดของเราทิ้ง จากนั้นก็เรียกเราขึ้นไปด่าที่ห้องนอนว่าเราเเบบโน้นเเบบนี้
เราพยายามที่จะไม่ทำให้มันเกิดปัญหาใหญ่โตเเล้ว เพราะเราต้องมาทำงานที่บ.ต่อ เราต้องมาเจอลูกน้องที่ต้องทำงานที่บ.อีก พยายามปรับอารมณ์เเล้วให้ปกติ ขับรถออกบ้านมาระยะเวลาประมาณ 1 ชม.ก็ยังด่าเราตะคอกใส่เราอยู่เหมือนเดิม
คือเราไม่รู้จะทำอย่างไรให้เราควบคุมอารมณ์ของเขาให้ดี ปกติ บางทีเราก็เงียบเเล้วน่ะ เเต่เราก็คนจะมาตะคอกมากมายใส่เราทำไม เรื่องบางเรื่องอภัยได้ทำไมไม่อภัย เรื่องเเค่นี้มันต้องขนาดนี้ใส่เราเหรอ เราก็ทำงาน ทำงานบ้าน ทำอาหารน่ะ ไม่ได้อยู่ใช้เงินเฉยๆ พยายามเป็นเเม่บ้านที่ดี เเต่ทำไมต้องเจอเรื่องเเบบนี้
เราเเค่อยากให้มีคนรับฟังเราบ้าง ว่าเราเจออะไรบ้าง อยากได้ความเห็นคำปรึกษา ซึ่งที่จริงเราอยากเล่าให้เเม่เราฟัง พ่อเราฟังน่ะ ว่าเราต้องเจออะไรในเเต่ละวัน เเต่เราก็ไม่อยากให้ที่บ้านเราไม่สบายใจ
เเค่อยากระบาย
คือวันนี้เราตื่นนอน 06.50 น.ปกติเราจะตื่น 07.30 น. เเต่วันนี้ต้องทำอาหารเช้าทานที่บ้านก่อนมาทำงาน
ระหว่างที่อุ่นอาหาร เเฟนเราเขานั่งสมาธิที่ห้องพระทุกเช้า จะเสร็จประมาณ 07.30 น. เราเลยเอาเวลาที่อุ่นอาหารไปอาบน้ำเเต่งตัวจะได้ไม่เสียเวลา
พอเวลา 07.30 น. เเฟนเราออกห้องพระมาขึ้นมาเรียกเราเเละต่อว่าเราว่าทำไมไม่จัดอาหารรอ เเล้วตะคอกใส่เราว่าเราไม่ทำไรเลยเอาเเต่เเต่งตัว
เเละเราก็ลงมาจัดอาหารให้เเละอธิบายว่าเราทำเเบบนี้ๆ ได้เอาเเต่เเต่งตัว เขาก็ว่าเราเถียงเเล้วด่าเรา เราตักอาหารให้ก็ปัดอาหารเราทิ้ง
ซึ่งตรงนี้เราไม่โอเค คือไม่เอาก็บอกไม่เอา ทำไมต้องปัดของเราทิ้ง จากนั้นก็เรียกเราขึ้นไปด่าที่ห้องนอนว่าเราเเบบโน้นเเบบนี้
เราพยายามที่จะไม่ทำให้มันเกิดปัญหาใหญ่โตเเล้ว เพราะเราต้องมาทำงานที่บ.ต่อ เราต้องมาเจอลูกน้องที่ต้องทำงานที่บ.อีก พยายามปรับอารมณ์เเล้วให้ปกติ ขับรถออกบ้านมาระยะเวลาประมาณ 1 ชม.ก็ยังด่าเราตะคอกใส่เราอยู่เหมือนเดิม
คือเราไม่รู้จะทำอย่างไรให้เราควบคุมอารมณ์ของเขาให้ดี ปกติ บางทีเราก็เงียบเเล้วน่ะ เเต่เราก็คนจะมาตะคอกมากมายใส่เราทำไม เรื่องบางเรื่องอภัยได้ทำไมไม่อภัย เรื่องเเค่นี้มันต้องขนาดนี้ใส่เราเหรอ เราก็ทำงาน ทำงานบ้าน ทำอาหารน่ะ ไม่ได้อยู่ใช้เงินเฉยๆ พยายามเป็นเเม่บ้านที่ดี เเต่ทำไมต้องเจอเรื่องเเบบนี้
เราเเค่อยากให้มีคนรับฟังเราบ้าง ว่าเราเจออะไรบ้าง อยากได้ความเห็นคำปรึกษา ซึ่งที่จริงเราอยากเล่าให้เเม่เราฟัง พ่อเราฟังน่ะ ว่าเราต้องเจออะไรในเเต่ละวัน เเต่เราก็ไม่อยากให้ที่บ้านเราไม่สบายใจ