จากชีวิตที่ไม่มีใครต้องการ แม้เธอจะไม่ใช่ใครแต่เธอใช่สำหรับครอบครัวเรา

ถ้าวันหนึ่งเราตื่นขึ้นมาพบว่าคนที่เราเคยรักไม่ต้องการเราแล้ว ถูกขับไล่ออกจากชีวิตของเขาไป เราคงจินตนาการไม่ออกว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับความเจ็บแบบนั้นทุกวันได้ยังไง

แต่นี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับ หมา แมว ข้างถนนหลายร้อยหลายพันชีวิตทุกๆวัน  

หลายๆคนมักจะคิดว่าสัตว์ก็เป็นแค่สัตว์ ไม่ได้มีความรู้สึกนึกคิดอะไรมากมาย และผมก็เป็นคนหนึ่งที่เคยรู้สึกแบบนั้น จนกระทั่งภรรยาของผมป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและมีชีวิตหนึ่งเข้ามาช่วยดูแลภรรยาผมก่อนจะฆ่าตัวตาย

เมื่อเดือนธันวา ปี2558 ผมและภรรยาย้ายไปอยู่จันทบุรีเพื่อรักษาอาการซึมเศร้า ภรรยาของผมร้องไห้ทุกวัน ส่วนผมต้องออกมาทำงานไกล ช่วงไม่มีใครอยู่บ้านภรรยาของผมจะต้องอยู่คนเดียวและอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ

จนเช้าวันหนึ่งภรรยาของผมเปิดประตูหลังบ้านออกไปเจอก้อนกลมๆก้อนหนึ่งนอนอยู่หลังบ้าน


เราออกตามหาเจ้าของของหมาน้อยตัวนี้เพราะคิดว่าอาจจะหลงมาจากบ้านอื่น พอถามไปถามมาก็ไม่เจอ เลยเดินเข้าไปถามในวัด(บ้านเราอยู่ข้างวัด) ได้ความว่ามีคนเอาหมาน้อยตัวนี้มาทิ้งไว้เมื่อสองสามวันก่อน มีหลวงพี่ท่านนึงสงสารเพราะในวัดมีแต่หมาใหญ่จะโดนตัวอื่นแกล้ง เลยเอามาเลี้ยงในกุฏิท่าน

เราสองคนเลยอุ้มมันไปส่งคืนหลวงพี่ และกลับบ้านมา แต่ปรากฎว่าคืนนั้นมีเสียงหมาเห่าอยู่ข้างหน้าต่างห้องนอน พอเปิดออกไปดูก็เจอเจ้าหมาตัวเดิมอีก จนเราต้องเอาไปส่งคืนหลวงพี่อีกรอบ  

เช้าวันถัดมามาไม่วายมีเสียงเห่าอีกและก็เปิดไปเจอเจ้าหมาน้อยตัวเดิมอีกตามเคย เราเอาไปส่งคืนแล้วมันก็หนีกลับมาแบบนี้อีกสองสามรอบจนเราต้องยอมแพ้รับมาเลี้ยงไว้ แล้วตั้งชื่อว่าหมูแดง



หมูแดงเป็นลูกหมาเพศเมียอายุน่าจะประมาณ3เดือน ติดผมกับภรรยาแจ เราเดินไปไหนจะตามต้อยๆไปด้วยไม่ยอมห่าง เหมือนกลัวว่าจะโดนทิ้งอีก


หนูมีพ่อแม่ใหม่แว้ว เย่ๆ

หลังจากวันนั้นภรรยาผมร่าเริงขึ้นเวลาที่ตัวผมเองออกไปทำงานเธอก็ไม่ร้องไห้เหมือนเดิมเพราะมีอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่เป็นเพื่อนและทำให้เธอมีรอยยิ้ม


หมาน้อยขาเลาะ

ตั้งแต่หมูแดงเข้ามาในชีวิตของเรา ผมถึงได้เข้าใจว่าสัตว์ก็มีความรู้สึก มีความกลัว ความเหงา ความรักไม่ต่างกับคน และยิ่งตอกย้ำความเชื่อนี้ของผมมากขึ้นเมื่อหมูแดงอยู่กับเรามา1ปี

ต้นปี2560 เย็นวันนั้นผมและภรรยาไปสวนสาธารณะ แล้วก็เจอว่ามีลูกแมวเพศเมียตัวหนึ่งอยู่ในตะกร้าเขียนว่าให้ฟรี เราเลยถามคนแถวนั้นว่ามาจากไหน ได้ความว่า มีแม่แมวจรจัดคลอดลูกทิ้งไว้ เป็นเพศผู้เกือบหมดคนรับไปเลี้ยงหมดแล้ว มีเพศเมียเป็นตัวนี้ตัวเดียวไม่มีใครสนใจ สุดท้ายผมและภรรยามองหน้ากันแล้วจากนั้นผมก็จำเหตุการณ์อะไรไม่ได้อีก มึนๆเหมือนโดนป้ายยามารู้สึกตัวอีกทีคืออุ้มลูกแมวตัวนั้นมาหน้าบ้านแล้ว

แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือหมูแดงจะเข้าลูกแมวได้ไหม จะกัดแมวไหม แล้วแมวจะกลัวหมูแดงไหม ในใจตอนนั้นคิดไปต่างๆนานวนเวียนไปมา ยิ่งคิดยิ่งกลัว

พอผมก้าวขาเข้าบ้านหมูแดงก็วิ่งออกมารับเหมือนเดิม แต่สิ่งมี่ไม่เหมือนเดิมคือมีสมาชิกใหม่เข้ามาในบ้าน และสิ่งที่หมูแดงทำก็คือ



หมูแดงรักน้องมาก ติดมาก เดินตามไปทุกที่ พยายามดมเลีย คาบคอน้องไปซ่อนเหมือนตัวเองเป็นแม่




เราตั้งชื่อให้ลูกแมวว่าทองหยอด ทองหยอดเข้ามาช่วงแรกๆยังตื่นที่ กลัวๆบ้านหลังใหม่ชอบไปหลบไปซ่อนตามซอก แต่ไม่กี่วันก็ชินและปรับตัวได้


เราอยู่ด้วยกัน5ชีวิต มีผม ภรรยา แม่ยาย หมูแดง และทองหยอดกันมาเรื่อยๆ ส่วนภรรยาผมก็อาการดีขึ้นจนหมอให้หยุดยาได้ จนวันนึงทองหยอดหายตัวไป เราตกใจมากพยายามตามหา ถามคนแถวบ้านก็ไม่เจอ เราทำใจว่าคงหายไปแล้ว

ผ่านไป3วัน ทองหยอดกลับมาบ้านตอนตี4ร้องเรียกอยู่ข้างห้องนอนให้เราเปิดประตู

เราสงสัยมากว่าทองหยอดหายไปไหนหลายวัน ในที่สุดก็รู้เพราะทองหยอดท้อง!!! (หนีตามผู้ชายไปนี่เอง)

ทองหยอดคลอดลูกออกมา6ตัวเราก็ประกาศหาบ้านให้เด็กน้อยได้มีครอบครัวใหม่เพราะเลี้ยงแมวมากขนาดนี้ไม่ไหวเหมือนกัน

หลังประกาศไม่นานมีคนรับแมวไปเลี้ยง3ตัว เหลืออยู่เพศเมีย3ตัวไม่มีใครรับไป เราจึงตัดสินใจเลี้ยงดูกันเอง และตั้งชื่อให้ว่า ทองม้วน ทองหยิบ ทองพับ




จนเมื่อกันยา 2560 ผมและภรรยาย้ายมาอยู่หาดใหญ่ เพื่อกลับมาดูแลแม่แล้วก็ทำงาน เราพาทั้ง5ชีวิตเดินทางกลับมาด้วย

ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงพอแล้ว เพราะค่าใช้จ่ายสำหรับเลี้ยงสัตว์ค่อนข้างมากทีเดียวสำหรับรายได้ของเรา

จนเมื่อต้นปีนี้เองเมื่อผมและภรรยาพาหมูแดงไปเดินเล่นตอนเช้า เราได้ยินเสียงหมาร้องมาจากตรงไหนสักแห่ง เราเลยช่วยกันเดินหาจนพบหมาตัวหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่คาดว่าจะโดนรถชนตั้งแต่กลางคืน

หมาน้อยร้องโหยหวนเจ็บปวดแต่งเสียงแทบไม่มี คงเพราะร้องมาทั้งคืนแล้ว แล้วพยายามดันตัวเองขึ้นแต่ได้แค่ผงกหัวเล็กน้อย

ผมรู้จักเจ้าของหมาตัวนี้ เราพยานามติดต่อเขาแต่เขาไม่รับสายจนในที่สุดเราทนไม่ได้เลยพาไปรักษากันก่อนแล้วค่อยติดต่อเจ้าของอีกครั้ง

หลังจากพาเข้าโรงพยาบาลสัตว์ผมก็ติดต่อเจ้าของได้ และให้เจ้าของมารับช่วงต่อไป แต่ผมคอยไปเยี่ยมเป็นระยะๆ

แต่ด้วยค่ารักษาที่แพงเพราะต้องรักษาต่อเนื่อง และเจ้าของเพิ่งมีลูกน้อย สุดท้ายเจ้าหมาน้อยตัวนี้ก็โดนทิ้ง และผมก็มีสมาชิกในครอบครัวอีก1


เราตั้งชื่อหมาน้อยตัวนี้ว่าหมูปิ้งลูกชายตัวแรกของบ้าน วันแรกที่เข้าบ้านหมูปิ้งมีอาการหวาดกลัวตื่นที่นอนซุกอยู่ในซอกบ้างนอนข้างกรงแมวบ้าง

ส่วนแมวก็สงสัยว่าใครมาอยู่ด้วย

ผมและภรรยาช่วยกันดูและจนร่างกายหมูปิ้งดีขึ้น พอเดินได้บ้าง ก็พาออกไปเดินเล่นกับหมูแดง

หลังจากผ่านไปครึ่งปีตอนนี้หมูปิ้งแข็งแรงขึ้นมากจนเป็นเพื่อนเล่นกับหมูแดงได้ วิ่งไล่จับกันได้ แม้ขาจะกะเผลกก็ยังคงมีความสุขยิ้มได้ ส่วนหมูแดงก็ไม่เหงาแล้วพ่อแม่ไม่อยู่บ้านอีกแล้ว มีน้องคอยเล่นด้วย

แล้วผมก็ได้เข้าว่าพี่น้องในสายตาคนเป็นพ่อเป็นแม่เป็นยังไง เพราะทั้งสองตัวบางทีก็รักกันหวานชื่น



บางทีก็ทะเลาะกันแย่งของเล่นจนพ่อแม่ปวดหัว ต้องจับมานั่งสำนึกผิดข้างกันแบบนี้

ตอนนี้ครอบครัวของผมขยายจาก2เป็น3  จาก3เป็น4 จาก4เป็น7และตอนนี้เป็น8 แล้ว

จากชีวิตเล็กๆที่ถูกทิ้งบ้าง ไม่ถูกเลือกบ้าง มารวมกันในครอบครัวของผม แต่แม้ทั้งหมดจะไม่ใช่สำหรับใครแต่ใช่สำหรับครอบครัวของเราเสมอ แม้ทุกตัวจะไม่ใช่หมาพันธุ์ แมวพันธุ์ แต่ทุกตัวก็สวยที่สุดน่ารักที่สุดสำหรับผมและภรรยา


ผมมักจะรู้สึกจุกลึกๆเสมอเมื่อพาหมูแดง หมูปิ้งไปเดินเล่นแล้วทั้งสองตัวอยากเข้าไปเล่นกับคนอื่นแต่ถูกมองด้วยสายตารังเกียจบ้างหวาดกลัวบ้าง เอาหินขว้างบ้าง ไล่ขู่เสียงดังบ้าง แต่ผมก็เข้าใจว่าทุกคนไม่ได้มีพื้นฐานความรักและเข้าใจหมาเหมือนกัน

และผมได้แต่หวังว่าเรื่องราวของลูกๆทั้ง6ของผม พอจะทำให้คนหันมารักหมาแมวข้างถนนได้บ้างไม่มากก็น้อย อาจจะไม่ต้องรับมาเลี้ยง หรือให้ข้าวมันก็ได้ แค่ไม่รังเกียจ ทำร้ายทุบตีมันก็พอแล้ว

เพราะหมาข้างถนนไม่ได้ร้าย แต่เพราะมันถูกทำร้ายจนไม่อยากโดนอีก