เรากลับไปหาผู้ชายที่เรารักเขาที่สุดในวันที่สายไปใช่มั้ยคะ ?

เมื่อ 1 ปี 4 เดือนที่ผ่านมา เรากับแฟนที่รักกันมาหลายปี คบกันตั้งแต่สมัยเด็กวัยรุ่น สุดท้ายเราตัดสินใจเลิกกัน หลังจากที่พยามกันมาแล้วหลายครั้ง และ ทั้งที่เราทั้งคู่ยังรักกันมาก  แต่ ก็เป็นความรักต้องห้ามเพราะที่บ้านเราไม่ชอบเขา แม่เราอยากให้เราแต่งงานกับคนที่แม่เลือก และ เป็นช่วงที่เราต้องเดินทางไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ เราทั้งคู่จึงตัดสินใจใช้โอกาสนี้เลิกกัน และ เลือกที่จะตัดขาดการติดต่อทุกทาง ไม่ได้พบ หรือ พูดคุยกันอีก ตอนนั้นคิดว่าถ้าสุดท้ายมีอนาคตด้วยกันไม่ได้ เจ็บสั้นอาจจะดีกว่าปวดนาน โดยที่ยังรักกันเต็มหัวใจ เรายังจำภาพที่เราสองคนกอดกันร้องไห้วันนั้นได้ดี  ช่วงเวลาที่เราเลิกกันไป เราได้ข่าวจากฝั่งเพื่อนเขาตลอดว่าช่วงแรกๆเขาเมาทุกวัน ร้องไห้ทุกวัน เราเข้าไปส่องเฟตบุคเขา เขาก็ตั้งสเตตัสถึงเรา ลงเพลงสื่อถึงเรา รูปคู่ที่เขาไม่เคยลบออก ตลอดระยะเวลา1 ปี ที่เขาทำแบบนั้นมาเสมอ เพื่อนเขาบอกว่าเขาพยามจะคบคนใหม่ แต่ ก็ไปไม่รอดเพราะลืมเราไม่ได้  ส่วนตัวเราเองเรียนอยู่ตปท. ไม่เคยเปิดใจให้ผู้ชายคนไหน เราไม่เคยมีความสุขเลย ทุกครั้งที่ Video call กับที่บ้าน เราคิดว่าเขาสัมผัสได้ พี่สาวเราที่อยู่ด้วยกัน ก็บอกที่บ้านว่าเราไม่ไหวจริงๆ พยามโหมเรียนให้หนักเพื่อจะลืมเขา แต่ก็เหมือนหุ่นยนต์ ก่อนเราจะกลับไทย เราตัดสินใจคุยกับแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง ให้แม่หันมาเปิดใจรับเขา แม่คงจะอยากเห็นเรากลับมามีความสุขเลยเปิดทางให้เรา  เรารู้ตัวดีว่าไม่เคยลืมเขา และ มั่นใจว่าเขาไม่เคยลืมเรา ถึงแม้ช่วงระยะ 2 เดือนให้หลัง เราจะไม่เห็นเข้าตั้งสเตตัสเศร้าๆ แต่ กลายเป็นตั้งสเตตัสเกี่ยวกับงานใหม่ของเขา เขาได้มีโอกาสทำงานในวงการบันเทิงค่ะ และพึ่งจะเซ็นสัญญากับค่ายๆหนึ่ง เขาเริ่มลง รูปกับสังคมเพื่อนใหม่ รวมถึงเขาได้ลบรูปคู่ของเราออกไป แต่ เราก็มั่นใจว่าถ้าเรากลับไปปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง ไปบอกข่าวดีกับเขา เขาจะต้องดีใจและกลับมา แต่ มันกลับไม่ได้เป็นแบบที่เราคาดคิดเลย สายตาท่าทางที่เขามองเราเหมือนเราเป็นคนอื่นไปแล้ว เขาบอกเราว่า " ที่ผ่านมาเขารอเรามาตลอดและเสียใจมากที่สูญเสียเรา หลายครั้งที่อยากให้เรามาอยู่ข้างๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เขาพยามตัดใจอย่างหนักมานานเกือบปี จนในที่สุดเขาก็คิดว่าเขาทำได้ และอาจจะไม่ได้รักเราแบบเดิมแล้ว ตอนนี้เขาแค่อยากจะทำงาน ทำในสิ่งที่เขารัก ไม่อยากมีความรัก และกลับไปเจ็บอีก แค่อยากเก็บเราไว้เป็นความทรงจำดีๆ"  คำถามมากมายโผล่มาในหัวเรา ความรู้สึกของเรามันไม่เคยตกหล่นหายไปเลย ทำไมเขาถึงกลับมารู้สึกกับเราอีกครั้งไม่ได้ ? เรามาช้าไปแค่2 เดือนใช่มั้ย ? ถ้าเรากลับมาเร็วกว่านี้เรื่องราวมันจะเป็นแบบนี้หรือป่าว ? เราทั้งเสียดายและเสียใจ ตอนนี้ความรักของเราไม่มีอุปสรรคแล้ว ที่เราเคยสู้กันมาเพื่ออะไร ถ้าเรากลับมาเร็วกว่านี้อีกหน่อย เราคงจะได้กลับมารักกัน เราไม่รู้จะไประบายกับใครในชีวิตจริง เราอยากถามว่าเวลา 1 ปีเศษๆ มันเป็นเวลามากพอหรอคะ ที่เราจะตัดใจจากคนที่เรารัก จากคนที่เลิกกันทั้งที่รักกันอยู่ได้แบบนี้