เราจะลืมคนที่เราชอบเค้ามานานมากได้ยังไงคะ??

เราชื่อจูนนะตอนนี้อยู่ม.5เเล้วเราเเอบชอบเพื่อนคนนึงมานานมากมันชื่ออิน เเต่พอเรานึกย้อนกลับไปเราก็ไม้รู้ว่าเราเริ่มชอบอินตั้งเเต่ตอนไหนเเต่ตอนนี้รวมๆน่าจะ2ปีเเล้ว เรารู้ตัวเเบบจริงจังตอนม.3 เเต่ไม่กล้าทำอะไรเพราะเพื่อนเราก็ชอบอินอยู่เราเลยถอยดีกว่า พอเพื่อนเราไปบอกชอบอินตอนนั้นอินก็บอกว่าอินติดเพื่อนมากคงดูเเลเพื่อนเราได้ไม่ดี เเต่เราก็รู้นะว่ามันก็เเค่ข้ออ้างของคนที่ไม่รักอ่ะ ตอนนั้นเรายิ่งรู้สึกเลยว่าต้องรีบถอยออกมา เเต่ว่าอินกลับมาคุยกับเรา เรามีความสุขอยู่พักนึงเราหวั่นไหวเรายิ่งชอบอิน เเต่พอเราดึงสติกลับมาได้ว่า ไม่ใช่เเค่เพื่อนชอบ เเต่อินมีคนคุยเยอะมาก เราก็เเค่ช้อยส์ๆนึงนั่นเเหละเราเลยตัดสินใจเดินถอยออกมาเเบบจริงจัง ลบเเชท ลบเกือบทุกอย่าง จนเวลาผ่านไปเกือบเป็นปีที่ไม่ได้คุยกับอินเลยถึงจะอยู่ห้องเดียวกันก็ตาม มันเหนื่อยมากที่เราต้องทำเป็นไม่สนใจอิน จนเวลาผ่านไปนานที่เย็นชาใส่เราคิดว่าเราจะลืมอินได้100%เเล้ว เจอหน้าก็คงไม่เป็นไรเเล้ว เเต่

พอเปิดเทอมม.4 ร.ร.เรามีค่ายปฐมนิเทศน์2วัน1คืน เราคิดว่าเราพร้อมเเล้ว เราลืมได้เเล้ว เเต่เหมือนทุกอย่างมันกลับกัน เราได้นั่งทำกิจกรรมข้างๆอิน แต่ก็ไม่พูดอะไรกันเลยจนมาถึงกิจกรรมๆหนึ่งที่ต้องหันหน้าเข้าหากันเเล้วจับมือกัน แน่นอนว่าเราคู่กับอินตอนนั้นเรารู้สึกว่าความพยายามที่ผ่านมาของเราเป็น0เเล้ว เราได้คุยได้ยิ้มได้จับมือกับอินมันทำให้เราหวั่นไหวมาก แต่เราก็คิดว่าก็คงเพราะอินทำตามกิจกรรมเเหละ เเต่พอมาครั้งนี้มันทำให้เราคิดไปไกลคือมีเพื่อนผช.คนนึงมานั่งข้างเราคุยกับเราอยู่ ซักพักอินเดินมาเเล้วบอกว่า"เฮ้ย!!ที่กูนั่งข้างหลังกูไม่ใช่หรอไปดิ"เราก็มองเเบบงงๆ เเต่เราเป็นผญ.เราคิดอ่ะ เเล้วคืนที่เราค้างที่ร.ร.นั้นวัดเเถว ร.ร.มีเวียนเทียนครูก็ให้พวกเราเดินไปที่วัด อินมาเวียนเทียนข้างๆเราซักพักเราก็พยายามเดินหนีไปหาเพื่อน พอจบค่ายเเล้วก็กลับบ้านปกติ เปิดเทอมก็ไป ร.ร.

เราเลือกที่นั่งที่ไกลอินที่สุด เเต่...ห้องเราจะมีการเปลี่ยนที่นั่งทุกเดือนโดยการจับฉลาก เราได้นั่งริมหน้าต่างกับเพื่อนเเถวรองสุดท้าย เเละสิ่งที่เราไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นอินจับฉลากได้นั่งข้างหลังเรา ถึงจะอยู่เเค่นี้เเต่เราไม่ได้คุยกันเท่าไหร่เลยถึงเเม้ว่าจะอยากคุยมากๆก็ตาม
จนวันนึงเราอารมณ์ดีนั่งหันไปคุยกับเพื่อนอินเเล้วก็มีโอกาสได้คุยกัน เเล้วพวกมันก็พากันร้องเพลงเราเลยหันมาเก็บของที่โต๊ะเเต่อินเรียกเราให้หันไปเเล้วร้องเพลง ที่เราเคยส่งให้อินในเเชทตอนที่เราคุยกันเเล้ว ก็มองตาเเบบเเกล้งๆเรา เเต่เราก็บอกว่า"อืม" ทั้งๆที่ในใจจะบ้าตายอยู่เเล้ว ความรู้สึกเก่าๆกลับมาหมดเลยสิ่งที่ทำไปเป็น0หมดเลย มาหยอดมาคุยอยู่ตลอดจนวันนึงเราไปสนิทกับเพื่อนสนิทของอินเเล้วเราก็รู้ว่าอินกำลังคุยกับเพื่อนคนนึงในห้องอยู่เเต่เราไม่เเน่ใจว่าใคร เเต่เราสืบเก่งมากนะบอกเลย555 จนรู้ว่าเป็นใคร

ตอนนั้นจะปีใหม่เเล้วก็จะมีจับฉลากเเลกของขวัญ บังเอิญมากกก อินใช้ลายกระดาษห่อของขวัญตรงกับเราเป๊ะ เเต่ตอนเราไปที่ร้านเราให้พี่เค้าห่อเเล้วเราก็เก็บไว้เเอบๆอย่างดีเลยนะ กลัวมีคนซ้ำ แต่เราก็ช่างเรื่องนั้นมันไป พอถึงเราต้องจับฉลากเราจับได้ของอิน ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้เรากลับไปรู้สึกกับอินขึ้นไปอีก
   จนคืนเคาท์ดาวน์เราก็ไปฉลองกับเพื่อนเเต่ในวงนั้นมีคนที่อินกำลังคุยอยู่ ร่วมวงด้วย พอเราเริ่มมึนๆมันทำให้เราตัดสินใจถามว่าคุยกับอินอยู่ใช่มั้ย ทั้งๆที่รู้คำตอบเเต่เราก็ยังถามมันทำให้เราเจ็บมาก เเบบจี๊ดที่ใจเลยอ่ะ>~< ได้ฟังคำตอบเรายิ่งเจ็บจนอยากออกจากจุดๆนั้น เละมากกว่านั้นเวลาตีสองอินโทรหาคนๆนั้นยิ่งทำให้เราเจ็บมากๆ

เเต่พอเวลาผ่านไปเราได่ข่าวว่าอินเลิกคุยกับคนนั้นเเล้ว เราก็อาจเจ็ยน้อยลง เเต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะเรารู้คำตอบดี จนม.4ก็ผ่านไปจนได้
เเต่ว่าพอมาถึงม.5เราพยายามลืมอีกครั้งเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกเราเหนื่อยเเล้ว เเต่พอได้กลับมาคุยมาใกล้ชิด มันก็เหมือนเดิม😔

จนถึงตอนนี้เรายังลืมอินไม่ได้เลย ที่สำคัญมันทำให้เราเจ็บมากกว่าเดิมอีกหลายพันเท่า อินไม่ใช่เเค่กำลังคุยกับใคร เเต่อิน..... มีเเฟนเเล้ว
เเละเรานังลืมมันไม่ได้ซักที เห็นทีไรมันทำให้เราเจ็บ เจ็บเเบบอธิบายไม่ถูก เราเหนื่อย เราไม่อยากรู้สึกเเบบนี้เลย😢😢

ใครที่เคยเจอเเบบเราบ้างลืมคนที่เราชอบไม่ได้ซักทีต้องทำยังไง ที่เราไม่ต้องเจ็บเวลาเห็นเค้ารักกับคนอื่น เราอยากออกไปจากตรงนี้เเล้ว🙁😭😢😢เราเหนื่อย

ปล.ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ หากผิดยังไงก็ขอ อภัยด้วยนะคะ