สวัสดีคะ ดิฉัน อายุ 23เป็นลูกคนเดียวฐานะพอกินพอใช้ไม่ได้รวย สามีอายุ 25 เป็นลูกคนสุดท้อง พ่อเขาอายุ 84 ปีเเล้ว ฐานะก็มีเเต่บ้านเราดีกว่า มีสวนยางที่บนเขา
เราคบกับ 1 ปี เเละวันที่ส่งเงิน 16 ตุลา59เราอยู่ด้วยกันเเต่ไม่จัดงานอะไร เงินค่าสินสอด 250,000 เขาส่งให้ 200,000 ก่อน เเละอีก 50,000 เขาบอกจะส่งวันที่มาอยู่ เเละวันนั้น เขาก็มา เขาบอกถ้าอยากได้ 5 หมื่น ต้องเเลกกับใบทะเบียนสมรส เราบอกไม่จดน่ะ จะรีบไปไหน เขาไม่ค่อยพอใจเเต่ก็ต้องให้เพราะเราได้ไปแล้วสองเเสน ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ เรามีเเม่คนเดียว พ่อเราเสียเเล้ว มีบ้านสองหลัง ด้านนอก เป็นปูน ด้านในสวนยางเเม่อยู่เป็นบ้านไม้ ก็เขาเป็นคนที่ต้องใช้ตลอด เขาไม่ชอบคิดสร้างอนาคตเลย เหมือนเห็นเเก่ตัวอ่ะ ก็มีปัญหากันน่ะ เเม่เราก็สอนว่า คิดอนาคตให้เยอะๆ อะไรเเบบนี้ เเต่ที่บ้านเขาให้เรามีลูกอยาง่เดียว บอกถ้าไม่มีลูก เเฟนเราก็ไม่รุ้จะอยู่ทำไม เราไม่มีเพราะคิดว่า ยังไม่พร้อมเพราะยังพึ่งอยู่กันไม่ถึงปี เเละเราตรวจเจอซีสรังไข่ หมอบอกให้กินยาคุม รักษา เราก็กินเพื่อจะยุบ เเล้วเราบอกที่บ้านเขา ว่ามีลูกไม่ได้ตอนนี้พ่อเขาบอก ทำบ้าอะไรมีลูกไม่ได้ คนที่มาบ้านเขาบอก เสียด้ายไม่มีลูกเอามดลูกหมาใส่ เเฟนเราก็เฉยๆอ่ะ เราก็ด่าน่ะว่าทำไม ถึงไม่โกรธเลย ก็อยู่ๆมา จนวันที่ 21 ธ.ค 60 เราทะเลาะกัน หนักเลย เราผิดที่ไล่เขา เขาไปจริง เเละไม่เอาโทรสับไป วันนั้น พ่อเเม่ พี่สะใภ้ เขามาพอดี ถามว่าเเฟนเราไปไหน เราบอกทะเลาะขี่รถไปไหนไม่รุ้ เขาบอก ฆ่าลูกกู เราบอกไม่ได้ฆ่า เเล้วพี่สะใภ้ด่าเราสาระพัด เราร้องไห้ เพราะเขาไม่กลับบ้าน 3 วันผ่านไป ตามหากันวุ่น เราไปเจอเขาที่วัด ไม่ไกลจากบ้าน เราถามว่ากลับมั้ย เขาบอกว่ากลับ เเต่ตอนนั้นญาติเขามาที่บ้านเป็น 20 คะ พี่สะใภ้คนนั้นด่าว่า กูบอกเเล้วอย่ามาเอาหญิงคนนี้อีหญิงเลวด่าๆๆ จนเราพาเเฟนกลับมา เขาบอกให้กลับบ้านเเฟนเราบอก จะไปกับเราเพราะทะเลาะกันเเล้วน้อยใจเฉยๆ ญาติเขาจึงมัดมือมัดเท้าไป เเฟนเราดิ้นมาก จนพวกเขาพาไปโรงพยาบาล มีคนโทรมาด่า ทางเฟสด้วย ใช้คำรุนเเรง เเละญาติเขาบอกเราเอาเเฟนไปขังไว้ เเละไปปล่อยมาถึงได้กลับ บอกเราทำเสน่ห์ด้วย เราเเอบไปเยี่ยมที่โรงบาล เอาโทรศัพไปให้ ได้โทรคุยกัน เราบอกกลับมั้ยเขาบอกกลับ คุยๆกัน วันที่ 24 ธ.ค 60 เขาออกจากโรงบาล เราบอกคิดถึงมากมาหาหน่อยเขาบอกพ่ิไม่ให้ขี่รถ เราบอกมาเจอกันครึ่งทางเขาบอกไม่ได้ เพราะเราไปหาเขาไม่ได้ ญาติพ่อเเม่เขาไม่ให้เข้าบ้าน จนวันที่ 25 ธ.ค60 คุยกับเขาดีๆ โทรศัพท์ก็ตัด ญาติเขาโทรมาบอก ป้าเราว่า เเฟนเราชัก ญาติเราเลยไปเยี่ยม พอไปถึง พี่สะใภ้มันบอก ไม่ให้กลับไปแล้วถ้ากลับจะล่ามโซ่ไว้ ยึดโทรสับหมดเเล้ว ญาติบอกเเฟนเรานั่งก้มหัว ไม่พูดไร เราทำใจไม่ได้เฃยติดต่อก็ไม่ได้เลยข้อร้องตาเราลุงป้า ให้ไปขอร้องให้โอกาสเราสักครั้ง ญาติเราเลยช่วย วันที่ 7 ม.ค 61 ญาติๆเราไป ไปเจอพ่อเเม่มันเเละพี่สะใภ้มันว่ามาทำไมอีก ไม่ให้กลับเเล้ว พ่อเเม่มันบอกว่า ไปขอเเม่ม่ายไม่มีลูกให้เเล้ว เขาอยากได้หลาน ญาติเราบอกถ้าให้เราไปอยู่ที่นั้นได้มั้ย เเม่มันบอกไม่ได้ ไม่ให้มาเเล้ว เเฟนเราไปเล่าสาระพัดว่ามากรีดยางเทียบตาย อยากได้กางเกงตั้งนานไม่ซื้อให้ ข้าวต้มเก็บเเต่ถุง ลูกชิ้นเห็นเเต่ไม่ ซึ่งเราไม่เคยให้อดเลยน่ะ นินทาเรากับเเม่สาระพัด เเฟนเราไปพูดเอง เรากลับมาทำใจเลยญาติเราบอกเขาไม่เอาเเล้ว เราก็ทำใจเลย จนอยู่มาเรื่อยๆ เราขายไม้ยางได้เงิน 3 เเสน เราก็ใช้ชีวิตปกติ เขาก็ไม่ติดต่อมา จนวันที่ 10 ก.พ61 เขาส่งข้อความาหาเราว่าคิดถึง โทรไปว่าให้กลับมา อยู่กับเราเขาก็มา มาอยู่กับเรากับเเม่ เขาก็ดีน่ะ กับเเม่พูดดีทำงานดี เพราะไม่ต้องกรีดยางไง งานในสวนที่บ้านน้อยๆ ผ่อนรถให้ทุกเดือน 1500 ก็ดีๆมาก เรามีความสุข จนเงินเริ่มหมด เขาเริ่มเปลี่ยน เราต้องปลูกต้นปาล์มด้วยไง 200 ต้น พื้นที่ที่โค่นยางทิ้ง เขาเริ่ม ไม่ค่อยทำของตัวเอง ตีตัวออกห่าง อารมไม่ดี ก็เริ่มทะเลาะกัน เราบอกถ้าเป็นเบบนี้ รถจะผ่อนได้ไงในเมื่อเธอไม่ทำไรเลย จนวันที่ 23 พ.ค 61 เขาหนีไปตอนกลางคืน หนีไปเฉยๆ ปิดโทรสับหมด เราติดต่อไม่ได้เลยจนวันที่ 24 พ.ค เเม่เราเขียนจดหมายไปขอโทษบอกให้โอกาสเราสักครั้ง จะให้ไปอยู่กันสองคนที่อีกบ้าน เเม่ยอมอยู่คนเดียว เเละวันที่ 25 พ.ค เราจะไปดักรอ เขาที่โรงเรียนเเบบไรจุดหมาย เเละบังเอิญมากเจอเขาพอดี เขาไปดักหน้ารถ เเละพามาพูด สองคนเราอ้อนวอนสาระพัด เขาบอก อีก 5วันกลับ เราเลยกลับ พอถึงบ้านเขาส่งเฟสมาบอกเรามีชู้บอกคนที่เราพาไปตามเขาเป็นชู้เรา เเละเขาบอกเกลียดเเม่เราเหมือนที่เราเกลียดพ่อเเม่เขา เขาบอกจดหมายที่เเม่ส่งไปให้ไม่มความหมาย ให้เราเลือกให้ไปอยู่บ้านเขาถ้าไม่ไปอยู่ คือเลิกกัน เราบอกทิ้งเเม่ไม่ได้ พ่อเเม่เขา ลูกหลานเยอะเเยะ ลูกคนโตตั้ง 60 ปีเเล้ว เขาไม่ยอม เราเลยหยุดคุยเพราะเบื่อ โทรไปเขาตัดสายทิ้ง ปิดเครื่อง เราเลยหยุด วันที่ 3 มิ.ย 61 เขาส่งเฟสมาหาว่า คิดถึงไปเที่ยวกันมั้ยจะไปหา ถ้าเราว่างให้โทรไป เราโทรไปและไปเจอเขา เราก็ขอร้องอ้อนวอนขอโอกาสกลับมาอยู่กับเราสองคน เขาบอกพรุ่งนี้จะมา ขอร้องอยู่เกือบ 1ชั่งโมง เขาบอกไปเขาไปที่เเม่เราบอกได้ เขาบอกต้องไปกรีดยางบ้านเขาเราบอกได้ เขาเลยมา พอมาอยู่เราบอกเริ่มต้นใหม่ ลืมทุกอย่างไม่ได้เหรอ เขาบอกเขาขอกลับบ้าน 3 วัน เขาจะมาเริ่มใหม่ เราบอกทำไมต้องสามวัน เขาบอกไม่ไปก็ได้ เราถามงานเรา ปลูกปาล์มไม่ทำเเล้วใช่มั้ย เขาบอกไม่ทำ เราทนมาได้ถึงวันที่ 9 มิ.ย 61 เเม่บอกมันไม่ทำหรอกเเม่หมดเงินเเล้ว เเม่บอกจะเอาไรกิน เเม่บอกถ้าอยู่เเบบนี้เลิกกันดีกว่า มาอยู่กันสองคนก็อยู่ไม่ได้ เขาขอร้เริ่มใหม่ได้มั้ยเขาบอกไม่ได้ เเม่มาขอเริ่มใหม่เขาไม่คุยด้วย บอกไม่ได้ เราเลยปล่อย เขาบอก ไม่เกินเดือน 30 มิ.ย เขาจะกลับมาอยู่เเบบใหม่ ขอกลับบ้านก่อน เราเลยให้กลับเพราะยื้อไม่ได้เเล้ว เลยให้กลับ โทรสับเขาเสีย เราเลยโทรไปถามพี่เขยเขาว่าถึงบ้านยัง พี่เขยบอกถึงเเล้ว พี่เขยบอกไปอยู่กับน้องเหรอมันบอกไป หาเพื่อน พอพี่ถามไปบ้านน้องมั้ยเมื่อกี้มันบอก ไม่ได้ไปไปบ้านเพื่อนมา เเละเขาก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย ทุคนง่าเราควรทำยังไงคะ เราสับสนมาก
ถ้าชีวิตคุณกับสามี เเละครอบครัว ีเป็นเเบบนี้จะทำไงคะ
เราคบกับ 1 ปี เเละวันที่ส่งเงิน 16 ตุลา59เราอยู่ด้วยกันเเต่ไม่จัดงานอะไร เงินค่าสินสอด 250,000 เขาส่งให้ 200,000 ก่อน เเละอีก 50,000 เขาบอกจะส่งวันที่มาอยู่ เเละวันนั้น เขาก็มา เขาบอกถ้าอยากได้ 5 หมื่น ต้องเเลกกับใบทะเบียนสมรส เราบอกไม่จดน่ะ จะรีบไปไหน เขาไม่ค่อยพอใจเเต่ก็ต้องให้เพราะเราได้ไปแล้วสองเเสน ก็อยู่กันมาเรื่อยๆ เรามีเเม่คนเดียว พ่อเราเสียเเล้ว มีบ้านสองหลัง ด้านนอก เป็นปูน ด้านในสวนยางเเม่อยู่เป็นบ้านไม้ ก็เขาเป็นคนที่ต้องใช้ตลอด เขาไม่ชอบคิดสร้างอนาคตเลย เหมือนเห็นเเก่ตัวอ่ะ ก็มีปัญหากันน่ะ เเม่เราก็สอนว่า คิดอนาคตให้เยอะๆ อะไรเเบบนี้ เเต่ที่บ้านเขาให้เรามีลูกอยาง่เดียว บอกถ้าไม่มีลูก เเฟนเราก็ไม่รุ้จะอยู่ทำไม เราไม่มีเพราะคิดว่า ยังไม่พร้อมเพราะยังพึ่งอยู่กันไม่ถึงปี เเละเราตรวจเจอซีสรังไข่ หมอบอกให้กินยาคุม รักษา เราก็กินเพื่อจะยุบ เเล้วเราบอกที่บ้านเขา ว่ามีลูกไม่ได้ตอนนี้พ่อเขาบอก ทำบ้าอะไรมีลูกไม่ได้ คนที่มาบ้านเขาบอก เสียด้ายไม่มีลูกเอามดลูกหมาใส่ เเฟนเราก็เฉยๆอ่ะ เราก็ด่าน่ะว่าทำไม ถึงไม่โกรธเลย ก็อยู่ๆมา จนวันที่ 21 ธ.ค 60 เราทะเลาะกัน หนักเลย เราผิดที่ไล่เขา เขาไปจริง เเละไม่เอาโทรสับไป วันนั้น พ่อเเม่ พี่สะใภ้ เขามาพอดี ถามว่าเเฟนเราไปไหน เราบอกทะเลาะขี่รถไปไหนไม่รุ้ เขาบอก ฆ่าลูกกู เราบอกไม่ได้ฆ่า เเล้วพี่สะใภ้ด่าเราสาระพัด เราร้องไห้ เพราะเขาไม่กลับบ้าน 3 วันผ่านไป ตามหากันวุ่น เราไปเจอเขาที่วัด ไม่ไกลจากบ้าน เราถามว่ากลับมั้ย เขาบอกว่ากลับ เเต่ตอนนั้นญาติเขามาที่บ้านเป็น 20 คะ พี่สะใภ้คนนั้นด่าว่า กูบอกเเล้วอย่ามาเอาหญิงคนนี้อีหญิงเลวด่าๆๆ จนเราพาเเฟนกลับมา เขาบอกให้กลับบ้านเเฟนเราบอก จะไปกับเราเพราะทะเลาะกันเเล้วน้อยใจเฉยๆ ญาติเขาจึงมัดมือมัดเท้าไป เเฟนเราดิ้นมาก จนพวกเขาพาไปโรงพยาบาล มีคนโทรมาด่า ทางเฟสด้วย ใช้คำรุนเเรง เเละญาติเขาบอกเราเอาเเฟนไปขังไว้ เเละไปปล่อยมาถึงได้กลับ บอกเราทำเสน่ห์ด้วย เราเเอบไปเยี่ยมที่โรงบาล เอาโทรศัพไปให้ ได้โทรคุยกัน เราบอกกลับมั้ยเขาบอกกลับ คุยๆกัน วันที่ 24 ธ.ค 60 เขาออกจากโรงบาล เราบอกคิดถึงมากมาหาหน่อยเขาบอกพ่ิไม่ให้ขี่รถ เราบอกมาเจอกันครึ่งทางเขาบอกไม่ได้ เพราะเราไปหาเขาไม่ได้ ญาติพ่อเเม่เขาไม่ให้เข้าบ้าน จนวันที่ 25 ธ.ค60 คุยกับเขาดีๆ โทรศัพท์ก็ตัด ญาติเขาโทรมาบอก ป้าเราว่า เเฟนเราชัก ญาติเราเลยไปเยี่ยม พอไปถึง พี่สะใภ้มันบอก ไม่ให้กลับไปแล้วถ้ากลับจะล่ามโซ่ไว้ ยึดโทรสับหมดเเล้ว ญาติบอกเเฟนเรานั่งก้มหัว ไม่พูดไร เราทำใจไม่ได้เฃยติดต่อก็ไม่ได้เลยข้อร้องตาเราลุงป้า ให้ไปขอร้องให้โอกาสเราสักครั้ง ญาติเราเลยช่วย วันที่ 7 ม.ค 61 ญาติๆเราไป ไปเจอพ่อเเม่มันเเละพี่สะใภ้มันว่ามาทำไมอีก ไม่ให้กลับเเล้ว พ่อเเม่มันบอกว่า ไปขอเเม่ม่ายไม่มีลูกให้เเล้ว เขาอยากได้หลาน ญาติเราบอกถ้าให้เราไปอยู่ที่นั้นได้มั้ย เเม่มันบอกไม่ได้ ไม่ให้มาเเล้ว เเฟนเราไปเล่าสาระพัดว่ามากรีดยางเทียบตาย อยากได้กางเกงตั้งนานไม่ซื้อให้ ข้าวต้มเก็บเเต่ถุง ลูกชิ้นเห็นเเต่ไม่ ซึ่งเราไม่เคยให้อดเลยน่ะ นินทาเรากับเเม่สาระพัด เเฟนเราไปพูดเอง เรากลับมาทำใจเลยญาติเราบอกเขาไม่เอาเเล้ว เราก็ทำใจเลย จนอยู่มาเรื่อยๆ เราขายไม้ยางได้เงิน 3 เเสน เราก็ใช้ชีวิตปกติ เขาก็ไม่ติดต่อมา จนวันที่ 10 ก.พ61 เขาส่งข้อความาหาเราว่าคิดถึง โทรไปว่าให้กลับมา อยู่กับเราเขาก็มา มาอยู่กับเรากับเเม่ เขาก็ดีน่ะ กับเเม่พูดดีทำงานดี เพราะไม่ต้องกรีดยางไง งานในสวนที่บ้านน้อยๆ ผ่อนรถให้ทุกเดือน 1500 ก็ดีๆมาก เรามีความสุข จนเงินเริ่มหมด เขาเริ่มเปลี่ยน เราต้องปลูกต้นปาล์มด้วยไง 200 ต้น พื้นที่ที่โค่นยางทิ้ง เขาเริ่ม ไม่ค่อยทำของตัวเอง ตีตัวออกห่าง อารมไม่ดี ก็เริ่มทะเลาะกัน เราบอกถ้าเป็นเบบนี้ รถจะผ่อนได้ไงในเมื่อเธอไม่ทำไรเลย จนวันที่ 23 พ.ค 61 เขาหนีไปตอนกลางคืน หนีไปเฉยๆ ปิดโทรสับหมด เราติดต่อไม่ได้เลยจนวันที่ 24 พ.ค เเม่เราเขียนจดหมายไปขอโทษบอกให้โอกาสเราสักครั้ง จะให้ไปอยู่กันสองคนที่อีกบ้าน เเม่ยอมอยู่คนเดียว เเละวันที่ 25 พ.ค เราจะไปดักรอ เขาที่โรงเรียนเเบบไรจุดหมาย เเละบังเอิญมากเจอเขาพอดี เขาไปดักหน้ารถ เเละพามาพูด สองคนเราอ้อนวอนสาระพัด เขาบอก อีก 5วันกลับ เราเลยกลับ พอถึงบ้านเขาส่งเฟสมาบอกเรามีชู้บอกคนที่เราพาไปตามเขาเป็นชู้เรา เเละเขาบอกเกลียดเเม่เราเหมือนที่เราเกลียดพ่อเเม่เขา เขาบอกจดหมายที่เเม่ส่งไปให้ไม่มความหมาย ให้เราเลือกให้ไปอยู่บ้านเขาถ้าไม่ไปอยู่ คือเลิกกัน เราบอกทิ้งเเม่ไม่ได้ พ่อเเม่เขา ลูกหลานเยอะเเยะ ลูกคนโตตั้ง 60 ปีเเล้ว เขาไม่ยอม เราเลยหยุดคุยเพราะเบื่อ โทรไปเขาตัดสายทิ้ง ปิดเครื่อง เราเลยหยุด วันที่ 3 มิ.ย 61 เขาส่งเฟสมาหาว่า คิดถึงไปเที่ยวกันมั้ยจะไปหา ถ้าเราว่างให้โทรไป เราโทรไปและไปเจอเขา เราก็ขอร้องอ้อนวอนขอโอกาสกลับมาอยู่กับเราสองคน เขาบอกพรุ่งนี้จะมา ขอร้องอยู่เกือบ 1ชั่งโมง เขาบอกไปเขาไปที่เเม่เราบอกได้ เขาบอกต้องไปกรีดยางบ้านเขาเราบอกได้ เขาเลยมา พอมาอยู่เราบอกเริ่มต้นใหม่ ลืมทุกอย่างไม่ได้เหรอ เขาบอกเขาขอกลับบ้าน 3 วัน เขาจะมาเริ่มใหม่ เราบอกทำไมต้องสามวัน เขาบอกไม่ไปก็ได้ เราถามงานเรา ปลูกปาล์มไม่ทำเเล้วใช่มั้ย เขาบอกไม่ทำ เราทนมาได้ถึงวันที่ 9 มิ.ย 61 เเม่บอกมันไม่ทำหรอกเเม่หมดเงินเเล้ว เเม่บอกจะเอาไรกิน เเม่บอกถ้าอยู่เเบบนี้เลิกกันดีกว่า มาอยู่กันสองคนก็อยู่ไม่ได้ เขาขอร้เริ่มใหม่ได้มั้ยเขาบอกไม่ได้ เเม่มาขอเริ่มใหม่เขาไม่คุยด้วย บอกไม่ได้ เราเลยปล่อย เขาบอก ไม่เกินเดือน 30 มิ.ย เขาจะกลับมาอยู่เเบบใหม่ ขอกลับบ้านก่อน เราเลยให้กลับเพราะยื้อไม่ได้เเล้ว เลยให้กลับ โทรสับเขาเสีย เราเลยโทรไปถามพี่เขยเขาว่าถึงบ้านยัง พี่เขยบอกถึงเเล้ว พี่เขยบอกไปอยู่กับน้องเหรอมันบอกไป หาเพื่อน พอพี่ถามไปบ้านน้องมั้ยเมื่อกี้มันบอก ไม่ได้ไปไปบ้านเพื่อนมา เเละเขาก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย ทุคนง่าเราควรทำยังไงคะ เราสับสนมาก