ความจนไม่ใช่เรื่องน่าอาย

สวัสดีทุกคนค่ะวันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ที่ทำให้เราเข้าใจว่าความจนไม่ใช่เรื่องที่ควรอาย ตอนเด็กเราติดคุณตามากๆไปไหนก็ไปกับเขานั่งรถซาเล้งไปไหนด้วยกันบ่อยๆจนโตขึ้นเราเริ่มอายกลัวเพื่อนล้อเรากลัวไปอย่างนั้นจนจบประถม มีวันนึงเรากลับไปเยี่ยมร.รเก่า เยี่ยมเสร็ดเเล้วกลับ เราก็ขึ้นรถไปลงที่ศาลาเเถวตลาดคุณตาเราก็ขับซาเล้งมาพอดีเราก็เรียกเเล้วก็กลับกับเขา นั่งรถไปมันดูชินไม่กลัวไม่เเคร์เลย จนเรามานั่งคิดทำไมเเต่ก่อนเราอายเรากลัวเราเเคร์สายตาคนอื่น วันนั้นจึงเป็นวันที่ทำให้เราได้รู้ว่าความจนไม่ใช่เรื่องน่าอาย