ปีนี้คือกดบัตรเพื่อมาเชียร์ทีมสาวไทยยาวๆทั้ง6แมตช์
แต่ตั้งแต่แมตช์แรกของ week3 ที่หัวหมาก จนมาถึงแมตช์ล่าสุดพบตุรกีที่ชาติชายฮอล์ ทีมกองเชียร์ไทยยังไม่ได้สัมผัสกับชัยชนะเลย
วันนี้ตอนเดินออกจากสนามก็มีคนบ่นว่า"พรุ่งนี้จะรอดมั้ยเนี่ย ยังไม่ชนะเลย" น่าจะหมายถึงแค่สนามโคราชมั้ง
เมื่อผมได้ยินคำนั้น สิ่งที่โผล่ขึ้นมาในหัวครั้งแรกเลยคือ "เออว่ะ...ตั้งแต่ตามเชียร์ที่สนามหัวหมากจนตอนนี้ยังไม่ชนะเลยนะ"
เสียงเชียร์ที่ดังกึกก้องทุกครั้งที่ไทยได้แต้ม ภาพกระโดโลดเต้นทุกครั้งที่ไทยได้เซ็ต แต่กลับยังไม่มีภาพการดีใจอย่างสุดพลังที่ไทยได้แมตช์นั้นไปเลย
ถามว่ามันท้อในการตามเชียร์มั้ย มันไม่ท้อหรอก เพราะใจมันรักไปแล้ว แต่มันจะใจแป้วหน่อยๆ จนแมตช์ที่5ที่เล่นในบ้าน ยังไม่ชนะเลย
สิ่งที่กลัวคือกองเชียร์ขาจรจะหายไปซะก่อน เพราะกองเชียร์ขาประจำ ถึงพวกเค้าจะบ่นจะแซะยังไง ก็ยังตามต่ออยู่ดี
แต่มานั่งคิดดูแล้ว กองเชียร์อย่างเราที่ไม่ได้สัมผัสกับชัยชนะในบ้าน ความรู้สึกผิดหวังมันคงไม่เท่ากับตัวนักกีฬาเอง ที่พวกเค้ายังไม่ได้ชนะในบ้านเลย เพราะเค้าต้องฝึกหนัก เค้าต้องเจอแรงกดดันหลายๆอย่าง และที่แน่ๆคือเค้าลงไปเล่นเอง ความผิดหวังในความปราชัยคงไม่น้อยไปกว่ากองเชียร์อย่างเราหรอก
พน.ไม่อยากหวังเลยว่าจะชนะได้ซักแมตช์ในบ้าน เพราะความผิดหวังมันไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ทำให้เต็มที่ ผมดูในสนาม ผมเห็นพลังในตัวพวกคุณที่ในทีวีผมไม่เคยมองเห็นมาก่อน ซึ่งมันทำให้ผมเชื่ิอว่าพวกคุณทำเต็มที่ทุกแมตช์จริงๆ
คติในการตามเชียร์ของผมนะ
ขอยืนเคียงข้างในวันที่พวกคุณพ่ายแพ้...เพื่อที่จะรอเป็นส่วนหนึ่งในวันที่พวกคุณชนะ
ื
กองเชียร์ที่ไม่ได้สัมผัสกับชัยชนะ
แต่ตั้งแต่แมตช์แรกของ week3 ที่หัวหมาก จนมาถึงแมตช์ล่าสุดพบตุรกีที่ชาติชายฮอล์ ทีมกองเชียร์ไทยยังไม่ได้สัมผัสกับชัยชนะเลย
วันนี้ตอนเดินออกจากสนามก็มีคนบ่นว่า"พรุ่งนี้จะรอดมั้ยเนี่ย ยังไม่ชนะเลย" น่าจะหมายถึงแค่สนามโคราชมั้ง
เมื่อผมได้ยินคำนั้น สิ่งที่โผล่ขึ้นมาในหัวครั้งแรกเลยคือ "เออว่ะ...ตั้งแต่ตามเชียร์ที่สนามหัวหมากจนตอนนี้ยังไม่ชนะเลยนะ"
เสียงเชียร์ที่ดังกึกก้องทุกครั้งที่ไทยได้แต้ม ภาพกระโดโลดเต้นทุกครั้งที่ไทยได้เซ็ต แต่กลับยังไม่มีภาพการดีใจอย่างสุดพลังที่ไทยได้แมตช์นั้นไปเลย
ถามว่ามันท้อในการตามเชียร์มั้ย มันไม่ท้อหรอก เพราะใจมันรักไปแล้ว แต่มันจะใจแป้วหน่อยๆ จนแมตช์ที่5ที่เล่นในบ้าน ยังไม่ชนะเลย
สิ่งที่กลัวคือกองเชียร์ขาจรจะหายไปซะก่อน เพราะกองเชียร์ขาประจำ ถึงพวกเค้าจะบ่นจะแซะยังไง ก็ยังตามต่ออยู่ดี
แต่มานั่งคิดดูแล้ว กองเชียร์อย่างเราที่ไม่ได้สัมผัสกับชัยชนะในบ้าน ความรู้สึกผิดหวังมันคงไม่เท่ากับตัวนักกีฬาเอง ที่พวกเค้ายังไม่ได้ชนะในบ้านเลย เพราะเค้าต้องฝึกหนัก เค้าต้องเจอแรงกดดันหลายๆอย่าง และที่แน่ๆคือเค้าลงไปเล่นเอง ความผิดหวังในความปราชัยคงไม่น้อยไปกว่ากองเชียร์อย่างเราหรอก
พน.ไม่อยากหวังเลยว่าจะชนะได้ซักแมตช์ในบ้าน เพราะความผิดหวังมันไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ทำให้เต็มที่ ผมดูในสนาม ผมเห็นพลังในตัวพวกคุณที่ในทีวีผมไม่เคยมองเห็นมาก่อน ซึ่งมันทำให้ผมเชื่ิอว่าพวกคุณทำเต็มที่ทุกแมตช์จริงๆ
คติในการตามเชียร์ของผมนะ
ขอยืนเคียงข้างในวันที่พวกคุณพ่ายแพ้...เพื่อที่จะรอเป็นส่วนหนึ่งในวันที่พวกคุณชนะ
ื