ไม่มีที่พัก ไม่มีงานทำ จะเอาชีวิตรอดแบบเสื่อผืนหมอนใบในกทม. ยุคนี้ได้ยังไงคะ ?

ส่วนผม ยุคY เสื่อผืน หมอนใบ หอบตามกันมา ปัจจุบันดีมาหน่อย เสื่อ2ผืน หมอน1ใบ เท่าเดิม

คุยกับคนท้องถิ่นที่จะจ้างงานกันยังไง หรือคุยกับคนท้องถิ่นเพื่อค้าขายยังไงครับ ?

หลายคนคงคิดว่าไอ้เงิน1000บาทจะเปลื่ยนชีวิตผมไปอย่างไรแล้วนี้คือเรื่องราวของผมเทม ครั้งหนึ่งผมได้ไปฝึกงานโดยมีเงินติดตัวอยู่1000บาท ผมก็ไปหาที่พักที่หอนี้มันมีแต่แพงส่วนใหญ่ด้วยเงินที่เราไม่พอมันทัาให้

วัดไผ่เงิน กทม.ไปยังไงคะ จากเพชรเกษม81 เเล้วmrt ไปถึงมั้ยคะ ​นั่งแท็กซี่คงเเพงมากเเน่ๆ เเนะนำด้วยน๊าาา ขอบคุณนะคะ

สมัยนี้ถ้าคนมาแบบ "เสื่อผืนหมอนใบ" แบบแต่ก่อน จะมีโอกาสตั้งตัวเป็นเจ้าสัวได้ไหมครับ ?

ใครๆก็ยุค 80-2015 (หรือเมื่อ 10 ปีก่อน) คือจุดสูงสุดของ กทม.แล้ว ห้างในสมัยนั้นรุ่งเรืองมากแต่ก็ปิดไปแล้วเช่น ตั้งฮั้วเส็ง หรือบางที่คนน้อยลงมากเช่น พาต้า พันธุ์ทิพย์ ตลาดตะวันนาคนก็เริ่มน้อยลง หน้ารา

ไม่ว่าด้วยกิจธุระใด เมื่อประชาชนอยู่บนอาคารสูงใน กทม. วันนี้ วันนี้ (28 มี.ค. 2568) แผ่นดินไหวทำให้พวกเขาทิ้งข้าวของ วิ่งหนีเอาชีวิตรอดไม่คิดชีวิต -30% -30% -30%

จะเล่าให้เข้าใจก่อนว่า ผมเคยทำงานอะไร​ก่อนมาดูงานเกษตร ​ตารางการทำงานของผมเมื่อก่อนจะประมาณนี้ครับ ​เริ่มตั้งแต่เช้าออกตรวจคนไข้ในวอร์ด ​จากนั้นจึงออกตรวจผู้ป่วยนอก มีผ่าตัดคนไข้ที่นัดไว้ล่วงหน้า พอเย

ทั้งๆที่ในอดีตคนจีนในไทยถือเป็นตัวแทนความขยัน เสื่อผืนหมอนใบทำมาหากินจนร่ำรวยเป็นเถ้าแก่ เจ้าสัวก็เยอะ แต่ปัจจุบันเราเจอแต่ข่าวจีนในแง่ลบ ทั้งจีนเทา ของก๊อปจากจีน ทุนจีนที่ไม่ชอบมาพากลในสายงานต่างๆ