เรามีน้องสาวที่เก่งมากๆ เรียนเก่ง หาเงินเก่ง ใช้หนี้ให้พ่อให้แม่ ทุกคนก็จะรุมถามเอาใจ ส่วนเรารายได้น้อย ค้าขายธรรมดา ไม่ได้มีหน้ามีตามากมาย แต่เงินที่ได้เราก็ให้พ่อแม่หมด คือต่างคนต่างช่วยกัน แต่บางครั้งเราก็อิจฉาน้องนะ ที่เวลาเหนื่อยๆพ่อแม่ก็จะถามเอาอกเอาใจ เตรียมกับข้าว ยอมรับว่าครั้งหนึ่งเราเคยทำท่านเสียใจหนักมาก เวลาเจอคนรู้จัก พ่อแม่ก็จะอวดแต่น้องและทุกครั้งเป็นเราที่จะค่อยๆเดินถอยไปทำอย่างอื่น คือไม่ไปอยู่ตรงนั้นให้รู้สึกแย่ เวลาเราจะทำอะไรมันก็ยากนะเพราะคนสนับสนุนไม่มี กำลังใจคือตัวเอง หน้าที่ยังอยู่ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ แต่ใจเราลึกๆไม่อยากคิดไม่ดีกับน้อง ไม่อยากอิจฉา บางครั้งอยากให้พ่อแม่ทำกับเราบ้างนะ ให้เหมือนเรายังมีตัวตนบ้าง ยอมรับว่าไม่เก่ง เป็นได้แค่แม่ค้า ... 😢😢😢
ทำอย่างไรให้เราไม่อิจฉาน้องคะ