เคยไหม ทำงานเหนื่อยจนท้อ

ดีค่ะ
ใครเป็นเหมือนกันบ้างคะเหนื่อยจนร้องไห้
วันนี้เราเหนื่อยมาก เหนื่อยจนน้ำตาไหล แต่ก็ไม่รู้จะไประบายกับใคร
คิดว่ามาเล่าในนี้จะสบายใจขึ้นบ้าง
เราอายุ19ปีค่ะเรียนและทำงานไปด้วย เรียนเฉพาะเสาร์อาทิตค่ะ
บ้านอยู่ ตจว. มาทำงานที่ กทม ค่ะ ถ้าจะถามว่าทำไมไม่เรียนให้จบก่อน
เราทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะมีภาระครอบครัว
เราทำงานอยู่ศูนย์เด็กพิการแห่งหนึ่งซึ่งมีทั้งเด็กเล็กตั้งแต่4ขวบ-20ปี
เด็กมีประมาณ10กว่าคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เราต้องทำให้ทุกอย่าง
พนักงานมี6คนที่ดูแลเด็ก เข้าดึก1คน หยุด1คน เราจะสลับวันหยุดกันค่ะ
เพราะเราหยุดพร้อมกันไม่ได้
ทุกๆวันก็เหลือพนักอยู่3-4คนค่ะบางวันมีแบ่งไปโรงบาลบ้างรับยาพาเด็กไปโรงบาล
ถึงคนทำงานเหลือน้อยถ้าช่วยกันแปบเดียวก็เสร็จใช่มั้ยคะ
แต่นี่ไม่ใช่ค่ะ มีอยู่3-4คนทำแค่2คนบางคนไปแอบนอน
อีกคนก็คุยแต่โทรศัพท์ไม่ทำงานแต่ขี้บ่นขี้โวยวาย แล้วเราอายุน้อยสุดในกลุ่มค่ะ
เราพูดอะไรมากก็ไม่ได้ ไม่อยากมีปัญหาทำได้แค่เงียบ
เจอแบบนี้เหนื่อยมากค่ะ
ถ้าถามว่าเหนื่อยทำไมไม่ออกไปหางานอื่นทำก็อยากออกนะคะ
แต่...ก็ทำไม่ได้ค่ะเราเลี้ยงเด็กมาพอเราเราอยู่กับเค้า กิน นอน
เล่นด้วยกัน กอดหอมกันทุกวันมันทำให้รุ้สึกผูกพันขึ้นมา ขนาดเรากลับบ้านปีใหม่แค่อาทิตเดียว
คิดถึงใจแทบขาด ถ้าเราต้องออกจริงๆเราคงทำใจได้ยาก
#ที่มาเล่าให้ฟังไม่ได้ต้องการอะไรนะคะแค่รู้สึกเหนื่อยไม่รุ้จะเล่าให้ใครฟัง
#ขอบคุณสำหรับคนที่มาอ่าน
#งดดราม่าเรื่องตัวหนังสือสะกดผิดถูกนะคะ
#ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ