.
.
สวัสดีครับวันนี้จะมาเขียนรีวิวเล็กๆน้อยที่ไปงานจับมือมาทั้ง 2 วัน โดยผมได้จับน้องมายด์คนเดียว
ขอเกริ่นก่อนนะครับ ภาษาอาจจะไม่ค่อยสวยงามมาก งานเขียนแบบนี้ครั้งแรกครับ
cr. รูปภาพจากเพจ BNK48
“ทุกคนคือยารักษาของหนู”
--------------------------------------------------------
คำพูดของเด็กสาวคนหนึ่งในงานจับมือที่ผ่านมา…
เด็กหญิงในวัยแค่ 15 ปี
เธอมีความฝันที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าตัวของเธอ
นั่นก็คือ “หนูอยากสร้างบ้านให้พ่อ” คำพูดนั้นของเธอ
ที่ทำให้ผมนั้นอยากจะสนับสนุนความฝันของเธอให้สำเร็จ
---
เธอเดิมพันมันด้วยการส่งใบสมัครโดยที่ไม่ได้บอกใครในบ้าน
หลังจากผ่านการคัดเลือกจนได้มาเป็นสมาชิกของวง BNK48
ช่วงแรกเธอนั่งรถทัวร์หลังจากเลิกเรียนมาซ้อมที่กรุงเทพฯ ทุกๆวัน จากโคราช บ้านเกิดของเธอ
หลังจากนั้นเธอก็ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ ตัวคนเดียว
อันนี้เป็นคลิปในรายการ BNK48 Senpai ครับ
---
เธอไม่ติดเพลงใดๆเลยใน ซิงเกิลแรก
แต่เธอก็ไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเองเลย
จนในที่สุด... เธอได้รับเลือกเป็นเซ็นเตอร์เพลง “พลิ้ว”
คู่กับจ๋า ซึ่งเป็นเพลงรองของซิงเกิลที่สอง
ผมได้เห็นน้ำตาของความดีใจของเธออีกครั้ง...
หลังจากที่ได้เห็นเพียงแค่น้ำตาของความเสียใจของเธอมาหลายครั้ง
นี่คือคลิปประกาศเซมบัตสึในเพลงซิงเกิลที่ 2 และมีเพลงรองด้วย
----
ในงานจับมือที่ผ่านมาเธอนั้นป่วยหนักทั้ง 2 วัน
ครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าเธอในระหว่างต่อแถวรอจับมืออยู่นั้น
สีหน้าของเธอ แสดงออกมาชัดเจนเลยว่า เธอป่วยหนักจริงๆ
เธอดูอ่อนล้า จนสตาฟต้องเอาเก้าอี้ให้เธอนั่ง
แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงยิ้มให้กับคนที่มาจับมือกับเธอเสมอ…
มีหลายคนที่บอกให้เธอไปพัก...
แต่เธอไม่ยอม... เพราะเหตุผลที่ว่า
เธออยากจับมือกับแฟนคลับของเธอ ที่มารอจับมือของเธอ
---
“หนูห่วงแฟนคลับมากกว่าตัวเองอีกแล้วนะ”
นี่เป็นคำพูดของผมที่ได้บอกกับเธอ
เสียงของเธอนั้นแหบแห้ง พร้อมกับไอเป็นระยะ จนต้องมาจิบน้ำอยู่บ่อยๆ
---
มาถึงรอบพิเศษ ในวันที่สอง
เธอก็ได้นั่งเก้าอี้จับมือกับแฟนคลับของเธออีกครั้ง
เธอมาในชุด เดรสสีขาวลายลูกไม้ พร้อมกับ มงกุฏดอกไม้
ผมบอกกับเพื่อนว่า “ดูดิ น้องเหมือนเจ้าหญิงเลย”
ทุกคนพร้อมกับคุกเข่าลงนั่ง ไปจับมือกับเธอ…
เพื่อที่เธอจะไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมา
เธอยิ้มให้กับทุกคนในรอบสุดท้ายนี้
มันเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจของเธอ
ผมมองออกเลยว่า เธอเหนื่อยล้ามากจริงๆ
จนสตาฟบอกหมดเวลา ผมได้ปล่อยมือเธอออกมา
แต่เธอยังคงจับมือผม พร้อมบีบไว้เหมือนไม่อยากให้ไปไหน
ผมโบกมือลาเธอ พร้อมกับให้สัญญาว่า จะมาหาในงานหน้า
ผมเดินออกมาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นใจ
---
ถึงช่วงเวลาจบงาน เมมเบอร์ทุกคนจะพูดขอบคุณแฟนคลับที่มาในงานจับมือนี้
มาถึงช่วงเวลาที่เธอ จะพูดขอบคุณ เหมือนกับคนอื่นๆ
ในระหว่างที่เธอพูด ผมยังคงเห็นร้อยยิ้มอันสดใสบนใบหน้าของเธอ
พร้อมกับโบกมือให้แฟนคลับทุกคนอยู่ตลอด
จนเธอพูดขึ้นมาว่า “ทุกคนคือยารักษาของหนู”
ในตอนนั้นเอง ผมกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่
ผมได้แต่ตั้งคำถามในหัวว่า ทำไมเธอถึงฝืนตัวเองเพื่อแฟนคลับขนาดนี้ ?
---
ผมเชื่อแล้วว่า กำลังใจที่ส่งให้กันและกัน มันสำคัญมากจริงๆ
ที่เราจะส่งให้น้อง แล้วน้องก้พร้อมจะส่งให้เราเหมือนกัน
ในตอนนี้ความฝันของน้อง ได้เดินทางมาไกลแล้วครับ
มาช่วยสนับสนุนน้องกันเยอะๆนะครับ
---
นี่ก็คือบทความที่ผมเขียนไว้แล้วอยากจะแชร์ให้หลายๆคนได้อ่านกัน
ขออภัยหากไม่ลื่นไหล เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่จะมาเขียนอะไรแบบนี้
งานจับมือครั้งนี่เป็นสีสันในชีวิตของผมอีกครั้งนึงเลยครับ
รู้สึกดีใจแทนน้องเลย เพราะว่าแถวยาวขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเยอะ
มีคนรักน้องเพิ่มขึ้นเยอะแยะเลย
อยากขอบคุณทุกคนมากๆที่มาจับมือน้องมายด์
ขอบคุณบ้านมายด์มากครับ สำหรับมิตรภาพดีๆ อบอุ่นมากๆ
ผมเชื่อว่าวันหนึ่งน้องจะเป็นเพชรเม็ดงามที่เจิดจรัสกว่านี้บนเวที และสร้างฝันของเธอให้สำเร็จแน่นอน
---
ใครอยากจะแชร์ความรู้สึกหลังจากจับมือน้อง มาคุยกันได้ครับ
...ขอบคุณครับ...
#MindBNK48 #MyMind
Review เล็กๆน้อยๆที่ได้ไปจับมือน้องมายด์ทั้ง 2 วัน
ขอเกริ่นก่อนนะครับ ภาษาอาจจะไม่ค่อยสวยงามมาก งานเขียนแบบนี้ครั้งแรกครับ
cr. รูปภาพจากเพจ BNK48
--------------------------------------------------------
คำพูดของเด็กสาวคนหนึ่งในงานจับมือที่ผ่านมา…
เด็กหญิงในวัยแค่ 15 ปี
เธอมีความฝันที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าตัวของเธอ
นั่นก็คือ “หนูอยากสร้างบ้านให้พ่อ” คำพูดนั้นของเธอ
ที่ทำให้ผมนั้นอยากจะสนับสนุนความฝันของเธอให้สำเร็จ
---
เธอเดิมพันมันด้วยการส่งใบสมัครโดยที่ไม่ได้บอกใครในบ้าน
หลังจากผ่านการคัดเลือกจนได้มาเป็นสมาชิกของวง BNK48
ช่วงแรกเธอนั่งรถทัวร์หลังจากเลิกเรียนมาซ้อมที่กรุงเทพฯ ทุกๆวัน จากโคราช บ้านเกิดของเธอ
หลังจากนั้นเธอก็ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ ตัวคนเดียว
อันนี้เป็นคลิปในรายการ BNK48 Senpai ครับ
---
เธอไม่ติดเพลงใดๆเลยใน ซิงเกิลแรก
แต่เธอก็ไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเองเลย
จนในที่สุด... เธอได้รับเลือกเป็นเซ็นเตอร์เพลง “พลิ้ว”
คู่กับจ๋า ซึ่งเป็นเพลงรองของซิงเกิลที่สอง
ผมได้เห็นน้ำตาของความดีใจของเธออีกครั้ง...
หลังจากที่ได้เห็นเพียงแค่น้ำตาของความเสียใจของเธอมาหลายครั้ง
นี่คือคลิปประกาศเซมบัตสึในเพลงซิงเกิลที่ 2 และมีเพลงรองด้วย
----
ในงานจับมือที่ผ่านมาเธอนั้นป่วยหนักทั้ง 2 วัน
ครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าเธอในระหว่างต่อแถวรอจับมืออยู่นั้น
สีหน้าของเธอ แสดงออกมาชัดเจนเลยว่า เธอป่วยหนักจริงๆ
เธอดูอ่อนล้า จนสตาฟต้องเอาเก้าอี้ให้เธอนั่ง
แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังคงยิ้มให้กับคนที่มาจับมือกับเธอเสมอ…
มีหลายคนที่บอกให้เธอไปพัก...
แต่เธอไม่ยอม... เพราะเหตุผลที่ว่า
เธออยากจับมือกับแฟนคลับของเธอ ที่มารอจับมือของเธอ
---
“หนูห่วงแฟนคลับมากกว่าตัวเองอีกแล้วนะ”
นี่เป็นคำพูดของผมที่ได้บอกกับเธอ
เสียงของเธอนั้นแหบแห้ง พร้อมกับไอเป็นระยะ จนต้องมาจิบน้ำอยู่บ่อยๆ
---
มาถึงรอบพิเศษ ในวันที่สอง
เธอก็ได้นั่งเก้าอี้จับมือกับแฟนคลับของเธออีกครั้ง
เธอมาในชุด เดรสสีขาวลายลูกไม้ พร้อมกับ มงกุฏดอกไม้
ผมบอกกับเพื่อนว่า “ดูดิ น้องเหมือนเจ้าหญิงเลย”
ทุกคนพร้อมกับคุกเข่าลงนั่ง ไปจับมือกับเธอ…
เพื่อที่เธอจะไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมา
เธอยิ้มให้กับทุกคนในรอบสุดท้ายนี้
มันเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจของเธอ
ผมมองออกเลยว่า เธอเหนื่อยล้ามากจริงๆ
จนสตาฟบอกหมดเวลา ผมได้ปล่อยมือเธอออกมา
แต่เธอยังคงจับมือผม พร้อมบีบไว้เหมือนไม่อยากให้ไปไหน
ผมโบกมือลาเธอ พร้อมกับให้สัญญาว่า จะมาหาในงานหน้า
ผมเดินออกมาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นใจ
---
ถึงช่วงเวลาจบงาน เมมเบอร์ทุกคนจะพูดขอบคุณแฟนคลับที่มาในงานจับมือนี้
มาถึงช่วงเวลาที่เธอ จะพูดขอบคุณ เหมือนกับคนอื่นๆ
ในระหว่างที่เธอพูด ผมยังคงเห็นร้อยยิ้มอันสดใสบนใบหน้าของเธอ
พร้อมกับโบกมือให้แฟนคลับทุกคนอยู่ตลอด
จนเธอพูดขึ้นมาว่า “ทุกคนคือยารักษาของหนู”
ในตอนนั้นเอง ผมกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่
ผมได้แต่ตั้งคำถามในหัวว่า ทำไมเธอถึงฝืนตัวเองเพื่อแฟนคลับขนาดนี้ ?
---
ผมเชื่อแล้วว่า กำลังใจที่ส่งให้กันและกัน มันสำคัญมากจริงๆ
ที่เราจะส่งให้น้อง แล้วน้องก้พร้อมจะส่งให้เราเหมือนกัน
ในตอนนี้ความฝันของน้อง ได้เดินทางมาไกลแล้วครับ
มาช่วยสนับสนุนน้องกันเยอะๆนะครับ
---
นี่ก็คือบทความที่ผมเขียนไว้แล้วอยากจะแชร์ให้หลายๆคนได้อ่านกัน
ขออภัยหากไม่ลื่นไหล เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่จะมาเขียนอะไรแบบนี้
งานจับมือครั้งนี่เป็นสีสันในชีวิตของผมอีกครั้งนึงเลยครับ
รู้สึกดีใจแทนน้องเลย เพราะว่าแถวยาวขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเยอะ
มีคนรักน้องเพิ่มขึ้นเยอะแยะเลย
อยากขอบคุณทุกคนมากๆที่มาจับมือน้องมายด์
ขอบคุณบ้านมายด์มากครับ สำหรับมิตรภาพดีๆ อบอุ่นมากๆ
ผมเชื่อว่าวันหนึ่งน้องจะเป็นเพชรเม็ดงามที่เจิดจรัสกว่านี้บนเวที และสร้างฝันของเธอให้สำเร็จแน่นอน
---
ใครอยากจะแชร์ความรู้สึกหลังจากจับมือน้อง มาคุยกันได้ครับ
...ขอบคุณครับ...
#MindBNK48 #MyMind