ขอกำลังใจแม่เลี้ยงเดี่ยวในต่างแดนค่ะ

สวัสดีค่ะ🙏🏼

กำลังตัดสินใจจะทำเรื่องแยกกันอยู่กับสามีค่ะ มาขอกำลังใจและฟังประสบการ์การใช้ชีวิตของแม่เลี้ยงเดี่ยว คือมีลูกวัยกำลังจำกำลังพูดแล้วเขาก็ติดคุณพ่อมาก ถามหาและรอเล่นกับพ่อตลอดค่ะ ปะป๊าคือฮีโร่ของเขา แล้วพอจะย้ายออกเราสงสารลูกมากๆประเด็นอีกอย่างก็คือเราไม่มีใครช่วยดูลูกเลย ถ้าถึงเวลาย้ายออกคงเหนื่อยเป็นเท่าตัว เพราะปกติสามีช่วยดูลูกหลังเขาเลิกงานและวันหยุดค่ะ อาจจะไม่มากมาย 100% แต่ก็ช่วยให้เราได้เวลาพักผ่อนเติมพลังบ้าง

บอกตรงๆนะคะจับต้นชนปลายไม่ถูก กลัว กลัวว่าออกไปจะไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าอาหารให้ลูก ถึงแม้หลวงจะช่วยแต่ทุกอย่างก็ต้องใช้เวลา งานเราก็ไม่มีทำภาษาก็แย่เลย ลูกก็ต้องเข้าเนสเซอรี่แล้วต้องซื้อสาระพัดสิ่งเลย😢  สงสารลูกก็สงสาร สงสารตัวเองด้วย รักสามีก็รักแต่หลายปีแล้วก็ไม่เคยปรับตัวมีแต่แย่ลงๆทุกวัน  ที่จะออกไปก็เพื่อหวังว่าเราเองจะพาลูกออกไปเจออะไรที่ดีขึ้น (อันนี้ขอระบาย)

แล้วรับมือยังไงกับคนที่ถามซ้ำๆเกี่ยวกับปัญหาของเราค่ะ คือเข้าใจว่าเป็นห่วงและอยากรู้ แต่คือเข้าใจไหมว่าเราก็คิดเยอะมากแล้ว ออกไปหาเพื่อนเจอเพื่อนก็จะคุยอะไรที่สร้างสรรค์ไม่เครียด แต่มาคอยวนๆถามคือถามแล้วก็ไม่ได้ช่วยอะไรดีขึ้นมา เหมือนเรามีแผลแต่มากดซ้ำอ่ะค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่