คือ เราเป็นคนชอบใส่เครื่องประดับ แรกก็เราก็ชอบใส่ทอง จำได้ว่าเคยซื้อทองเส้นเล็กตอนอยู่ ม.3 แล้วเราก็ เก็บหอมรอมริบเรื่อยมา รายได้ตอนนั้นเราได้จากการที่เราเคยเป็นไกด์อาสามาก่อน ช่วยพ่อแม่ขายของ แล้วท่านก็จะให้เงินพิเศษเรามา แบ้วก็เงินค่าขนมรายวัน เราก็จะเก็บสะสมพอได้สักก้อน เราก็จะเอาไปซื้อทองมาใส่เพราะเราคิดว่ามันสวยดี พอโตมาจนเรียนจบ เริ่มทำงานมีรายได้จากการค้าขาย ผมเริ่มซื้อเพชรใส่ จากวงเล็กๆ แล้วก็ขายเปลี่ยนเป็นวงใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ซึ่งเราไม่เคยขอเงินทางบ้านมาซื้อ เราซื้อด้วยตัวเราเองมาตลอด จนกระทั้ง ตอนนี้ที่เราใส่อยู่ มันก็ใหญ่จากเดิม แล้วจากไซด์เม็ดละไม่กี่ตังค์ จนตอนนี้ที่ใส่คือ ไซด์ 5 กะรัต เราใส่ ไซด์ 5 กะรัต 1 วง ตรงนิ้วกลางข้างซ้าย แล้วจะใส่ ไซร์ 50 ตังค์ แต่รวมแล้ว 5 กะรัต ที่นิ้วขวา หลังๆมาเราพอมีกำลังก็เริ่มซื้อจากเรทเพชรแค่ด้านหน้า แล้วก็เปลี่ยนเรื่อยๆ จนมาเป็น กำไลเพชรรอบวง รวมๆแล้ว กี่กะรัตจำไม่ได้ แล้วต่อมาก็ใส่สร้อยคอ สร้อยคอเนี้ยเราได้มาจากการที่มีคนร้อนเงินต้องการใช้เงินด่วนแล้วนำมาขายเราถูกๆ เราตรวจสอบแล้วว่าแท้ทั้งหมดเราเลยซื้อไว้ ซึ้งสร้อยคอ เป็นเพชรเม็ดเดี่ยวๆเรียงรอบคอ เม็ดละ 60 ตังค์ ร้อยกว่าเม็ดได้ แต่กำไลเราไม่ได่ใส่ทุกวัน เป็นบางครั้งที่รู้สึกว่าอยากใส่ หรือออกงานสำคัญๆ เราจะใส่ไป แต่ถ้าไปเดิน เจเจ หรือตลาดแถวบ้านก็ไม่ใส่ แต่แหวนจะต้องใส่ทุกครั้ง บางครั้ง ใส่ 1 วงบ้าง หรือบางครั้งใส่ 2 วงบ้างแล้วแต่อารมณ์กับสถานที่อีกแหล่ะ แต่ถ้าอยู่บ้านไม่ใส่อะไรเลย (เสื้อผ้าใส่นะ) นอกจากสร้อยพระ
แต่บางทีสร้อยมันก็จะโผล่มาให้เห็นบ้าง ( สร้อยเราห้อยพระไว้)
อ้อ...เครื่องดับเราเมื่อก่อนเราจะซื้อวงเล็กๆมาเก็บๆไว้ แต่ส่วนใหญ่ก็จะหยิบวงที่ใหญ่ที่สุดมาใส่ตลอด เราจึงตัดสินใจขายวงเล็กๆ ออกไปหมด จนเหลือแค่วงที่เราใส่จริงๆ ไว้ แค่สี่วง (อีก 2 วงก็ไซด์พอๆกันใส่สลับๆ บ้าง ไม่เคยใส่ทีเดียว 4 วง)
ข้อมูลเพิ่มเติมเราซื้อบ้านมาอยู่เองต่างหาก บางครั้งพ่อกับแม่จะเข้ามาหาเราที่บ้านบ้าง ซึ่งเราก็จะไม่ได้ใส่เครื่องประดับอะไรเลยอย่างที่บอกไปแล้ว แต่บางทีเราไปหาท่านที่บ้าน หรือต้องไปออกงานด้วยกัน อันนี้เราจะใส่อย่างที่บอกแล้วแต่งาน
แต่ก่อนไปงานไหนๆ พ่อมักจะบอกเราว่า ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านให้เราไปอบรมผู้ประกอบการเป็นตัวแทนของโรงงานพ่อ พ่อก็พูดว่า ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ แล้วก็ไม่ต้องขับเบนซ์ไป ขับรถกะบะไปแทน เท่านั้นเราทะเลาะกับพ่อ เป็นเรื่องเป็นราว เพราะท่านจะพูดแบบนี้ซ้ำๆทุกครั้ง....
(ขอตัดภาพมาที่เราก่อน คือ ปกติเราจะไม่เคยเถียงหรือพูดไม่ดีกับพ่อแม่ จะตามใจท่านมาตลอด หรือถ้าท่านบ่นหรือว่าอะไร เตือนอะไรเราจะเงียบไม่เคยเถียงเลย ต่อให้สิ่งนั้นเราผิดหรือไม่ผิดเราจะเงียบก่อน แล้วค่อยพูดหรืออธิบายกับท่านทีหลัง เพราะเราคิดว่า พ่อแม่เราจะล่วงละเมิดไม่ได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นนะ หึหึ ไม่ว่าหัวหงอกหัวดำ หน้าอินทร์ หน้าพรหม ถ้าเราฟังแล้วไม่ใช่ เราไม่ผิด เราไม่เอาไว้แน่นอน ชื่อเสียงเรื่องฝีปากรับรองเรื่องลือไปทั้งสามโลก)
ต่อ...เราเกิดระเบิดออกมาว่าจะอะไรกันนักกันหนากับเครื่องประดับของเราเนี้ย เราก็อธิบาย (แบบมีอารมณ์นิดๆ ย้ำว่านิดๆ คือเสียงดังกว่าปกติ นิดหน่อย) ว่าเราใส่เครื่องประดับแค่ตอนออกจากบ้าน หรือแค่ไปงาน ก็ใส่ แค่ สองวง สามวง ซึ้งปกติจะใส่แค่สองวง ไม่ได้ใส่ 10 นิ้วที่ไหน กำไรใส่บ้างไม่ใส่บ้าง ส่วนสร้อยเนี้ย ปกติใส่ก็เอาไว้ในเสื้อตลอด แต่ถ้ามันโผล่มาตอนที่เราไม่รู้ตัวเราก็ไม่ได้ตั้งใจอวด ถ้ารู้ตัวจะเอาเก็บเข้าไปข้างในตลอด ท่านก็เงียบ แล้วก็ไม่พูดเรื่องนี้กับเราอีกเลย เป็นเวลาหลายเดือน จนล่าสุด เราจะไปทำเรื่องโอนบ้าน พอดีได้เงินมาก้อนหนึ่ง เราก็เลยเอาไปตัดให้จบซะ เราก็โทรปรึกษาพ่อเรื่องเอกสาร แล้วก็อยากให้ท่านไปด้วย ปรากฎว่า หลังจากวางโทรศัพท์ ท่านไลน์มาว่า
พ่อ : ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ ไปโอนที่ดินทำตัวจนเข้าไว้
เรา : เดี๋ยวใส่ขาสั้นรองเท้าแต่ะไปเลย
พ่อ : ติดต่อราชการ แต่ตัวสุภาพจ๊ะ
เรา : คนมันจนไม่มีเงินซื้อ 555+
พ่อ : ทำตัวจนแบ้วจะรวย ทำตัวรวยอันตราย
เรา รายได้ 5 แสน ใช้เดือนละ แสน ยังทำตัวไม่จนหรอ
พ่อ : ตามสบาย
เรา : 555+
เราพยายามพิมพ์หัวเราะ เพื่อลดความตึงเครียดในการคุย
สรุปคือ
1.เราผิดไหมที่ชอบใส่เครื่องประดับ 2.แล้วไปโอนที่ดิน ทำไมต้องไม่ให้ใส่เพชรไปเยอะ
3. แล้วใส่แค่ไหนถึงเรียกว่าเยอะเยอะ
4. ทำตัวจนแล้วจะรวย อันนี้จริงหรอ แล้วที่เราทำอยู่ เราทำตัวจนหรือทำตัวรวย
ใส่เครื่องประดับเยอะ ผิดไหม
แต่บางทีสร้อยมันก็จะโผล่มาให้เห็นบ้าง ( สร้อยเราห้อยพระไว้)
อ้อ...เครื่องดับเราเมื่อก่อนเราจะซื้อวงเล็กๆมาเก็บๆไว้ แต่ส่วนใหญ่ก็จะหยิบวงที่ใหญ่ที่สุดมาใส่ตลอด เราจึงตัดสินใจขายวงเล็กๆ ออกไปหมด จนเหลือแค่วงที่เราใส่จริงๆ ไว้ แค่สี่วง (อีก 2 วงก็ไซด์พอๆกันใส่สลับๆ บ้าง ไม่เคยใส่ทีเดียว 4 วง)
ข้อมูลเพิ่มเติมเราซื้อบ้านมาอยู่เองต่างหาก บางครั้งพ่อกับแม่จะเข้ามาหาเราที่บ้านบ้าง ซึ่งเราก็จะไม่ได้ใส่เครื่องประดับอะไรเลยอย่างที่บอกไปแล้ว แต่บางทีเราไปหาท่านที่บ้าน หรือต้องไปออกงานด้วยกัน อันนี้เราจะใส่อย่างที่บอกแล้วแต่งาน
แต่ก่อนไปงานไหนๆ พ่อมักจะบอกเราว่า ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านให้เราไปอบรมผู้ประกอบการเป็นตัวแทนของโรงงานพ่อ พ่อก็พูดว่า ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ แล้วก็ไม่ต้องขับเบนซ์ไป ขับรถกะบะไปแทน เท่านั้นเราทะเลาะกับพ่อ เป็นเรื่องเป็นราว เพราะท่านจะพูดแบบนี้ซ้ำๆทุกครั้ง....
(ขอตัดภาพมาที่เราก่อน คือ ปกติเราจะไม่เคยเถียงหรือพูดไม่ดีกับพ่อแม่ จะตามใจท่านมาตลอด หรือถ้าท่านบ่นหรือว่าอะไร เตือนอะไรเราจะเงียบไม่เคยเถียงเลย ต่อให้สิ่งนั้นเราผิดหรือไม่ผิดเราจะเงียบก่อน แล้วค่อยพูดหรืออธิบายกับท่านทีหลัง เพราะเราคิดว่า พ่อแม่เราจะล่วงละเมิดไม่ได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นนะ หึหึ ไม่ว่าหัวหงอกหัวดำ หน้าอินทร์ หน้าพรหม ถ้าเราฟังแล้วไม่ใช่ เราไม่ผิด เราไม่เอาไว้แน่นอน ชื่อเสียงเรื่องฝีปากรับรองเรื่องลือไปทั้งสามโลก)
ต่อ...เราเกิดระเบิดออกมาว่าจะอะไรกันนักกันหนากับเครื่องประดับของเราเนี้ย เราก็อธิบาย (แบบมีอารมณ์นิดๆ ย้ำว่านิดๆ คือเสียงดังกว่าปกติ นิดหน่อย) ว่าเราใส่เครื่องประดับแค่ตอนออกจากบ้าน หรือแค่ไปงาน ก็ใส่ แค่ สองวง สามวง ซึ้งปกติจะใส่แค่สองวง ไม่ได้ใส่ 10 นิ้วที่ไหน กำไรใส่บ้างไม่ใส่บ้าง ส่วนสร้อยเนี้ย ปกติใส่ก็เอาไว้ในเสื้อตลอด แต่ถ้ามันโผล่มาตอนที่เราไม่รู้ตัวเราก็ไม่ได้ตั้งใจอวด ถ้ารู้ตัวจะเอาเก็บเข้าไปข้างในตลอด ท่านก็เงียบ แล้วก็ไม่พูดเรื่องนี้กับเราอีกเลย เป็นเวลาหลายเดือน จนล่าสุด เราจะไปทำเรื่องโอนบ้าน พอดีได้เงินมาก้อนหนึ่ง เราก็เลยเอาไปตัดให้จบซะ เราก็โทรปรึกษาพ่อเรื่องเอกสาร แล้วก็อยากให้ท่านไปด้วย ปรากฎว่า หลังจากวางโทรศัพท์ ท่านไลน์มาว่า
พ่อ : ไม่ต้องใส่เพชรไปเยอะนะ ไปโอนที่ดินทำตัวจนเข้าไว้
เรา : เดี๋ยวใส่ขาสั้นรองเท้าแต่ะไปเลย
พ่อ : ติดต่อราชการ แต่ตัวสุภาพจ๊ะ
เรา : คนมันจนไม่มีเงินซื้อ 555+
พ่อ : ทำตัวจนแบ้วจะรวย ทำตัวรวยอันตราย
เรา รายได้ 5 แสน ใช้เดือนละ แสน ยังทำตัวไม่จนหรอ
พ่อ : ตามสบาย
เรา : 555+
เราพยายามพิมพ์หัวเราะ เพื่อลดความตึงเครียดในการคุย
สรุปคือ
1.เราผิดไหมที่ชอบใส่เครื่องประดับ 2.แล้วไปโอนที่ดิน ทำไมต้องไม่ให้ใส่เพชรไปเยอะ
3. แล้วใส่แค่ไหนถึงเรียกว่าเยอะเยอะ
4. ทำตัวจนแล้วจะรวย อันนี้จริงหรอ แล้วที่เราทำอยู่ เราทำตัวจนหรือทำตัวรวย