ผมผิดหวังกับความรักที่ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าผมรู้สึกอะไรอยู่ ยังคงหน่วงๆ
ครั้งนึงเคยคบกับคนๆนึง เป็นรักแรกของผมแต่เขาก็มีคนที่เขารักในใจอยู่แล้ว คบกันแรกๆมันก็ดีนะเป็นความรักที่สดใสดี แต่ผ่านไปๆเขาเริ่มเย็นชา และผมเป็นคนปล่อยให้เขาไปคบกับคนที่เขาเลือก
ต่อมาเคยเลิกกับใครคนนึงเพราะเขาไปดูดวงมาว่าผมไม่ใช่เนื้อคู่ของเขา ทำให้เย็นชา เปลี่ยนไป ด้วยวัยตอนนั้นที่ผมคิดว่าผมเป็นเด็กด้วยแหละคงทำตัวงี่เง่ามากไป จนในที่สุดก็ทำให้เราต้องต่างคนต่างเดินตามทางของตัวเอง
แต่ว่านะสุดท้ายก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ เวลาที่เราไม่ได้มีใครหรือเขามีปัญหาชีวิตอะไร เราก็จะปรึกษากัน ดูจะเข้าใจกว่าตอนคบกันอีก(ขำ) แต่เวลาที่เรามีแฟนเราก็จะไม่ยุ่งกันนะเหมือนต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง เป็นกำลังใจให้ห่างๆ
ต่อมาคงเป็นรักที่ผมคิดว่าผมรักเขามากที่สุดแล้วล่ะ เขาเป็นคนๆนึงเลยที่ยอมผมทุกอย่างไม่ว่าผมจะทำตัวงี่เง่าขนาดไหน เป็นคนแรกเลยที่คบด้วยนานที่สุด สุดท้ายคงเพราะความที่เขาเหนื่อย ด้วยเพราะระยะทางด้วยแหละ ทำให้เขารู้สึกห่างๆออกไป ในที่สุดก็เลิกกัน เขาเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกอยากพยายามที่จะพัฒนาตัวเองขึ้น วาดอนาคตว่าเราอยากจะสร้างอะไร เป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเรื่องฐานะมันไม่ใช่ปัญหาในการคบกันเลย ตอนนี้เขาก็เดินไปตามทางที่เขาตั้งใจไว้ มีเพื่อนที่ดี มีความสุข ผมก็ดีใจกับเขานะ ถ้าเขาได้เข้ามาอ่านก็อยากบอกเขานะว่าสิ่งที่เคยพูดไว้ ถึงมันจะไม่เป็นไปตามที่บอก แต่ที่เคยโม้ๆไว้ก็ทำสำเร็จไปก้าวนึงแล้วนะ จะพยายามสู้ต่อไป พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ
สุดท้ายล่าสุด เหมือนว่าเราก็ผิดหวังกับความรักหลายๆครั้ง เราก็ไม่อยากที่จะเปิดใจหรือว่ารักใครแล้ว จนในที่สุดผมก็ยอมเปิดใจนะ คิดว่าลองดูๆกันไป เรียนรู้กันไปก็ไม่เสียหายอะไร จนได้คุยกันมาเรื่อยๆ ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องเลิกกัน ด้วยเพราะทางบ้านเขาไม่ชอบผม เพราะด้วยอะไรหลายๆอย่าง และทางตัวเขาเองก็แคร์ความรู้สึกคนที่บ้านมากกว่าไม่อยากให้ที่บ้านกังวล สุดท้ายก็ต้องแยกทางกันไป ผมก็เคารพการตัดสินใจของเขานะ เข้าใจเหตุผล เป็นผมถ้าคบกับใครซักคนแล้วพ่อแม่เราไม่ชอบ เป็นตัวผมก็คงอึดอัดนะ ทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น ว่าบางทีมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนสองคนเสมอไป ก็เคยทำใจไว้บ้างแล้ว แต่ตอนนี้ก็รู้สึกงงๆ ไม่รู้เลยว่ารู้สึกอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงนอนร้องไห้ นอนดิ้นแง้กๆ แต่ตอนนี้มันหน่วงๆอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าจิตใจมันสงบ เราคุยกับตัวเองมากขึ้น คงเพราะด้วยภาระและวัยที่โตขึ้นล่ะมั้ง แต่ก็รู้สึกไม่ชิน นอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกหลับไม่เต็มตา จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก หรือผมปลงไปแล้ว(ขำ) ผมก็ได้ระบายกับเพื่อนสนิทไปบ้างแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกงงๆมึนๆอยู่ คงต้องให้เวลาเยียวยาตัวเรา แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
ก็เป็นกำลังใจให้สำหรับคนที่มีความรักครับ สุดท้ายแล้วเราอาจจะไม่ได้สมหวังกับมันเสมอไป แต่เราเลือกที่จะทำมันให้ดีได้ครับ ถึงอาจจะต้องเลิกกันไปแต่อย่างน้อยก็ให้มันจบไปด้วยความไม่ขุ่นเคืองใจกันดีกว่า เราก็ใช้ชีวิตของเราไป พัฒนาตัวเราเองไปเรื่อยๆ ซักวันเราอาจจะได้กลับไปคบกับคนที่เรารักในจุดที่เหมาะสม ในเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ก็ได้ หรือเราอาจจะเจอใครซักคนที่มาทำให้เรามีความสุขอีกครั้งก็ได้ ถึงไม่มีใครอยู่ข้างๆ แต่เราก็ให้กำลังใจตัวเองก็ได้ สู้ต่อไปครับ
ขอบคุณที่อ่าน ผิดพลาดประการณ์ใดขออภัยด้วยครับ
ใครมีประสบการณ์ความรักยังไงบ้างครับ
ครั้งนึงเคยคบกับคนๆนึง เป็นรักแรกของผมแต่เขาก็มีคนที่เขารักในใจอยู่แล้ว คบกันแรกๆมันก็ดีนะเป็นความรักที่สดใสดี แต่ผ่านไปๆเขาเริ่มเย็นชา และผมเป็นคนปล่อยให้เขาไปคบกับคนที่เขาเลือก
ต่อมาเคยเลิกกับใครคนนึงเพราะเขาไปดูดวงมาว่าผมไม่ใช่เนื้อคู่ของเขา ทำให้เย็นชา เปลี่ยนไป ด้วยวัยตอนนั้นที่ผมคิดว่าผมเป็นเด็กด้วยแหละคงทำตัวงี่เง่ามากไป จนในที่สุดก็ทำให้เราต้องต่างคนต่างเดินตามทางของตัวเอง
แต่ว่านะสุดท้ายก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ เวลาที่เราไม่ได้มีใครหรือเขามีปัญหาชีวิตอะไร เราก็จะปรึกษากัน ดูจะเข้าใจกว่าตอนคบกันอีก(ขำ) แต่เวลาที่เรามีแฟนเราก็จะไม่ยุ่งกันนะเหมือนต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง เป็นกำลังใจให้ห่างๆ
ต่อมาคงเป็นรักที่ผมคิดว่าผมรักเขามากที่สุดแล้วล่ะ เขาเป็นคนๆนึงเลยที่ยอมผมทุกอย่างไม่ว่าผมจะทำตัวงี่เง่าขนาดไหน เป็นคนแรกเลยที่คบด้วยนานที่สุด สุดท้ายคงเพราะความที่เขาเหนื่อย ด้วยเพราะระยะทางด้วยแหละ ทำให้เขารู้สึกห่างๆออกไป ในที่สุดก็เลิกกัน เขาเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกอยากพยายามที่จะพัฒนาตัวเองขึ้น วาดอนาคตว่าเราอยากจะสร้างอะไร เป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเรื่องฐานะมันไม่ใช่ปัญหาในการคบกันเลย ตอนนี้เขาก็เดินไปตามทางที่เขาตั้งใจไว้ มีเพื่อนที่ดี มีความสุข ผมก็ดีใจกับเขานะ ถ้าเขาได้เข้ามาอ่านก็อยากบอกเขานะว่าสิ่งที่เคยพูดไว้ ถึงมันจะไม่เป็นไปตามที่บอก แต่ที่เคยโม้ๆไว้ก็ทำสำเร็จไปก้าวนึงแล้วนะ จะพยายามสู้ต่อไป พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ
สุดท้ายล่าสุด เหมือนว่าเราก็ผิดหวังกับความรักหลายๆครั้ง เราก็ไม่อยากที่จะเปิดใจหรือว่ารักใครแล้ว จนในที่สุดผมก็ยอมเปิดใจนะ คิดว่าลองดูๆกันไป เรียนรู้กันไปก็ไม่เสียหายอะไร จนได้คุยกันมาเรื่อยๆ ก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องเลิกกัน ด้วยเพราะทางบ้านเขาไม่ชอบผม เพราะด้วยอะไรหลายๆอย่าง และทางตัวเขาเองก็แคร์ความรู้สึกคนที่บ้านมากกว่าไม่อยากให้ที่บ้านกังวล สุดท้ายก็ต้องแยกทางกันไป ผมก็เคารพการตัดสินใจของเขานะ เข้าใจเหตุผล เป็นผมถ้าคบกับใครซักคนแล้วพ่อแม่เราไม่ชอบ เป็นตัวผมก็คงอึดอัดนะ ทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้น ว่าบางทีมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนสองคนเสมอไป ก็เคยทำใจไว้บ้างแล้ว แต่ตอนนี้ก็รู้สึกงงๆ ไม่รู้เลยว่ารู้สึกอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงนอนร้องไห้ นอนดิ้นแง้กๆ แต่ตอนนี้มันหน่วงๆอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่าจิตใจมันสงบ เราคุยกับตัวเองมากขึ้น คงเพราะด้วยภาระและวัยที่โตขึ้นล่ะมั้ง แต่ก็รู้สึกไม่ชิน นอนไม่ค่อยหลับ รู้สึกหลับไม่เต็มตา จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก หรือผมปลงไปแล้ว(ขำ) ผมก็ได้ระบายกับเพื่อนสนิทไปบ้างแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกงงๆมึนๆอยู่ คงต้องให้เวลาเยียวยาตัวเรา แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะดีขึ้น
ก็เป็นกำลังใจให้สำหรับคนที่มีความรักครับ สุดท้ายแล้วเราอาจจะไม่ได้สมหวังกับมันเสมอไป แต่เราเลือกที่จะทำมันให้ดีได้ครับ ถึงอาจจะต้องเลิกกันไปแต่อย่างน้อยก็ให้มันจบไปด้วยความไม่ขุ่นเคืองใจกันดีกว่า เราก็ใช้ชีวิตของเราไป พัฒนาตัวเราเองไปเรื่อยๆ ซักวันเราอาจจะได้กลับไปคบกับคนที่เรารักในจุดที่เหมาะสม ในเวลาที่เหมาะสมกว่านี้ก็ได้ หรือเราอาจจะเจอใครซักคนที่มาทำให้เรามีความสุขอีกครั้งก็ได้ ถึงไม่มีใครอยู่ข้างๆ แต่เราก็ให้กำลังใจตัวเองก็ได้ สู้ต่อไปครับ
ขอบคุณที่อ่าน ผิดพลาดประการณ์ใดขออภัยด้วยครับ