สัมปทานหัวใจ (กึ่งรีวิว) Final : Come rain or Shine

ชีวิตของคนนั้นเปรียบได้กับอะไรหลายอย่าง แต่ถ้าหากดูชีวิตของรัตตวัลย์และนาบุญแล้ว ก็คงเป็นเหมือนดั่งท้องทะเล คงไม่ผิดนักถ้าจะบอกว่าชีวิตของทั้งสองคนเผชิญคลื่นลมมรสุมมาอย่างสาหัสไม่เลว เขาและเธอพรั่งพร้อมด้วยทรัพย์ศฤงคาร รูปโฉม คงไม่ผิดนักถ้าจะบรรยายว่าถึงด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ แต่ใครจะได้อะไรไปเสียทุกอย่างเล่า บนผืนพรมชีวิตรังสรรค์ถักทอ ก็มีรอยขาด รอยตำหนิเข้ามาเสียได้

สำหรับนาบุญ ... เขาลงมือซ่อมแซม หากมันก็ยังมีปุ่มปมที่ลูบไปแล้วสากระคาย ความถี่ถ้วนที่ละเลยไปทำให้เสียลูกน้องในสังกัดไป จนต้องหันหลังจากชีวิตราชการ ข้อนี้ทำให้นาบุญเพิ่มระดับความหวั่นระแวงลงไปในนิสัย กว่าจะเชื่อกว่าจะไว้ใจใครหรืออะไร ยากแสนยาก เมื่อสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันพลาดพลั้งอีก อีกทั้งประกอบกับธุรกิจที่เลี้ยงตัวอยู่ในวันนี้ .... รังนก เม็ดเงินมหาศาล เนื้องานอันตราย ความรอบคอบจึงตามติดมาเป็นเงาตามตัว ประสบการณ์สอนสั่งให้อย่าไว้ใจใครง่ายดาย อย่ารู้สึกอะไรง่ายดาย เพราะเมื่อเจ็บ มันก็จะเจ็บได้ง่าย และ จะเจ็บได้นาน

การจากไปของเนตรนภา ในเวลาที่ห่างกันไม่นานนักทำให้หัวใจของเขาตายด้าน เธอหันหลังจากไปอย่างไม่ใยดี ไม่ว่าจะอ้อนวอนขออย่างไร เวลาผ่านไปอาจนานในความรู้สึกใครหลายคน แต่เขาเอง .... ก็ยังเจ็บ มันอาจจะไม่ได้ด่าวดิ้นเหมือนกับระยะแรก ความรักหายไปกับกาลเวลา หากความรู้สึกขม ๆ จากความรักยังคงอยู่ ไม่ได้ปิดหัวใจ หากก็ไม่ได้เรียกร้องที่จะเริ่มต้นใหม่ นาบุญทอดใจไปกับธรรมชาติ ให้หัวใจได้สมานเยียวยาตัวเอง



สำหรับรัตตวัลย์ ปัญหาที่ซุกซ่อนไว้ใต้พรมทำพิษเสียแล้ว เส้นด้ายที่ถักถอขาดเปราะและกระจุยกระจายไม่เหลือชิ้นดี เธอผู้ได้รับการเลี้ยงดูและใช้ชีวิตอย่างปราณีต ต้องใช้สองมือบอบบางประคับประคองชื่อเสียงวงศ์ตระกูล และ ครอบครัวไม่ให้แตกสลาย แต่ด้วยน้ำมือของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำให้วันนี้รัตตวัลย์ต้องตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต ฝ่าคลื่นลมตามแต่สติปัญญาจะมี .... เพียงลำพัง

ณ เกาะน้อย กลางทะเลไกลจากบ้านไกลจากแม่ เธอเหมือนนางกวางระแวงไพร คน ๆ นั้นไม่ไว้ใจเธอ พอ ๆ กับที่เธอไม่ไว้ใจเขา ร้อยแปดพันเก้าความคิดในหัวทำให้เธอต้องสงวนท่าที ออมปากออมคำ ข้อนี้ทำให้ "หัวหน้าโจร" จับตาสังเกตและตั้งข้อสงสัย จนสะกิดใจอะไรหลายอย่าง หน้าตาผิวพรรณ คำพูดคำจา นิสัยใจคอ และ จากการสะกิดใจก็กลายเป็นสะกดใจเมื่อใดก็ไม่รู้ ถึงจะพยายามข่มใจว่า "คุณนาย" มีเจ้าของ พยายามคิดถึงเด็กน้อยผิวขาวใสสะอ้าน ว่าเด็กเขามีพ่อ แต่มัน .... ก็ไม่ค่อยได้ผลนัก



ภายใต้ความไม่ไว้ใจของเธอ เจ้าของน้ำเสียงดุห้วนสั้น คำพูดไม่อธิบายยืดยาวเยิ่นเย้อ คือ การปกป้อง คุ้มครอง ให้เกียรติ ใต้ความหวั่นระแวงของเขา เธอมีความนุ่มนวล สุภาพ เด็ดขาด ฉลาด  และ พร้อมเป็นคู่คิด เพราะแบบนั้นนาบุญจึงไม่อาจด้านแรงปรารถนาของหัวใจ ในการทุ่มเทเพื่อรัตตวัลย์ได้ เธอกระตุ้นให้หัวใจซึ่งหยุดเต้นตื่นจากการหลับไหล รู้สึกอยากจะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน เธอทำให้เขาลืมความล้มเหลวของชีวิตครอบครัวที่ผ่านมา ก้าวข้ามผ่านความผิดพลาด ก้าวข้ามผ่านอุปสรรคนานา เพื่อปลายทางที่จะมีเธอมีเขามีลูก มีความสุขที่แท้จริง

เช่นเดียวกับเธอ .... ร้อนหนาวของเขา สุขทุกข์ของเขา เมื่อเวลาผ่านไปก็ล้วนเป็นสุขแล้วก็เป็นทุกของเธอด้วย ตลอดเวลา .... จากการเอาชีวิตรอดของตัวเอง ก็คิดเผื่อเหลือเพื่อขาด เพื่อเขาคนนั้นเพื่อกันและกัน เธอไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะมี .... คนที่พร้อมจะปลดเปลื้องภาระครึ่งค่อนที่หนักอึ้งบนบ่า คนที่เห็นเกียรติเห็นค่า ก้าวข้ามผ่านค่านิยมที่ว่าผู้หญิงต้องบริสุทธิ์ผุดผ่อง ยื่นความรักความฝันครั้งที่สองให้ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่

และแล้วเมื่อผ่านพ้นอุปสรรคเรื่องร้ายต่าง ๆ นานา จะ come rain or shine กี่ฝนกี่หนาว ตาที่มองตา มือที่ประสานมือ ก็ก้าวเดินไปยังหนทางสายใหม่ ได้อย่างมั่นคง จากผู้ชายคนหนึ่งผู้พยายามซ่อมแซมรอยร้าวในชีวิต จากผู้หญิงคนหนึ่งที่เส้นด้ายผืนพรมแห่งชีวิตได้ฉีกขาด โลกเหวี่ยงคนสองคนมาเจอกัน ด้วยศีลที่เสมอกัน ด้วยหัวจิตหัวใจ น้ำใจที่ตรงกัน ต่างฝ่ายต่างรักษา เยียวยา ซึ่งกันและกัน มอบสัมปทานแห่งหัวใจเพื่อกันและกัน









ฮูเร่ .... เป็นไท ขอได้รับความขอบคุณผู้ติดตามกระทู้ทุกท่าน อีกแป๊บ .... เรามีสัมฯ (มโน) พิเศษมาเสิร์ฟส่งท้ายด้วยน้า รอติดตาม

ป.ล. เว้ยเฮ้ย .... รีวิวทุกตอนจนได้ เป็นเรื่องที่ 2 จ้าาาาาาาาาาา