ในวันที่ฉันพูดกับลูกไม่ได้

สวัสดีค่ะ  เราเป็นแม่ที่มีลูกสาววัย สองขวบครึ่ง น้องชอบเต้นรำและร้องเพลง เวลาร้องเพลงก็ชอบให้แม่ร้องไปด้วย เราสนุกอย่างนี้กันทุกวัน และนอนกอดกันหลับไปทุกคืน

จนมาถึงวันนี้ เริ่มจากลูกสาวเราป่วย มีไข้ เป็นหวัด เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย เราก็ดูแล เช็ดตัว. ป้อนยา ปลอบใจ จนน้องดีขึ้น  แต่เรากลับมาป่วยซะเอง พอมีไข้กินยานอนพักก็ดีขึ้นไม่ใช่ปัญหา
แต่ปัญหามันเกิดเพราะ เสียงหาย เริ่มจากแหบ แหบ......ไปเรื่อยๆ จนหายไปเลย
ลูกสาวก็มาดีขึ้น เริ่มร้องรำทำเพลง  แต่นางอยากให้แม่ร้องด้วย แม่ก็เสียงไม่มี  พูดออกมามีแต่ลม  ลูกสาวก็คะยั้นคะยอให้ร้องเพลงด้วยกัน.

แต่อีดไม่นานเสียงก็จะกลับมา ได้ร่วมสนุกไปกับนางฟ้าตัวน้อยอีก

ถึงแม้ว่าอาการป่วยนี้มันจะแค่เพียงเล็กน้อย  มันทำให้เราคิดอะไรได้อย่างนึง

การที่เรามีกันตอนนี้มันมีความสุขมาก เราต้องเก็บเกี่ยวช่วงเวลาให้ได้มากที่สุด เสริมสร้างภูมิคุ้มกันชีวิตให้เค้าด้วยความรัก แม้วันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยการที่เค้าได้รับความรักจากเรา ดารสอนสั่งจากเรามันอาจจะช่วยให้เค้าอยู่ได้อย่างมีความสุข  โลกใบนี้มันมีอะไรที่โหดร้ายเยอะแยะ แต่อย่างน้อยก็มีเกราะป้องกันจากครอบครัว

กอดลูกๆให้มากๆกันนะคะ