เรารู้สึกคนเดียว

มันเป็นเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเรามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะทำให้เราเป็นได้ขนาดนี้ เรื่องมันเกิดสมัยตอน ม.5 เทอม 2 เราก็ใช้ชีวิตปกติของเราคือ บ้าๆ บอๆ ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อน ชอบอยู่กับเพื่อนเฮฮากับเพื่อนแต่ก็มีเพื่อนในกลุ่มเดียวกันทักมาคุยทุกวันเริ่มคุยกันจากเรื่องการบ้าน ตอนนั้นเราไม่เคยคิดอะไรเลยเขาทักมาถามทุกวัน ถามทุกครั้ง ถ้าอยู่ที่โรงเรียนเค้าก็จะคอยมาถามเรามาอยู่ใกล้ๆเรา เวลาทำอะไรก็จะคอยให้เราเขียนชื่อให้ เราไปไหนก็ไปด้วยทุกที่ จนเราเริ่มคุยกันมากกว่าเดิมก็ตอนที่เขาต้องไปเรียนเตรียมทหารในที่แห่งหนึ่งเขาเริ่มทักเรามาบ่อยขึ้น เราลงอะไรในสตอรี่ไอจี เขาก็จะคอยมาตอบกลับสตอรี่ไอจีทุกครั้ง เราคุยกันดีมาก แต่ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาคงแค่เหงาเลยคุยกับคนอื่นไปทั่ว จนเริ่มมีเพื่อนรู้อยู่คนนึงซึ่งเป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทมาก มันเตือนเราตลอดว่าถ้ารู้สึกขึ้นมาจริงๆอ่ะคิดดีๆก่อนนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะมองหน้ากันไม่ติด เราก็เริ่มคิดละ ว่าเอ๊ะทำไมเพื่อนพูดแบบนี้ แต่เราก็สงสัยตัวเองแล้ว ว่า เรารู้สึกชอบเขาแล้วใช่ไหม แต่ก็ยังไม่ปลักใจว่าใช่ เราคิดแค่ว่าเขามาคุยกับเราเพราะเขาเหงาแต่ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆเขาก็มาคุยกับเราว่า อยากให้เราสนใจเขาหน่อย อยากงอแงกับเรา อยากคุยกับเรา อยากอยู่กับเรา มันทำให้เรารู้สึกว่า เออเราสำคัญกับเขา เวลาเราทำหน้าซึมหรือทำเหม่อๆเขาจะถามตลอดว่าเป็นอะไร ใครทำอะไร จนเรารู้สึกว่าเราชอบเขาจริงๆแล้วละ แต่เราก็เก็บไว้เพราะคิดว่ายังไงเราคงรู้สึกแค่ฝ่ายเดียว เราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนมีช่วงนึงในตอนปิดเทอมที่เขาจะต้องไปภาคสนาม นศท. สามวันสองคืน เล่นโทรศัพท์ไม่ได้การหายไปของเขามันทำให้เราคิดถึงเขามากคิดถึงจริงๆ พอตอนเขากลับมา เขาก็บอกว่าเขาก็คิดถึงเรา หลังจากนั้นก็เริ่มทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ส่วนมากจะเป็นเราที่งอลเขาแล้วเขาก็ง้อเราทุกครั้ง ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะไม่ง้อเรา แต่เขาบอกว่าเวลาเขางอลเราไม่เคยง้อเขาเลย คงเพราะเราเป็นคนง้อใครไม่เป็นด้วยแหละ วันนึงเราก็รู้สึกว่าเราเริ่มห่างๆกัน แล้วเขาก็มาถามเราว่าเราคิดยังไงกับเขา เราไม่ตอบเพราะไม่กล้าพูดออกไป แล้วเขาก็บอกว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็มาบอกนะ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขาหรอก หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าเริ่มห่างกันกว่าเดิมแต่ความรู้สึกเรากลับเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แต่เขากลับไม่ค่อยตอบไม่ค่อยอ่าน จากที่เคยโทรคุยกันบ่อยๆ จากที่เคยงองแงใส่เรากลับไม่มีเลยมันกลับหายไปเลย เราก็เลยถามไปว่าทำไมช่วงนี้หายบ่อยจัง เขาก็บอกว่า เขาขอโทษที่หาย เพราะเล่นเกมส์บ้างเพราะดูหนังบ้างเราก็ไม่อะไรมาก จนวันนึงเราถามว่า เขาคิดยังไงกับเรา เราโทรคุยกัน เขาบอกว่าเมื่อก่อนเขาคิดกับเราเกินเพื่อน เกินเพื่อนจริงๆ แต่ตอนนี้ไม่คิดถึงขั้นนั้นแล้ว แต่เค้าอยากรู้จักเรามากกว่านี้แต่ไม่ใช่มุมนั้นๆ อยากสนิทกับเรามากกว่าคนอื่นๆ เวลาเรามีอะไรก็คุยไปปรึกษาเขาอะไรประมาณนี้ เราร้องไห้แล้วกลั้นใจถามไปว่าที่ผ่านมา เราแก้เหงาใช่ไหม เขาบอกว่าก็มีบ้างที่คุยกับเราเพราะเหงาตอนนั้นเราตัดสายทิ้งทันที แล้วไม่อ่านข้อความของเขาสักข้อความ เขาตามหาเราไปถามเพื่อนเราว่าลบไลน์หรอ ทักในไอจี ตามเราทุกช่องทาง พอดึกๆเราก็ไปตอบแล้วเขาก็บอกว่า แล้วตอนอยู่โรงเรียนจะเป็นไงจะไม่รู้จักกันเลยหรอเขาบอกเขาไม่ต้องการแบบนั้นเราเลยบอกว่าถ้าเธอมีคนใหม่เข้ามาเดี๋ยวเธอก็ลืมเรา เขาก็ตอบว่า “เราทำเธอเสียใจขนาดนี้เราจะไม่มีวันลืมเธอแน่ เราพูดจริงๆนะ” เราก็เลยบอกไปว่าโอเคเราจะทำตัวเหมือนเดิมทำตัวปกติ แล้ววันนึงเขาก็มีคนคุยใหม่ซึ่งเป็นน้อง ม.3 ที่ทักเขามาในไอจีจากนั้นเขาก็คุยกันในไลน์ คุยกันตลอดเวลา เราถามว่าชอบน้องหรอ เขาบอกว่าไม่เราถามอะไรเขาปฏิเสธตลอด จนวันนึงที่โรงเรียนจัดทำบุญตักบาตร ก่อนวันตักบาตรเขามาถามเราว่าน้องชวนเขาตักบาตรกับน้องเขาควรตอบยังไงดีเพราะเขากลัวเราเจ็บกลัวเราเสียใจเราก็บอกไปประมาณว่าถ้าตักด้วยกันเธอคงมีใจให้น้องชอบน้องมาก แล้วเค้าก็หายไป แล้วเราเลยถามไปว่าตอบน้องไปว่าไง เขาบอกว่า “ตกลง” ตอนนั้นเราเจ็บมากเราร้องไห้ทั้งคืน นี่หรอคนที่ห่วงเรา คนที่กลัวเราเสียใจ แต่เราก็ข้าใจว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้วเขาก็มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ พอตอนเช้าเราเห็นภาพนั้นเรายืนน้ำตาไหลไม่รู้ตัว หลังจากนั้นเราก็ไม่คุยกัน เราบล็อกไลน์และไม่คุยกันอีก ที่โรงเรียนก็ไม่คุย นั่งข้างกันก็ไม่คุยแต่เขาก็พูดให้ได้ยินทุกครั้งว่าอยากไปหาน้อง เอาจริงๆเราเจ็บและจุกแต่ไม่อยากร้องไห้แล้ว หลังจากนั้นเค้าก็ไปหากันเรื่อยๆ ไปเดินตลาดด้วยกัน เราก็เริ่มชินๆเพราะเรายังมีเพื่อนอีกมากมายที่ห่วงเราที่รักเรา อยากบอกเขานะว่า ตอนนี้เราก็ยังรู้สึกกับเขาอยู่ รู้สึกมาก เสียใจทุกครั้ง เจ็บทุกครั้งที่เห็นภาพเขากับน้องคนนั้น ยังไงก็ขอให้คบกันนานๆ ไม่ต้องห่วงว่าเราจะเจ็บไม่ต้องห่วงว่าเราจะเสียใจร้องไห้มากแค่ไหน ขอให้เธอคุยกับน้องคบกับน้องอย่างความสุขแล้วก็นานๆนะ แล้วอย่าไปทำแบบที่เธอทำกับเรากับใครก็ตามนะ สงสารเขา อย่าไปคุยกับใครเพราะแค่เหงา ขอให้เธอดูแลตัวเองดีๆ และเราจะคอยห่วงเธออยู่ห่างๆนะ