ความรัก ย่อมมีอุปสรรค ยุที่จะมากหรือน้อย
เรากับแฟนคบกันมา ได้ 8 ปี ( คบกัน 7 ปี แต่งงาน 1 ปี )
กว่าจะมีวันนี้..อุปสรรคเยอะมาก
เริ่มต้น..พ่อกับแม่เรา ไปเช่าบ้านยุในซอย ซอยหนึ่ง ซึ่งบ้านแฟนเราก้ยุในซอยนี้ ช่วงที่เราเช่าบ้านยุในซอยนั้น วัยรุ่นในซอย แซวเรา ทุกวัน (อย่าว่าหลงตัวเองเลยน้ะ.เราพูดจิงๆ ) ซึ่งทุกคนก้เปนเพื่อน ของพี่เค้า แต่พี่เค้าไม่เคยที่จะทักหรือแซวเราเลย นอกจากเจอหน้าแล้วยิ้มให้ เราก้ไม่รุ้หรอก ว่าพี่เค้าคิดยังไงกับเรา เพราะพี่เค้าไม่เคยคุยกับเราเลย ไม่เคยทัก มีแต่เำอนๆพี่เค้า ที่ทักเรา แต่เราก้ปลื้มพี่เค้าน้ะ แต่ถามว่ากล้าคุยมั้ย ? บอกเลย ว่าไม่ 555 มียุวันนึง น้องเค้าที่ชอบมานั่งเล่นบ้านเรา ขอเบอร์โทสับเรา เราก้ให้ไป เพราะน้องเค้าบอกว่า น้องเค้าขอเอง แต่กลับกลายเปนน้องเค้าเอาไปให้ พี่เค้ากับเพื่อนของเค้า พี่เค้าเปนคนขี้อาย ไม่กล้าโทหาเรา มีแต่ลูกพี่ลูกน้องเค้า ที่โทมา.. พี่เค้าคิดว่าเราชอบลูกพี่ลูกน้องของเค้า แต่จิงๆแล้ว เราไม่ได้ชอบเลย เราชอบพี่เค้าต่างหาก ยุในซอยมา 3 ปี เคยได้ยินเสียงพี่เค้าแค่ครั้งเดียว ตอนถามเราว่า "รอใคร" 55 แค่นั้นจิงๆ หลังจากนั้น ครอบครัวเราก้ย้ายไปยุในหมู่บ้านหนึ่ง แต่กำแพงหมู่บ้านก้มองเหนซอยบ้านพี่เค้า
จุดเริ่มต้นความรักของเรากับพี่เค้าก้เริ่มขึ้น ตอนนี้ | ถามว่าใครจีบใคร เราก้ไม่รุ้เหมือนกัน รุ้แค่ว่า เราเปนคนโทหาพี่เค้า ให้ออนไลน์ให้หน่อย เดียวจะออนคืนให้ เพราะตอนนั้นมันค่ำมาก เราจะใช้โทสับ แต่เราออกไปไหนไม่ได้
หลังจากวันนั้นเราก้คบกัน 55 ง่ายใช่ม๊าา รักนิ๊! ทำไงได้ รอมานานแล้วเนอะ! อุปสรรคก้เริ่มขึ้น ตุ้งแต่เราคบกัน เพราะปากชาวบ้าน แต่จิงๆ พ่อกับแม่เราก้ไม่ชอบพี่เค้าเท่าไหร่ เพราะพ่อกับแม่เรา คิดว่าพี่เค้าเปนคนไม่ดี มาหลอกเรา คิดว่าพี่เค้าติดยา กินน้ำท่อม ยิ่งขี้ปากชาวบ้านด้วย เรากับพี่เค้าแอบคบกันมาตลอด แอบคุยโทสับ กลางคืนดึกๆ เวลาพ่อกับแม่หลับ พี่เค้าก้จะขับรถมาเวียนหน้าบ้านทุกคืน เพราะพ่อกับแม่เรานอนด้านล่าง ส่วนเรานอนชั้นบน คบกัน 2 ปี ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย เวลาเราไปไหนกับพ่อหรือแม่ แล้วสวนทางกัน ก้ได้แค่ยิ้ม จะทักก้ไม่ได้ จนเข้าปีที่ 3 เราเริ่มได้ไปดูหนังด้วยกัน เพราะเพื่อนเราช่วยพูดกับพ่อแม่เราให้ ว่าไปดูหนังกับมัน แต่มันก้นัดแฟนมันด้วยน้ะ เพราะแฟนมันก้เพื่อนแฟนเรา 555
คราวนี้ เริ่มหนีเที่ยว กลางคืนแล้ว ช่วงนั้นมีปัญหาที่บ้านด้วยแหระ เลยออกไปหาพี่เค้า ยุกับพี่เค้าแล้วสบายใจทุกครั้ง หนีเที่ยวกลางคืน อย่าหาว่าใจง่าย ใจแตกเลย เพราะพี่เค้า ไม่เหมือนผู้ชายบางคน เราหนีเที่ยวจนโดนจับติดครั้งนึง ก้คนข้างบ้านอีกนั้นแหระ! จะให้พ่อแม่เราแจ้งความจับพี่เค้าขอหา พากย์ผู้เยาว์ แต่เราไม่ยอม เราบอกว่าเราเปนคนออกไปหาพี่เค้าเอง พี่เค้าไม่ได้บังคับ ยอมรับว่าเลวมากที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ตั้งแต่เกิดมา เรายุแต่ในกรอบ ไม่มีโอกาสที่จะเดินนอกกรอบเหมือนเพื่อนคนอื่นเลย หลังจากนั่นแม่เราก้เปิดใจยอมรับ ยอมให้เราคบกับพี่เค้า แต่ยุในสายตาแม่ตลอด ส่วนพ่อก้ยังคงไม่ยอมรับในตัวพี่เค้า ย่างเข้าปีที่ 4 ครอบครัวเราแตกแยก พ่อเริ่มมีคนอื่น ส่วนแม่ หนี้สินรุมเร้า เพราะหมุนไม่ทัน หนี้สินที่ยืมๆมาก้มาหมุนในครอบครัว แม่เราติดตัง พวกหมวกกันน็อค หรือที่เรียกว่า "ใอ่โหม่ง" วันนั้นแม่เราไม่มีตังให้ แม่เราต้องหาตังให้พวกใอ่โหม่ง แระตังดอกเจ้าอื่นๆ 1000 นึง เราก้ไม่รุ้จะช่วยแม่ยังไง พี่เค้าเปนคนยื่นมือเค้ามาช่วยเรากับแม่ ทั้งๆที่พี่เค้าก้ไม่มีหรอก แอบช่วยเหลือแม่ทีละ 300 | 500 ซึ่งเราไม่รุ้เลย พี่เค้าพึ่งมาบอกเราหลังจากแม่ เปนอิสระ ช่วงที่พ่อกับแม่เราแยกทางกัน เรายุกับแม่ เราลำบากมาก บางวันไม่มีตังสักบาทเลยพี่เค้าก้ซื้อข้าว ซื้อน้ำ ซื้อขนมมาให้เรากับแม่ทุกวัน อยากกินอะไรพี่เค้าก้ซื้อมาให้ แต่เราก้ยังทำเลวกับพี่เค้าได้ เราแอบมีคนอื่น ตั้ง 3 ครั้ง แต่พี่เค้าก้ให้อภัยตลอด ตอนเรายุหอ ช่วงม. 5 เรามีคนอื่น ไม่สนใจพี่เค้าเลย พี่เค้าโทมาเราก้ไม่รับ เราก้คุยกับคนอื่นต่อไป จนมียุคืนนึง มีคนโทหาเพื่อนเราบอกว่าโทหาเราไม่ติด ตอนนี้พ่อเราเมาแล้วล้มรถยุรพ. กับแม่เลี้ยง เราก้ทำอะไรไม่ถูก แต่ดีที่เพื่อน ไปเปนเพื่อน รพ.เอกชนบอกว่าจะส่งพ่อเราไปรพ.รัฐ เพราะพ่อเราใช้สิทธิประกันสังคม ส่วนแม่เลี้ยงนอนอีกรพ. เราทำไม่ถูก ตัดสินใจโทหาพี่เค้า ตอนตี 1 โทแค่ 2 ตึ้ด พี่เค้าก้รับเลย เราบอกพี่เค้าว่า ตอนนี้พ่อเราล้มรถยุรพ. พี่เค้าก้มาทันที แถมให้ตังเรา 500 เพราะเรายืมรุ่นน้อง 500 จ่ายให้รพ.เอกชนค่าส่งตัวพ่อมารพ.รัฐ เพราะตอนนั้น ตกใจ ลืมหมดทุกอย่าง พ่อเรานอนรพ. คืนนั้นพี่เค้ากับเพื่อนเรา 1 คน ยุเปนเพื่อนเรา ส่วนคนอื่นๆ กลับหอกันหมด พี่เค้าไม่ได้หลับไม่ได้นอน พี่เค้าบอกเราว่า " รุ้มั้ยว่าพี่รอโทสับน้องทั้งวันทั้งคืน" ได้ยินคำนั่นแล้วน้ำตาซึมพูดไม่ออก คิดในใจว่านี้เราทำอะไรลงไป หลังจากนั่น เราก้มีพี่เค้ามาคนเดียวตลอด จนวันนึง เราไปกลับบ้าน- รร. เทอมนั้นไม่ได้ยุหอ เราเจอผช.คนนึง แถวๆบ้าน เราก้นอกใจพี่เค้าอีก ครั้งนี้ มันไม่ใช่ความรัก แต่เปนความหลง เราจะเลิกกับพี่เค้าให้ได้ พี่เค้าขอเจอเราอีกสักครั้ง เราก้ไป เพราะต้องการจะเอาสร้อยทองที่พี่เค้าซื้อให้ไปคืน ไปถึงพี่เค้าร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน ต่อหน้ารุ่นน้อง ขอร้อง ให้เรายุ อย่าทิ้งพี่เค้าไป เราดึงสติกลับมาได้ ว่าเราทำอะไรลงไปอีก หลังจากครั้งนั้น เราก้ไม่เคยนอกใจพี่เค้าอีกเลย เรายอมแพ้ในความรักที่พี่เค้ามีให้เรามาตลอด ระยะเวลา 6 ปีที่คบกัน พี่เค้าไม่เคยนอกใจเรา ไม่เคยทำให้เราเสียใจ มีแต่เราที่ทำให้พี่เค้าเสียใจตลอด หลังจากเกิดเรื่อง เราขอแม่ยุหอต่อ แต่ครั้งนี้ เรายุกับพี่เค้า ซึ่งแม่ก้รุ้ พี่เค้าดูแลเราดีมาก ไปรับไปส่งเราที่รร. เวลาเราไม่สบายก้ดูแลดีมาก อดหลับอดนอน จนเราจบม.6 พี่เค้าก้ขอเราแต่งงาน พ่อเรายอม เพราะเรากับพี่เค้ารักกัน วันงานพ่อพูดกับพี่เค้าทั้งน้ำตาว่า "ฝากลูกสาวพ่อด้วย พ่อมีลูกคนเดียว อย่าทำให้ลูกพ่อเสียใจ ไม่งั้นพ่อเอาเรื่องแน่" เรากับพี่เค้าแต่งงานกันครบ 1 ปีแล้ว" เรามีตัวเล็กด้วยกัน 1 คน เปนของขวัญแทนความรัก ของเรา ระยะเสลาที่คบกันมา 8 ปี พี่เค้าทำตามที่สัญญาได้ทุกอย่างที่เคยพูดไว้ ทั้งเรื่องแต่งงาน ทำงานเลี้ยงเรา และจะดูแลเราเปนอย่างดี สุดท้ายนี้ อยากบอกทุกคนที่กำลังเจออุปสรรคเหมือนเราอยู่ ว่าให้สู้น้ะค้ะ ความรักย่อมชนะทุกอย่าง ไม่ว่าจะยังไง ขอให้จับมือกันไว้ให้แน่นๆ อย่าปล่อยมือกัน แล้วเดินข้ามผ่านอุปสรรคนั้นไปด้วยกันให้ได้น้ะค้ะ เปนกำลังใจให้ค้ะ สู้ๆ และอยากขอบคุนทุกคนที่เสียเวบาเข้ามาอ่านน้ะค้ะ
ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
เรากับแฟนคบกันมา ได้ 8 ปี ( คบกัน 7 ปี แต่งงาน 1 ปี )
กว่าจะมีวันนี้..อุปสรรคเยอะมาก
เริ่มต้น..พ่อกับแม่เรา ไปเช่าบ้านยุในซอย ซอยหนึ่ง ซึ่งบ้านแฟนเราก้ยุในซอยนี้ ช่วงที่เราเช่าบ้านยุในซอยนั้น วัยรุ่นในซอย แซวเรา ทุกวัน (อย่าว่าหลงตัวเองเลยน้ะ.เราพูดจิงๆ ) ซึ่งทุกคนก้เปนเพื่อน ของพี่เค้า แต่พี่เค้าไม่เคยที่จะทักหรือแซวเราเลย นอกจากเจอหน้าแล้วยิ้มให้ เราก้ไม่รุ้หรอก ว่าพี่เค้าคิดยังไงกับเรา เพราะพี่เค้าไม่เคยคุยกับเราเลย ไม่เคยทัก มีแต่เำอนๆพี่เค้า ที่ทักเรา แต่เราก้ปลื้มพี่เค้าน้ะ แต่ถามว่ากล้าคุยมั้ย ? บอกเลย ว่าไม่ 555 มียุวันนึง น้องเค้าที่ชอบมานั่งเล่นบ้านเรา ขอเบอร์โทสับเรา เราก้ให้ไป เพราะน้องเค้าบอกว่า น้องเค้าขอเอง แต่กลับกลายเปนน้องเค้าเอาไปให้ พี่เค้ากับเพื่อนของเค้า พี่เค้าเปนคนขี้อาย ไม่กล้าโทหาเรา มีแต่ลูกพี่ลูกน้องเค้า ที่โทมา.. พี่เค้าคิดว่าเราชอบลูกพี่ลูกน้องของเค้า แต่จิงๆแล้ว เราไม่ได้ชอบเลย เราชอบพี่เค้าต่างหาก ยุในซอยมา 3 ปี เคยได้ยินเสียงพี่เค้าแค่ครั้งเดียว ตอนถามเราว่า "รอใคร" 55 แค่นั้นจิงๆ หลังจากนั้น ครอบครัวเราก้ย้ายไปยุในหมู่บ้านหนึ่ง แต่กำแพงหมู่บ้านก้มองเหนซอยบ้านพี่เค้า
จุดเริ่มต้นความรักของเรากับพี่เค้าก้เริ่มขึ้น ตอนนี้ | ถามว่าใครจีบใคร เราก้ไม่รุ้เหมือนกัน รุ้แค่ว่า เราเปนคนโทหาพี่เค้า ให้ออนไลน์ให้หน่อย เดียวจะออนคืนให้ เพราะตอนนั้นมันค่ำมาก เราจะใช้โทสับ แต่เราออกไปไหนไม่ได้
หลังจากวันนั้นเราก้คบกัน 55 ง่ายใช่ม๊าา รักนิ๊! ทำไงได้ รอมานานแล้วเนอะ! อุปสรรคก้เริ่มขึ้น ตุ้งแต่เราคบกัน เพราะปากชาวบ้าน แต่จิงๆ พ่อกับแม่เราก้ไม่ชอบพี่เค้าเท่าไหร่ เพราะพ่อกับแม่เรา คิดว่าพี่เค้าเปนคนไม่ดี มาหลอกเรา คิดว่าพี่เค้าติดยา กินน้ำท่อม ยิ่งขี้ปากชาวบ้านด้วย เรากับพี่เค้าแอบคบกันมาตลอด แอบคุยโทสับ กลางคืนดึกๆ เวลาพ่อกับแม่หลับ พี่เค้าก้จะขับรถมาเวียนหน้าบ้านทุกคืน เพราะพ่อกับแม่เรานอนด้านล่าง ส่วนเรานอนชั้นบน คบกัน 2 ปี ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย เวลาเราไปไหนกับพ่อหรือแม่ แล้วสวนทางกัน ก้ได้แค่ยิ้ม จะทักก้ไม่ได้ จนเข้าปีที่ 3 เราเริ่มได้ไปดูหนังด้วยกัน เพราะเพื่อนเราช่วยพูดกับพ่อแม่เราให้ ว่าไปดูหนังกับมัน แต่มันก้นัดแฟนมันด้วยน้ะ เพราะแฟนมันก้เพื่อนแฟนเรา 555
คราวนี้ เริ่มหนีเที่ยว กลางคืนแล้ว ช่วงนั้นมีปัญหาที่บ้านด้วยแหระ เลยออกไปหาพี่เค้า ยุกับพี่เค้าแล้วสบายใจทุกครั้ง หนีเที่ยวกลางคืน อย่าหาว่าใจง่าย ใจแตกเลย เพราะพี่เค้า ไม่เหมือนผู้ชายบางคน เราหนีเที่ยวจนโดนจับติดครั้งนึง ก้คนข้างบ้านอีกนั้นแหระ! จะให้พ่อแม่เราแจ้งความจับพี่เค้าขอหา พากย์ผู้เยาว์ แต่เราไม่ยอม เราบอกว่าเราเปนคนออกไปหาพี่เค้าเอง พี่เค้าไม่ได้บังคับ ยอมรับว่าเลวมากที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ตั้งแต่เกิดมา เรายุแต่ในกรอบ ไม่มีโอกาสที่จะเดินนอกกรอบเหมือนเพื่อนคนอื่นเลย หลังจากนั่นแม่เราก้เปิดใจยอมรับ ยอมให้เราคบกับพี่เค้า แต่ยุในสายตาแม่ตลอด ส่วนพ่อก้ยังคงไม่ยอมรับในตัวพี่เค้า ย่างเข้าปีที่ 4 ครอบครัวเราแตกแยก พ่อเริ่มมีคนอื่น ส่วนแม่ หนี้สินรุมเร้า เพราะหมุนไม่ทัน หนี้สินที่ยืมๆมาก้มาหมุนในครอบครัว แม่เราติดตัง พวกหมวกกันน็อค หรือที่เรียกว่า "ใอ่โหม่ง" วันนั้นแม่เราไม่มีตังให้ แม่เราต้องหาตังให้พวกใอ่โหม่ง แระตังดอกเจ้าอื่นๆ 1000 นึง เราก้ไม่รุ้จะช่วยแม่ยังไง พี่เค้าเปนคนยื่นมือเค้ามาช่วยเรากับแม่ ทั้งๆที่พี่เค้าก้ไม่มีหรอก แอบช่วยเหลือแม่ทีละ 300 | 500 ซึ่งเราไม่รุ้เลย พี่เค้าพึ่งมาบอกเราหลังจากแม่ เปนอิสระ ช่วงที่พ่อกับแม่เราแยกทางกัน เรายุกับแม่ เราลำบากมาก บางวันไม่มีตังสักบาทเลยพี่เค้าก้ซื้อข้าว ซื้อน้ำ ซื้อขนมมาให้เรากับแม่ทุกวัน อยากกินอะไรพี่เค้าก้ซื้อมาให้ แต่เราก้ยังทำเลวกับพี่เค้าได้ เราแอบมีคนอื่น ตั้ง 3 ครั้ง แต่พี่เค้าก้ให้อภัยตลอด ตอนเรายุหอ ช่วงม. 5 เรามีคนอื่น ไม่สนใจพี่เค้าเลย พี่เค้าโทมาเราก้ไม่รับ เราก้คุยกับคนอื่นต่อไป จนมียุคืนนึง มีคนโทหาเพื่อนเราบอกว่าโทหาเราไม่ติด ตอนนี้พ่อเราเมาแล้วล้มรถยุรพ. กับแม่เลี้ยง เราก้ทำอะไรไม่ถูก แต่ดีที่เพื่อน ไปเปนเพื่อน รพ.เอกชนบอกว่าจะส่งพ่อเราไปรพ.รัฐ เพราะพ่อเราใช้สิทธิประกันสังคม ส่วนแม่เลี้ยงนอนอีกรพ. เราทำไม่ถูก ตัดสินใจโทหาพี่เค้า ตอนตี 1 โทแค่ 2 ตึ้ด พี่เค้าก้รับเลย เราบอกพี่เค้าว่า ตอนนี้พ่อเราล้มรถยุรพ. พี่เค้าก้มาทันที แถมให้ตังเรา 500 เพราะเรายืมรุ่นน้อง 500 จ่ายให้รพ.เอกชนค่าส่งตัวพ่อมารพ.รัฐ เพราะตอนนั้น ตกใจ ลืมหมดทุกอย่าง พ่อเรานอนรพ. คืนนั้นพี่เค้ากับเพื่อนเรา 1 คน ยุเปนเพื่อนเรา ส่วนคนอื่นๆ กลับหอกันหมด พี่เค้าไม่ได้หลับไม่ได้นอน พี่เค้าบอกเราว่า " รุ้มั้ยว่าพี่รอโทสับน้องทั้งวันทั้งคืน" ได้ยินคำนั่นแล้วน้ำตาซึมพูดไม่ออก คิดในใจว่านี้เราทำอะไรลงไป หลังจากนั่น เราก้มีพี่เค้ามาคนเดียวตลอด จนวันนึง เราไปกลับบ้าน- รร. เทอมนั้นไม่ได้ยุหอ เราเจอผช.คนนึง แถวๆบ้าน เราก้นอกใจพี่เค้าอีก ครั้งนี้ มันไม่ใช่ความรัก แต่เปนความหลง เราจะเลิกกับพี่เค้าให้ได้ พี่เค้าขอเจอเราอีกสักครั้ง เราก้ไป เพราะต้องการจะเอาสร้อยทองที่พี่เค้าซื้อให้ไปคืน ไปถึงพี่เค้าร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน ต่อหน้ารุ่นน้อง ขอร้อง ให้เรายุ อย่าทิ้งพี่เค้าไป เราดึงสติกลับมาได้ ว่าเราทำอะไรลงไปอีก หลังจากครั้งนั้น เราก้ไม่เคยนอกใจพี่เค้าอีกเลย เรายอมแพ้ในความรักที่พี่เค้ามีให้เรามาตลอด ระยะเวลา 6 ปีที่คบกัน พี่เค้าไม่เคยนอกใจเรา ไม่เคยทำให้เราเสียใจ มีแต่เราที่ทำให้พี่เค้าเสียใจตลอด หลังจากเกิดเรื่อง เราขอแม่ยุหอต่อ แต่ครั้งนี้ เรายุกับพี่เค้า ซึ่งแม่ก้รุ้ พี่เค้าดูแลเราดีมาก ไปรับไปส่งเราที่รร. เวลาเราไม่สบายก้ดูแลดีมาก อดหลับอดนอน จนเราจบม.6 พี่เค้าก้ขอเราแต่งงาน พ่อเรายอม เพราะเรากับพี่เค้ารักกัน วันงานพ่อพูดกับพี่เค้าทั้งน้ำตาว่า "ฝากลูกสาวพ่อด้วย พ่อมีลูกคนเดียว อย่าทำให้ลูกพ่อเสียใจ ไม่งั้นพ่อเอาเรื่องแน่" เรากับพี่เค้าแต่งงานกันครบ 1 ปีแล้ว" เรามีตัวเล็กด้วยกัน 1 คน เปนของขวัญแทนความรัก ของเรา ระยะเสลาที่คบกันมา 8 ปี พี่เค้าทำตามที่สัญญาได้ทุกอย่างที่เคยพูดไว้ ทั้งเรื่องแต่งงาน ทำงานเลี้ยงเรา และจะดูแลเราเปนอย่างดี สุดท้ายนี้ อยากบอกทุกคนที่กำลังเจออุปสรรคเหมือนเราอยู่ ว่าให้สู้น้ะค้ะ ความรักย่อมชนะทุกอย่าง ไม่ว่าจะยังไง ขอให้จับมือกันไว้ให้แน่นๆ อย่าปล่อยมือกัน แล้วเดินข้ามผ่านอุปสรรคนั้นไปด้วยกันให้ได้น้ะค้ะ เปนกำลังใจให้ค้ะ สู้ๆ และอยากขอบคุนทุกคนที่เสียเวบาเข้ามาอ่านน้ะค้ะ