[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Edit ไปหลายรอบค่ะ ตอนแรกตั้งใจเขียน Background ตัวเองด้วย แต่ลบออกจ้า
ตอนนี้เข้าวัยเบญจเพศค่ะ แล้วเจอคนมา 2 ประเภท
1. ใช้ชีวิตตามแพชชั่น แรงบันดาลใจ ความฝัน <= เราเคยเป็นคนประเภทนี้ ตอนนี้เลิกเป็นละค่ะ เป็นพวกลัทธิปล่อยไหล 55555+
2. ใช้ชีวิตตามช่วงวัย เช่น อายุ 18 เข้ามหาลัย อายุ 23 เรียนป.โท อายุ 27 แต่งงาน เหมือนมี achievement ให้ตัวเองเป็น taskๆ ไป <= เพื่อนเราส่วนมากเป็นประเภทนี้
เราเป็นคนที่ล้มเหลวจากการใชัชีวิตแบบคนประเภทแรกมา 10 ปี ด้วยข้อจำกัดเรื่องครอบครัว เรื่องสุขภาพ และเรื่องมหาลัยที่ได้เข้าเรียน
แต่พอไปมองเพื่อนๆที่ยังเหลืออยู่ ประเภทหลัง ก็มีค่อนข้างมากกว่าประเภทแรก แต่ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงส่วนน้อยมากๆที่ประสบความสำเร็จ ส่วนอัตราส่วนของคนประเภทแรก ก็มีน้อยกว่าคนประเภทหลังอยู่บ้าง
พูดง่ายๆ เราเห็นสัจธรรมของชีวิตว่า
ไม่ว่าจะเป็นคนประเภทแรก หรือประเภทหลัง ก็มีโอกาสล้มเหมือนกัน
จึงอยากลองตั้งโพลล์ดูว่า ถ้าเพื่อนๆสมาชิกพันทิปได้กลับไปมองตัวเองย้อนหลัง หรือได้มองตัวเองตอนนี้ในฐานะที่พอใจกับความเป็นอยู่ "ใช้ชีวิตแบบไหนสำคัญกว่ากัน"
อยากเก็บไว้เป็นทรรศนคติในการใช้ชีวิตต่อไป และก็ถ้ามีลูกก็อยากสอนลูกในแง่มุมที่ถูกต้องและสมควรสอนค่ะ
สปอยล์อันนี้คือ Stereotype ของสองประเภทที่เราเจอมาค่ะ อ้างอิงจากจุดร่วมของคนรอบตัวค่ะ skip ข้ามได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สำหรับคนประเภทแรก เท่าที่เห็นคือภายนอกดูเป็นมนุษย์ชิลล์ แต่หลังไมค์นี่แบบ คุยด้วยละแทบไม่ใช่คนแล้ว รับไรไม่ได้เลย แม้ว่าสิ่งที่พูดให้เค้าฟังจะเป็นเรื่องเสื้อผ้า ทรงผม แบรนด์กระเป๋า พวกนางไม่รับไรซักอย่างเลยซิส อย่าได้ถามถึงเรื่องเครียด 55555+ (ทั้งๆที่เวลาเราฟังเรื่องเครียดเค้า คือมัน common มากค่ะ เหมือนพวกเค้าแก้ปัญหาไม่ถูกจุด แล้วก็ไม่ได้อยู่ใน mood ที่เราเตือนได้ แต่พอเราไม่เตือน ยิ่งพังก็ยิ่งไม่รับ =*=)
ส่วนสำหรับคนประเภทลัง ก็ช่วงวัยมัธยม มหาลัย ชีวิตแฮปปี้ขั้นสุด แต่พอจบมหาลัยคือจะพังไม่เป็นท่า (ในจุดที่ใช้ชีวิตตามช่วงวัย มันก็ดีในแง่ที่เรามองว่าเหมือนค่อยๆเทรนตัวเองให้โตขึ้น) <= เราไม่ค่อยแน่ใจว่าคนแบบนี้คือยึดติดที่อายุมากเกินไปรึเปล่า เช่นแบบ แต่งงานอายุเท่านี้ๆๆๆ แล้วพอระหองระแหงกับแฟน กอรปกับมีการงานที่ไม่ได้มั่นคงอย่างที่คิด เลยกลายเป็นชีวิตอุดมดราม่า =*=
ปอว์ลอว์ เราไม่ได้ตั้งใจว่าใครเป็นพิเศษค่ะ เราแค่ตั้งกระทู้มาพูดถึงประสบการณ์ที่เราเจอ แล้วก็เราอยากได้คำตอบที่ชัดเจนว่า ชีวิตที่จะเกิดความพอใจสูงสุด เวลาเริ่มต้นวางแผนชีวิตตั้งแต่เริ่มเป็นวัยรุ่น ควรมีแนวคิดประมาณไหน
ขอบคุณที่เข้ามาคอมเม้นท์และกดโหวตจ้า
เริ่มต้นชีวิตวัย 2X~30 แบบไหนเรียกว่ามั่นคงคะ {ขอเปิดโพลล์}
ตอนนี้เข้าวัยเบญจเพศค่ะ แล้วเจอคนมา 2 ประเภท
1. ใช้ชีวิตตามแพชชั่น แรงบันดาลใจ ความฝัน <= เราเคยเป็นคนประเภทนี้ ตอนนี้เลิกเป็นละค่ะ เป็นพวกลัทธิปล่อยไหล 55555+
2. ใช้ชีวิตตามช่วงวัย เช่น อายุ 18 เข้ามหาลัย อายุ 23 เรียนป.โท อายุ 27 แต่งงาน เหมือนมี achievement ให้ตัวเองเป็น taskๆ ไป <= เพื่อนเราส่วนมากเป็นประเภทนี้
เราเป็นคนที่ล้มเหลวจากการใชัชีวิตแบบคนประเภทแรกมา 10 ปี ด้วยข้อจำกัดเรื่องครอบครัว เรื่องสุขภาพ และเรื่องมหาลัยที่ได้เข้าเรียน
แต่พอไปมองเพื่อนๆที่ยังเหลืออยู่ ประเภทหลัง ก็มีค่อนข้างมากกว่าประเภทแรก แต่ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงส่วนน้อยมากๆที่ประสบความสำเร็จ ส่วนอัตราส่วนของคนประเภทแรก ก็มีน้อยกว่าคนประเภทหลังอยู่บ้าง
พูดง่ายๆ เราเห็นสัจธรรมของชีวิตว่า ไม่ว่าจะเป็นคนประเภทแรก หรือประเภทหลัง ก็มีโอกาสล้มเหมือนกัน
จึงอยากลองตั้งโพลล์ดูว่า ถ้าเพื่อนๆสมาชิกพันทิปได้กลับไปมองตัวเองย้อนหลัง หรือได้มองตัวเองตอนนี้ในฐานะที่พอใจกับความเป็นอยู่ "ใช้ชีวิตแบบไหนสำคัญกว่ากัน"
อยากเก็บไว้เป็นทรรศนคติในการใช้ชีวิตต่อไป และก็ถ้ามีลูกก็อยากสอนลูกในแง่มุมที่ถูกต้องและสมควรสอนค่ะ
สปอยล์อันนี้คือ Stereotype ของสองประเภทที่เราเจอมาค่ะ อ้างอิงจากจุดร่วมของคนรอบตัวค่ะ skip ข้ามได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอบคุณที่เข้ามาคอมเม้นท์และกดโหวตจ้า