แค่อยากจะมาเล่าในนี้เฉยๆ
ตอนนี้ก็ม.5แล้วอีกไม่นานก็เรียนมัธยมจบ (ไม่เกี่ยวหรอก) คือเมื่อวันจันทร์ที่แล้วอะมีโอกาสได้แวะไปแถวรร.เก่าตอนประถมเลย กะจะไปดูบรรยากาศเก่าๆ แต่ผิดจ้าาา อาคารตึกก็ไม่เหมือนเดิม โรงเรียนกำลังจะสร้างโดมเรียกว่าวุ่นวายสุดๆ ตอนเดินเข้าตึกเรียนเบียดกันไปมาทางเดินมันแถบมากๆ พอเข้าไปห้องโถงข้างล่างก็อารมณ์แบบผู้ปกครองรอรับเด็กน้อยกลับบ้านน่ารักจริงๆเลย คิดถึงจัง มองไปมองมาได้ยินเสียงครูคนหนึ่งพูดกับเด็กและพ่อของน้องว่า หาสมุดคณิตเจอแล้วหรอ ดีจังเลย มันเป็นเสียงที่เราอยากเจอมากเพราะเป้นเสียงของครูตอนป.1 -ป.2 เป็นครูประจำชั้นอยู่เราทั้งสองปี เป็นครูที่เก่งที่สอนได้ทุกวิชาตั้งแต่คณิตถึงภาษาไทย ครุคนนี้เหมือนแม่คนที่สอง เอ่อ..ลืม รร.เก่าเราหญิงล้วน ต่อๆ เราเลยรีบเข้าไปแซวว่า หนูยังว่าสมุดไม่เจอเลยยยย ครูก็ดูมีอายุมากกว่าแต่ก่อนแต่ก็ไม่แปลกหรอกมันก็ตั้ง 5-6 ปีมาแล้วเนอะ ต่อๆคุยกับครูได้2-3ประโยคเพราะครูเป็นเวรประตู แอบเสียดายนะที่อยู่ได้แปปเดียวเพราะรถมันจะติด โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ทำให้รู้สึกว่าจะโดดเรียนไปทำไมในเมื่อโรงเรียนมันน่าอยู่ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน เพื่อนเราก็เป็นหญิงเนอะเป็นหญิงทั้งรรแหละ การจะโดนล้อก็ไม่มี การจะโดดยางแบบถอดกระโปงก็ได้(ใส่กางเกงซ้อนอยู่นะ) การพึ่งพาตัวเอง(สมัยป.5-6 ในห้องพวกที่สูงกว่าเพื่อนจะต้องไปแบกลังนมโรงเรียนมาให้เพื่อน) เราว่ารร.หญิงถ้วนมีเสน่ห์มากเลยนะไม่รู้สิสำหรับเรานะ สุดท้ายนี้อยากขอบคูณรร.นี้มากไม่ว่าจะเป็นเรื่องมารยาทความเป็นหญิงถ้วนนี้สอนให้เรานั่งพับเพียบในช่วงหลังเคารพธงชาติตอนครูจะอบรมตอนเช้า สอนในเรื่องการเดินเข่าเข้าในผู้ใหญ่เวลาส่งงานหรืออะไรก็ตาม ในตอนที่เรียนก็คิดว่าเป้นเรื่องปกติที่ทุกคนจะทำกัน แต่พอขึ้นมัธยมกับแตกต่าง ตลกสุดคือตอนเข้าเรียนมัธยมในช่วงเข้าแถวพอเขาบอกให้นั่งลงได้นี่ก็พับเพียบเก็บชายกระโปรงเรียบร้อยมาก พอมองซ้ายขวาเท่านั้นแหละขัดสมาธิเต็มจ้า ต้องเนียบทำเมื่อยเปลี่ยนท่า ขอบคุณนะที่มาอ่านผิดพลาดไงก็อย่าถือสาเลยนะ โรงเรียนสมัยเด็กเป็นไรบ้างงง
สมัยเด็กกกกกก
ตอนนี้ก็ม.5แล้วอีกไม่นานก็เรียนมัธยมจบ (ไม่เกี่ยวหรอก) คือเมื่อวันจันทร์ที่แล้วอะมีโอกาสได้แวะไปแถวรร.เก่าตอนประถมเลย กะจะไปดูบรรยากาศเก่าๆ แต่ผิดจ้าาา อาคารตึกก็ไม่เหมือนเดิม โรงเรียนกำลังจะสร้างโดมเรียกว่าวุ่นวายสุดๆ ตอนเดินเข้าตึกเรียนเบียดกันไปมาทางเดินมันแถบมากๆ พอเข้าไปห้องโถงข้างล่างก็อารมณ์แบบผู้ปกครองรอรับเด็กน้อยกลับบ้านน่ารักจริงๆเลย คิดถึงจัง มองไปมองมาได้ยินเสียงครูคนหนึ่งพูดกับเด็กและพ่อของน้องว่า หาสมุดคณิตเจอแล้วหรอ ดีจังเลย มันเป็นเสียงที่เราอยากเจอมากเพราะเป้นเสียงของครูตอนป.1 -ป.2 เป็นครูประจำชั้นอยู่เราทั้งสองปี เป็นครูที่เก่งที่สอนได้ทุกวิชาตั้งแต่คณิตถึงภาษาไทย ครุคนนี้เหมือนแม่คนที่สอง เอ่อ..ลืม รร.เก่าเราหญิงล้วน ต่อๆ เราเลยรีบเข้าไปแซวว่า หนูยังว่าสมุดไม่เจอเลยยยย ครูก็ดูมีอายุมากกว่าแต่ก่อนแต่ก็ไม่แปลกหรอกมันก็ตั้ง 5-6 ปีมาแล้วเนอะ ต่อๆคุยกับครูได้2-3ประโยคเพราะครูเป็นเวรประตู แอบเสียดายนะที่อยู่ได้แปปเดียวเพราะรถมันจะติด โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่ทำให้รู้สึกว่าจะโดดเรียนไปทำไมในเมื่อโรงเรียนมันน่าอยู่ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน เพื่อนเราก็เป็นหญิงเนอะเป็นหญิงทั้งรรแหละ การจะโดนล้อก็ไม่มี การจะโดดยางแบบถอดกระโปงก็ได้(ใส่กางเกงซ้อนอยู่นะ) การพึ่งพาตัวเอง(สมัยป.5-6 ในห้องพวกที่สูงกว่าเพื่อนจะต้องไปแบกลังนมโรงเรียนมาให้เพื่อน) เราว่ารร.หญิงถ้วนมีเสน่ห์มากเลยนะไม่รู้สิสำหรับเรานะ สุดท้ายนี้อยากขอบคูณรร.นี้มากไม่ว่าจะเป็นเรื่องมารยาทความเป็นหญิงถ้วนนี้สอนให้เรานั่งพับเพียบในช่วงหลังเคารพธงชาติตอนครูจะอบรมตอนเช้า สอนในเรื่องการเดินเข่าเข้าในผู้ใหญ่เวลาส่งงานหรืออะไรก็ตาม ในตอนที่เรียนก็คิดว่าเป้นเรื่องปกติที่ทุกคนจะทำกัน แต่พอขึ้นมัธยมกับแตกต่าง ตลกสุดคือตอนเข้าเรียนมัธยมในช่วงเข้าแถวพอเขาบอกให้นั่งลงได้นี่ก็พับเพียบเก็บชายกระโปรงเรียบร้อยมาก พอมองซ้ายขวาเท่านั้นแหละขัดสมาธิเต็มจ้า ต้องเนียบทำเมื่อยเปลี่ยนท่า ขอบคุณนะที่มาอ่านผิดพลาดไงก็อย่าถือสาเลยนะ โรงเรียนสมัยเด็กเป็นไรบ้างงง