คุณคิดว่า ...วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย...เราสามารถขึ้น ถึง อันดับ1 ของโลกได้ไหม?อีกกี่ปี

คนเรามีเป้าหมายชีวิต.. ชาติมีเป้าหมายในการพัฒนาประเทศท.. แค่เรื่องกีฬา..จะไม่มีเป้าหมายเชียวหรือ...

การตั้งเป้าหมายให้สูง หรือ ได้เล่นโอลิมปิค หรือ การได้เป็นทีมแถวหน้าหรือแชมป์โลก นั้น..ก็เหมือนกับการตั้งเป้าหมายการเป็นประเทศที่เจริญที่พัฒนาแล้ว เป็นประเทศที่ปราศจากคนจน..

กีฬาวอลเล่บอลมีพัฒนาการที่ดี..ที่ผ่านมา..ให้ความสุข ให้ความหวัง ให้ความทะเยอทะยานแก่คนไทยจำนวนมากหรือไม่ (แม้มีคนส่วนหนึ่งเห็นว่า วงการวอลเล่บอลเรายังมีมาตราฐานต่ำ เป้าหมายใหญ่คงไปไม่ถึง..แต่คนส่วนใหญ่เขามีความหวัง).. เดิมเราอยู่อันดับใดของโลก ? .. อย่าลืมตัว !

การมีเป้าหมายสูง..ในขณะที่ทรัพยากรหรือศักยภาพของเรายังไม่พร้อมยังเสียเปรียบทีมระดับชั้นนำขอโลกอยู่จำเป็นต้องมียุทธศาสตร์ให้เป็นรูปธรรม..

ผู้เกี่ยวข้องทุกหน่วย (รัฐบาล/สมาคมฯ/องค์กรภาคธุรกิจ/บุคลากรในวงการวอลเล่บอล ทั้งโค้ช ครูอาจารย์ สถานศึกษา สโมสรกีฬา/นักกีฬา/นักวิทยาศาสตร์การกีฬา/บุคลากรในวงการต่างๆที่ช่วยสนับสนุนให้มีเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ ฯลฯ)... ต้องมีวิสัยทัศน์ มีความทะเยอทะยานร่วมกัน ให้ความร่วมมือร่วมใจ ส่งเสริมการพัฒนาไปด้วยกัน อย่างค่อยเป็นค่อยไป.. ต้องมี Road map.. มีการประเมินเป็นระยะๆตาม road map .. ปรับยุทธศาสตร์ กลยุทธ เป็นระยะตามบริบทร่วมสมัย เพื่อให้การพัฒนามีประสิทธิผลที่สุด.. เพื่อให้บรรลุเป้าหมายในระยะยาว.

กีฬาวอลเล่บอลเรื่องสรีระส่วนสูงสำคัญอย่างมาก... ต่อให้มีนักกีฬาเก่งระดับอัจฉริยะ สภาพร่างกายแข็งแกร่งทรหดแค่ไหน.. ก็เป็นไปได้ยากมากที่จะยกระดับไปสู่ระดับแชมป์โลกหรือไปเล่นโอลิมปิค.. แต่สรีระเป็นจุดอ่อนตามธรรมชาติของคนไทย..ประเทศเรากำลังพัฒนา ความกินดีอยู่ดี เรากำลังพยายามทำให้ดีขึ้น ตามระดับการพัฒนาทางศก. ดังนั้น ทีมวอบเล่บอลหญิงไทยจึงจำเป็นต้องรอระยะเวลาแห่งการพัฒนานับสิบปี.. แต่สิ่งที่ทำได้ในระยะวลาอันสั้น คือ การฝึกซ้อมให้หนัก วางพื้นฐานทักษะการเล่นกีฬาวอลเล่บอลให้ดีที่สุด .. ที่สำคัญ ต้องเอาจุดเด่นที่เรามีมาใช้ให้เกิดประสิทธิผลให้ได้ คือ เป็นทีมที่เล่นบอลด้วยความสร้างสรร มีอารมย์ดี สมาธิที่มั่นคง เล่นกีฬาด้วยใจรัก เต็มไปด้วยความสนุก มีความรวดเร็ว คล่องตัวเวลาอยู่ในสนามและเข้าเล่นบอล.. ใช้ความคล่องตัวและหลากหลายในการจู่โจม..

สรุป..เป้าหมายที่ทะเยอทะยาน..เป็นไปได้ ..แต่ต้องใช้เวลา .. รอนานแค่ไหน.. ขึ้นกับการดำเนินยุทธศาสตร์ .. แต่ในระยะสั้น ต้องใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้มีประสิทธิภาพให้ดีที่สุด.. ฟูมฟักนักกีฬาให้แข็งแกร่ง ทักษะดี จิตใจเข้มแข็ง .. ส่วนระยะยาวเมื่อเรามีนักกีฬาตัวใหญ่แข็งแรง จะทำให้ทีมเราเก่งมาก เพราะจะมากผนวกกีบจุดแข็งปัจจุบันที่ทำให้เรายืนระยะในระดับโลกได้ในเวลานี้ (แม้ต้องเป็นรอง และ เล่นด้วยความกดดัน กวาจะได้แต่ละคะแนน แต่ละเกม).

สมาคมฯสนับสนุน..โค้ชคิดนวัตกรรมการเล่น...พี่ผู้มีประสบการณ์เป็นพี่เลี้ยงสอนน้องให้เรียนรู้..นักกีฬามุ่งมั่นมีวินัยในการฝึกซ้อมเพื่อพัฒนาฝีมือ..รุ่นเด็กๆฝึกฝนเรียนรู้อย่างมีเป้าหมาย..