ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อน ผมเป็นนักศีกษาอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร หน้าตาพอใช้ ฐานะการเงินพอใช้ แต่ที่แย่คือยังเป็นเด็กอ่อนหัดในเรื่องการจีบสาวสักคนนึง ชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟนเลยสักคน สมัยมัธยมก็มีแอบชอบคนนู้นคนนี้ตามประสาวัยรุ่น แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครสนใจผมเลยอาจจะเป็นเพราะหน้าตาและคารมที่อาจจะไม่ดีพอเหมือนคนอื่นๆ ทำให้หมดศรัทธาในความรักไป
ส่วนตัวผมมักจะเพื่อนมีไม่ค่อยมาก ชีวิตมักอยู่คนเดียวเนื่องจากสบายใจมากกว่า วันๆ อยู่แต่บ้าน ออกกำลังกาย นั่งอ่านหนังสือไม่ว่าหนังสือเรียนหรืออื่นๆ จนกระทั่งวันหนึ่งขณะนั่งรถจะไปเรียนที่มหาลัย แอพเฟซบุ๊คได้เด้งขึ้นแจ้งเตือนถึงวันเกิดคนๆ นึง ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร มาเป็นเพื่อนผมได้ยังไง @ไปตอนไหน เป็นวันเกิดของหญิงสาวคนนึง
ทันทีที่ผมได้เปิดรูปโปรไฟล์ของเธอดู แวบแรกผมก็รู้สึกอยากรู้จัก อยากทัก อยากคุยกับเธอขึ้นมาทันที เป็นความรู้สึกแรกหลักจากช่วงมัธยมปลายที่ทำให้ผมกลับมารู้สึกถึงคำว่าศรัทธาความรักอีกครั้ง ผมไม่รู้จะทำยังไงในการที่จะคุยกับเขา ไม่มีเรื่องที่จะคุย เขาจะรำคาญไหม เขาจะตอบเราไหม เป็นปัญหาหลักๆ ที่ผมมี
สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนั้นคือเปิดดูรูปโปรไฟล์บนเฟซบุ๊คของเขา ยิ่งเลื่อนภาพดู จิตใจของผมก็ยิ่งอ่อนไหว ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน ทั้งๆ ที ยังมีคนหน้าตาดีและน่ารักมากกว่าเขาตั้งหลายคน เธออาจจะเป็นคนที่ใช่ ผมคิดได้แค่นี้ตอนนั้น
หลังจากนั้นผมก็ได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกันจากข้อมูลบนเฟซบุ๊ค ผมถามเพื่อนเท่าที่มีอยู่แต่ละคนก็ไม่เคยเห็นหน้าถามรุ่นพี่เขาก็บอกว่าไม่รู้จัก อย่าว่าแต่คนอื่นเลยครับผมเองก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเช่นเดียวกัน ทั้งๆ ที่มหาลัยที่ศึกษาอยู่นั้นก็มีจำนวนคนเรียนอยู่ไม่มากสักเท่าไร
เดี๋ยวมาต่อ
ชีวิตเด็กอ่อนหัดกับศรัทธาแห่งความรักที่มาบนเฟซบุ๊ค ผมจะทำยังไงดีครับ...
ส่วนตัวผมมักจะเพื่อนมีไม่ค่อยมาก ชีวิตมักอยู่คนเดียวเนื่องจากสบายใจมากกว่า วันๆ อยู่แต่บ้าน ออกกำลังกาย นั่งอ่านหนังสือไม่ว่าหนังสือเรียนหรืออื่นๆ จนกระทั่งวันหนึ่งขณะนั่งรถจะไปเรียนที่มหาลัย แอพเฟซบุ๊คได้เด้งขึ้นแจ้งเตือนถึงวันเกิดคนๆ นึง ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร มาเป็นเพื่อนผมได้ยังไง @ไปตอนไหน เป็นวันเกิดของหญิงสาวคนนึง
ทันทีที่ผมได้เปิดรูปโปรไฟล์ของเธอดู แวบแรกผมก็รู้สึกอยากรู้จัก อยากทัก อยากคุยกับเธอขึ้นมาทันที เป็นความรู้สึกแรกหลักจากช่วงมัธยมปลายที่ทำให้ผมกลับมารู้สึกถึงคำว่าศรัทธาความรักอีกครั้ง ผมไม่รู้จะทำยังไงในการที่จะคุยกับเขา ไม่มีเรื่องที่จะคุย เขาจะรำคาญไหม เขาจะตอบเราไหม เป็นปัญหาหลักๆ ที่ผมมี
สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนั้นคือเปิดดูรูปโปรไฟล์บนเฟซบุ๊คของเขา ยิ่งเลื่อนภาพดู จิตใจของผมก็ยิ่งอ่อนไหว ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน ทั้งๆ ที ยังมีคนหน้าตาดีและน่ารักมากกว่าเขาตั้งหลายคน เธออาจจะเป็นคนที่ใช่ ผมคิดได้แค่นี้ตอนนั้น
หลังจากนั้นผมก็ได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกันจากข้อมูลบนเฟซบุ๊ค ผมถามเพื่อนเท่าที่มีอยู่แต่ละคนก็ไม่เคยเห็นหน้าถามรุ่นพี่เขาก็บอกว่าไม่รู้จัก อย่าว่าแต่คนอื่นเลยครับผมเองก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเช่นเดียวกัน ทั้งๆ ที่มหาลัยที่ศึกษาอยู่นั้นก็มีจำนวนคนเรียนอยู่ไม่มากสักเท่าไร
เดี๋ยวมาต่อ