แบบหลัก มีอยู่ 2แบบ นั่นคือพุ่งออกไปข้างหน้าที่จุดศูนย์กึ่งกลาง กับรวมจิตแล้วพุ่งออกทางท้ายทอย โดยการย่อจิตให้เล็กกว่าอย่างแรก แต่อย่างหลักจะเป็นอันตรายมากกว่า เพราะจิตท่านอาจแตกซ่านได้
วิธีรวมจิตพุ่งไปด้านหน้านั้น ให้รวมจิตถอยมาที่ท้ายทอย แล้วมุ่งตรงไปบริเวณจุดกึ่งกลางนั้น เมื่อมุ่งไปตรงจุดกึ่งกลางนั้นแล้ว ให้สังเกตุ
"ตรงจุดนั้น จะมีจุดเล็กๆอีก 2จุด เมื่อพบแล้วให้ท่านรวมเข้าหากัน หรือผลักออกจากกัน (แล้วแต่กรณี) จากนั้น ธรรมชาติของท่านก็จะเปิดออกเอง"
(ปล.เวลากลับเข้าร่างจุดนั้นก็จะปิดสนิท ดีกว่าการพุ่งออกไป เพราะจะทำให้ท่านปิดจุดไม่สมบูรณ์เวลากลับเข้าร่าง และอาจโดนแทรกได้ง่าย)
วิธีที่ 2
รวมจิตมาที่ท้ายทอยแล้ว มุ่งออกไป ส่วนวิธีนี้จะยากกว่าวิธีแรกนิด เพราะจิตจะต้องย่อเล็กกว่าการพุ่งตรงไปข้างหน้า
ซึ่งเทคนิคส่วนตัว คือ การละซึ่งภาวะทุกสิ่ง และความปารถนา รวมทั้งสมบัติแท้ ฯลฯ เมื่อจิตมีขนาดเล็กพอให้ตั้งจิตนึกถึงความหลัง และธรรมชาติอันแรกก่อนทุกสิ่งจะอุบัติขึ้น ก่อนจะมีคำจำกัดความว่า นิพพาน
จากนั้น หาช่องอารมณ์บริสุทธิ์ของท่าน ซึ่งต้องมีขนาดใหญ่พอที่จะเข้าไปได้ทั้งตัว จากนั้นเข้าไปในอารมณ์บริสุทธิ์ของท่านนั้น และเป็นหนึ่งเดียวกับอารมณ์นั้น แล้วปล่อยเฉย มันจะขยายออก
การถอดจิต
วิธีรวมจิตพุ่งไปด้านหน้านั้น ให้รวมจิตถอยมาที่ท้ายทอย แล้วมุ่งตรงไปบริเวณจุดกึ่งกลางนั้น เมื่อมุ่งไปตรงจุดกึ่งกลางนั้นแล้ว ให้สังเกตุ
"ตรงจุดนั้น จะมีจุดเล็กๆอีก 2จุด เมื่อพบแล้วให้ท่านรวมเข้าหากัน หรือผลักออกจากกัน (แล้วแต่กรณี) จากนั้น ธรรมชาติของท่านก็จะเปิดออกเอง"
(ปล.เวลากลับเข้าร่างจุดนั้นก็จะปิดสนิท ดีกว่าการพุ่งออกไป เพราะจะทำให้ท่านปิดจุดไม่สมบูรณ์เวลากลับเข้าร่าง และอาจโดนแทรกได้ง่าย)
วิธีที่ 2
รวมจิตมาที่ท้ายทอยแล้ว มุ่งออกไป ส่วนวิธีนี้จะยากกว่าวิธีแรกนิด เพราะจิตจะต้องย่อเล็กกว่าการพุ่งตรงไปข้างหน้า
ซึ่งเทคนิคส่วนตัว คือ การละซึ่งภาวะทุกสิ่ง และความปารถนา รวมทั้งสมบัติแท้ ฯลฯ เมื่อจิตมีขนาดเล็กพอให้ตั้งจิตนึกถึงความหลัง และธรรมชาติอันแรกก่อนทุกสิ่งจะอุบัติขึ้น ก่อนจะมีคำจำกัดความว่า นิพพาน
จากนั้น หาช่องอารมณ์บริสุทธิ์ของท่าน ซึ่งต้องมีขนาดใหญ่พอที่จะเข้าไปได้ทั้งตัว จากนั้นเข้าไปในอารมณ์บริสุทธิ์ของท่านนั้น และเป็นหนึ่งเดียวกับอารมณ์นั้น แล้วปล่อยเฉย มันจะขยายออก