นับวันยิ่งรัก ลิเวอร์พูลมากขึ้น

ปกติ ผมไม่เคยเขียน กระทู้ ในห้องนี้เลย ได้แต่แอบอ่าน เรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง
กับหงส์แดง อย่างมีความสุข ทั้ง ชม ทั้ง ด่า ทั้ง แซว มันมีสีสรรค์ดี

ผมเริ่มเชียร์ ประมาณปี 1990 จะว่าเริ่มเชียร์ในยุคตกต่ำเลยก็ว่าได้ ประตูที่ ไมเคิล โทมัส ยิงเข้า ยัง
ฝังลึกในใจผมตลอดเวลา ก็เลยสงสัยตัวเอง ว่า เชียร์ทีมนี้ได้อย่างไร ไม่รู้สิ ผมอาจเชียร์บอลไม่เหมือนใคร
ผมมีความสุข ใน 90 นาที ที่ผมได้เสพ เกมส์ ฟุตบอล ผมว่า ทีมนี้ ใน 90 นาที มีทุกอย่าง

ส่วนเรื่องแชมป์คือผลพลอยได้เลย ในวันที่ คันโตน่า ยิง ตุงตาข่าย ในนัด ชิง เอฟ เอ คัพ ผมว่า จะเลิกเชียร์แล้วน่ะ
สุดท้ายเลิกไม่ได้ ทีมนี้มันมีเสน่ห์ ตลอดเวลา อินดี้ตลอด มีนักเตะโครตอินดี้เต็มทีม ประเภทเก่ง แต่ไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ 555
เล่นทีมชาติก็ไม่ได้เรื่อง บางที พาทีมชาติพังอีก ฟาวเลอร์เอย คลอรีมอร์เอย เฮสกีเอย โอเว่นเอย แม็คมานามาน เอาใครอีก เร็ดแนป เดวิท เจม
เป็นไง แต่ละคน ไม่หลงรักได้ยังไง ขนาดกองหลังยังอินดี้ รัดด็อก แมคเก็ตเที่ย กัลลาเกอล์ ตราโอเร่ แต่ละคน คัดมาทั้งนั้น

เวลาจะได้แชมป์แต่ละอย่าง มันต้องได้มาแบบอินดี่ ไม่ว่า แชมป์ยูฟ่า ชนะ อาราเบส แชมป์ เอฟเอครัพ ชนะ อาเซนอล แชมยูฟ่าแชมเปียนลีก ชนะมิลาน
ยังมีนัดให้พูดถึงมากมายในช่วง เกือบ 30 ปี ที่ผมเชียร์มา ผมว่ามีหลายทีมอิจฉาเราน่ะ ที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ แต่มีคนพูดถึงเยอะ

ลิเวอร์พูล ถ้าเปรียบกับผู้หญิง ก็ คงไม่สวย ไม่เพอร์เฟค แต่ sex appeal สูง น่าค้นหา หลอกผู้ชายให้มาหลงรักเยอะแยะ

มาถีงนัดสำคัญ ก็ยังคง อินดี้ นัดชิง UCL ต้องบอกเลย 25 นาทีแรก เล่นโครตดี นึกในใจมาแน่ๆ ชุดขาวแถบไม่ได้บอล
ขึ้นบีบทุกตัว แต่แล้วหายนะก็มาเยือน ในนาที ที่ ซาล่าเจ็บ ในใจคิดทันที แบบไม่ได้ตั้งใจแพ้แน่
รูปเกมส์เปลี่ยนชัดเจน แต่สักพัก ผมรู้สึกว่าพอเอาอยู่ ประคองไปได้

เริ่มครึ่งหลังอย่างมีกำลังใจ แต่แล้วโกล์อินดี้ก็ถือกำเนิด ขว้างบอลใส่ปลายเท้าคู่แข่งเข้าประตู ลูกนี้มุมกระทบ กับมุมสะท้อนดันพอดีอีก
เข้าเลย มันเป็นลูกที่ผมฮาที่สุดในฤดูกาล แต่ไม่นาน มาเน่ก็ตีเสมอให้เรา ผมเริ่มคิดว่า เรามาแน่ วันนี้กองหลังเราเล่นดีน่ะ ผมว่า แทบไม่พลาดเลย
โด้ ทำอะไรไม่ได้เลย แต่แล้วนักเตะที่ผมกลัวที่สุดก็ลงสนาม เพียงแต่จังหวะยิ่งครั้งแรก  มันก็ได้รางวัลลูกที่สวยที่สุดแน่นอน

หลังจากนั้นเราก็ยังพยายามตีเสมอให้ได้ ทุ่มเททุกคน แต่ไม่รู้จะเปลี่ยนใครลงไป จนถึงลูกยิง ที่เหมือนฟ้าผ่ากลางดวงใจ
วินาทีที่ลูกผ่านฝ่ามือแล้ว เข้าไปซุกอยู่ในตาข่าย ผมก็อุทานในใจว่า อนาคตหมดแล้ว อุส แต่ด้วยการยกมือไหว้อย่าไทย
พร้อมกับน้ำตา ที่ไหลรินออกมา แบบที่ผมไม่เคยเห็นใครทำมาก่อน มันทำให้ผมรักเลย สู้ต่อไปน้องอุส พี่เป็นกำลังใจให้

มันก็เป็นแค่หนึ่งปีที่จบไป เป็นปีที่เชียร์บอลสนุกมาก อาจไม่ได้แชมป์ แต่ได้ใจ มันก็เสมือน ละครฉากหนึ่งบนผืนหญ้า
ที่มาแล้วก็ไป เปิดฤดูกาลก็มาเชียร์กันใหม่