สวัสดีชาวกระทู้ทุกคนนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราอาจจะมีผิดบ้างในการใช้คำพูดภาษาต้องขออภัยไว้ก่อนเลยนะคะ
เข้าเรื่องกันเลยไม่เสียเวลา!! เรากับแฟนคบกันมาสักระยะนึงแล้วค่ะ ปัญหาความรักมันพึ่งมาเกิดพักหลังมานี้เอง
เขาและเราเริ่มจากการคุยกัน เป็นแค่คนคุยซึ่งก่อนหน้านั้นเราก็ยังไม่ได้คิดว่าเขาจะมาจริงจังอะไรกับเรา
ที่เราคิดแบบนี้เพราะเราจะคุยกับใครสักคนนึงนี่ยากมากเลยค่ะอาจจะเพราะมักจะผิดหวังกับความรักบ่อยเกิ๊น เลยไม่ค่อยจะมาหวังอะไรเรื่องความรัก เพราะสมัยนี้โตแล้วสิ่งที่ควรมีมากกว่าผู้ชายคือเรื่องการเรียนค่ะ คุยกันมาสักพักเลยตกลงคบกัน
ก่อนจะคบกันเราเคยถามเขาว่าตกลงเราเป็นอะไรกันเพราะยิ่งคุยความรู้สึกเรายิ่งให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ว่าอยากให้เรามั่นใจหรือรู้จักเขามากกว่านี้แล้วค่อยมาตกลงเป็นแฟนกับเขา เราก็คิดว่าเออดีเหมือนกันใช้เวลารู้จักกันไปจะได้รู้นิสัย รู้ความคิดของกันและกัน
จนเรามั่นใจเลยตอบเขาไปว่าเรามั่นใจแล้วที่จะคบกับเขา และก็เกิดเรื่องเขานอกใจเราค่ะ ยังคุยกับแฟนเก่าและคบกันส่วนเราไม่รู้อะไรเลย ไม่เคยรู้ผู้หญิงคนนั้นมีรหัสอินสตาแกรมแฟนเรามานานแล้ว แล้วเขาเห็นเราคุยอะไรกับแฟนบ้าง เขาก็บอกเราทุกอย่าง ส่งแชทที่คุยกันที่แฟนเราทักไปง้อเขา แฟนเราเมื่อจนมุมเขาก็ไม่มีเหตุผลต้องแก้ตัวในเมื่อจับได้คาหนังคาเขาแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่าถ้าอยากโง่ก็ตามสบาย ค่ะ!! เขาบอกเขายกให้ ค่ะ!! ส่วนแฟนเราเขาก็ถามเราว่าเราเชื่อใคร เขารู้เราไม่เชื่อเขาหรอก
เขาอธิบายว่าเขาก็ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร เขาเลิกกันไปนานแล้ว แต่เรารู้ว่าเขาโกหกแต่ตอนนั้นคนมันรู้สึกรักไปแล้ว เราไม่ใช่คนที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตง่ายๆ ถ้ารับเข้ามาแล้วเรียกได้ว่าเราโง่งมงายยอมให้อภัยได้เป็นหลายๆครั้งจนกว่าความรู้สึกมันจะหมดไปเองไม่ก็อีกฝ่ายไปเจอคนใหม่และบอกเลิกเราเอง เลยให้อภัย แต่เรายอมรับว่าเราระแวงเขามากขึ้น คิดมาก บางครั้งก็มากไป งอนเขาง่ายมากจากที่ไม่เคยงอนมาก่อนเราเคยให้อิสระเขาไม่เคยเช็คเฟสบุ๊ค เช็คอะไรเลย จนวันที่เรื่องนั้นเกิดขึ้นเขาก็คงอยากให้เราสบายใจโดยการให้รหัสเฟสบุ๊คเรา เมื่อได้มาแล้วบวกกับความระแวงกลัวว่าเขาจะทำอีกเลยเช็คบ่อยขึ้น มันทำให้เรานิสัยเสีย เขาจะไปไหนทำอะไรก็อยากให้เขาบอกตลอดกลายเป็นเด็กไปเลยค่ะ เรารู้ตัวเองว่าตอนนั้นเราแย่มาก
พักหลังๆเริ่มใช้คำว่าบอกเลิกบ่อยขึ้น งอนวันละสี่ห้ารอบ นิสัยส่วนตัวแฟนเราก็เริ่มออกมาเขาเป้นคนที่ไม่ค่อยสนใจ ไม่มีเวลาให้แต่ก็หาเวลามาคุย แต่ก็ชอบหายไปเราก็กลัวเขาจะหายไปทำแบบนั้นอีกทั้งที่เราก็มีรหัสทุกอย่าง เรายอมรับว่างี่เง่า เอาแต่ใจสุดๆแล้วตอนนั้นแฟนเราก็ง้อเราตลอด เรางอนเพราะก็เรียกร้องความสนใจด้วยการบอกเลิก เราอยากเตือนคนที่มาอ่านกระทู้นี้แล้วมีนิสัยชอบบอกเลิกแฟนบ่อยๆนะคะว่ามันไม่ดีเลย จนเมื่อวันก่อนเราก็บอกเลิกเขาอีก เราเหนื่อยกับกรที่เราขอเขาว่าอยากให้เขาบอกเราบ้าง เราไม่ได้ไปอยู่ด้วยกันเหมือนคู่อื่นๆ ไม่ได้ไปใช้ชีวิตด้วยเราไม่รู้เลยว่าเขาไปไหนทำอะไร จนวันนั้นเราก็คงใช่คำพูดกับเขาแรงมากจริงๆ ไล่เขาออกจากชีวิตเรา อย่ามายุ่งกับเรา ทำไมไม่ทำให้เราสบายใจบ้างเธอเคยทำอย่างงั้นอย่างงี้เราก็ไม่อยากมาระแวงแบบนี้เลยค่ะ แต่สมัยนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นสังคมคนรู้จักกันง่ายขึ้นแค่ปลายนิ้ว แค่ทักทายกัน ครั้งนี้เขาไปจริงๆค่ะไม่มาง้อเราเหมือนเดิมแล้ว ตอนนั้นเรามีเวลาที่ไม่ได้คุยกันมาคิดทบทวนว่าทำไมตัวเราเป็นแบบนี้ เราไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เราไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว เพื่อนเราปลอบใจเราว่าถ้าจะรักใครก็รักให้ที่สุดไปเลย ดีที่สุดไปเลย ผู้ชายเขาแพ้ความดีของเรา แพ้ใจเรา แพ้คนที่อยู่ข้างๆมากกว่าคนที่หาเรื่องทะเลาะทุกวัน และเรราก็เห็นสเตตัสในเพจเพจนึงว่าวันนึงคนดีเขาจะไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือกหรือถูกรักแต่ขาจะจำแต่ความดีของเรา ว่าเราเคยดีและดีที่สุดในชีวิตเขา เราเลยตัดสินใจทักไปง้อเขา ถามเขาว่ายังรักเรารึเปล่า เขาตอบกลับมาว่าให้เราถามตัวเอง บอกเลิกทำไม เขาเป็นคนแบบนี้บางวันเขาก็แค่ดูบอล ฟังเพลง เล่นเกมแล้วขี้เกียจตอบ ขี้เกียจเข้าใจไหม เราเลยบอกไปว่าเราขอโทษเพราะเธอเคยทำเคยนอกใจเราแค่กลัวเธอจะทำอีก
เราเคยสำคัญมากไม่ขอให้เขามากคุยแต่เขาก็มาคุยด้วยตลอดเราไม่ต้องเรียกร้องความสนใจจากเขาแม้แต่น้อย พอคุยเคลียร์กันเข้าใจเรามีความรู้สึกว่าหลายๆอย่างไม่เหมือนเดิม เรากลัวเขาจะบอกว่าไม่รักเรา แต่คนผิดมันคือเราไงคะที่บอกเลิกเอง เราบอกเขาว่ามีอะไรก็บอกเราได้นะ บอกมาตรงๆว่าไม่รู้สึกอะไรอย่างน้อยก็เลิกกันด้วยดี ดีกว่าเกลียดกันเขาบอกเราว่าเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่แค่โกรธ ดัดนิสัยเราซะบ้าง ตอนนี้เราก็คิดได้แล้วว่าควรเลิกพูดคำว่าเลิกแบบนี้สักที
แต่ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้เพราะเราอยากถามทุกคนว่าจะทำยังไงให้ความรู้สึกเราและแฟนกลับมาเข้าใจกันดีค่ะจะให้รู้สึกเหมือนเดิม 100% คงไม่ได้แต่อย่างน้อยก็ให้ทุกอย่างเป็นปกติ
ปล.ที่มาตั้งกระทู้นี้จริงเพราะอยากบอกประสบการณ์นิสัยไม่ดีของตัวเองด้วยเผื่อใครจะกำลังเป็นแบบเราและยังไม่เป็นขนาดเรา
และเราก็อยากมาแลกเปลี่ยนความคิดกับทุกคนด้วย บ่นให้เพื่อนฟังจมันก็ไม่รู้จะปลอบใจเรายังไงแล้ว
และสุดท้ายนี้ถ้ากระทู้นี้ผิดพลาดตรงไหนเราก็ขอให้ทุกคนให้อภัยด้วยค่ะเราไม่เคยตั้งกระทู้แบบนี้มาก่อนเลย ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านแล้วมาตอบด้วยนะคะ
เพราะคำว่าเลิกกันเป็นเหตุ
เข้าเรื่องกันเลยไม่เสียเวลา!! เรากับแฟนคบกันมาสักระยะนึงแล้วค่ะ ปัญหาความรักมันพึ่งมาเกิดพักหลังมานี้เอง
เขาและเราเริ่มจากการคุยกัน เป็นแค่คนคุยซึ่งก่อนหน้านั้นเราก็ยังไม่ได้คิดว่าเขาจะมาจริงจังอะไรกับเรา
ที่เราคิดแบบนี้เพราะเราจะคุยกับใครสักคนนึงนี่ยากมากเลยค่ะอาจจะเพราะมักจะผิดหวังกับความรักบ่อยเกิ๊น เลยไม่ค่อยจะมาหวังอะไรเรื่องความรัก เพราะสมัยนี้โตแล้วสิ่งที่ควรมีมากกว่าผู้ชายคือเรื่องการเรียนค่ะ คุยกันมาสักพักเลยตกลงคบกัน
ก่อนจะคบกันเราเคยถามเขาว่าตกลงเราเป็นอะไรกันเพราะยิ่งคุยความรู้สึกเรายิ่งให้เขามากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ว่าอยากให้เรามั่นใจหรือรู้จักเขามากกว่านี้แล้วค่อยมาตกลงเป็นแฟนกับเขา เราก็คิดว่าเออดีเหมือนกันใช้เวลารู้จักกันไปจะได้รู้นิสัย รู้ความคิดของกันและกัน
จนเรามั่นใจเลยตอบเขาไปว่าเรามั่นใจแล้วที่จะคบกับเขา และก็เกิดเรื่องเขานอกใจเราค่ะ ยังคุยกับแฟนเก่าและคบกันส่วนเราไม่รู้อะไรเลย ไม่เคยรู้ผู้หญิงคนนั้นมีรหัสอินสตาแกรมแฟนเรามานานแล้ว แล้วเขาเห็นเราคุยอะไรกับแฟนบ้าง เขาก็บอกเราทุกอย่าง ส่งแชทที่คุยกันที่แฟนเราทักไปง้อเขา แฟนเราเมื่อจนมุมเขาก็ไม่มีเหตุผลต้องแก้ตัวในเมื่อจับได้คาหนังคาเขาแบบนั้น ผู้หญิงคนนั้นบอกเราว่าถ้าอยากโง่ก็ตามสบาย ค่ะ!! เขาบอกเขายกให้ ค่ะ!! ส่วนแฟนเราเขาก็ถามเราว่าเราเชื่อใคร เขารู้เราไม่เชื่อเขาหรอก
เขาอธิบายว่าเขาก็ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร เขาเลิกกันไปนานแล้ว แต่เรารู้ว่าเขาโกหกแต่ตอนนั้นคนมันรู้สึกรักไปแล้ว เราไม่ใช่คนที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตง่ายๆ ถ้ารับเข้ามาแล้วเรียกได้ว่าเราโง่งมงายยอมให้อภัยได้เป็นหลายๆครั้งจนกว่าความรู้สึกมันจะหมดไปเองไม่ก็อีกฝ่ายไปเจอคนใหม่และบอกเลิกเราเอง เลยให้อภัย แต่เรายอมรับว่าเราระแวงเขามากขึ้น คิดมาก บางครั้งก็มากไป งอนเขาง่ายมากจากที่ไม่เคยงอนมาก่อนเราเคยให้อิสระเขาไม่เคยเช็คเฟสบุ๊ค เช็คอะไรเลย จนวันที่เรื่องนั้นเกิดขึ้นเขาก็คงอยากให้เราสบายใจโดยการให้รหัสเฟสบุ๊คเรา เมื่อได้มาแล้วบวกกับความระแวงกลัวว่าเขาจะทำอีกเลยเช็คบ่อยขึ้น มันทำให้เรานิสัยเสีย เขาจะไปไหนทำอะไรก็อยากให้เขาบอกตลอดกลายเป็นเด็กไปเลยค่ะ เรารู้ตัวเองว่าตอนนั้นเราแย่มาก
พักหลังๆเริ่มใช้คำว่าบอกเลิกบ่อยขึ้น งอนวันละสี่ห้ารอบ นิสัยส่วนตัวแฟนเราก็เริ่มออกมาเขาเป้นคนที่ไม่ค่อยสนใจ ไม่มีเวลาให้แต่ก็หาเวลามาคุย แต่ก็ชอบหายไปเราก็กลัวเขาจะหายไปทำแบบนั้นอีกทั้งที่เราก็มีรหัสทุกอย่าง เรายอมรับว่างี่เง่า เอาแต่ใจสุดๆแล้วตอนนั้นแฟนเราก็ง้อเราตลอด เรางอนเพราะก็เรียกร้องความสนใจด้วยการบอกเลิก เราอยากเตือนคนที่มาอ่านกระทู้นี้แล้วมีนิสัยชอบบอกเลิกแฟนบ่อยๆนะคะว่ามันไม่ดีเลย จนเมื่อวันก่อนเราก็บอกเลิกเขาอีก เราเหนื่อยกับกรที่เราขอเขาว่าอยากให้เขาบอกเราบ้าง เราไม่ได้ไปอยู่ด้วยกันเหมือนคู่อื่นๆ ไม่ได้ไปใช้ชีวิตด้วยเราไม่รู้เลยว่าเขาไปไหนทำอะไร จนวันนั้นเราก็คงใช่คำพูดกับเขาแรงมากจริงๆ ไล่เขาออกจากชีวิตเรา อย่ามายุ่งกับเรา ทำไมไม่ทำให้เราสบายใจบ้างเธอเคยทำอย่างงั้นอย่างงี้เราก็ไม่อยากมาระแวงแบบนี้เลยค่ะ แต่สมัยนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นสังคมคนรู้จักกันง่ายขึ้นแค่ปลายนิ้ว แค่ทักทายกัน ครั้งนี้เขาไปจริงๆค่ะไม่มาง้อเราเหมือนเดิมแล้ว ตอนนั้นเรามีเวลาที่ไม่ได้คุยกันมาคิดทบทวนว่าทำไมตัวเราเป็นแบบนี้ เราไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เราไม่อยากเสียใครไปอีกแล้ว เพื่อนเราปลอบใจเราว่าถ้าจะรักใครก็รักให้ที่สุดไปเลย ดีที่สุดไปเลย ผู้ชายเขาแพ้ความดีของเรา แพ้ใจเรา แพ้คนที่อยู่ข้างๆมากกว่าคนที่หาเรื่องทะเลาะทุกวัน และเรราก็เห็นสเตตัสในเพจเพจนึงว่าวันนึงคนดีเขาจะไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือกหรือถูกรักแต่ขาจะจำแต่ความดีของเรา ว่าเราเคยดีและดีที่สุดในชีวิตเขา เราเลยตัดสินใจทักไปง้อเขา ถามเขาว่ายังรักเรารึเปล่า เขาตอบกลับมาว่าให้เราถามตัวเอง บอกเลิกทำไม เขาเป็นคนแบบนี้บางวันเขาก็แค่ดูบอล ฟังเพลง เล่นเกมแล้วขี้เกียจตอบ ขี้เกียจเข้าใจไหม เราเลยบอกไปว่าเราขอโทษเพราะเธอเคยทำเคยนอกใจเราแค่กลัวเธอจะทำอีก
เราเคยสำคัญมากไม่ขอให้เขามากคุยแต่เขาก็มาคุยด้วยตลอดเราไม่ต้องเรียกร้องความสนใจจากเขาแม้แต่น้อย พอคุยเคลียร์กันเข้าใจเรามีความรู้สึกว่าหลายๆอย่างไม่เหมือนเดิม เรากลัวเขาจะบอกว่าไม่รักเรา แต่คนผิดมันคือเราไงคะที่บอกเลิกเอง เราบอกเขาว่ามีอะไรก็บอกเราได้นะ บอกมาตรงๆว่าไม่รู้สึกอะไรอย่างน้อยก็เลิกกันด้วยดี ดีกว่าเกลียดกันเขาบอกเราว่าเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่แค่โกรธ ดัดนิสัยเราซะบ้าง ตอนนี้เราก็คิดได้แล้วว่าควรเลิกพูดคำว่าเลิกแบบนี้สักที
แต่ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้เพราะเราอยากถามทุกคนว่าจะทำยังไงให้ความรู้สึกเราและแฟนกลับมาเข้าใจกันดีค่ะจะให้รู้สึกเหมือนเดิม 100% คงไม่ได้แต่อย่างน้อยก็ให้ทุกอย่างเป็นปกติ
ปล.ที่มาตั้งกระทู้นี้จริงเพราะอยากบอกประสบการณ์นิสัยไม่ดีของตัวเองด้วยเผื่อใครจะกำลังเป็นแบบเราและยังไม่เป็นขนาดเรา
และเราก็อยากมาแลกเปลี่ยนความคิดกับทุกคนด้วย บ่นให้เพื่อนฟังจมันก็ไม่รู้จะปลอบใจเรายังไงแล้ว
และสุดท้ายนี้ถ้ากระทู้นี้ผิดพลาดตรงไหนเราก็ขอให้ทุกคนให้อภัยด้วยค่ะเราไม่เคยตั้งกระทู้แบบนี้มาก่อนเลย ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านแล้วมาตอบด้วยนะคะ