เราควรจะออกมาเลยหรืออยู่เฉยๆไปก่อน

คือเรื่องมีอยู่ว่า เราคุยกับคนๆนึงมาประมาณ 7 เดือนกว่าๆ แรกๆเราก็ชัดเจนกันดี ลงรูปในไอจีของกันและกัน ครบรอบคุยก็ไปหาอะไรกินกันเหมือนแฟนกัน ทุกอย่างเริ่มลงตัว จนมีอยู่วันนึง เรารู้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่าอยู่ด้วย เราก็เลยนอยด์ เขาก็มาขอโทษนะ เราก็ให้อภัยเสมอ เราก็ไม่ได้อะไรกับแฟนเก่าของเขาด้วย แต่นับวันๆเหมือนเรากับเขายิ่งคุยกันน้อยลง บางวันเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เหมือนความเอาใจใส่มันลดน้อยลงทุกทีๆ แต่ความสนิทของเขากับแฟนเก่าเขายิ่งมากขึ้นๆ มีอะไรเขาก็คุยกัน  คุยกันสนุกกว่าคุยกับเราอีกนะ พอมาคุยกับเราเหมือนเขาหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก เราว่าเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ หลังๆนี้เราทำอะไรไม่ค่อยถูกใจเขาไปซะหมดแต่เราก็เป็นฝ่ายขอโทษเขา  เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่เรารู้สึกว่าเห้ย ทำไมมีไรเรารู้ทีหลังตลอด ทำไมมีไรไม่บอก ถ้าไม่ถามก็ไม่บอกงี้หรอ  คนจะไปด้วยกันมันต้องทำให้อีกฝ่ายสบายใจมีไรต้องบอกต้องคยกันหรือเปล่า เราก็ไปปรึกษาเพื่อนหลายๆคน มีเพื่อนคนนึงบอกว่า "ถ้าเขารักอ่ะ เขาไม่ทำแบบนี้หรอกนะ  เป็นกูรับไม่ได้ตั้งแต่คุยกับแฟนเก่าแล้ว ถึงจะไม่อะไรก็เหอะ เขาคบกันมาก่อน แล้วสิ่งที่เขาทำกับอะมันเกินไปหรือเปล่า อย่าเข้าข้างเขา หัดสนใจหัวใจความรู้สึกตัวเองบ้าง  " หลังจากที่เพื่อนคนนี้พูดแบบนี้ เราก็กลับมาถามตัวเองอยู่ 1-2 วัน "ใช่ ถ้าเขารักเราสนใจเรา เขาไม่ปล่อยให้เราคิดมากไม่สบายใจ  ร้องไห้คนเดียวทุกคืนหรอก " เราก็เลยปิดเครื่องมา 1-2 วัน เพราะเราจะเริ่มทำใจแล้ว  แต่ในใจก็คิดตลอดนะ เขาจะคิดว่าเราไปคุยกับคนอื่นไหม ...
ปล.เราจ.กันแล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นนั้นนะ แค่จ.เฉยๆ ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน และต่างฝ่ายต่างบอกรักกัน