มีใครเป็นบ้างคะ จากคนเรียบร้อย ไม่สู้ใคร กลายเป็นนางมารร้ายเฉพาะคนที่ทำไม่ดีกับเรา

แต่ก่อนตอนเด็ก ๆ เราก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ อยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ มองโลกสวยไปหมด คิดว่าทุกคนเป็นคนดีเป็นมิตร เพราะตอนเด็ก ๆ คนรอบข้างเราเค้าดีกับเราหมดจริง ๆ เราถึงกลายเป็นคนที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียง เกรงใจแม้แต่คนที่ทำไม่ดีและไร้มารยาทกับเรา ถึงจะโดนไม่บ่อยแต่เวลาที่โดนก็จะเก็บเอาไปคิด และเป็นคนที่คิดมากอยู่แล้วด้วย คิดว่าทำไมเค้าถึงไม่ดีกับเราอย่างนั้นอย่างนี้ เราทำอะไรผิด เพราะอะไรเค้าถึงไม่ชอบเรา คิดไปเรื่อยเลยค่ะ จนโตขึ้น ได้ทำงานเจอคนที่หลากหลาย แน่นอนว่าเราเจอคนที่ไม่ดีอยู่เสมอ หมั่นไส้เรา แกล้งเราบ้าง ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยทำอะไรให้ ไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำ พอได้เจอคนแบบนี้เยอะ ๆ เรารู้สึกว่าเป็นคนดีในทุกกรณีมันไม่โอเคเลยค่ะ เหมือนล่อเป้าให้คนที่ไม่ดีมารังแกเราง่ายกว่าปกติ เราเลยเปลี่ยนตัวเอง ถ้าดีมาเราดีกลับ แต่ถ้าเลวมาเราก็เลวกลับไปเหมือนกัน คือคิดง่าย ๆ เลย คนมันจะเลวมันก็เลวอ่ะ ต่อให้เราทำดีมันก็จะบอกว่าไม่ดี เพราะฉะนั้น มันไม่มีประโยชน์ที่จะทำดีกับคนพวกนี้

กับคนแปลกหน้าที่ไม่ดีเราไม่คิดอะไรนะ ผ่านมาก็ผ่านไปเถอะ ขออย่าได้มาเจอกันอีก แต่ถ้าเป็นคนที่รู้จัก จำเป็นต้องเจอกันบางโอกาสเนี่ย ถ้าจะหลีกเลี่ยงก็ยากเหมือนกันค่ะ เช่น ผู้ใหญ่บางคน เวลาเราไหว้ก็ไม่รับไหว้ แกล้งทำเป็นไม่มอง ครั้งแรกยังพอเข้าใจว่าเค้าคงไม่เห็น แต่พอมาครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 มันไม่ใช่แล้ว เพราะเราเองก็ไม่ใช่คนเตี้ยเลย แถมยังไหว้ระยะประชิดอีก ถ้าเป็นคนตาบอดก็ว่าไปอย่างนะ หลังจากนี้ก็อย่าหวังว่าเราจะไหว้นางอีก ก็แปลกดีค่ะ ทั้ง ๆ ที่เราเคยช่วยเค้า มีน้ำใจกับเค้า แต่เค้าไม่เคยแสดงน้ำใจอะไรเลย แล้วยังมาทำแบบนี้กับเราอีก  

มีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ? ถ้ามีช่วยเล่าหน่อยนะค้า อยากรู้ว่ามีคนเปลี่ยนตัวเองแบบเราบ้างมั้ย แล้วผลเป็นยังไงบ้าง