ในวันที่ปัญหารุมเร้าเข้ามา จัดการกันอย่างไรบ้างคะ ?

ชีวิตเรามีแต่ปัญหา เราเบื่อ เครียด เหนื่อย ท้อ เราพยายามปลอบใจตัวเองต่างๆนาๆ ว่าคนที่ลำบากกว่าเราก็มีเยอะแยะ คนที่เขาไม่ครบ 32 เขายังสู้เลย ทำไมเราถึงไม่สู้ แต่สุดท้าย คนพวกนั้นเขายังมีครอบครัว มีคนที่รักเขาจริงๆ มีคนที่คอยให้กำลังใจเสมอมา แต่เราไม่มีเลยแม้กระทั่งครอบครัว มีก็เหมือนไม่มี พ่อกินแต่เหล้า แม่ก็เอาแต่ด่า จิตใจคิดแต่เรื่องไม่ดี คำพูดไม่ดี เราทำทุกทางเพื่อให้มีชีวิตดีขึ้น ทำงานไปเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งไป ก็หาว่าเราใฝ่ต่ำ แล้วแม่มีเงินให้เราไหมล่ะ? อีกอย่างเราก็โอเค แต่ทุกครั้งแม่จะขึ้นมาด่าเรา พ่นคำพูดไม่ดีใส่เรา เราเจอตั้งแต่ตื่นเช้ายันเข้านอน มันเกินคำว่าเสียใจ มันเกินที่จะร้องไห้ เวลาที่ทุกคนทุกข์100ทั้ง100ก็มีครอบครัวคอยอยู่ข้างๆปลอบใจ อย่างน้อยก็ไม่ทำร้ายกัน ถ้าเจอเหตุการณ์แบบเรา จะทำอย่างไรคะ แล้วจะปลอบใจตัวเองอย่างไรบ้างคะ