สวัสดีครับ อย่างที่หัวข้อกระทู้ได้บอกล่ะครับ ผมจะบอกเล่าจากประสบการณ์ของผมเอง ผมเล่าเลยเเล้วกันนะครับ ผมอาจจะเบ่าไม่รู้เรื่องบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ
ตอนนี้ผมเป็นเด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆคนนึงครับ เมื่อตอนผมอยู่ม.3ผมได้ไปชอบผู้หญิงคนนึง ผมให้ให้นามสมมุติว่าชื่อบีละกันครับ บีเป็นเพื่อนกับเเฟนเก่าผมครับ ตอนผมเลิกกับเเฟนเก่าเเรกๆผมรู้สึกได้เลยว่าไม่อยากมีใครเเล้ว(โดนบอกเลิกตลอด)เเต่มีวันนึงครับ ผมได้เดินผ่านเเฟนเก่าของผม ตอนนั้นเเฟนเก่าผมอยู่กับเพื่อนๆของเธอประมาน4-5คน เเล้วอยู่ดีๆก็มีผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมาว่า"จะไม่ทักเเฟนเก่าหน่อยหรอ"เเน่นอนครับว่าคนพูดก็คือบี ผมมองหน้าบีผ่านๆ เเล้วอยู่ดีๆผมก็เริ่มชอบบี ผมเริ่มชอบบีตั้งเเต่ตอนใกล้จบม.2ครับ เเต่พึ่งมายอมรับว่าชอบจริงๆก็ตอนขึ้นมาม.3 ตอนเเรกผมก็คิดเเค่ว่าคงชอบเล่นๆอีกสักพักคงเลิกชอบ เเต่ไม่เลยครับ ความรู้สึกของผมมันเหมือนเดิมตลอด เเล้ววันนึงผมก็ได้เริ่มเล่นเเอพนึงครับ มันคือเเอพASKfm มันเป็นเเอพที่ใช้ถามคำถามกันครับ(จะเปิดชื่อให้เขารู้หรือไม่เปิดชื่อก็ได้) เข้าทางผมสิครับทีนี้555 ผมก็เริ่มเข้าไปทักทายบีในเเอพนั้น ไปคุยกับบีในเเอพนั้น เข้าไปทักทายบ่อยๆ เเล้วก็มีวันนึงครับ ผมได้เล่นInstagramเเล้วบีก็มาฟอลผม เเต่ตอนนั้นผมไม้รู้ว่าเป็นใคร ผมเลยทักไปว่า"ใครครับ" ตอนนั้นเธอตอบกลับมาว่า"เเกรู้จักเราไหมนะ55" เเล้วเธอก็บอกว่าเธออะคือ บี ตอนนั้นผมตกใจมากครับ ไม่รู้ตัวเองทำอะไรลงไป ทักไปถามทำไมก็ไม่รู้55 ทั้งตกใจเเล้วก็ดีใจเลยครับตอนนั้น เเล้วเราก็ได้คุยทำความรู้จักกันประมาน1สัปดาครับ(หรืออาจจะมากกว่านั้น) เเล้วเธอก็ไปครับ เราจบบทสนทนาด้วยคำว่า"บาย"เพียงเเค่นั้นครับ หลังจากนั้นประมาน1-2สัปดาห์อยู่ดีๆเธอก็ส่งสติ้กเก้อมาเเล้วบอกว่าลืมตอบ ทำให้ผมได้คุยกับเธออีกครั้งครับ เเต่ก็เหมือนเดิมครับ คุยกันได้ไม่นาน สุดท้ายเธอก็บอกลาผมอีกครั้ง เเต่ตอนนั้นผมรวบรวมความกล้าเเล้วทักไปบอกเธอว่า"ชอบเเกนะ" ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ใจตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไรเเต่ถ้าไม่บอกไปมันก็จะอึดอัดอยู่อย่างนี้ เเล้วหลังจากนั้น ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้เทศกาลคริสต์มาสครับ(ผมนับถือศาสนาคริสต์)คริสมาสต์ที่ผ่านมานี้เป็นคริสมาสต์ที่เหงาที่สุดของผมเลยครับ ผมทำได้เเค่นึกถึงเธอว่าถ้าเธอกลับมาคงจะดี เเต่หลังจากนั้นครับ ช่วงปีใหม่เธอก็ทักผมมาอีกครั้ง ตอนนั้นผมดีใจมาก การกลับมาของเธอในนั้นคือของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของผมเเล้ว ผมตั้งหน้าตั้งตารอเธออยู่ทุกวัน เเล้วเธอก็กลับมาจริงๆ เราก็คุยกันไปได้สักพักเหมือนเดิมล่ะครับ เเต่สุดท้ายเธอก็จากผมไปครับ ผมเศร้านิดๆครับตอนนั้น เเต่ผมดีใจนะที่มีเธอเข้ามาคุยด้วย ได้มีโอกาสคุยกันทำความรู้จักกัน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ เเต่ผมก็ยังรอเธออยู่ทุกวันหวังเเค่ว่าวันนึงเธอจะกลับมาอีก เเล้วเธอก็กลับมาจริงๆครับ เธอกลับมาตอนเดือนเมษาที่ผ่านมานี้ครับ เธอตอบกลับสตอรี่ผมในไอจี วันนั้นผมไปช่วงงานเเต่งงานของป้าคนนึงที่โบสถ์ ผมเลยถ่ายรูปลงสตอรี่ เเล้วเธอก็ตอบกลับสตอรี่ของผม(เธอชอบเรื่องของศาสนาคริสต์มาก) ผมดีใจมากที่สุดเลยครับตอนนั้น เเล้วเราก็กลับมาคุยกันเรื่อยๆ ผมยังรู้สึกดีกับเธออยู่ เเล้วเธอก็รู้สึกดีกับผมด้วยครับ เราชอบกัน เราเป็นกันมากกว่าเพื่อนเเต่ว่าไม่ใช่เเฟนนะครับ เราเป็นทุกอย่างให้กัน เราคุยกันมากเรื่อยๆเริ่มบอกความรู้สึกที่มีต่อกัน มีปัญญาอะไรเราก็บอกกัน ทุกอย่างของเราเหมือนเเฟนกันเลยครับ เเต่เเค่ยังไม่ใช่เเฟนกัน เรากลับมาคุยกันได้1เดือนกว่าๆเเล้วครับ เเล้วเมื่อไม่นานมานี้ เธอมาบอกผมตรงๆว่าเราคงเป็นได้เเค่เพื่อนกัน ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมดเลยครับ เเต่ผมก็ตอบกลับไปว่าเรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้ เธอเป็นคนที่ดีจริงๆครับ เธอเป็นห่วงผมมาก เเต่ถ้าใจเรามันบอกว่าเป็นได้เเค่เพื่อน เราก็ควรเชื่อใจตัวเอง ไม่มีอะไรที่ถูกหรือผิด เราตัดสินใครไม่ได้ ทำได้เเค่ยอมรับเเล้วอยู่กับมันไปเรื่อยๆ จากวันที่ผมเริ่มยอมรับว่าชอบบี จนถึงวันนี้ก็1ปีเเล้วครับ ความรู้สึกมันไม่เคยหายไปเลย ความรู้สึกที่มีกับเธอมันยังอยู่ในใจผม เเต่ผมก็ดีใจที่เธอไม่จากไปไหน เเต่ในวันนี้เราคือ"เพื่อน"กันครับ
ท้ายที่สุดผมอยากทิ้งท้ายว่า เธอเป็นคนที่เชื่อเรื่องพรหมลิขิต จนบางครั้งเธอเคยพูดกับผมว่า"ที่เรามาเจอกันอาจเป็นเพราะพรหมลิขิตก็ได้นะ"
เธอก็บอกประมานนี้ล่ะครับ)
บางทีพรหมลิขิตอาจจะอยากให้เราเป็นเพื่อนกัน
ตอนนี้ผมเป็นเด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆคนนึงครับ เมื่อตอนผมอยู่ม.3ผมได้ไปชอบผู้หญิงคนนึง ผมให้ให้นามสมมุติว่าชื่อบีละกันครับ บีเป็นเพื่อนกับเเฟนเก่าผมครับ ตอนผมเลิกกับเเฟนเก่าเเรกๆผมรู้สึกได้เลยว่าไม่อยากมีใครเเล้ว(โดนบอกเลิกตลอด)เเต่มีวันนึงครับ ผมได้เดินผ่านเเฟนเก่าของผม ตอนนั้นเเฟนเก่าผมอยู่กับเพื่อนๆของเธอประมาน4-5คน เเล้วอยู่ดีๆก็มีผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมาว่า"จะไม่ทักเเฟนเก่าหน่อยหรอ"เเน่นอนครับว่าคนพูดก็คือบี ผมมองหน้าบีผ่านๆ เเล้วอยู่ดีๆผมก็เริ่มชอบบี ผมเริ่มชอบบีตั้งเเต่ตอนใกล้จบม.2ครับ เเต่พึ่งมายอมรับว่าชอบจริงๆก็ตอนขึ้นมาม.3 ตอนเเรกผมก็คิดเเค่ว่าคงชอบเล่นๆอีกสักพักคงเลิกชอบ เเต่ไม่เลยครับ ความรู้สึกของผมมันเหมือนเดิมตลอด เเล้ววันนึงผมก็ได้เริ่มเล่นเเอพนึงครับ มันคือเเอพASKfm มันเป็นเเอพที่ใช้ถามคำถามกันครับ(จะเปิดชื่อให้เขารู้หรือไม่เปิดชื่อก็ได้) เข้าทางผมสิครับทีนี้555 ผมก็เริ่มเข้าไปทักทายบีในเเอพนั้น ไปคุยกับบีในเเอพนั้น เข้าไปทักทายบ่อยๆ เเล้วก็มีวันนึงครับ ผมได้เล่นInstagramเเล้วบีก็มาฟอลผม เเต่ตอนนั้นผมไม้รู้ว่าเป็นใคร ผมเลยทักไปว่า"ใครครับ" ตอนนั้นเธอตอบกลับมาว่า"เเกรู้จักเราไหมนะ55" เเล้วเธอก็บอกว่าเธออะคือ บี ตอนนั้นผมตกใจมากครับ ไม่รู้ตัวเองทำอะไรลงไป ทักไปถามทำไมก็ไม่รู้55 ทั้งตกใจเเล้วก็ดีใจเลยครับตอนนั้น เเล้วเราก็ได้คุยทำความรู้จักกันประมาน1สัปดาครับ(หรืออาจจะมากกว่านั้น) เเล้วเธอก็ไปครับ เราจบบทสนทนาด้วยคำว่า"บาย"เพียงเเค่นั้นครับ หลังจากนั้นประมาน1-2สัปดาห์อยู่ดีๆเธอก็ส่งสติ้กเก้อมาเเล้วบอกว่าลืมตอบ ทำให้ผมได้คุยกับเธออีกครั้งครับ เเต่ก็เหมือนเดิมครับ คุยกันได้ไม่นาน สุดท้ายเธอก็บอกลาผมอีกครั้ง เเต่ตอนนั้นผมรวบรวมความกล้าเเล้วทักไปบอกเธอว่า"ชอบเเกนะ" ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ใจตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไรเเต่ถ้าไม่บอกไปมันก็จะอึดอัดอยู่อย่างนี้ เเล้วหลังจากนั้น ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้เทศกาลคริสต์มาสครับ(ผมนับถือศาสนาคริสต์)คริสมาสต์ที่ผ่านมานี้เป็นคริสมาสต์ที่เหงาที่สุดของผมเลยครับ ผมทำได้เเค่นึกถึงเธอว่าถ้าเธอกลับมาคงจะดี เเต่หลังจากนั้นครับ ช่วงปีใหม่เธอก็ทักผมมาอีกครั้ง ตอนนั้นผมดีใจมาก การกลับมาของเธอในนั้นคือของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตของผมเเล้ว ผมตั้งหน้าตั้งตารอเธออยู่ทุกวัน เเล้วเธอก็กลับมาจริงๆ เราก็คุยกันไปได้สักพักเหมือนเดิมล่ะครับ เเต่สุดท้ายเธอก็จากผมไปครับ ผมเศร้านิดๆครับตอนนั้น เเต่ผมดีใจนะที่มีเธอเข้ามาคุยด้วย ได้มีโอกาสคุยกันทำความรู้จักกัน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ เเต่ผมก็ยังรอเธออยู่ทุกวันหวังเเค่ว่าวันนึงเธอจะกลับมาอีก เเล้วเธอก็กลับมาจริงๆครับ เธอกลับมาตอนเดือนเมษาที่ผ่านมานี้ครับ เธอตอบกลับสตอรี่ผมในไอจี วันนั้นผมไปช่วงงานเเต่งงานของป้าคนนึงที่โบสถ์ ผมเลยถ่ายรูปลงสตอรี่ เเล้วเธอก็ตอบกลับสตอรี่ของผม(เธอชอบเรื่องของศาสนาคริสต์มาก) ผมดีใจมากที่สุดเลยครับตอนนั้น เเล้วเราก็กลับมาคุยกันเรื่อยๆ ผมยังรู้สึกดีกับเธออยู่ เเล้วเธอก็รู้สึกดีกับผมด้วยครับ เราชอบกัน เราเป็นกันมากกว่าเพื่อนเเต่ว่าไม่ใช่เเฟนนะครับ เราเป็นทุกอย่างให้กัน เราคุยกันมากเรื่อยๆเริ่มบอกความรู้สึกที่มีต่อกัน มีปัญญาอะไรเราก็บอกกัน ทุกอย่างของเราเหมือนเเฟนกันเลยครับ เเต่เเค่ยังไม่ใช่เเฟนกัน เรากลับมาคุยกันได้1เดือนกว่าๆเเล้วครับ เเล้วเมื่อไม่นานมานี้ เธอมาบอกผมตรงๆว่าเราคงเป็นได้เเค่เพื่อนกัน ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนทุกอย่างมันว่างเปล่าไปหมดเลยครับ เเต่ผมก็ตอบกลับไปว่าเรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้ เธอเป็นคนที่ดีจริงๆครับ เธอเป็นห่วงผมมาก เเต่ถ้าใจเรามันบอกว่าเป็นได้เเค่เพื่อน เราก็ควรเชื่อใจตัวเอง ไม่มีอะไรที่ถูกหรือผิด เราตัดสินใครไม่ได้ ทำได้เเค่ยอมรับเเล้วอยู่กับมันไปเรื่อยๆ จากวันที่ผมเริ่มยอมรับว่าชอบบี จนถึงวันนี้ก็1ปีเเล้วครับ ความรู้สึกมันไม่เคยหายไปเลย ความรู้สึกที่มีกับเธอมันยังอยู่ในใจผม เเต่ผมก็ดีใจที่เธอไม่จากไปไหน เเต่ในวันนี้เราคือ"เพื่อน"กันครับ
ท้ายที่สุดผมอยากทิ้งท้ายว่า เธอเป็นคนที่เชื่อเรื่องพรหมลิขิต จนบางครั้งเธอเคยพูดกับผมว่า"ที่เรามาเจอกันอาจเป็นเพราะพรหมลิขิตก็ได้นะ"