......สวัสดีครับ ผมชื่อนายครับ ตอนนี้เป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยภาครัฐแห่งหนึ่ง อยู่ชั้นปีที่ 3 แล้วครับ ตอนนี้ศึกษาเกี่ยวกับด้านการท่องเที่ยว แต่เพิ่งมาค้นพบว่าชอบถ่ายภาพมากกว่า ก็เลยเริ่มที่ถ่ายรูปอย่างจริงจัง ตอนนี้ถ่ายรูปมาประมาณ 2 ปีได้แล้วครับ ฝีมือก็อยู่ในระดับไหน ผมก็ไม่อาจวัดค่าตัวเองได้
......ตามหัวข้อกระทู้ที่ได้เกริ่นนำเอาไว้นะครับ ผมเป็นคนที่คิดถึงเรื่องการทำงานในอนาคต ใช้ชีวิตในอนาคต มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ แต่พอมาถึงจุดที่ใกล้จะต้องจบออกไปแล้วไปหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพเลี้ยงครอบครัวต่อไปจนวันตายแล้ว ผมกลับรู้สึกตื๊อตัน สมัยที่เรายังเป็นเด็กๆ เราก็รู้ใช่ไหมครับว่าถ้าเรียนจบอนุบาลได้ก็จะขึ้นชั้นประถม มัธยม มหาวิทยาลัยต่อไป แต่เมื่อเราจบจากมหาวิทยาลัยแล้วละ? เราไม่มีทิศทางที่กำหนดเอาไว้แน่นอน ตอนนี้ผมมุ่งมั่นที่จะเป็นช่างภาพมืออาชีพให้ได้ศึกษาเรื่องการถ่ายภาพต่างๆ การใช้โปรแกรม แต่ผมก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่พอเสียที
......มีอยู่วันหนึ่งผมไปรับงานถ่ายงานหนึ่งเข้า แล้วเขาต้องการวิดีโอด้วย ซึ่งเขาก็เพิ่งมาบอกรายละเอียดว่าต้องการวิดีโอ เน้นวิดีโอนะครับ ซึ่งตัวผมเองยังไม่มีความสารถทางด้านงานตัดต่ออะไรแบบนี้เลย มุมกล้องวิดีโอ ถ่ายทอดอารมณ์วิดีโออะไรยังไงผมก็ยังไม่ค่อยรู้ จนผ่านมาได้เพราะให้เพื่อนที่เรียนทางด้านนี้มาช่วยก็เลยแก้ไขปัญหาไปได้ หลังจากนั้นมาผมก็เลยรู้ว่าผมยังอ่อนหัดนัก ตอนนี้เลยพยายามเรียนรู้เรื่องการตัดต่อวิดีโอเพิ่มเติมด้วย
.....ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ เมื่อผมคิดถึงอนาคต ลองไปหาบริษัทที่รับสมัครงาน ไม่ว่าจะเป็นงานตรงสายที่ผมเรียนมาหรืองานช่างภาพที่ผมอยากทำก็แล้วแต่ ผมรู้สึกว่าผมไม่มีคุณสมบัติหรือความสามารถพอจะไปทำงานให้กับเขา ผมกลัวว่าถ้าผมไปทำงาน ผมจะไม่สารถทำให้งานของบริษัทออกมาดีได้ ผมไม่รู้ว่าการเริ่มต้นการทำงานมันจะเป็นแบบไหน หากผมได้เข้าไปทำงานแล้วจะมีการมาสอนงานผมไหม ผมกลัวการเข้าไปโดยไม่รู้อะไรเลย ผมกลัวไปในหลายๆ อย่างที่บางครั้งผมเองก็ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ ผมก็อยากเป็นช่างภาพอิสระ แต่ก็กลัวจะไม่สามารถหางาน หาเงินพอที่จะเลี้ยงครอบครัวได้ หากผมจะออกมาเป็นช่างภาพอิสระ ตลาดงานนี้ช่างภาพก็เยอะมากมาย ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ถูกแล้วครับ
.....ผมอยากรบกวนให้ทุกท่านช่วยเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองเคยพบเจอมา อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบผมหรือไม่ แล้วผมจะทำยังไงกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมเองดี ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ ถ้าเป็นไปได้แนะนำผมอย่างอ่อนโยนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ทำยังไงผมรู้สึกว่าผมไม่มีความสามารถไปทำงาน
......ตามหัวข้อกระทู้ที่ได้เกริ่นนำเอาไว้นะครับ ผมเป็นคนที่คิดถึงเรื่องการทำงานในอนาคต ใช้ชีวิตในอนาคต มาตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ แต่พอมาถึงจุดที่ใกล้จะต้องจบออกไปแล้วไปหางานทำเพื่อเลี้ยงชีพเลี้ยงครอบครัวต่อไปจนวันตายแล้ว ผมกลับรู้สึกตื๊อตัน สมัยที่เรายังเป็นเด็กๆ เราก็รู้ใช่ไหมครับว่าถ้าเรียนจบอนุบาลได้ก็จะขึ้นชั้นประถม มัธยม มหาวิทยาลัยต่อไป แต่เมื่อเราจบจากมหาวิทยาลัยแล้วละ? เราไม่มีทิศทางที่กำหนดเอาไว้แน่นอน ตอนนี้ผมมุ่งมั่นที่จะเป็นช่างภาพมืออาชีพให้ได้ศึกษาเรื่องการถ่ายภาพต่างๆ การใช้โปรแกรม แต่ผมก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่พอเสียที
......มีอยู่วันหนึ่งผมไปรับงานถ่ายงานหนึ่งเข้า แล้วเขาต้องการวิดีโอด้วย ซึ่งเขาก็เพิ่งมาบอกรายละเอียดว่าต้องการวิดีโอ เน้นวิดีโอนะครับ ซึ่งตัวผมเองยังไม่มีความสารถทางด้านงานตัดต่ออะไรแบบนี้เลย มุมกล้องวิดีโอ ถ่ายทอดอารมณ์วิดีโออะไรยังไงผมก็ยังไม่ค่อยรู้ จนผ่านมาได้เพราะให้เพื่อนที่เรียนทางด้านนี้มาช่วยก็เลยแก้ไขปัญหาไปได้ หลังจากนั้นมาผมก็เลยรู้ว่าผมยังอ่อนหัดนัก ตอนนี้เลยพยายามเรียนรู้เรื่องการตัดต่อวิดีโอเพิ่มเติมด้วย
.....ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ เมื่อผมคิดถึงอนาคต ลองไปหาบริษัทที่รับสมัครงาน ไม่ว่าจะเป็นงานตรงสายที่ผมเรียนมาหรืองานช่างภาพที่ผมอยากทำก็แล้วแต่ ผมรู้สึกว่าผมไม่มีคุณสมบัติหรือความสามารถพอจะไปทำงานให้กับเขา ผมกลัวว่าถ้าผมไปทำงาน ผมจะไม่สารถทำให้งานของบริษัทออกมาดีได้ ผมไม่รู้ว่าการเริ่มต้นการทำงานมันจะเป็นแบบไหน หากผมได้เข้าไปทำงานแล้วจะมีการมาสอนงานผมไหม ผมกลัวการเข้าไปโดยไม่รู้อะไรเลย ผมกลัวไปในหลายๆ อย่างที่บางครั้งผมเองก็ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ ผมก็อยากเป็นช่างภาพอิสระ แต่ก็กลัวจะไม่สามารถหางาน หาเงินพอที่จะเลี้ยงครอบครัวได้ หากผมจะออกมาเป็นช่างภาพอิสระ ตลาดงานนี้ช่างภาพก็เยอะมากมาย ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ถูกแล้วครับ
.....ผมอยากรบกวนให้ทุกท่านช่วยเล่าประสบการณ์ที่ตัวเองเคยพบเจอมา อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบผมหรือไม่ แล้วผมจะทำยังไงกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับตัวผมเองดี ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ ถ้าเป็นไปได้แนะนำผมอย่างอ่อนโยนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ