คบกับแฟนมา6ปี ที่บ้านเค้าไม่ยอมรับ ควรพอหรือไปต่อดี?

เราคิดไม่ออกจริงๆว่าควรจะตัดสินใจแบบไหน  เรารู้ว่ามันอาจจะเป็นคำถามโง่ๆ
แต่อยากรู้ความคิดเห็นของคนอื่นๆว่าคิดเห็นกันยังไงกับเรื่องราวของเรา
เผื่อจะเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตต่อไป
เรื่องของเราคือ...
     เราเป็นทอม เราตัวคนเดียวมาจากตจว.เข้ามาทำงานกรุงเทพก็มาอยู่กับแฟนเลย แฟนเรียนและทำงานที่นี่  
ครอบครัวเราเหลือแค่แม่อยู่ที่บ้านตจว.  ครอบครัวเค้าพ่อแม่ก็อยู่บ้านตจว.  น้องชายทำงานที่กรุงเทพเหมือนกันแต่คนละที่
     เรื่องมันเริ่มจากเราคบกันระยะนึงเค้าตัดสินใจพาเราเข้าบ้าน  พอไปถึงแม่เค้าขับรถมารับ ตั้งแต่เจอหน้ากัน ยกมือไหว้สวัสดี จนถึงที่บ้าน
แม่เค้าไม่พูดอะไรกับเราสักคำ ตอนเข้าบ้านไปเจอพ่อเค้า ก็ไม่พูดอะไรกับเรา  พูดแต่กับลูกสาวเค้า คล้ายๆทะเลาะกันใหญ่โตแล้วก็ออกจากบ้านไปเลย
เราแอบเห็น แม่เค้าร้องไห้ คุยกันว่าให้เรากลับ แฟนเราก็บอกเราแค่ว่าพ่อกับแม่เสียใจมาก  ยอมรับไม่ได้  ไม่อยากให้คบกัน  
และอยากให้เราออกไปจากชีวิตลูกสาวเค้า ถ้าไม่ออกไป  ถ้ายังจะคบกัน พ่อแม่ยอมตัดลูกสาวได้ จะเหลือแค่ลูกชายคนเดียว
ตอนนั้นเรากับแฟนก็เสียใจมาก แม่เค้าส่งเรากลับกรุงเทพวันรุ่งขึ้นเลย พอกลับมาก็เงียบกันพักใหญ่
จนในที่สุดก็เริ่มคุยกัน ปรึกษากัน แฟนขอให้เราอยู่ต่อ อยู่ด้วยกันแบบไม่บอกให้ที่บ้านรู้  หลังจากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ
อยู่กันแบบว่า.. เค้าจะกลับบ้านทุกๆวันหยุด และสลับพ่อกับแม่มาเยี่ยม เราก็จะต้องขนของออกไป คือเช่าหอไว้อีกที่นึง สแตนบายเมื่อพ่อกับแม่เค้ามา
และทุกๆวันพ่อกับแม่จะวีดีโอคอลมาคุย เราก็ต้องหลบออกไปข้างหลังห้อง รอจนกว่าจะคุยเสร็จถึงเข้ามาในห้องได้
เป็นแบบนี้จนตอนนี้ 6 ปีแล้ว ทำกันแบบนี้มาตลอด แฟนเราก็ขอให้เราอยู่สู้ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่รู้จะถึงเมื่อไหร่
     เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำแบบนี้ต่อไปดี หรือควรจะพอได้แล้ว เลิกดันทุรังได้แล้ว
เรากับแฟนเราก็ไม่รู้ว่าจะมีสักวันมั้ยที่เค้าจะยอมรับพวกเราได้ ตอนนี้เราสับสน เรายอมรับว่าเหนื่อยกับสิ่งที่เป็น เราเบื่อที่จะต้องขนของไปมา
เบื่อที่จะต้องหลบอยู่ในเงามืดๆ ไม่ใช่เราไม่รักแฟนเรานะ แต่เราแค่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ควรทำจริงๆมันคืออะไร
ขอความคิดเห็นจากทุกท่านด้วย