เหนื่อยกับนิสัยพ่อตัวเอง

เราจะเริ่มยังไงดีอ่ะ เรารู้สึกเกลียดนิสัยพ่อตัวเอง คือเราไม่อยากมีความคิดแบบนี้นะ เรารู้ว่ามันไม่ดี และเราก็กลัวบาปมาก แต่เราอดไม่ได้ทุกที พ่อเราเป็นคนปากหมามาก ด่าทุกอย่างและด่าเสียๆหายๆ เหมือนคนบ้าเหมือนพวกสติไม่ดีเห็นแก่ตัวเกินไป คือเป็นแบบนี้แค่กับครอบครัวนะ กับคนอื่นไม่เป็น ชอบพูดให้เราเจ็บใจ ชอบพูดให้เราเสียความรู้สึก ตั้งแต่เกิดมาเป็นไม่เคยมีใครด่าเราได้เจ็บใจเท่าพ่อเราสักคน จนทุกวันนี้เรารู้สึกว่าเราเก็บกดมาก เราแบบไม่อยากเห็นหน้าเราเรย มันรู้สึกโกรธอยู่ในใจลึกๆ แต่ก่อนช่วงที่เราหาเงินได้ แกก็ไม่ค่อยด่าเท่าไหร่หรอก แต่พอมาช่วงนี้เราล้ม แล้วเราอยากพักใจบ้าง ค่อยเริ่มต้นใหม่ คือเราต้องการพักใจ แค่เรื่องปัญหาชีวิตเราก็หนักพอแล้ว ยังต้องมาฟังพ่อตัวเองพูดซ้ำเติม-ดันทุกวัน แม้แต่ยามกินยังหาคำมาด่า เรานิน้ำตาตกในทุกครั้ง ทั้งเจ็บใจ เสียใจ จนทุกวันนี้เราปวดหัวตลอดเรย เพราะมันเก็บกด จนบ้างครั้งที่แกด่าเราหนักๆ เรากลัวใจตัวเองมาก กลัวตัวเองจะพลั้งมือฆ่าพ่อตัวเองจริงๆเพราะความโกรธ เรากลั้วจริงๆ เคยได้ยิน/ไหม เวลาโก๔ะรคนเรามันจะขาดสติ และเรากลัวว่าถ้าวันนึ่ง เราเกิดโกธรจนฟิวขาดจริงๆ เราจะสติหลุดแล้วทำอะไรที่ผิดมหันต์ลงไป ทุกวันนี้ไ/ด้แต่ภาวนาให้ตัวเองใจเย็น อย่าใส่ใจ ให้นึกถึงบาปกรรมเข้าไว้ นี่พิมหไปเรายังน้ำตาไหลไป มันสอัดอั้นตันใจ จนเราไม่รู้จะทำยังไง