สวัสดีค่ะ เราเพิ่งขึ้นม.4ค่ะ เข้าเรื่องเลยละกัน คือในห้องเราอ่ะ มีเพื่อนอยู่คนนึงเป็น ผญ นะคะ รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้นละ ไม่ได้สนิทกันแล้วก็อยู่คนละห้องกันด้วย ทีนี้พอขึ้นม.4มาก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกันค่ะ ก็สนิทขึ้นมานิดนึง ก็เรียกเพื่อนได้เต็มปากอ่ะนะ เราให้นามสมมติว่า A ละกัน มันมีตอนนึงค่ะ ที่เพื่อนสนิทเราอ่ะ ตอนนี้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันละ ก็แวะเวียนมาคุยกันไรงี้ เราก็พูดคำหยาบไปตามประสาใช่มะ แล้วตอนนั้น A ก็อยู่ด้วย A ก็พูดขึ้นมาว่า
A : เค้าไม่นึกเลยว่าแกจะเป็นคนแบบนี้
เรา : ฮะ ยังไงอ่ะ
A : เค้านึกว่าตอนแรกแกเป็นคนเงียบๆพูดเพราะๆอะไรแบบนี้
(เราก็คิดในใจว่าสำหรับคนที่สนิทมากๆมันก็มีพูดคำหยาบบ้างไม่ใช่หรอวะ)
เรา : เค้าไม่ได้เงียบขนาดหรอก แค่ไม่ค่อยพูด
ตัดจบแค่ตรงนี้ สรุปย่อๆว่า A มันไม่ค่อยพูดคำหยาบ แล้วก็ไม่โอเคกับเพื่อนที่พูดคำหยาบเท่าไหร่ เราก็ไม่อะไรไง เราก็เลยปรับปรุงตัว จะไม่พูดคำหยาบในตอนที่อยู่ด้วยกัน รึไม่ก็พูดให้น้อยที่สุด
ข้ามมาประมาณอาทิตย์ที่แล้ว นิสัยเราเป็นคนชอบสะบัดผม ตอนนั่งอยู่เฉยๆแล้วหันซ้ายหันขวางี้ ผมมันก็จะไปตามแรงเหวี่ยงไง กับเพื่อนกลุ่มเดิมมันก็ไม่ได้ว่าอะไรกับการที่เราเป็นแบบนี้ เราก็เลยไม่คิดว่ามันจะทำให้คนอื่น รำคาญ
A มันนั่งต่อหลังเรา ก็ตามนิสัยแหละ ผมก็สะบัดตามแรงเหวี่ยงของหัว จนเหมือน A มันทนไม่ไหวอ่ะ มันก็บอกว่า
A : เลิกหันไปหันมาสักทีได้มั้ย ผมแกมันสะบัดตีหน้าเค้าเจ็บหมดแล้ว
เรา : ขอโทษ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็พยายามหมุนเบาๆไม่ให้ผมสะบัด กลัวจะไปโดนหน้า วันต่อมา A ไปต่อประมาณกลางแถวอ่ะ ก็คือให้คนอื่นมาต่อหลังเราแทน(เป็นเพื่อนในกลุ่มเหมือนกัน) เราก็แบบ สตั้นเลย คือนางจะไม่คิดให้โอกาสเราได้แก้ตัวกับการสะบัดผมครั้งนั้นเลยหรอ เราก็พยายามคิดในแง่ดีว่า เออ ไม่หรอก มันคงไม่ได้หนีเราหรอก
แต่มันก็อดคิดไม่ได้ มันมีครั้งนึงน่าจะ1-2ปีที่แล้ว เรามีเพื่อนชื่อ M(นามสมมติเป็น ผญ) ไอ้ Mเนี่ยมันรู้จักกับ A (A คิดไปฝ่ายเดียวนะ ว่า M สนิทกะมัน) ก็คือเดินไปรร.กลับบ้านด้วยกันบ่อย เพราะบ้านอยู่ซอยเดียวกัน เราก็นึกว่าสนิทกัน จน M มันมาเล่าให้ฟังว่า : A นี่ไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่เห็นนะ เป็นคนที่ไม่มีความตรงต่อเวลาเลย หลายรอบละที่นัด 7โมง แต่ต้องไปรอจนถึง 7.30ถึงจะเสร็จ
ตอนนั้นเราก็บอกให้มันใจเย็น พยายามบอกว่า A มันก็มีข้อดีงู้นงี้นะ แต่สุดท้าย Mก็ไม่เคยคิดว่า A เป็นเพื่อน เหมือนจะไม่ชอบด้วยซ้ำ ไม่รู้มีปัญหาอะไรกัน
กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้ A เริ่มตีตัวออกห่างจากเรา เราก็ไม่ได้เคลียร์ไม่ได้ขยับระดับความเป็นเพื่อนให้กระเตื้องขึ้นมาหรอกในขณะที่เพื่อนคนอื่นเริ่มสนิทมากขึ้น เพราะตอนนั้นเราทัก A อ่ะ มันมองนะ แต่ไม่ตอบเรา เราก็แบบอ้าว เก้อเลย เราก็ไม่ได้คิดไรต่อ น่าจะวันนี้มั้งที่ Aมารร.แล้วทักเพื่อนที่อยู่แถวนั้น แต่ไม่ทักเรา เมื่อกี้สดๆร้อนๆเราถามการบ้าน มันถอนหายใจใส่ แล้วพูดว่า: ทำไมต้องให้พูดซ้ำ
เอ้า! คือนางพูดกับเพื่อนอีกคน ซึ่งไม่ใช่เรา พูดก็เบาแทบไม่ได้ยินไรเลย ได้ยินแต่หน้า21 เราก็แบบ ผิดไรวะ
เราก็เริ่มคิดได้ว่า กับเราตอนแรกๆมันพูดดีมากเลยนะ มียิ้มให้ ทักทาย พอมาตอนนี้ เรายิ้มให้มันไม่ยิม เราทักมันไม่ทัก พอมีเพื่อนใหม่อีกคนมามันก็ไปสนใจเพื่อนใหม่ตลอด แล้วก็มาพูดกะเราว่า : ทำไงถึงคุยกับเพื่อนใหม่ได้ ตอนเพื่อนใหม่คุยกะเค้าตอบแค่ อืม
เราก็แนะนำว่าค่อยเป็นค่อยไป อยากรู้จักเขาก็ถามเรื่องเขา จนตอนนี้มันสามารถคุยกะเพื่อนใหม่ได้
แต่คือ!!! ณ ตอนนี้ เราผิดอะไรหรอ ทำดีมาตลอด แก้นิสัยพูดคำหยาบ แก้นิสัยสะบัดผม ยิ้มแย้มแจ่มใส
แล้วทำไมสถานการณ์ถึงเลวร้ายลง
พิมไปจะร้องไห้ไป จริงจังนะไม่ได้ล้อเล่น รู้สึกเสียใจที่แบบ เราอยากเป็นเพื่อนกะมันอ่ะ แต่มันดูไม่อยากเป็นเพื่อนกะเรา แต่ A ดันอยากเป็นเพื่อนกับ M ซึ่ง Mไม่ชอบ A
นี่มันความสัมพันธ์อะไรเนี่ย?!
ตอนนี้ก็เลยอยากถามตามหัวข้อค่ะ ควรทำไงดีคะ สมองตันหมดแล้ว
เจอเพื่อนแบบนี้ควรทำไงดีคะ???
A : เค้าไม่นึกเลยว่าแกจะเป็นคนแบบนี้
เรา : ฮะ ยังไงอ่ะ
A : เค้านึกว่าตอนแรกแกเป็นคนเงียบๆพูดเพราะๆอะไรแบบนี้
(เราก็คิดในใจว่าสำหรับคนที่สนิทมากๆมันก็มีพูดคำหยาบบ้างไม่ใช่หรอวะ)
เรา : เค้าไม่ได้เงียบขนาดหรอก แค่ไม่ค่อยพูด
ตัดจบแค่ตรงนี้ สรุปย่อๆว่า A มันไม่ค่อยพูดคำหยาบ แล้วก็ไม่โอเคกับเพื่อนที่พูดคำหยาบเท่าไหร่ เราก็ไม่อะไรไง เราก็เลยปรับปรุงตัว จะไม่พูดคำหยาบในตอนที่อยู่ด้วยกัน รึไม่ก็พูดให้น้อยที่สุด
ข้ามมาประมาณอาทิตย์ที่แล้ว นิสัยเราเป็นคนชอบสะบัดผม ตอนนั่งอยู่เฉยๆแล้วหันซ้ายหันขวางี้ ผมมันก็จะไปตามแรงเหวี่ยงไง กับเพื่อนกลุ่มเดิมมันก็ไม่ได้ว่าอะไรกับการที่เราเป็นแบบนี้ เราก็เลยไม่คิดว่ามันจะทำให้คนอื่น รำคาญ
A มันนั่งต่อหลังเรา ก็ตามนิสัยแหละ ผมก็สะบัดตามแรงเหวี่ยงของหัว จนเหมือน A มันทนไม่ไหวอ่ะ มันก็บอกว่า
A : เลิกหันไปหันมาสักทีได้มั้ย ผมแกมันสะบัดตีหน้าเค้าเจ็บหมดแล้ว
เรา : ขอโทษ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็พยายามหมุนเบาๆไม่ให้ผมสะบัด กลัวจะไปโดนหน้า วันต่อมา A ไปต่อประมาณกลางแถวอ่ะ ก็คือให้คนอื่นมาต่อหลังเราแทน(เป็นเพื่อนในกลุ่มเหมือนกัน) เราก็แบบ สตั้นเลย คือนางจะไม่คิดให้โอกาสเราได้แก้ตัวกับการสะบัดผมครั้งนั้นเลยหรอ เราก็พยายามคิดในแง่ดีว่า เออ ไม่หรอก มันคงไม่ได้หนีเราหรอก
แต่มันก็อดคิดไม่ได้ มันมีครั้งนึงน่าจะ1-2ปีที่แล้ว เรามีเพื่อนชื่อ M(นามสมมติเป็น ผญ) ไอ้ Mเนี่ยมันรู้จักกับ A (A คิดไปฝ่ายเดียวนะ ว่า M สนิทกะมัน) ก็คือเดินไปรร.กลับบ้านด้วยกันบ่อย เพราะบ้านอยู่ซอยเดียวกัน เราก็นึกว่าสนิทกัน จน M มันมาเล่าให้ฟังว่า : A นี่ไม่ใช่คนดีอะไรอย่างที่เห็นนะ เป็นคนที่ไม่มีความตรงต่อเวลาเลย หลายรอบละที่นัด 7โมง แต่ต้องไปรอจนถึง 7.30ถึงจะเสร็จ
ตอนนั้นเราก็บอกให้มันใจเย็น พยายามบอกว่า A มันก็มีข้อดีงู้นงี้นะ แต่สุดท้าย Mก็ไม่เคยคิดว่า A เป็นเพื่อน เหมือนจะไม่ชอบด้วยซ้ำ ไม่รู้มีปัญหาอะไรกัน
กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้ A เริ่มตีตัวออกห่างจากเรา เราก็ไม่ได้เคลียร์ไม่ได้ขยับระดับความเป็นเพื่อนให้กระเตื้องขึ้นมาหรอกในขณะที่เพื่อนคนอื่นเริ่มสนิทมากขึ้น เพราะตอนนั้นเราทัก A อ่ะ มันมองนะ แต่ไม่ตอบเรา เราก็แบบอ้าว เก้อเลย เราก็ไม่ได้คิดไรต่อ น่าจะวันนี้มั้งที่ Aมารร.แล้วทักเพื่อนที่อยู่แถวนั้น แต่ไม่ทักเรา เมื่อกี้สดๆร้อนๆเราถามการบ้าน มันถอนหายใจใส่ แล้วพูดว่า: ทำไมต้องให้พูดซ้ำ
เอ้า! คือนางพูดกับเพื่อนอีกคน ซึ่งไม่ใช่เรา พูดก็เบาแทบไม่ได้ยินไรเลย ได้ยินแต่หน้า21 เราก็แบบ ผิดไรวะ
เราก็เริ่มคิดได้ว่า กับเราตอนแรกๆมันพูดดีมากเลยนะ มียิ้มให้ ทักทาย พอมาตอนนี้ เรายิ้มให้มันไม่ยิม เราทักมันไม่ทัก พอมีเพื่อนใหม่อีกคนมามันก็ไปสนใจเพื่อนใหม่ตลอด แล้วก็มาพูดกะเราว่า : ทำไงถึงคุยกับเพื่อนใหม่ได้ ตอนเพื่อนใหม่คุยกะเค้าตอบแค่ อืม
เราก็แนะนำว่าค่อยเป็นค่อยไป อยากรู้จักเขาก็ถามเรื่องเขา จนตอนนี้มันสามารถคุยกะเพื่อนใหม่ได้
แต่คือ!!! ณ ตอนนี้ เราผิดอะไรหรอ ทำดีมาตลอด แก้นิสัยพูดคำหยาบ แก้นิสัยสะบัดผม ยิ้มแย้มแจ่มใส
แล้วทำไมสถานการณ์ถึงเลวร้ายลง
พิมไปจะร้องไห้ไป จริงจังนะไม่ได้ล้อเล่น รู้สึกเสียใจที่แบบ เราอยากเป็นเพื่อนกะมันอ่ะ แต่มันดูไม่อยากเป็นเพื่อนกะเรา แต่ A ดันอยากเป็นเพื่อนกับ M ซึ่ง Mไม่ชอบ A
นี่มันความสัมพันธ์อะไรเนี่ย?!
ตอนนี้ก็เลยอยากถามตามหัวข้อค่ะ ควรทำไงดีคะ สมองตันหมดแล้ว