สวัสดีค่ะ อยากระบายและก็อยากขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
เราอยู่กินกับแฟนมาเข้าปีที่7 แล้ว มีลูกด้วยกันชั้นอนุบาล ลูกติดแม่ค่ะ ทุกวันนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เราทำงานหาเงิน งานบ้านทุกอย่างเราทำเองทั้งหมด เราพยายามทำทุกอย่าง เราคิดแค่ว่า เราจะทำตอนที่เราอยู่ใ้ดีที่สุด มีครั้งนึง ไฟในบ้านเกิดช็อต เราหาสาเหตุเอง เราออกไปซื้ออะไหล่เอง เราแทบจะซ่อมเอง เราพยายามขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะยังไงเขาก็คือ "หัวหน้าครอบครัว" แต่เขาพูดกับเราว่า ลองทำดูเองบ้าง ไม่ลองทำเอง จะทำเป็นได้ยังไง? เรารู้สึกแย่ลงเรื่อยๆทุกวัน เค้ามีเพื่อนมาหาที่บ้านทุกวัน เข้าห้องมานอนกับเราบ้างไม่มาบ้าง บางวันเพื่อนเขากลับเช้า เขาก็นอนอีกห้องนึง แรกๆเราทะเลาะกันบ่อย แต่ตอนนี้เรามีความรู้สึกชินและชามาก เขาจะมานอนกับเราหรือไม่มา เราไม่รู้สึกดีใจหรือเสียใจเลย เรานอนกับลูกสองคนทุกคืน ตื่นเช้าก็ไปเคาะประตูเรียกเขาให้พาลูกไปส่งรร. เขาทำงานอิสระคะ ได้เงินรายวัน ส่วนเราทำงานประจำ ได้เงินรายเดือน สิ้นเดือน ค่าใช้จ่ายในบ้านเราจ่ายทั้งหมด เราจ่ายจนหมดจริงๆ แล้วเขาจะจ่ายค่าไปทำงานให้เราเป็นรายวัน แต่งานเราหลังๆไม่ต้องเข้าออฟฟิตก็ได้ เราทำงานที่บ้านบ่อยกว่าเข้าออฟฟิต บางวันเราก็แทบไม่ใช้เงินเลย บางครั้งเราอยากกินชาบุ ชวนเขาไป เขาก้ไม่ไปบอกว่าไม่ชอบ เราเลยไปกับลูกสองคน พอเราขอเงินเขา เขาก็ทำไม่พอใจ ตอนนี้ทุกอย่างที่มันเล็กๆน้อยๆเราเก็บมาน้อยใจทั้งหมด พอบอกเขา เขาก้เฉยใส่บอกว่าเราคิดไปเอง เราเคยถามเขาว่าเขามีคนอื่นไหม เขาก็บอกไม่มี ตอนนี้ความรู้สึกจริงๆของเรา เราอยากให้เขามีคนอื่นมากเลยค่ะ เราอยากหลุดพ้นจากวงจรแบบนี้ ทุกวันนี้เราพยายามอยู่กับเพื่อนเรา ออกไปทำงานบ้านเพื่อน เอาลูกไปเที่ยวเอง ไปนอนบ้านเพื่อนเอาลูกไปนอนด้วย เค้าก็ไม่เคยตาม เค้าไม่เคยมีเรื่องผญ.ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เคยนอกใจ เป็นคนที่ม่สนใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เราอึดอัดจังเลยค่ะ อยากหลุดพ้นจากสถาวะแบบนี้ ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากพูด เราพยายามนิ่งให้มากที่สุด เราไม่อยากใช้คำว่าอยู่เพื่อลูก เพราะเรายังรักเขาอยู่และไม่มีความคิดที่จะอยากมองหาใครใหม่ เราอยากอยู่ให้วันนึงเรารู้สึกเราทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเองและสามารถอยู่คนเดียวได้จริงๆ บางครั้งเวลาเราทะเลาะกันเรื่องเงินๆทองๆ เราบอกว่าเราอยากเลิก เขาก็จะมีคำพูดมากมายมาทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองผิดและแย่ๆมาก เราอยากผ่านช่วงที่เหนื่อยแบบนี้ไปมากๆ การหันหน้าคุยกันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลยจริงๆ หรือเราควรเดินออกมาจากชีวิตเขาเลยหรือควรทนแบบนี้ต่อไป อยากได้กำลังใจหรือคำพูดที่ทำให้คิดได้มากเลยค่ะ เราไม่ค่อยโพสต์อะไรที่เป็นความรู้สึกผ่านโซเชี่ยล เวลามีปัญหาอึดอัดเเราใช้วิธีจดโน็ตลงในโทรศัพท์ อย่างน้อยก็ได้ระบาย เรารู้ว่าถ้าเราปรึกษาเพื่อนเรา เขาก็ต้องเข้าข้างเรา ปรึกษาแม่ก็ไม่กล้า ช่วยให้คำปรกษาทีค่ะ อยากหลุดจากความรู้สึกเฟลๆ นอยด์ๆ อึดอัด แย่ๆ แบบนี้จริงๆ ค่ะ...ขอบคุณค่ะ
เหนื่อยกับความรักมากเลย
เราอยู่กินกับแฟนมาเข้าปีที่7 แล้ว มีลูกด้วยกันชั้นอนุบาล ลูกติดแม่ค่ะ ทุกวันนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เราทำงานหาเงิน งานบ้านทุกอย่างเราทำเองทั้งหมด เราพยายามทำทุกอย่าง เราคิดแค่ว่า เราจะทำตอนที่เราอยู่ใ้ดีที่สุด มีครั้งนึง ไฟในบ้านเกิดช็อต เราหาสาเหตุเอง เราออกไปซื้ออะไหล่เอง เราแทบจะซ่อมเอง เราพยายามขอความช่วยเหลือจากเขาเพราะยังไงเขาก็คือ "หัวหน้าครอบครัว" แต่เขาพูดกับเราว่า ลองทำดูเองบ้าง ไม่ลองทำเอง จะทำเป็นได้ยังไง? เรารู้สึกแย่ลงเรื่อยๆทุกวัน เค้ามีเพื่อนมาหาที่บ้านทุกวัน เข้าห้องมานอนกับเราบ้างไม่มาบ้าง บางวันเพื่อนเขากลับเช้า เขาก็นอนอีกห้องนึง แรกๆเราทะเลาะกันบ่อย แต่ตอนนี้เรามีความรู้สึกชินและชามาก เขาจะมานอนกับเราหรือไม่มา เราไม่รู้สึกดีใจหรือเสียใจเลย เรานอนกับลูกสองคนทุกคืน ตื่นเช้าก็ไปเคาะประตูเรียกเขาให้พาลูกไปส่งรร. เขาทำงานอิสระคะ ได้เงินรายวัน ส่วนเราทำงานประจำ ได้เงินรายเดือน สิ้นเดือน ค่าใช้จ่ายในบ้านเราจ่ายทั้งหมด เราจ่ายจนหมดจริงๆ แล้วเขาจะจ่ายค่าไปทำงานให้เราเป็นรายวัน แต่งานเราหลังๆไม่ต้องเข้าออฟฟิตก็ได้ เราทำงานที่บ้านบ่อยกว่าเข้าออฟฟิต บางวันเราก็แทบไม่ใช้เงินเลย บางครั้งเราอยากกินชาบุ ชวนเขาไป เขาก้ไม่ไปบอกว่าไม่ชอบ เราเลยไปกับลูกสองคน พอเราขอเงินเขา เขาก็ทำไม่พอใจ ตอนนี้ทุกอย่างที่มันเล็กๆน้อยๆเราเก็บมาน้อยใจทั้งหมด พอบอกเขา เขาก้เฉยใส่บอกว่าเราคิดไปเอง เราเคยถามเขาว่าเขามีคนอื่นไหม เขาก็บอกไม่มี ตอนนี้ความรู้สึกจริงๆของเรา เราอยากให้เขามีคนอื่นมากเลยค่ะ เราอยากหลุดพ้นจากวงจรแบบนี้ ทุกวันนี้เราพยายามอยู่กับเพื่อนเรา ออกไปทำงานบ้านเพื่อน เอาลูกไปเที่ยวเอง ไปนอนบ้านเพื่อนเอาลูกไปนอนด้วย เค้าก็ไม่เคยตาม เค้าไม่เคยมีเรื่องผญ.ตลอดเวลาที่คบกันมา ไม่เคยนอกใจ เป็นคนที่ม่สนใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เราอึดอัดจังเลยค่ะ อยากหลุดพ้นจากสถาวะแบบนี้ ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากพูด เราพยายามนิ่งให้มากที่สุด เราไม่อยากใช้คำว่าอยู่เพื่อลูก เพราะเรายังรักเขาอยู่และไม่มีความคิดที่จะอยากมองหาใครใหม่ เราอยากอยู่ให้วันนึงเรารู้สึกเราทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเองและสามารถอยู่คนเดียวได้จริงๆ บางครั้งเวลาเราทะเลาะกันเรื่องเงินๆทองๆ เราบอกว่าเราอยากเลิก เขาก็จะมีคำพูดมากมายมาทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองผิดและแย่ๆมาก เราอยากผ่านช่วงที่เหนื่อยแบบนี้ไปมากๆ การหันหน้าคุยกันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลยจริงๆ หรือเราควรเดินออกมาจากชีวิตเขาเลยหรือควรทนแบบนี้ต่อไป อยากได้กำลังใจหรือคำพูดที่ทำให้คิดได้มากเลยค่ะ เราไม่ค่อยโพสต์อะไรที่เป็นความรู้สึกผ่านโซเชี่ยล เวลามีปัญหาอึดอัดเเราใช้วิธีจดโน็ตลงในโทรศัพท์ อย่างน้อยก็ได้ระบาย เรารู้ว่าถ้าเราปรึกษาเพื่อนเรา เขาก็ต้องเข้าข้างเรา ปรึกษาแม่ก็ไม่กล้า ช่วยให้คำปรกษาทีค่ะ อยากหลุดจากความรู้สึกเฟลๆ นอยด์ๆ อึดอัด แย่ๆ แบบนี้จริงๆ ค่ะ...ขอบคุณค่ะ