เรื่องเริ่มจากผมทำงานอยู่หน่วยงานหนึ่ง ซึ่งตอนแรกเธออยู่คนละหน่วยงานกับผม แต่ว่าอยู่ที่เดียวกัน เคยเจอกันไม่กี่ครั้ง
ผมรู้ตัวเลย ว่าผมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทั้งๆที่เขาไม่ใช่สเป็คผมเลยครับ ถึงจะสวยก็เถอะ แต่ไม่ตรงสเป็คเลยครับ
เวลาผ่านไปนับตั้งแต่ที่เจอ ไม่ถึงครึ่งปี เขาก็ย้ายมาอยู่หน่วยงานเดียวกับผม ตอนแรกที่ผมได้ข่าวก่อนเขาย้ายมา ผมแอบดีใจนิดๆรับ
ช่วงแรกๆเขามีปัญหาเรื่องงานครับ แบบว่าปรับตัวไม่ค่อยได้ ก็เลยคุยๆกัน ไลน์คุยกันตอนเย็นกันเกือบทุกวัน
ตอบไลน์เร็วมากๆ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว เครื่องสำอางค์ นู่นนั่นนี่ คุยกันเยอะพอสมควรเลยครับ
แต่..... ผมไม่ได้รู้อะไรเลย ว่าเขามีแฟนแล้ว จนมาได้รู้จากการนั่งกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานทุกคนในหน่วยงานในวันหนึ่ง
ตอนที่รู้นั่นเอง ผมก็อึ้งนิดนึงนะ เพราะว่าคิดไว้อยู่แล้ว สวยอย่างงี้มีแฟนแล้วแหละ อย่าไปคิดอะไรเลย
แต่ไม่จบแค่นั้นครับ เพื่อนร่วมงานเกือบทุกคน จะคอยล้อผมกับเขาอยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่คนเหล่านี้รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแซวเล่นหรืออะไร
คือแซวผมกับเขาบ่อยมากๆ เขาก็เขิลๆบ้าง ผมนี่ก็เขิลนะ แต่เก็บอาการตลอด แถมยังบอกเขาไม่ต้องคิดมาก เพราะผมรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว
เราก็ยังคุยกันปกติ ตอบเร็วบ้าง ช้าบ้าง ผมไม่ค่อยคิดมากครับ คุยกันแทบจะทุกเรื่อง ทั้งคุยที่ทำงาน และในไลน์
เรื่องแฟนไม่ค่อยคุยครับ ก็ถามแค่ว่าแฟนทำงานไหน ไปเที่ยวไหนกันวันหยุดแค่นี้ (คือน้อยมากๆ) บางทีเขาก็เล่า โดยที่ผมไม่ได้ถามครับ
บางทีผมก็คิด ว่าเขาแอบชอบผมหรือเปล่า เพราะเวลามองหน้ากัน จะมีอาการเขิลๆกัน หลบหน้ากันบ่อย กวนตีนกันบ่อย แถมจับมือโดยไม่ได้ตั้งใจบ้าง
ผมชอบตีหัวเขาครับ รู้สึกว่าเขาน่ารักดี เวลาเขายิ้ม เวลาเครียดๆนี่ผมหายเลยแค่มองหน้าเขา แต่เขาเป็นคนจิงจังกับงานมากกว่าผมมาก
ชอบทำหน้าเครียดตลอด ผมจะคอยปลอบเขาเสมอๆ คอยบอกว่าอย่าเครียดมาก ทำเท่าที่ทำได้
จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วครับ สำหรับบางคนอาจรู้สึกว่าไม่นาน แต่เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆครับ
อ้อออ ลืมบอกไปว่า ผมกำลังจะลาออกจากที่ทำงานครับ ทุกคนที่ทำงานรู้หมดแล้วครับ และเขาก็รู้มานานพอสมควร
เขามักจะถามผมอยู่บ่อยๆว่า จะไปจิงหรอ ถามบ่อยมากจนนับจำนวนรอบไม่ได้ ผมก็ตอบไปว่าไปแน่นอน เพราะว่าผมไม่ชอบงานนี้ครับ
ในตอนนี้ ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันเปลี่ยนไป เขาเริ่มอ่านไลน์ผมแล้วไม่ตอบ บางทีก็ตอบช้าแบบช้าข้ามวันเลยก็มี
บางทีตอบไวก็จิง แต่ก็ตอบมาแบบห้วนๆ เช่น อือ, ไม่, ไม่ไป, ไม่เอา อะไรประมานนี้ เป็นมาสักพักแล้ว จนผมเริ่มทนไม่ได้
ผมตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ ที่ทำงาน ว่าเป็นอะไร ไม่อยากคุยหรอ เค้าก็บอกว่าไม่นะ ปกติ ผมก็อืมปกติก็ปกติ
แต่ที่ทำงานเราก็คุยกันค่อนข้างปกติครับ แต่มีบางครั้งบ้างที่ผมเริ่มรู้สึกว่า เหมือนเขาหลบที่จะไม่คุยกับผม
ทั้งๆที่เหลือเวลาอีกไม่นานแท้ๆ ผมก็กำลังจะออกจากที่ทำงานนี้แล้ว แต่เขากลับทำแบบนี้ แต่ผมไม่ได้ตัดขาดเลยครับ ถึงจะลาออกไปแล้ว
ยังคงติดต่อคุยกันแน่นอนครับ แต่คำถามมันคาอยู่ในใจผมเต็มไปหมดเลย ตอนนี้
เข้าสู่คำถามครับ
1. เขาเป็นอะไรครับ ทำไมถึงตอบไลน์ห้วนๆ และช้า-ช้ามาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ตอบไว ขอเหตุผล
2. เขาชอบผมมั้ยครับ เพราะอะไรถึงชอบ หรือไม่ชอบ อะไรบ่งบอกว่าเป็นแบบนั้น
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าครับ
ปล.อยากให้อ่านเรื่องราวทั้งหมดนะครับ จะได้เข้าใจ
ช่วยผมหน่อยครับ ขอคำตอบที่ชัดเจนที
ผมรู้ตัวเลย ว่าผมรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทั้งๆที่เขาไม่ใช่สเป็คผมเลยครับ ถึงจะสวยก็เถอะ แต่ไม่ตรงสเป็คเลยครับ
เวลาผ่านไปนับตั้งแต่ที่เจอ ไม่ถึงครึ่งปี เขาก็ย้ายมาอยู่หน่วยงานเดียวกับผม ตอนแรกที่ผมได้ข่าวก่อนเขาย้ายมา ผมแอบดีใจนิดๆรับ
ช่วงแรกๆเขามีปัญหาเรื่องงานครับ แบบว่าปรับตัวไม่ค่อยได้ ก็เลยคุยๆกัน ไลน์คุยกันตอนเย็นกันเกือบทุกวัน
ตอบไลน์เร็วมากๆ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว เครื่องสำอางค์ นู่นนั่นนี่ คุยกันเยอะพอสมควรเลยครับ
แต่..... ผมไม่ได้รู้อะไรเลย ว่าเขามีแฟนแล้ว จนมาได้รู้จากการนั่งกินข้าวกับเพื่อนร่วมงานทุกคนในหน่วยงานในวันหนึ่ง
ตอนที่รู้นั่นเอง ผมก็อึ้งนิดนึงนะ เพราะว่าคิดไว้อยู่แล้ว สวยอย่างงี้มีแฟนแล้วแหละ อย่าไปคิดอะไรเลย
แต่ไม่จบแค่นั้นครับ เพื่อนร่วมงานเกือบทุกคน จะคอยล้อผมกับเขาอยู่บ่อยๆ ทั้งๆที่คนเหล่านี้รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแซวเล่นหรืออะไร
คือแซวผมกับเขาบ่อยมากๆ เขาก็เขิลๆบ้าง ผมนี่ก็เขิลนะ แต่เก็บอาการตลอด แถมยังบอกเขาไม่ต้องคิดมาก เพราะผมรู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว
เราก็ยังคุยกันปกติ ตอบเร็วบ้าง ช้าบ้าง ผมไม่ค่อยคิดมากครับ คุยกันแทบจะทุกเรื่อง ทั้งคุยที่ทำงาน และในไลน์
เรื่องแฟนไม่ค่อยคุยครับ ก็ถามแค่ว่าแฟนทำงานไหน ไปเที่ยวไหนกันวันหยุดแค่นี้ (คือน้อยมากๆ) บางทีเขาก็เล่า โดยที่ผมไม่ได้ถามครับ
บางทีผมก็คิด ว่าเขาแอบชอบผมหรือเปล่า เพราะเวลามองหน้ากัน จะมีอาการเขิลๆกัน หลบหน้ากันบ่อย กวนตีนกันบ่อย แถมจับมือโดยไม่ได้ตั้งใจบ้าง
ผมชอบตีหัวเขาครับ รู้สึกว่าเขาน่ารักดี เวลาเขายิ้ม เวลาเครียดๆนี่ผมหายเลยแค่มองหน้าเขา แต่เขาเป็นคนจิงจังกับงานมากกว่าผมมาก
ชอบทำหน้าเครียดตลอด ผมจะคอยปลอบเขาเสมอๆ คอยบอกว่าอย่าเครียดมาก ทำเท่าที่ทำได้
จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วครับ สำหรับบางคนอาจรู้สึกว่าไม่นาน แต่เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากๆครับ
อ้อออ ลืมบอกไปว่า ผมกำลังจะลาออกจากที่ทำงานครับ ทุกคนที่ทำงานรู้หมดแล้วครับ และเขาก็รู้มานานพอสมควร
เขามักจะถามผมอยู่บ่อยๆว่า จะไปจิงหรอ ถามบ่อยมากจนนับจำนวนรอบไม่ได้ ผมก็ตอบไปว่าไปแน่นอน เพราะว่าผมไม่ชอบงานนี้ครับ
ในตอนนี้ ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันเปลี่ยนไป เขาเริ่มอ่านไลน์ผมแล้วไม่ตอบ บางทีก็ตอบช้าแบบช้าข้ามวันเลยก็มี
บางทีตอบไวก็จิง แต่ก็ตอบมาแบบห้วนๆ เช่น อือ, ไม่, ไม่ไป, ไม่เอา อะไรประมานนี้ เป็นมาสักพักแล้ว จนผมเริ่มทนไม่ได้
ผมตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ ที่ทำงาน ว่าเป็นอะไร ไม่อยากคุยหรอ เค้าก็บอกว่าไม่นะ ปกติ ผมก็อืมปกติก็ปกติ
แต่ที่ทำงานเราก็คุยกันค่อนข้างปกติครับ แต่มีบางครั้งบ้างที่ผมเริ่มรู้สึกว่า เหมือนเขาหลบที่จะไม่คุยกับผม
ทั้งๆที่เหลือเวลาอีกไม่นานแท้ๆ ผมก็กำลังจะออกจากที่ทำงานนี้แล้ว แต่เขากลับทำแบบนี้ แต่ผมไม่ได้ตัดขาดเลยครับ ถึงจะลาออกไปแล้ว
ยังคงติดต่อคุยกันแน่นอนครับ แต่คำถามมันคาอยู่ในใจผมเต็มไปหมดเลย ตอนนี้
เข้าสู่คำถามครับ
1. เขาเป็นอะไรครับ ทำไมถึงตอบไลน์ห้วนๆ และช้า-ช้ามาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ตอบไว ขอเหตุผล
2. เขาชอบผมมั้ยครับ เพราะอะไรถึงชอบ หรือไม่ชอบ อะไรบ่งบอกว่าเป็นแบบนั้น
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าครับ
ปล.อยากให้อ่านเรื่องราวทั้งหมดนะครับ จะได้เข้าใจ