สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ที่มาตั้งกระทู้ เพราะไม่รู้จะหาทางไหน ที่จะทำให้แฟนของเราหายโกรธ T^T .
เรื่องมีอยู่ว่า เราทะเลาะกับเเฟน โดยที่เราเป็นฝ่ายผิดอย่างร้ายแรง ทำให้เค้าไม่เชื่อใจ (ไม่ได้มีกิ๊ก มีชู้ หรือนอกใจนะ)
แฟนของเราห้ามไม่ให้เราทำ แต่เราสนุกไปกับช่วงเวลานั้นจนกล้าๆกลัวและสุดท้ายก็ทำ โดยไม่คิดถึงคำที่แฟนเราห้าม แฟนเรารู้และเสียใจมาก เราพยายามขอโทษจากสิ่งที่เราทำ เขาโกรธถึงขั้นไม่พูดกับเรา ไม่มองหน้าเรา เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้ มันอึดอัด เราพยายามที่จะคุย เราคงวุ่นวาย ฟูมฟาย จนเขาบอกรำคาญ แต่เราอยากให้เขารู้ ว่าเราเสียใจมากจริงๆ
เรานอนไม่หลับ ได้แต่นอนมองหน้าเขา เราคิดวุ่นวายใจไปหมด เราพยายามคุย พยายามพูดกับเขา ถึงแม้เขาจะไม่ตอบเรา เรารู้ว่าเขาเจ็บ และเราก็รู้ถึงความเจ็บแล้วเหมือนกัน มันทรมานจริงๆ เราผิด เราไม่ดี เรราอยากให้เขาให้อภัย เราควรจะอยู่เงียบๆไม่ต้องไปปวุ่นวายแบบที่เขาพูดไหม เพื่อไม่ให้เขารำคาญ แต่เราก็กลัว!! ถ้าเราทำแบบนั้น เขาจะคิดว่าเราไม่สำนึกผิดไหม? เราไม่เสียใจไหม?? เราไม่รู้สนใจความรู้สึกเขาหรอ??? นั่นคือที่สิ่งที่เราคิด .
...รู้ว่าการร้องไห้ตอนนี้อาจไม่ช่วยอะไร เพราะทำได้ผิดลงไปแล้ว และไม่คิดถึงสิ่งที่จะตามมา รู้ว่าทำอะไรไม่คิด...เขาอาจจะคิดว่าเสียใจไม่เท่ากับเขาที่เราทำลายความเชื่อใจและทำให้เขาเสียใจ แต่เชื่อเถอะ เราเองก็เสียใจ ปวดใจ และทรมานเหมือนกัน
ปล.เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ และอยากรู้ ว่าเราควรเลือกทางไหนต่อไปดีให้ทุกอย่างมันไม่แย่ลง...
รบกวนแนะนำ ชี้แนะทางให้คนที่ผิดไปแล้วด้วยนะค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน - คำชี้แนะที่ให้
อยากให้เขาหายโกรธ! เราควรจะเงียบตามที่เขาขอ ??? หรือเราควรทำยังไงต่อดีคะ T^T
เรื่องมีอยู่ว่า เราทะเลาะกับเเฟน โดยที่เราเป็นฝ่ายผิดอย่างร้ายแรง ทำให้เค้าไม่เชื่อใจ (ไม่ได้มีกิ๊ก มีชู้ หรือนอกใจนะ)
แฟนของเราห้ามไม่ให้เราทำ แต่เราสนุกไปกับช่วงเวลานั้นจนกล้าๆกลัวและสุดท้ายก็ทำ โดยไม่คิดถึงคำที่แฟนเราห้าม แฟนเรารู้และเสียใจมาก เราพยายามขอโทษจากสิ่งที่เราทำ เขาโกรธถึงขั้นไม่พูดกับเรา ไม่มองหน้าเรา เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้ มันอึดอัด เราพยายามที่จะคุย เราคงวุ่นวาย ฟูมฟาย จนเขาบอกรำคาญ แต่เราอยากให้เขารู้ ว่าเราเสียใจมากจริงๆ
เรานอนไม่หลับ ได้แต่นอนมองหน้าเขา เราคิดวุ่นวายใจไปหมด เราพยายามคุย พยายามพูดกับเขา ถึงแม้เขาจะไม่ตอบเรา เรารู้ว่าเขาเจ็บ และเราก็รู้ถึงความเจ็บแล้วเหมือนกัน มันทรมานจริงๆ เราผิด เราไม่ดี เรราอยากให้เขาให้อภัย เราควรจะอยู่เงียบๆไม่ต้องไปปวุ่นวายแบบที่เขาพูดไหม เพื่อไม่ให้เขารำคาญ แต่เราก็กลัว!! ถ้าเราทำแบบนั้น เขาจะคิดว่าเราไม่สำนึกผิดไหม? เราไม่เสียใจไหม?? เราไม่รู้สนใจความรู้สึกเขาหรอ??? นั่นคือที่สิ่งที่เราคิด .
...รู้ว่าการร้องไห้ตอนนี้อาจไม่ช่วยอะไร เพราะทำได้ผิดลงไปแล้ว และไม่คิดถึงสิ่งที่จะตามมา รู้ว่าทำอะไรไม่คิด...เขาอาจจะคิดว่าเสียใจไม่เท่ากับเขาที่เราทำลายความเชื่อใจและทำให้เขาเสียใจ แต่เชื่อเถอะ เราเองก็เสียใจ ปวดใจ และทรมานเหมือนกัน
ปล.เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ และอยากรู้ ว่าเราควรเลือกทางไหนต่อไปดีให้ทุกอย่างมันไม่แย่ลง...
รบกวนแนะนำ ชี้แนะทางให้คนที่ผิดไปแล้วด้วยนะค่ะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน - คำชี้แนะที่ให้