ท้าวความก่อน
สมัยตอนมัธยมปลายเราอายุ 17 เรามีแฟนได้คบกันจากเกมส์ออนไลน์
คบกันได้ประมาณ 8-10 เดือน อยู่ๆวันนึง แฟนเราก็หายไปจากชีวิตเรา
หายคือแบบว่า ติดต่อไม่ได้เลย และเราก็ไม่รู้ว่าบ้านเขาอยู่ไหน
เราก็ได้แค่ทำใจรับว่า โดนทิ้ง ก็เศร้าไปตามสเต็ปคนอกหัก
เราเคยพยายามตามหาชื่อแฟนคนนี้ จากในHi5 และ เฟสบุ๊ค
เคยหาอยู่เป็นพักๆแล้วก็ล้มเลิกไป เพราะหายังไงก็หาไม่เจอ
ที่ตามหาเพราะอยากจะถามเหตุผลมากกว่า เพราะอะไรถึงหายไป
คือยังคบกันอยู่ดีๆไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน
เราเลยงงๆเหมือนมันคาใจมาตลอด และอยากรู้เหตุผลมาตลอด
วันเวลาผ่านไป เติบโตขึ้น เราก็เติบโตมาจนอายุ 27 วัยทำงาน
เวลาผ่านไป 10 ปี และเมื่อช่วงอาทิตย์ที่แล้ว เราหาเฟสบุ๊คเขาเจอ
นาทีเเรกที่เห็นหน้าโปรไฟล์ เรารู้เลยทำไมหายังไงๆก็ไม่เจอ
เพราะแฟนเราเปลี่ยนชื่อจริง เราเลื่อนส่องดูหน้าไทม์ไลน์
มันมีความรู้สึกตื้นตันใจในความพยายามของตัวเอง 5555
10 ปีที่ตามหา ฉันเจออยู่ตรงหน้าเเล้ว ได้ยัน IG เลย
และการส่องเฟสบุ๊คก็ดำเนินการไปอย่างต่อเนื่อง
ก็ได้แต่อึ้งๆ อึ้งที่แฟนก้าวหน้ามาไกลมาก
จากเด็กเล่นเกมส์ออนไลน์ด้วยกัน เที่ยวบ้าบอด้วยกัน
ปัจจุบันกลายเป็นผู้ชายที่โปรไฟล์ดีคนนึง ทั้งการศึกษา
หน้าที่การงาน และ หน้าตา อีกทั้งผู้ติดตามหลักพัน
นาทีแรกที่ส่องเสร็จก็โล่งใจที่เขายังมีตัวตนอยู่
เราเลยเข้า IG ไปทักในไดเร็ค
เพื่อความชัวร์ก็ลองพิมพ์ชื่อเล่นไปถามว่าใช่เขาไหม
3 วันต่อมาเขาตอบกลับมาว่าใช่ และถามกลับว่าเราคือใคร
เราถามเรื่องสมัยเด็กและเขาก็เริ่มจำเราได้ เริ่มจากชื่อจริง ชื่อเล่น
และเรื่องตอนช่วงเวลาที่คบกัน วันนั้นเม้าท์มอยกันเรื่องวันวาน
พากันย้อนคุยกันเรื่องสมัยที่เคยคบกัน และแยกย้ายไปนอน
ต่อมาก็ทำการติดต่อกันเรื่อยๆ ผ่านทางไลน์
เราก็ได้ทำการถามหาเหตุผลที่เราตามหามาตลอด
ว่าทิ้งเราไปทำไม ทำไมถึงเลือกทำกับเราแบบนั้น
เมื่อได้คำตอบที่เราอยากรู้มาเสมอ เราก็เหมือนโล่งใจ
เหมือนอะไรที่คาใจมันปลิวออกไปแล้ว ไม่มีอะไรต่อกันอีก
แต่มันไม่ใช่แบบนั้น เรากลับรู้สึกว่า เหมือนเขายังเป็นแฟนเราอยู่
เรารู้สึกว่าเรารักเขา เราอยากมีเขาเหมือนเมื่อก่อนอีก
แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลย เพราะเขามีคนคุยเยอะมาก
ระหว่างนั้นเราสองคนก็มีส่งเข้านอนบ้าง ใครทำอะไรไปไหนก็ทักบอกกันไว้
ใครถึงบ้านใครนอนก่อนใครก็พิมพ์บอกไว้ให้อีกฝ่ายรู้
จนเรารู้สึกดี รู้สึกว่าเราได้เป็นแฟนเขาเหมือนสมัยก่อน
จนเราเริ่มดึงสติตัวเองกลับมา และมาทบทวนดู เรารู้สึกอึดอัด
อึดอัดที่เขามีคนคุยเยอะ และมีตัวเลือกเยอะ
เราเลยตัดสินใจบอกเขาตรงๆว่าอย่าทำแบบนี้อีกเลย
เพราะเราเริ่มรักเขา และเรากลัวการกลับไปรักวนลูปเดิม
เขาเอาแต่เอ็ดเรา บอกว่าเราคิดบ้าบอ คิดเพ้อเจ้อ
แต่เราเห็นว่าในเฟสบุ๊คของผู้หญิงคนหนึ่ง เขากำลังเริ่มเดทกับแฟนเก่าเรา
เราเลยรู้สึกว่าไม่อยากคุยเหมือนหมาหยอกไก่ใส่กันอีก
เราเลยร้องไห้และขอหยุดในการคุยกับแฟนเก่าแค่เท่านี้
เขาถามว่าเราอยู่ไหนจะไปหา ให้เราส่งโลเคชั่นไปให้
เรายืนยันว่ายังไงเราก็จะไม่ส่งไปเด็ดขาด
บทการสนทนาเริ่มไม่รู้เรื่องเพราะเขาจะเอาโลเคชั่นเราให้ได้
เราเลยอ่านไลน์เขาแต่ไม่ตอบอะไรอีก
ต่อมาเขาหายจากโคจรชีวิตเราไป เราเลยทักไปถามว่าโกรธใช่ไหม
เขาเลยบอกว่าใช่ เขาโกรธ โกรธที่เรา มาทำให้เขารู้สึกว่าเราดูเหมือนมาหลอก
เขาบอกอยากเจอเราเพราะไม่ได้เจอนาน เราก็ไม่ให้เจอ เหมือนเราแกล้งปั่นหัวเขา
อันนี้คือที่เขารู้สึกและบอกเรามา และหลังจากนั้นบทสนทนาเรากับเขาก็เงียบลงไป
เราตัดสินใจอ่านและไม่ตอบอะไรไปอีก ทำนิสัยที่เขาไม่ชอบใส่ลงไป คืออ่านและไม่ตอบ
ส่วนเหตุผลของเรา ที่เราไม่ให้เขามาเจอคือเราไม่อยากเป็นตัวเลือกของเขา ซึ่งเขามีตัวเลือกเยอะมาก
คนคุยเขาแต่ละคนสวย การศึกษาดี จัดว่าแต่ละคนลูกคุณหนูได้เลย พอย้อนกลับมองตัวเอง ก็ได้แต่ส่ายหัว
และที่เราเลือกไม่อธิบายเพราะว่า เขาเริ่มประชดใส่เราในบทสนทนาล่าสุด และเขาคิดว่าเราน่าจะเข้ามาปั่นหัว
เราเลยไม่อยากอธิบายอะไรอีกเพราะมันตรงข้ามทุกๆอย่างที่เรารู้สึก
ความรู้สึกจริงๆของเรา คือเรารักเขามา รักจนไม่กล้ากลับไปอีก แค่ยืนอยู่ข้างนอกหัวใจ
เวลาเขากังวล ไม่สบายใจ อยากระบาย เราก็อยากเป็นให้ทุกๆอย่าง
แต่ถ้าให้เราเป็นคนรักอีก เราไม่กล้ากลับไปยืนจุดนั้น เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
มาถึงตอนนี้ เหมือนเราเสียเขาไปอีกรอบแล้ว ในการตามหา 10 ปี ได้คุยจริงๆ 7 วัน
ก็ไม่ได้แย่นะ อย่างน้อยมันเติมเต็มช่วงชีวิตเราได้เยอะ คำตอบที่เราตามหา
เราไม่อยากอธิบายอะไรกับเขาเลย เพราะเขามองเราแง่ลบไปแล้ว
เรารักเขา แต่เราก็ไม่สามารถสู้ใครๆที่เขาคุยได้เลย เหมือนเราเจียมตัวเองมากกว่า
อย่างน้อยอยากให้เขาลองมองเราใหม่บ้าง หรือเราควรอธิบายดีคะ ?
ว่า
.
.
.
.
.
.
อีบ้าที่ไหนตามหาแกเป็นสิบปี
เราไม่ได้มาสับขาหลอกแกหรอกนะ
เราแค่กลัวที่เรา สู้คนที่แกคุยอยู่ไม่ได้เลย
และเรากลัวที่จะเสียแกไปอีก
เราอยู่ในจุดที่เรา พร้อมยินดีไปกับแกทุกเรื่อง
ไม่เคยคิดร้ายกับแกเลยนะ ผ่านมา10ปี เราก็ยังรักแกแบบเดิม
เรื่องแบบนี้ควรอธิบายดีไหม ?
สมัยตอนมัธยมปลายเราอายุ 17 เรามีแฟนได้คบกันจากเกมส์ออนไลน์
คบกันได้ประมาณ 8-10 เดือน อยู่ๆวันนึง แฟนเราก็หายไปจากชีวิตเรา
หายคือแบบว่า ติดต่อไม่ได้เลย และเราก็ไม่รู้ว่าบ้านเขาอยู่ไหน
เราก็ได้แค่ทำใจรับว่า โดนทิ้ง ก็เศร้าไปตามสเต็ปคนอกหัก
เราเคยพยายามตามหาชื่อแฟนคนนี้ จากในHi5 และ เฟสบุ๊ค
เคยหาอยู่เป็นพักๆแล้วก็ล้มเลิกไป เพราะหายังไงก็หาไม่เจอ
ที่ตามหาเพราะอยากจะถามเหตุผลมากกว่า เพราะอะไรถึงหายไป
คือยังคบกันอยู่ดีๆไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน
เราเลยงงๆเหมือนมันคาใจมาตลอด และอยากรู้เหตุผลมาตลอด
วันเวลาผ่านไป เติบโตขึ้น เราก็เติบโตมาจนอายุ 27 วัยทำงาน
เวลาผ่านไป 10 ปี และเมื่อช่วงอาทิตย์ที่แล้ว เราหาเฟสบุ๊คเขาเจอ
นาทีเเรกที่เห็นหน้าโปรไฟล์ เรารู้เลยทำไมหายังไงๆก็ไม่เจอ
เพราะแฟนเราเปลี่ยนชื่อจริง เราเลื่อนส่องดูหน้าไทม์ไลน์
มันมีความรู้สึกตื้นตันใจในความพยายามของตัวเอง 5555
10 ปีที่ตามหา ฉันเจออยู่ตรงหน้าเเล้ว ได้ยัน IG เลย
และการส่องเฟสบุ๊คก็ดำเนินการไปอย่างต่อเนื่อง
ก็ได้แต่อึ้งๆ อึ้งที่แฟนก้าวหน้ามาไกลมาก
จากเด็กเล่นเกมส์ออนไลน์ด้วยกัน เที่ยวบ้าบอด้วยกัน
ปัจจุบันกลายเป็นผู้ชายที่โปรไฟล์ดีคนนึง ทั้งการศึกษา
หน้าที่การงาน และ หน้าตา อีกทั้งผู้ติดตามหลักพัน
นาทีแรกที่ส่องเสร็จก็โล่งใจที่เขายังมีตัวตนอยู่
เราเลยเข้า IG ไปทักในไดเร็ค
เพื่อความชัวร์ก็ลองพิมพ์ชื่อเล่นไปถามว่าใช่เขาไหม
3 วันต่อมาเขาตอบกลับมาว่าใช่ และถามกลับว่าเราคือใคร
เราถามเรื่องสมัยเด็กและเขาก็เริ่มจำเราได้ เริ่มจากชื่อจริง ชื่อเล่น
และเรื่องตอนช่วงเวลาที่คบกัน วันนั้นเม้าท์มอยกันเรื่องวันวาน
พากันย้อนคุยกันเรื่องสมัยที่เคยคบกัน และแยกย้ายไปนอน
ต่อมาก็ทำการติดต่อกันเรื่อยๆ ผ่านทางไลน์
เราก็ได้ทำการถามหาเหตุผลที่เราตามหามาตลอด
ว่าทิ้งเราไปทำไม ทำไมถึงเลือกทำกับเราแบบนั้น
เมื่อได้คำตอบที่เราอยากรู้มาเสมอ เราก็เหมือนโล่งใจ
เหมือนอะไรที่คาใจมันปลิวออกไปแล้ว ไม่มีอะไรต่อกันอีก
แต่มันไม่ใช่แบบนั้น เรากลับรู้สึกว่า เหมือนเขายังเป็นแฟนเราอยู่
เรารู้สึกว่าเรารักเขา เราอยากมีเขาเหมือนเมื่อก่อนอีก
แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่แบบนั้นเลย เพราะเขามีคนคุยเยอะมาก
ระหว่างนั้นเราสองคนก็มีส่งเข้านอนบ้าง ใครทำอะไรไปไหนก็ทักบอกกันไว้
ใครถึงบ้านใครนอนก่อนใครก็พิมพ์บอกไว้ให้อีกฝ่ายรู้
จนเรารู้สึกดี รู้สึกว่าเราได้เป็นแฟนเขาเหมือนสมัยก่อน
จนเราเริ่มดึงสติตัวเองกลับมา และมาทบทวนดู เรารู้สึกอึดอัด
อึดอัดที่เขามีคนคุยเยอะ และมีตัวเลือกเยอะ
เราเลยตัดสินใจบอกเขาตรงๆว่าอย่าทำแบบนี้อีกเลย
เพราะเราเริ่มรักเขา และเรากลัวการกลับไปรักวนลูปเดิม
เขาเอาแต่เอ็ดเรา บอกว่าเราคิดบ้าบอ คิดเพ้อเจ้อ
แต่เราเห็นว่าในเฟสบุ๊คของผู้หญิงคนหนึ่ง เขากำลังเริ่มเดทกับแฟนเก่าเรา
เราเลยรู้สึกว่าไม่อยากคุยเหมือนหมาหยอกไก่ใส่กันอีก
เราเลยร้องไห้และขอหยุดในการคุยกับแฟนเก่าแค่เท่านี้
เขาถามว่าเราอยู่ไหนจะไปหา ให้เราส่งโลเคชั่นไปให้
เรายืนยันว่ายังไงเราก็จะไม่ส่งไปเด็ดขาด
บทการสนทนาเริ่มไม่รู้เรื่องเพราะเขาจะเอาโลเคชั่นเราให้ได้
เราเลยอ่านไลน์เขาแต่ไม่ตอบอะไรอีก
ต่อมาเขาหายจากโคจรชีวิตเราไป เราเลยทักไปถามว่าโกรธใช่ไหม
เขาเลยบอกว่าใช่ เขาโกรธ โกรธที่เรา มาทำให้เขารู้สึกว่าเราดูเหมือนมาหลอก
เขาบอกอยากเจอเราเพราะไม่ได้เจอนาน เราก็ไม่ให้เจอ เหมือนเราแกล้งปั่นหัวเขา
อันนี้คือที่เขารู้สึกและบอกเรามา และหลังจากนั้นบทสนทนาเรากับเขาก็เงียบลงไป
เราตัดสินใจอ่านและไม่ตอบอะไรไปอีก ทำนิสัยที่เขาไม่ชอบใส่ลงไป คืออ่านและไม่ตอบ
ส่วนเหตุผลของเรา ที่เราไม่ให้เขามาเจอคือเราไม่อยากเป็นตัวเลือกของเขา ซึ่งเขามีตัวเลือกเยอะมาก
คนคุยเขาแต่ละคนสวย การศึกษาดี จัดว่าแต่ละคนลูกคุณหนูได้เลย พอย้อนกลับมองตัวเอง ก็ได้แต่ส่ายหัว
และที่เราเลือกไม่อธิบายเพราะว่า เขาเริ่มประชดใส่เราในบทสนทนาล่าสุด และเขาคิดว่าเราน่าจะเข้ามาปั่นหัว
เราเลยไม่อยากอธิบายอะไรอีกเพราะมันตรงข้ามทุกๆอย่างที่เรารู้สึก
ความรู้สึกจริงๆของเรา คือเรารักเขามา รักจนไม่กล้ากลับไปอีก แค่ยืนอยู่ข้างนอกหัวใจ
เวลาเขากังวล ไม่สบายใจ อยากระบาย เราก็อยากเป็นให้ทุกๆอย่าง
แต่ถ้าให้เราเป็นคนรักอีก เราไม่กล้ากลับไปยืนจุดนั้น เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
มาถึงตอนนี้ เหมือนเราเสียเขาไปอีกรอบแล้ว ในการตามหา 10 ปี ได้คุยจริงๆ 7 วัน
ก็ไม่ได้แย่นะ อย่างน้อยมันเติมเต็มช่วงชีวิตเราได้เยอะ คำตอบที่เราตามหา
เราไม่อยากอธิบายอะไรกับเขาเลย เพราะเขามองเราแง่ลบไปแล้ว
เรารักเขา แต่เราก็ไม่สามารถสู้ใครๆที่เขาคุยได้เลย เหมือนเราเจียมตัวเองมากกว่า
อย่างน้อยอยากให้เขาลองมองเราใหม่บ้าง หรือเราควรอธิบายดีคะ ?
ว่า
.
.
.
.
.
.
อีบ้าที่ไหนตามหาแกเป็นสิบปี
เราไม่ได้มาสับขาหลอกแกหรอกนะ
เราแค่กลัวที่เรา สู้คนที่แกคุยอยู่ไม่ได้เลย
และเรากลัวที่จะเสียแกไปอีก
เราอยู่ในจุดที่เรา พร้อมยินดีไปกับแกทุกเรื่อง
ไม่เคยคิดร้ายกับแกเลยนะ ผ่านมา10ปี เราก็ยังรักแกแบบเดิม