“โป๊ป ธนวรรธน์ ถ้าท้อเป็นเพียงถ่าน ถ้าผ่านจึงเป็นเพชร”
หลังจากที่ครูเปรมปรีดิ์ ได้ติดตาม
และชื่นชอบโป๊ป ธนวรรธน์มากนั้น...
มากขนาดใส่ชุดข้าราชการไปถ่ายรูปกับโป๊ป 555+ ครูได้อ่าน ได้ติดตามเรื่องราวของแสดงชายคนนี้
และอยากจะแบ่งปันให้คนอื่น ๆ ได้รู้ 555+
ถึงจะอยากรู้หรือไม่อยากรู้ก็ตามที
เพราะครูคิดว่าเรื่องราวของเขา..
สามารถสอนใจและมีแง่คิดที่หลากหลายทีเดียว
เตือนไว้ก่อน!! รู้แล้วจะชอบนางมากนะ 555+
เส้นทางการเป็นนักแสดงของโป๊ป
เป็นอีกเรื่องราวหนึ่งที่น่าสนใจ
ในแง่ของแรงบันดาลใจ
ทั้งด้านการเรียนและการทำงาน
โป๊ปเข้าสู่วงการบันเทิงจากการชนะ
การประกวดโปรเจคยักษ์ “ตามหาจะเด็ด”
เมื่อชนะเลิศการประกวดแล้ว
แน่นอนว่า...โป๊ปพร้อมจะเป็นจะเด็ด
ด้วยไฟที่ลุกโชนอยู่ในตัว
แต่โชคชะตาเหมือนไม่เข้าข้าง...
โป๊ปฝึกขี่ม้า เรียนฟันดาบ
เรียนการแสดง อยู่นานถึง 2 ปี ใช่ค่ะ 2 ปี
เพื่อเตรียมเปิดกล้อง ซึ่งก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีก
จนสุดท้ายคือยกเลิกไป..
โป๊ปเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า
“ผมอยากจะไปให้ถึงฝันของผม
ผมคิดว่าผมน่าจะทำได้
ใจตอนนั้นมันทุกข์มาก
ทุกข์มากๆ มีแต่เรื่องราวที่ทำให้ทุกข์ใจ
ปีแรกยังพอมีหวัง ปีที่สองคือร้องไห้บ่อยมาก
เหมือนฝันมันเลื่อนลอย ฝันมันไกลออกไปทุกที
มันน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง
ต้องอดทน ต้องสู้กับชะตาให้ได้”
คนเราทุกคนแน่นอนว่า
ย่อมเคยมีช่วงเวลาที่เหนื่อยที่ลำบาก
ที่ท้อแท้สินหวัง แล้วจะมีใครสักกี่คน
ที่เลือกที่จะสู้ และผ่านปัญหาไปให้ได้
หลายคนคงเลือกที่จะยอมแพ้ และเดินจากไป
“เรารักอะไร เราอยากทำอะไร
เราต้องถามใจตัวเองว่าเราชอบอะไร
และเราต้องสู้เพื่อสิ่งนั้น
ถ้าผมอยากเป็นนักแสดง
ผมก็ต้องสู้ ผมเลยเลือกที่จะสู้
สู้โดยไม่เห็นว่าข้างหน้าเป็นอย่างไร”
โป๊ปเคยพูดไว้ในรายการรายการหนึ่ง
ครูยอมรับใจจริง ๆ ว่าใจต้องเข้มแข็งขนาดไหน
ถ้าเป็นครู ครูก็คงไม่ไหว คงไม่อยากสู้แล้ว
อยากหาอะไรที่มั่นคงให้กับชีวิตมากกว่า..
นี่มองย้อนไปถึงตัวเอง
ในช่วงที่จบการศึกษาใหม่ๆ
คือครูอยากเป็นนักเขียนมาก
มีโอกาสเข้าไปอยู่ในวงการนักเขียน
แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ก็เลยเลิก..
เพราะเหนื่อยและท้อมาก มองไม่เห็นอนาคต
เลยเลิกทำสิ่งที่ตัวเองรัก
และผันตัวเองมาเป็นครู...
ทั้งๆที่ไม่ใช่สายที่ตัวเองอยากทำ
อันที่จริงแล้วโป๊ปก็เป็นแรงบันดาลใจหนึ่ง
ที่ทำให้ครูอยากกลับมาเขียนอีกครั้ง
ไม่ได้อยากเขียนเพราะเงิน
หรือโดนบังคับให้เขียน
แต่อยากเขียนในเรื่องที่อยากเขียน
เขียนเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ...ให้คนอื่น
โชคชะตายังไม่โหดร้ายพอ...เพราะ
ในระหว่างที่โป๊ปกำลังผิดหวังในเรื่องงานนั้น
คุณพ่อของโป๊ปก็ได้ล้มป่วยด้วยโรคมะเร็ง
และได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา...
โป๊ปเคยบอกว่า
“เขาร้องไห้กับตัวเอง ร้องไห้กับแม่บ่อยมาก
มีเรื่องหลายเรื่องที่ต้องคิด
ตัวเองเป็นลูกชายคนเดียวในบ้าน
หน้าที่การงานก็ยังดูแลคนในครอบครัวไม่ได้”
แม่ของโป๊ปได้บอกโป๊ปว่า...
“ไม่ต้องเสียใจ ยังไงก็มีแม่อยู่ แม่ไม่มีวันทิ้งลูก”
หัวใจของคนเป็นแม่นี่ต้องสุดยอดแค่ไหน?
สุดท้ายแล้วสถาบันครอบครัวก็สำคัญที่สุด
ในวันที่ลูกหกล้ม หรือพลาดพลั้งไป
พ่อแม่ควรให้กำลังใจ และสนับสนุน
เพื่อส่งแรงผลักดันให้เขาเดินต่อไปให้ได้
โป๊ปเองก็พูดอยู่เสมอว่า
“แม่คือกำลังใจที่ดีที่สุดของผม”
หลังจากปัญหาชีวิตเริ่มคลี่คลาย
เส้นทางด้านการงานก็เหมือนจะเริ่มมีแสงสว่าง
โป๊ปเข้าร่วมแสดงภาพยนตร์ นเรศวร ภาค 3
แต่สิ่งที่เป็นกับสิ่งที่คิดก็ไม่เหมือนกัน
โป๊ปได้เล่นเป็นทหารเอกของพระราชมนู
แต่ตอนหนังออกฉาย...
ได้เห็นโป๊ปอยู่สัก 5 วิ แทบจะไม่มีคนจำได้
พี่สาวของโป๊ปเองก็เคยนั่งคุยกับโป๊ป
ในช่วงที่โป๊ปไม่มีงานว่า
จะกลับไปเป็นกราฟฟิคดีไซน์เนอร์ไหม
อย่ามาเสียเวลาตรงนี้เลย
แต่โป๊ปเองก็ยืนยันว่า
“เขารักและเขาอยากทำอาชีพนี้
เขาจะไปให้มันถึงให้ได้”
“ถึงจะน้อยใจในบุญวาสนา
และโชคชะตาของตัวเองแค่ไหน
ผมก็จะต้องสู้ต่อไป
สักวันจะเอาชนะโชคชะตาของตัวเองให้ได้”
โป๊ปกล่าวไว้ในสัมภาษณ์นิตยสารเล่มหนึ่ง
โอ้โห!! นี่ต้องอดทนและต้องดื้อแค่ไหน?
หลังจากนั้นโป๊ปก็มีโอกาสได้แสดงหนัง
เล่นเป็นพระเอกเรื่อง October Sonata
แต่ก็อีกครั้ง...หนังรางวัล หนังดีมาก
แต่ไม่ประสบความสำเร็จทางด้านรายได้
ส่งผลให้ตัวโป๊ปเองไม่ประสบความสำเร็จ
ไม่มีคนรู้จักสักเท่าไหร่...
แต่โป๊ปก็ยังคิดในแง่ดีว่า
อย่างน้อยคนในวงการก็รู้จักมากขึ้น
ทำให้มีคนเรียกไปทำงานเล็กๆน้อยๆ
ทำให้มีรายได้ และมีอะไรทำมากขึ้น
จนมาเล่นหนังอีกครั้งเรื่อง รักละไมล์
ถ่ายทำเสร็จสิ้น แต่สุดท้ายก็มีเหตุ...
ทำให้ไม่ได้เข้าฉาย
คราวนี้ผันตัวมาเล่นละคร เรื่องเขาชื่อกานต์
ถ้าคอนิยายจะรู้ว่า นิยายเรื่องนี้คือ
นิยายน้ำดีเรื่องหนึ่ง
เป็นนิยายต้นฉบับของนิยายหลาย ๆ เรื่อง
ละครถ่ายเสร็จเรียบร้อย
แต่ก็ไม่ได้ออนแอร์อีกเช่นกัน
โอ้โห!!! โป๊ป!!
นี่ถ้ารู้จักกับโป๊ป จะบอก พอเถอะ!!!
ชีวิต และเส้นทางเดินอะไรกัน?
ทำไมมันจะโหดร้ายขนาดนี้!!!
แน่นอนทีเดียว...
โดนมรสุมมาขนาดนี้
ต่อให้แกร่งแค่ไหนก็ต้องมีเซบ้างล่ะ
ใจของโป๊ปตอนนั้นคงเหมือนแหลกสลาย
ถ้าเป็นคนอื่นหลาย ๆ คน
แน่นอนคงจะหันหน้าเข้าพึ่งพาอบายมุข
เพื่อให้ตัวเองลืมความทุกข์
แต่อย่างที่เคยเล่าว่า โป๊ปไม่ดื่มแอลกอฮอล์
“ผมอยากจะทำอะไรดีๆบ้างสักอย่างหนึ่ง
ผมทำให้ที่บ้าน ให้แม่เสียใจในหลายๆเรื่อง
ผมเกเร ผมโดดเรียน ผมชกต่อยกับเพื่อน
ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่เคยบอกรักกันในครอบครัว
สิ่งเดียวที่ผมจะทำให้บ้านภูมิใจได้ คือ
ผมห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับอบายมุขทุกอย่าง”
ดังนั้นเมื่อใจแหลกสลาย แทนที่จะหันหาอบายมุข
โป๊ปเลือกที่หันหน้าเข้าพึ่งธรรมะ
โป๊ปตัดสินออกบวช 1 พรรษา
เป็นการบวชเพื่อแม่ บวชเพื่อตัวเอง
โป๊ปเคยบอกว่า
“หลังจากการบวชแล้วเหมือนได้เกิดใหม่
ปลงว่าอะไรจะเป็นของเราก็เป็นของเรา
มีแรงทำงานมากยิ่งขึ้น”
ยอม!! ยอมใจจริงๆ จะต้องสู้ไปอีกนานแค่ไหน?
หลังจากที่สึกออกมาก
ละครเรื่องดอกส้มสีทองได้ติดต่อเข้ามา
ให้เป็นดารารับเชิญ 7 ตอน
ภาษาพูดก็ดูสวยหรู “ดารารับเชิญ”
แต่ความจริงก็ตัวประกอบดีๆนี่เอง
จากที่เคยเป็นพระเอกหนัง
อีโก้ต้องไม่มีแค่ไหนถึงจะยอมเล่น
ถ้าอีโก้มันมีอยู่ในใจหรือในตัวแล้วนั้น
ยังไงก็คงไม่รับเล่น...
แต่โป๊ปก็บอกว่า
“บทไหนก็ไม่เกี่ยง เพราะเราเป็นนักแสดง”
โชคดีมากๆที่โป๊ปรับเล่นละครเรื่องนี้
เพราะดังกว่าตอนเล่นเป็นพระเอกด้วยซ้ำไป
จากวันนั้น!!
1.ผู้ชนะสิบทิศ - ไม่ได้ถ่ายทำ
2.นเรศวร - ตัวประกอบ 5 วิ
3.October Sonata - หนังรางวัลแต่ไม่มีกระแส
4.รักละไมล์ - ถ่ายทำเสร็จ ไม่ได้เข้าฉาย
5.เขาชื่อกานต์ - ถ่ายทำเสร็จ ไม่ได้ออนแอร์
6.ดอกส้มสีทอง - รับเชิญ 7 ตอน
7.ตะวันเดือด - คู่รอง
8.เกมรักเกมร้าย - พระรอง
9.บ่วง - พระรอง
10.สุภาพบุรุษจุฑาเทพ - คุณชายปวรุจ พระเอก
11.สามีตีตรา - พระเอก
12.รักออกฤทธิ์ - พระเอก
13.สะใภ้จ้าว - พระเอก
14.เลือดรักทระนง - พระเอก
15.พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง - พระเอก
16.บุพเพสันนิวาส - พระเอก
17.ข้ามสีทันดร - พระเอก (ฉาย มิ.ย.61)
จนถึงวันนี้!!!
ประสบการณ์ที่สอนในชีวิตของคนคนหนึ่ง
ถือเป็นครูผู้ยิ่งใหญ่ในชีวิต
ถึงแม้จะดีบ้าง จะทุกข์บ้าง
แต่ก็สอนเราให้เข้มแข็ง
ถ้าวันนี้ใครที่กำลังได้รับความกดดันอยู่
จงอดทน อดทน และอดทน
ถ้าเรากำลังถูกทดสอบโดยโชคชะตา
อย่าทำให้เป้าหมายของเราสั่นคลอน
ถ้าสถานการณ์กำลังย่ำแย่
แสดงว่าความสำเร็จกำลังรอเราอยู่
สิ่งที่สำคัญคือ “สติ” และ “ความอดทน”
ถ้ามีสติ ก็จะนำมาซึ่งปัญญา
ถ้ามีความอดทนก็จะนำมาซึ่งความมุ่งมั่น
ปัญญาและความมุ่งมั่นย่อมทำให้
พบหนทางแห่งความสว่างได้
ให้ทุกอย่างที่เข้ามาเป็นบทเรียนและ
ใช้บทเรียนเหล่านี้ฝึกฝนตัวเองให้กลายเป็นเพชร
ความมุ่งมั่น และอดทนต่อเป้าหมาย
นั่นคือสิ่งที่ ทำให้โป๊ปมายืนตรงจุดนี้ได้
กว่าโป๊ปจะก้าวพ้นอุปสรรคความยากลำบาก
และได้เป็นพระเอกเต็มตัว
ใช้เวลายางนานถึงกว่า 7 ปี
โป๊ปจริงใจและซื่อสัตย์กับงานที่ทำ
“โป๊ปไม่เคยมาสาย”
“โปปไม่รับงานแสดงมากกว่า 1 เรื่อง
เพราะไม่อยากให้คาเรคเตอร์ในละครตีกัน”
โป๊ปค่อยๆพัฒนาตัวเอง
สร้างตัวเองให้เล่นได้ทุกบท
กว่าจะมีวันนี้ วันที่โป๊ปมีรากฐาน
ทางการแสดงที่มั่นคง
ฝีไม้ลายมือมาเต็ม
ทุกสิ่งเกิดขึ้นเพราะความฝันของโป๊ปที่
“อยากอยู่วงการอย่างมีคุณภาพ
เมื่อมีคนเห็นเราแล้วเรียกเราไปใช้งาน
เพราะฝีมือของเรา”
“จากพระเอกหนัง พลิกใจ ลดอีโก้ มาเล่นเป็นตัวประกอบละครเพียง 7 ตอน สู่พระรอง ย่างก้าวขึ้นมาเป็นพระเอก และสุดท้ายก้าวขึ้นมาเป็นเพชรเม็ดงามที่เป็นขวัญใจมหาชนด้วยฝีมืออย่างแท้จริง”
It’s said that Good things come to those who wait, and I’m sure it’s true. If you have the patience to wait for a long time, eventually something good will come to you. If you are starting doing something, don’t give up. You might need to persevere before you get success. Success might not come immediately Just stick at it and eventually success will come along.
ครูเปรมปรีดิ์
19 พ.ค. 61
20.50 น.
**ยาวอีกแล้ว แต่อยากเขียน
แต่งตั้งตัวเองเป็นประชาสัมพันธ์ให้โป๊ป 555+**
โป๊ป ธนวรรธน์ ถ้าท้อเป็นเพียงถ่าน ถ้าผ่านจึงเป็นเพชร
“โป๊ป ธนวรรธน์ ถ้าท้อเป็นเพียงถ่าน ถ้าผ่านจึงเป็นเพชร”
หลังจากที่ครูเปรมปรีดิ์ ได้ติดตาม
และชื่นชอบโป๊ป ธนวรรธน์มากนั้น...
มากขนาดใส่ชุดข้าราชการไปถ่ายรูปกับโป๊ป 555+ ครูได้อ่าน ได้ติดตามเรื่องราวของแสดงชายคนนี้
และอยากจะแบ่งปันให้คนอื่น ๆ ได้รู้ 555+
ถึงจะอยากรู้หรือไม่อยากรู้ก็ตามที
เพราะครูคิดว่าเรื่องราวของเขา..
สามารถสอนใจและมีแง่คิดที่หลากหลายทีเดียว
เตือนไว้ก่อน!! รู้แล้วจะชอบนางมากนะ 555+
เส้นทางการเป็นนักแสดงของโป๊ป
เป็นอีกเรื่องราวหนึ่งที่น่าสนใจ
ในแง่ของแรงบันดาลใจ
ทั้งด้านการเรียนและการทำงาน
โป๊ปเข้าสู่วงการบันเทิงจากการชนะ
การประกวดโปรเจคยักษ์ “ตามหาจะเด็ด”
เมื่อชนะเลิศการประกวดแล้ว
แน่นอนว่า...โป๊ปพร้อมจะเป็นจะเด็ด
ด้วยไฟที่ลุกโชนอยู่ในตัว
แต่โชคชะตาเหมือนไม่เข้าข้าง...
โป๊ปฝึกขี่ม้า เรียนฟันดาบ
เรียนการแสดง อยู่นานถึง 2 ปี ใช่ค่ะ 2 ปี
เพื่อเตรียมเปิดกล้อง ซึ่งก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีก
จนสุดท้ายคือยกเลิกไป..
โป๊ปเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า
“ผมอยากจะไปให้ถึงฝันของผม
ผมคิดว่าผมน่าจะทำได้
ใจตอนนั้นมันทุกข์มาก
ทุกข์มากๆ มีแต่เรื่องราวที่ทำให้ทุกข์ใจ
ปีแรกยังพอมีหวัง ปีที่สองคือร้องไห้บ่อยมาก
เหมือนฝันมันเลื่อนลอย ฝันมันไกลออกไปทุกที
มันน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง
ต้องอดทน ต้องสู้กับชะตาให้ได้”
คนเราทุกคนแน่นอนว่า
ย่อมเคยมีช่วงเวลาที่เหนื่อยที่ลำบาก
ที่ท้อแท้สินหวัง แล้วจะมีใครสักกี่คน
ที่เลือกที่จะสู้ และผ่านปัญหาไปให้ได้
หลายคนคงเลือกที่จะยอมแพ้ และเดินจากไป
“เรารักอะไร เราอยากทำอะไร
เราต้องถามใจตัวเองว่าเราชอบอะไร
และเราต้องสู้เพื่อสิ่งนั้น
ถ้าผมอยากเป็นนักแสดง
ผมก็ต้องสู้ ผมเลยเลือกที่จะสู้
สู้โดยไม่เห็นว่าข้างหน้าเป็นอย่างไร”
โป๊ปเคยพูดไว้ในรายการรายการหนึ่ง
ครูยอมรับใจจริง ๆ ว่าใจต้องเข้มแข็งขนาดไหน
ถ้าเป็นครู ครูก็คงไม่ไหว คงไม่อยากสู้แล้ว
อยากหาอะไรที่มั่นคงให้กับชีวิตมากกว่า..
นี่มองย้อนไปถึงตัวเอง
ในช่วงที่จบการศึกษาใหม่ๆ
คือครูอยากเป็นนักเขียนมาก
มีโอกาสเข้าไปอยู่ในวงการนักเขียน
แต่ไม่ประสบความสำเร็จ ก็เลยเลิก..
เพราะเหนื่อยและท้อมาก มองไม่เห็นอนาคต
เลยเลิกทำสิ่งที่ตัวเองรัก
และผันตัวเองมาเป็นครู...
ทั้งๆที่ไม่ใช่สายที่ตัวเองอยากทำ
อันที่จริงแล้วโป๊ปก็เป็นแรงบันดาลใจหนึ่ง
ที่ทำให้ครูอยากกลับมาเขียนอีกครั้ง
ไม่ได้อยากเขียนเพราะเงิน
หรือโดนบังคับให้เขียน
แต่อยากเขียนในเรื่องที่อยากเขียน
เขียนเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ...ให้คนอื่น
โชคชะตายังไม่โหดร้ายพอ...เพราะ
ในระหว่างที่โป๊ปกำลังผิดหวังในเรื่องงานนั้น
คุณพ่อของโป๊ปก็ได้ล้มป่วยด้วยโรคมะเร็ง
และได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา...
โป๊ปเคยบอกว่า
“เขาร้องไห้กับตัวเอง ร้องไห้กับแม่บ่อยมาก
มีเรื่องหลายเรื่องที่ต้องคิด
ตัวเองเป็นลูกชายคนเดียวในบ้าน
หน้าที่การงานก็ยังดูแลคนในครอบครัวไม่ได้”
แม่ของโป๊ปได้บอกโป๊ปว่า...
“ไม่ต้องเสียใจ ยังไงก็มีแม่อยู่ แม่ไม่มีวันทิ้งลูก”
หัวใจของคนเป็นแม่นี่ต้องสุดยอดแค่ไหน?
สุดท้ายแล้วสถาบันครอบครัวก็สำคัญที่สุด
ในวันที่ลูกหกล้ม หรือพลาดพลั้งไป
พ่อแม่ควรให้กำลังใจ และสนับสนุน
เพื่อส่งแรงผลักดันให้เขาเดินต่อไปให้ได้
โป๊ปเองก็พูดอยู่เสมอว่า
“แม่คือกำลังใจที่ดีที่สุดของผม”
หลังจากปัญหาชีวิตเริ่มคลี่คลาย
เส้นทางด้านการงานก็เหมือนจะเริ่มมีแสงสว่าง
โป๊ปเข้าร่วมแสดงภาพยนตร์ นเรศวร ภาค 3
แต่สิ่งที่เป็นกับสิ่งที่คิดก็ไม่เหมือนกัน
โป๊ปได้เล่นเป็นทหารเอกของพระราชมนู
แต่ตอนหนังออกฉาย...
ได้เห็นโป๊ปอยู่สัก 5 วิ แทบจะไม่มีคนจำได้
พี่สาวของโป๊ปเองก็เคยนั่งคุยกับโป๊ป
ในช่วงที่โป๊ปไม่มีงานว่า
จะกลับไปเป็นกราฟฟิคดีไซน์เนอร์ไหม
อย่ามาเสียเวลาตรงนี้เลย
แต่โป๊ปเองก็ยืนยันว่า
“เขารักและเขาอยากทำอาชีพนี้
เขาจะไปให้มันถึงให้ได้”
“ถึงจะน้อยใจในบุญวาสนา
และโชคชะตาของตัวเองแค่ไหน
ผมก็จะต้องสู้ต่อไป
สักวันจะเอาชนะโชคชะตาของตัวเองให้ได้”
โป๊ปกล่าวไว้ในสัมภาษณ์นิตยสารเล่มหนึ่ง
โอ้โห!! นี่ต้องอดทนและต้องดื้อแค่ไหน?
หลังจากนั้นโป๊ปก็มีโอกาสได้แสดงหนัง
เล่นเป็นพระเอกเรื่อง October Sonata
แต่ก็อีกครั้ง...หนังรางวัล หนังดีมาก
แต่ไม่ประสบความสำเร็จทางด้านรายได้
ส่งผลให้ตัวโป๊ปเองไม่ประสบความสำเร็จ
ไม่มีคนรู้จักสักเท่าไหร่...
แต่โป๊ปก็ยังคิดในแง่ดีว่า
อย่างน้อยคนในวงการก็รู้จักมากขึ้น
ทำให้มีคนเรียกไปทำงานเล็กๆน้อยๆ
ทำให้มีรายได้ และมีอะไรทำมากขึ้น
จนมาเล่นหนังอีกครั้งเรื่อง รักละไมล์
ถ่ายทำเสร็จสิ้น แต่สุดท้ายก็มีเหตุ...
ทำให้ไม่ได้เข้าฉาย
คราวนี้ผันตัวมาเล่นละคร เรื่องเขาชื่อกานต์
ถ้าคอนิยายจะรู้ว่า นิยายเรื่องนี้คือ
นิยายน้ำดีเรื่องหนึ่ง
เป็นนิยายต้นฉบับของนิยายหลาย ๆ เรื่อง
ละครถ่ายเสร็จเรียบร้อย
แต่ก็ไม่ได้ออนแอร์อีกเช่นกัน
โอ้โห!!! โป๊ป!!
นี่ถ้ารู้จักกับโป๊ป จะบอก พอเถอะ!!!
ชีวิต และเส้นทางเดินอะไรกัน?
ทำไมมันจะโหดร้ายขนาดนี้!!!
แน่นอนทีเดียว...
โดนมรสุมมาขนาดนี้
ต่อให้แกร่งแค่ไหนก็ต้องมีเซบ้างล่ะ
ใจของโป๊ปตอนนั้นคงเหมือนแหลกสลาย
ถ้าเป็นคนอื่นหลาย ๆ คน
แน่นอนคงจะหันหน้าเข้าพึ่งพาอบายมุข
เพื่อให้ตัวเองลืมความทุกข์
แต่อย่างที่เคยเล่าว่า โป๊ปไม่ดื่มแอลกอฮอล์
“ผมอยากจะทำอะไรดีๆบ้างสักอย่างหนึ่ง
ผมทำให้ที่บ้าน ให้แม่เสียใจในหลายๆเรื่อง
ผมเกเร ผมโดดเรียน ผมชกต่อยกับเพื่อน
ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่เคยบอกรักกันในครอบครัว
สิ่งเดียวที่ผมจะทำให้บ้านภูมิใจได้ คือ
ผมห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับอบายมุขทุกอย่าง”
ดังนั้นเมื่อใจแหลกสลาย แทนที่จะหันหาอบายมุข
โป๊ปเลือกที่หันหน้าเข้าพึ่งธรรมะ
โป๊ปตัดสินออกบวช 1 พรรษา
เป็นการบวชเพื่อแม่ บวชเพื่อตัวเอง
โป๊ปเคยบอกว่า
“หลังจากการบวชแล้วเหมือนได้เกิดใหม่
ปลงว่าอะไรจะเป็นของเราก็เป็นของเรา
มีแรงทำงานมากยิ่งขึ้น”
ยอม!! ยอมใจจริงๆ จะต้องสู้ไปอีกนานแค่ไหน?
หลังจากที่สึกออกมาก
ละครเรื่องดอกส้มสีทองได้ติดต่อเข้ามา
ให้เป็นดารารับเชิญ 7 ตอน
ภาษาพูดก็ดูสวยหรู “ดารารับเชิญ”
แต่ความจริงก็ตัวประกอบดีๆนี่เอง
จากที่เคยเป็นพระเอกหนัง
อีโก้ต้องไม่มีแค่ไหนถึงจะยอมเล่น
ถ้าอีโก้มันมีอยู่ในใจหรือในตัวแล้วนั้น
ยังไงก็คงไม่รับเล่น...
แต่โป๊ปก็บอกว่า
“บทไหนก็ไม่เกี่ยง เพราะเราเป็นนักแสดง”
โชคดีมากๆที่โป๊ปรับเล่นละครเรื่องนี้
เพราะดังกว่าตอนเล่นเป็นพระเอกด้วยซ้ำไป
จากวันนั้น!!
1.ผู้ชนะสิบทิศ - ไม่ได้ถ่ายทำ
2.นเรศวร - ตัวประกอบ 5 วิ
3.October Sonata - หนังรางวัลแต่ไม่มีกระแส
4.รักละไมล์ - ถ่ายทำเสร็จ ไม่ได้เข้าฉาย
5.เขาชื่อกานต์ - ถ่ายทำเสร็จ ไม่ได้ออนแอร์
6.ดอกส้มสีทอง - รับเชิญ 7 ตอน
7.ตะวันเดือด - คู่รอง
8.เกมรักเกมร้าย - พระรอง
9.บ่วง - พระรอง
10.สุภาพบุรุษจุฑาเทพ - คุณชายปวรุจ พระเอก
11.สามีตีตรา - พระเอก
12.รักออกฤทธิ์ - พระเอก
13.สะใภ้จ้าว - พระเอก
14.เลือดรักทระนง - พระเอก
15.พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง - พระเอก
16.บุพเพสันนิวาส - พระเอก
17.ข้ามสีทันดร - พระเอก (ฉาย มิ.ย.61)
จนถึงวันนี้!!!
ประสบการณ์ที่สอนในชีวิตของคนคนหนึ่ง
ถือเป็นครูผู้ยิ่งใหญ่ในชีวิต
ถึงแม้จะดีบ้าง จะทุกข์บ้าง
แต่ก็สอนเราให้เข้มแข็ง
ถ้าวันนี้ใครที่กำลังได้รับความกดดันอยู่
จงอดทน อดทน และอดทน
ถ้าเรากำลังถูกทดสอบโดยโชคชะตา
อย่าทำให้เป้าหมายของเราสั่นคลอน
ถ้าสถานการณ์กำลังย่ำแย่
แสดงว่าความสำเร็จกำลังรอเราอยู่
สิ่งที่สำคัญคือ “สติ” และ “ความอดทน”
ถ้ามีสติ ก็จะนำมาซึ่งปัญญา
ถ้ามีความอดทนก็จะนำมาซึ่งความมุ่งมั่น
ปัญญาและความมุ่งมั่นย่อมทำให้
พบหนทางแห่งความสว่างได้
ให้ทุกอย่างที่เข้ามาเป็นบทเรียนและ
ใช้บทเรียนเหล่านี้ฝึกฝนตัวเองให้กลายเป็นเพชร
ความมุ่งมั่น และอดทนต่อเป้าหมาย
นั่นคือสิ่งที่ ทำให้โป๊ปมายืนตรงจุดนี้ได้
กว่าโป๊ปจะก้าวพ้นอุปสรรคความยากลำบาก
และได้เป็นพระเอกเต็มตัว
ใช้เวลายางนานถึงกว่า 7 ปี
โป๊ปจริงใจและซื่อสัตย์กับงานที่ทำ
“โป๊ปไม่เคยมาสาย”
“โปปไม่รับงานแสดงมากกว่า 1 เรื่อง
เพราะไม่อยากให้คาเรคเตอร์ในละครตีกัน”
โป๊ปค่อยๆพัฒนาตัวเอง
สร้างตัวเองให้เล่นได้ทุกบท
กว่าจะมีวันนี้ วันที่โป๊ปมีรากฐาน
ทางการแสดงที่มั่นคง
ฝีไม้ลายมือมาเต็ม
ทุกสิ่งเกิดขึ้นเพราะความฝันของโป๊ปที่
“อยากอยู่วงการอย่างมีคุณภาพ
เมื่อมีคนเห็นเราแล้วเรียกเราไปใช้งาน
เพราะฝีมือของเรา”
“จากพระเอกหนัง พลิกใจ ลดอีโก้ มาเล่นเป็นตัวประกอบละครเพียง 7 ตอน สู่พระรอง ย่างก้าวขึ้นมาเป็นพระเอก และสุดท้ายก้าวขึ้นมาเป็นเพชรเม็ดงามที่เป็นขวัญใจมหาชนด้วยฝีมืออย่างแท้จริง”
It’s said that Good things come to those who wait, and I’m sure it’s true. If you have the patience to wait for a long time, eventually something good will come to you. If you are starting doing something, don’t give up. You might need to persevere before you get success. Success might not come immediately Just stick at it and eventually success will come along.
ครูเปรมปรีดิ์
19 พ.ค. 61
20.50 น.
**ยาวอีกแล้ว แต่อยากเขียน
แต่งตั้งตัวเองเป็นประชาสัมพันธ์ให้โป๊ป 555+**