ไม่รู้ว่าใคร มีรูปแบบความรักเหมือนเราบ้าง
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ธรรมดามาก ฉันเล่นแอพๆนึง จนไปเจอผู้ชายที่ฉันรู้จักเขาฝ่ายเดียว
ตอนนั้นเรายังไม่กล้าที่จะ@ไป จนวันหนึ่งเค้า@ มาหาฉันเองเพราะบ้านเราอยู่บ้านเดียวกัน(เค้าพึ่งย้ายมาเลยยังไม่รู้จักฉัน)เลยเห็นชื่อฉันขึ้นมาเป็นเพื่อนที่ใกล้เคียง ฉันตกใจมาก ฉันปล่อยเวลาผ่านไป2วันจนฉันตัดสินใจกดรับ เรา2คนก็คุยกันตามปกติ ผช.คนนี้ชอบส่งข้อความมาหาเราทุกวันทุกเช้า เทคแคร์ดีมาก จนฉันขอเป็นเพื่อนในเฟสเขาทั้งที่ไม่ได้ขอเฟสเขาเลย เป็นเพราะฉันได้หาเฟสของเค้าเอาไว้ก่อนหน้านี้
และตลอดเวลาที่เราคุยกันในเฟส ทุกคืนเขาจะวิดีโอคอลมาหา ก่อนนอนทุกคน เป็นเวลา4เดือน ฉันไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหาเขาก่อนเลย ตลอดเวลา4เดือนเราก็ได้แลกLine กันวิดีโอคอลไลน์ในเฟสสลับกันไป จนฉันเริ่มชอบเขา เขาเป็นคนที่มีอะไรก็บอกหมดทุกอย่าง หายไปไหนก็บอกกันเสมอ เราคุยกันจนวันหนึ่งเขาต้องไปทำงานตจว.ไกลๆ เดือนแรกที่เราห่างกันเราก็ทำเหมือนเดิมวิดีโอคอลกันตลอด พอนานๆเข้าเขาเริ่มหายไปไหนไม่บอก หายไปเป็นวันฉันเข้าใจว่าเขาทำงาน แต่อีกใจก็แอบหวั่นๆ เขาบอกกับแม่เขาว่าเรา2คนคือแฟนกัน เขาบอกครอบครัวทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน และฉันก็บอกทุกเรื่องของเขากับครอบครัวฉันเหมือนกัน พอใกล้วันที่เขาจะกลับมาบ้านเขาชวนฉันไปเดินห้าง นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันกับเขามีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อถึงวันที่เขากลับไป เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม หายไปเป็นวันๆ ไม่ส่งข้อความมาหาฉัน ฉันเผื่อใจตั้งแต่ตอนแรกที่คุยกันเพราะฉันรู้ตัวว่าฉันไม่ได้สวย ฉันพิการ แต่พอคุยๆไปคำถามในใจมันเริ่มหายไป จนมาถึงวันนี้ฉันไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันกันแน่ เราคุยกันมา7เดือน เขาอายไหมที่ต้องเดินกับฉัน ฉันอยากจะถามเขาตรงๆ แต่ ณ.ตอนนี้ข้อความฉัน เขายังไม่อ่านเลย เขาเงียบไปเหมือนฉันเป็นคนผิด...
การรักใครสักคนสามารถรักได้นานที่สุดเท่าไหร่กัน
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ธรรมดามาก ฉันเล่นแอพๆนึง จนไปเจอผู้ชายที่ฉันรู้จักเขาฝ่ายเดียว
ตอนนั้นเรายังไม่กล้าที่จะ@ไป จนวันหนึ่งเค้า@ มาหาฉันเองเพราะบ้านเราอยู่บ้านเดียวกัน(เค้าพึ่งย้ายมาเลยยังไม่รู้จักฉัน)เลยเห็นชื่อฉันขึ้นมาเป็นเพื่อนที่ใกล้เคียง ฉันตกใจมาก ฉันปล่อยเวลาผ่านไป2วันจนฉันตัดสินใจกดรับ เรา2คนก็คุยกันตามปกติ ผช.คนนี้ชอบส่งข้อความมาหาเราทุกวันทุกเช้า เทคแคร์ดีมาก จนฉันขอเป็นเพื่อนในเฟสเขาทั้งที่ไม่ได้ขอเฟสเขาเลย เป็นเพราะฉันได้หาเฟสของเค้าเอาไว้ก่อนหน้านี้
และตลอดเวลาที่เราคุยกันในเฟส ทุกคืนเขาจะวิดีโอคอลมาหา ก่อนนอนทุกคน เป็นเวลา4เดือน ฉันไม่เคยเป็นฝ่ายโทรหาเขาก่อนเลย ตลอดเวลา4เดือนเราก็ได้แลกLine กันวิดีโอคอลไลน์ในเฟสสลับกันไป จนฉันเริ่มชอบเขา เขาเป็นคนที่มีอะไรก็บอกหมดทุกอย่าง หายไปไหนก็บอกกันเสมอ เราคุยกันจนวันหนึ่งเขาต้องไปทำงานตจว.ไกลๆ เดือนแรกที่เราห่างกันเราก็ทำเหมือนเดิมวิดีโอคอลกันตลอด พอนานๆเข้าเขาเริ่มหายไปไหนไม่บอก หายไปเป็นวันฉันเข้าใจว่าเขาทำงาน แต่อีกใจก็แอบหวั่นๆ เขาบอกกับแม่เขาว่าเรา2คนคือแฟนกัน เขาบอกครอบครัวทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน และฉันก็บอกทุกเรื่องของเขากับครอบครัวฉันเหมือนกัน พอใกล้วันที่เขาจะกลับมาบ้านเขาชวนฉันไปเดินห้าง นั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันกับเขามีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อถึงวันที่เขากลับไป เขาก็ทำตัวเหมือนเดิม หายไปเป็นวันๆ ไม่ส่งข้อความมาหาฉัน ฉันเผื่อใจตั้งแต่ตอนแรกที่คุยกันเพราะฉันรู้ตัวว่าฉันไม่ได้สวย ฉันพิการ แต่พอคุยๆไปคำถามในใจมันเริ่มหายไป จนมาถึงวันนี้ฉันไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันกันแน่ เราคุยกันมา7เดือน เขาอายไหมที่ต้องเดินกับฉัน ฉันอยากจะถามเขาตรงๆ แต่ ณ.ตอนนี้ข้อความฉัน เขายังไม่อ่านเลย เขาเงียบไปเหมือนฉันเป็นคนผิด...