ผมรู้จักผู้หญิงท่านนึงมาประมาณ 3 เดือน จากที่ทำงาน เธอเป็นคนคุยเก่ง,มนุษย์สัมพันธ์ดี,นิสัยน่ารัก
ผมจึงเริ่มสนใจเธอ เธอเรียนจบจิตวิทยา มีความเป็นตัวของเอง มีความมั่นใจ เด็ดเดียว จริงใจมา จริงใจกลับไม่โกง ประมาณนั้น
เราทำงานอยู่ในองค์กรเดียวกัน ฝ่ายเดียวกัน แต่เธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับคนในที่ทำงานสักเท่าไหร่ ผมเองก็จะคอยช่วยเธอบ้าง จนบางครั้งก็โดนคนในที่ทำงานเขม่น เธอก็รู้สึกอึกอัด ผมก็เลยจะเลือกที่จะช่วยเธอบ้างในบางโอกาสเท่านั้น เธอเคยรู้สึกโกรธผมที่เข้าไปช่วยเธอมากไปทำให้คนอื่นไม่ชอบแต่เธอก็เข้าใจ ผมก็ขอโทษเธอไป เพราะว่าคนที่ทำงาน ไม่ค่อยจะสอนงานเธอสักเท่าไหร่ คือความคิดส่วนตัวผมนั้นคิดว่า เราอยู่ในองค์กรเดียวกันเรา ควรจะมีน้ำใจช่วยกันบ้าง ผมคิดแบบนี้จริงๆและผมเองก็ไม่สนใจสักเท่าไหร่ว่าคนอื่นจะมองยังไง ผมก็พยายามชวนเธอคุยบ้างในที่ทำงานเพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกเครียดแต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าคุยสักเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใจโทรหาเธอเป็นการส่วนตัว ผมก็ถามเธอว่าเป็นอะไรมั้ย....พี่ทำอะไรให้เธอไม่สบายใจมั้ย(ซึ่งผมเองก็พอจะเข้าใจสาเหตุอยู่บ้างแต่ผมอยากให้เธอพูดออกมาบ้าง เพราะต่อให้พูด ให้อื่นๆฟัง เข้าก็จะไม่เข้าใจเท่ากับคนที่อยู่ในจุดนั้น)
เธอรู้ไม่ค่อยโอเคกับที่ทำงานมาก บลาๆ บลาๆ (พอผมได้ฟังเธอพูดก็รู้ว่า เนี้ยคือเธอตอนแรกที่ผมรู้จัก และเข้าใจเหตุการณ์เธอมากขึ้น)
ผมเองก็หาจังหวะให้เธอพูด จนเธอรู้สึกสบายใจขึ้น เธอได้ขอบคุณผม ที่โทรมาให้ระบายเรื่องแบบนี้เพราะเธอไม่รู้จะพูดเรื่องนี้กับใครจริงๆ
ผมเองก็รวบรวมความกล้า ตัดสินใจถามเธอไปว่า "ตอนนี้เธอมีแฟนหรือคนที่คบหาอยู่มั้ย" (ผมได้มีโอกาสไปงานหนังสือกับเธอ และไปกินข้าว ดูหนังด้วยกันบ้างแล้ว ผมอยากจะแมคชัวร์เรื่องความรู้สึกไม่ใช่แค่อารมณ์ ว่าเราชอบเค้าจริงๆมั้ยในสิ่งที่เธอเป็น)
....เธอตอบผมว่า"ไม่มีแฟน ไม่ได้คบกับใคร และไม่พร้อมในเรื่องนั้น เธอเองยังไม่คิดเรื่องนี้จริงๆ อย่าพยายามเลย และเธอไม่อยากมีคบใครในที่ทำงานเดียวกัน เพราะมองว่าต่อไปเมื่อแต่งงานมันอาจจะมีปัญหาตามมา มันจะได้ไม่คุ้มเสีย"
ผมก็ "เออ....ครับ "
เธอก็ขำ "ตรงๆเนอะ จริงใจมา จริงใจกลับไม่โกง"
ผม" ก็อืมจ้า.. ผมเองก็คิดเผื่อไว้แล้วน่ะว่า อาจจะถูกปฎิเสธ และมีเพียง 1 คำตอบที่ผมคิดหวัง" (ผมก็บอกกับเธอไป)
เธอถามผมกลับอีกว่า "เป็นไง อึ้งเลยสิ จุกใช่มะ"
ผม "เออสิ"
พอดีคืนนั้นเป็นวันศุกร์ เธอให้เวลาไปทำใจ 2 วัน เจอกันวันจันทร์
เมื่อจบการสนทนา ผมก็รู้ว่าไม่ควรจะร้องขออะไร เพราะเป้าหมายจริงๆผมอยากจะบอกความรู้สึกให้เค้าได้ฟัง ผมเลือกที่จะพูดให้เธอได้ยินมากกว่า เขียนเป็นข้อความส่งไป ถามว่าผิดหวังมั้ย แน่นอนครับ ...ในตอนนี้ความรู้สึกดีๆมันก็ไม่ได้หายเลย ผมอาจจะถามคำถามโง่ๆออกไป ผมควรทำยังไงต่อดีครับ..
เมื่อโดนสาวปฏิเสธ...ยังไงต่อดี
ผมจึงเริ่มสนใจเธอ เธอเรียนจบจิตวิทยา มีความเป็นตัวของเอง มีความมั่นใจ เด็ดเดียว จริงใจมา จริงใจกลับไม่โกง ประมาณนั้น
เราทำงานอยู่ในองค์กรเดียวกัน ฝ่ายเดียวกัน แต่เธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับคนในที่ทำงานสักเท่าไหร่ ผมเองก็จะคอยช่วยเธอบ้าง จนบางครั้งก็โดนคนในที่ทำงานเขม่น เธอก็รู้สึกอึกอัด ผมก็เลยจะเลือกที่จะช่วยเธอบ้างในบางโอกาสเท่านั้น เธอเคยรู้สึกโกรธผมที่เข้าไปช่วยเธอมากไปทำให้คนอื่นไม่ชอบแต่เธอก็เข้าใจ ผมก็ขอโทษเธอไป เพราะว่าคนที่ทำงาน ไม่ค่อยจะสอนงานเธอสักเท่าไหร่ คือความคิดส่วนตัวผมนั้นคิดว่า เราอยู่ในองค์กรเดียวกันเรา ควรจะมีน้ำใจช่วยกันบ้าง ผมคิดแบบนี้จริงๆและผมเองก็ไม่สนใจสักเท่าไหร่ว่าคนอื่นจะมองยังไง ผมก็พยายามชวนเธอคุยบ้างในที่ทำงานเพราะไม่อยากให้เธอรู้สึกเครียดแต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าคุยสักเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใจโทรหาเธอเป็นการส่วนตัว ผมก็ถามเธอว่าเป็นอะไรมั้ย....พี่ทำอะไรให้เธอไม่สบายใจมั้ย(ซึ่งผมเองก็พอจะเข้าใจสาเหตุอยู่บ้างแต่ผมอยากให้เธอพูดออกมาบ้าง เพราะต่อให้พูด ให้อื่นๆฟัง เข้าก็จะไม่เข้าใจเท่ากับคนที่อยู่ในจุดนั้น)
เธอรู้ไม่ค่อยโอเคกับที่ทำงานมาก บลาๆ บลาๆ (พอผมได้ฟังเธอพูดก็รู้ว่า เนี้ยคือเธอตอนแรกที่ผมรู้จัก และเข้าใจเหตุการณ์เธอมากขึ้น)
ผมเองก็หาจังหวะให้เธอพูด จนเธอรู้สึกสบายใจขึ้น เธอได้ขอบคุณผม ที่โทรมาให้ระบายเรื่องแบบนี้เพราะเธอไม่รู้จะพูดเรื่องนี้กับใครจริงๆ
ผมเองก็รวบรวมความกล้า ตัดสินใจถามเธอไปว่า "ตอนนี้เธอมีแฟนหรือคนที่คบหาอยู่มั้ย" (ผมได้มีโอกาสไปงานหนังสือกับเธอ และไปกินข้าว ดูหนังด้วยกันบ้างแล้ว ผมอยากจะแมคชัวร์เรื่องความรู้สึกไม่ใช่แค่อารมณ์ ว่าเราชอบเค้าจริงๆมั้ยในสิ่งที่เธอเป็น)
....เธอตอบผมว่า"ไม่มีแฟน ไม่ได้คบกับใคร และไม่พร้อมในเรื่องนั้น เธอเองยังไม่คิดเรื่องนี้จริงๆ อย่าพยายามเลย และเธอไม่อยากมีคบใครในที่ทำงานเดียวกัน เพราะมองว่าต่อไปเมื่อแต่งงานมันอาจจะมีปัญหาตามมา มันจะได้ไม่คุ้มเสีย"
ผมก็ "เออ....ครับ "
เธอก็ขำ "ตรงๆเนอะ จริงใจมา จริงใจกลับไม่โกง"
ผม" ก็อืมจ้า.. ผมเองก็คิดเผื่อไว้แล้วน่ะว่า อาจจะถูกปฎิเสธ และมีเพียง 1 คำตอบที่ผมคิดหวัง" (ผมก็บอกกับเธอไป)
เธอถามผมกลับอีกว่า "เป็นไง อึ้งเลยสิ จุกใช่มะ"
ผม "เออสิ"
พอดีคืนนั้นเป็นวันศุกร์ เธอให้เวลาไปทำใจ 2 วัน เจอกันวันจันทร์
เมื่อจบการสนทนา ผมก็รู้ว่าไม่ควรจะร้องขออะไร เพราะเป้าหมายจริงๆผมอยากจะบอกความรู้สึกให้เค้าได้ฟัง ผมเลือกที่จะพูดให้เธอได้ยินมากกว่า เขียนเป็นข้อความส่งไป ถามว่าผิดหวังมั้ย แน่นอนครับ ...ในตอนนี้ความรู้สึกดีๆมันก็ไม่ได้หายเลย ผมอาจจะถามคำถามโง่ๆออกไป ผมควรทำยังไงต่อดีครับ..