ไม่คิดว่าการพยายามกับคนที่ชอบมากๆ จะเหนื่อยและท้อขนาดนี้

คบกันมา2ปี ก้อมีทะเลาะกันบ้าง เรื่องไร้สาระอะไรบลาๆทั่วๆไป จนตอนนี้เข้ามหาลัยได้อยู่ด้วยกัน เรารุ้ข้อเสียเจาเยอะมากๆเขาใจร้อน อารมร้าย ทัเบาะทีไรด้อทำลายข้าวของ เราขัดใจอะไรเจาไม่ได้เลย ต้องยอมทุกอย่า

ตอนนี้เรารู้สึกท้อเหมือนไม่มีตัวตนไม่ใครรักเหนื่อยไม่อยากจะอยู่แล้วปวดหัวเครียด TT

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรเหนื่อยแบบไร้เหตุผลบ่อยๆ อยากอยู่เฉยไม่ต้องวิ่งตามใจใครให้เหนื่อย สงสัยท้อมั้งเนอะ ท้อจนไม่อยากทำอะไร

คือเบื่อไม่อยากรับแรงกดดัน ทางครอบครัวผมและทางครอบครัวแฟน ต้องพยายามดิ้นรนหาเงินให้มากขึ้นมากกขึ้นอีก จนเหนื่อยเบื่อท้อ อยากตายๆให้จบๆไมาได้เศร้าหรือเครียดปกติดีคับ แค่รู้สึกอยากจบชีวิตทั่งๆปบบนี้เลยไ

ช่วงมรสุมชีวิตนี่มันเหนื่อยและทรมานใจดีนะคับ จะอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็นก็กลัวโดนหาว่าเรียกร้องความสนใจ ต้องพยายามไปเข้มแข็งในห้องมึดๆคนเดียว เอาจริงๆแน่ใจแล้วเหรอว่าการมีอยู่ จะไม่ทรมานกว่าการใจไป ท้อเห

เคยมีแฟนเมื่อ7ปีก่อน ตอนนั้นเราอายุ18 เรียน ปวช.3 แฟนอายุ14 เรียน ม.2 เรากับแฟนคบกันได้4เดือน ไม่เคยจูบไม่เคยมีอะไรกัน มากสุดก็เคยจับมือเดินเที่ยวด้วยกัน นอนตัก ไปบ้านแฟน แม่แฟนรับรู้ว่าคบกัน ฝันพูดถึ

..หากได้ยิน คนบ่น ว่าฝนแล้งนึกถึงภาพ พื้นแห้ง แดดแรงแจ๋อากาศร้อน นอนกรน ไร้คนแลจุ๊กกุแร้ ร้องไห้ ได้ทุกที  พอตอนนี้ ฝนมา ทุกคราครั้งไยเรายัง ยิ้มเจื่อน เหมือนเป็นฝีนั่งรอเขา เศร้าสร้อย หงอยวจีจะไ