คือเราคบกับแฟนคบกันมาเข้าปีที่7แล้ว เรารู้จักกันสมัยเรียนมัธยม เค้าเป็นรุ่นพี่เรา พี่เค้าจบก่อนแล้วก็ต่อมหาลัยเรียนวิศวะโยธา ช่วงนั้นเราห่างกันมากๆแทบไม่มีเวลาคุยเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้พี่เค้าเรียนจบ มีงานทำที่ดี แน่นอนว่าสังคมเค้าต้องเปลี่ยนไป ส่วนเราเราเลือกเรียนอาชีวะ เพราะฐานะทางบ้านเราไม่ค่อยดี
เรากับแฟนแทบไม่ได้เจอกันเลย เป็นเพราะระยะทางกับเวลาว่างไม่ตรงกันด้วย บางครั้งก็เดือนละครั้ง 2เดือนครั้ง นานสุด6เดือน แต่เราก็ติดต่อคุยกันในทุกๆวันน่ะ จนวันหนึ่งได้มีโอกาสไปเที่ยวไปเพื่อนๆของแฟน แน่นอนว่าเพื่อนๆเค้าคือทุกคนมีงาน มีฐานะที่มั่นคงพอควร เป็นครู หมอ วิศวะ แล้วแฟนของเพื่อนๆเค้าก็ทุกคนดูดีไปหมดทั้งหน้าตาแล้วก็ฐานะ คือเราก็ใช้เสื้อผ้าตามตลาดทั่วไปอ่ะ แต่ทุกคนคือแทบจะใช้เสื้อผ้างานป้าย งานแบร์น นั่นแระมันทำให้เราตัดภาพมาที่ตัวเรา เราไม่มีอะไรที่เข้ากับพวกเค้าได้เลยอ่ะ เรารู้สึกสงสารแฟนตัวเองมาก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแฟนที่แย่มากๆ เค้าน่าจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้ เราทำให้ชีวิตเค้าแย่ลงหรือเปล่า คือไม่รู้จะอธิบายยังไง คือเฟลอ่ะ นั่งๆน้ำตาจะไหล
เหมือนพื้นที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ที่เราควรอยู่อ่ะ
ตอนนี้เราไม่รู้เลยจริงๆว่าเราควรทำยังไงต่อ เพราะสังคมเรากับเค้าต่างกันไกลแล้วหรือเปล่า!!!
เคยรู้สึกเป็นตัวถ่วงชีวิตใครสักคนบ้างมั้ย!!
เรากับแฟนแทบไม่ได้เจอกันเลย เป็นเพราะระยะทางกับเวลาว่างไม่ตรงกันด้วย บางครั้งก็เดือนละครั้ง 2เดือนครั้ง นานสุด6เดือน แต่เราก็ติดต่อคุยกันในทุกๆวันน่ะ จนวันหนึ่งได้มีโอกาสไปเที่ยวไปเพื่อนๆของแฟน แน่นอนว่าเพื่อนๆเค้าคือทุกคนมีงาน มีฐานะที่มั่นคงพอควร เป็นครู หมอ วิศวะ แล้วแฟนของเพื่อนๆเค้าก็ทุกคนดูดีไปหมดทั้งหน้าตาแล้วก็ฐานะ คือเราก็ใช้เสื้อผ้าตามตลาดทั่วไปอ่ะ แต่ทุกคนคือแทบจะใช้เสื้อผ้างานป้าย งานแบร์น นั่นแระมันทำให้เราตัดภาพมาที่ตัวเรา เราไม่มีอะไรที่เข้ากับพวกเค้าได้เลยอ่ะ เรารู้สึกสงสารแฟนตัวเองมาก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแฟนที่แย่มากๆ เค้าน่าจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้ เราทำให้ชีวิตเค้าแย่ลงหรือเปล่า คือไม่รู้จะอธิบายยังไง คือเฟลอ่ะ นั่งๆน้ำตาจะไหล
เหมือนพื้นที่ตรงนั้นไม่ใช่ที่ที่เราควรอยู่อ่ะ
ตอนนี้เราไม่รู้เลยจริงๆว่าเราควรทำยังไงต่อ เพราะสังคมเรากับเค้าต่างกันไกลแล้วหรือเปล่า!!!