โพสนี้อาจจะเป็นโพสแรกและโพสสุดท้ายที่ผมโพสยาวขนาดนี้ และหลังจากโพสนี้ทุกคนอาจมองผมเปลี่ยนไปมากในทางที่แย่ลง แต่มันอาจจะเป็นข้อคิดเล็กๆในชีวิตของคุณ
ผมจะเล่าถึงเรื่องความผิดพลาด ความเห็นแก้ตัวในด้านความสัมพันธ์ ความชอบ และความรัก ที่ผมไม่เคยคิดได้มาก่อนในชีวิต เนื่องจากผมเป็นคนห่วงว่าคนอื่นจะมองตัวเองยังไง ผมเลยพยายามวางตัวให้เสียหายน้อย ผมเลยไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง และผมคิดว่าแฟนเก่าผมคงไม่ยกโทษให้ผมอีกแล้ว แต่ถ้ามีเวลาอ่าน มันอาจจะเป็นบทเรียนเล็กๆกับทุกคน และอาจจะมีคนเกีลยดผมไปเลยก็ได้ ผมไม่ได้เรียกร้องความเห็นใจไดๆ เพราะมันออกมาจากความคิดและจิตใต้สำนึกผมจริงๆ
เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ผมคบกับแฟนเก่าที่ดูแลกันมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาได้ประมาณ2-3ปี ผมดันไปคุยกับคนอื่นด้วยความที่ผมเบื่ออยากเปลี่ยนแปลง ผมคุยไปได้ประมาณ2อาทิตย์แฟนผมก็จับได้ ทีนี้ก็เป็นใหญ่โต มีคนเสียหายเนื่องจากเรื่องนี้หลายคน ผมต้องขอโทษสิ่งที่มันเกิดขึ้นด้วย แต่ครั้งนี้แฟนผมให้อภัยผมแล้วเราก็กลับมาคบกันต่อ และเรื่องนี้ทำให้รู้ว่าแฟนผมรักผมจริงๆ เป็นรักเพียวๆที่พร้อมให้โอกาสผมเสมอ
ผ่านไปประมาณ2-3ปีเข้าปีที่6 ผมก็ทำโอกาสนั้นพัง ผมดันไปคุยกับอีกคนที่ผมยอมรับว่าผมชอบมาตั้งแต่ม.4แล้ว และการคุยครั้งนี้กินเวลานานกว่าครั้งก่อนจนผมรู้สึกชอบเค้าขึ้นมามากกว่าเก่าโดยที่ผมบอกไปว่า ผมเลิกกับแฟนเก่าแล้วนะด้วยปัญหาต่างๆนาๆที่ผมพยายามจะทำให้คำพูดผมมีน้ำหนัก แต่ความลับไม่มีในโลก แน่นอนว่าแฟนผมรู้อีกครั้ง
จุดสำคัญของเรื่องมันอยู่ตรงที่ผมต้องเลือกซักคน ไม่ใช่ว่าผลเลือกได้นะ แต่ผมต้องเลือกที่จะทุ่มเทการง้อให้ถึงที่สุดเพียงคนเดียว ผมกลับเลือกแฟนใหม่ โดยเหตุผลที่ว่า “นี่เป็นการทำผิดครั้งที่2ของผม แฟนเก่าคงไม่มีวันให้อภัยผมอีกต่อไป” ผมจึงเลือกอีกทาง ตอนนั้นผมไม่กล้าแม้แต่จะรับมือถือพ่อแม่ของแฟนเก่า ไม่กล้าแม้กระทั้งรับเบอร์แปลกเพราะผมไม่แมนพอที่กลัวว่าเค้าจะมาว่าเราและกลัวเสียหน้า ผมรู้สึกละอายใจที่ทำแบบนั้นลงไป แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อ
ช่วงแรกผมมีความสุขในการคบกับแฟนใหม่พอสมควร เค้าเป็นคนดีมากๆ เก่ง ฉลาด หัวไว ขยัน จิตใจดี ด้วยความเห็นแก่ตัวหรือความทรงจำของผมในช่วงที่เราคบกันมา มันก็มีอะไรที่ผมอยากให้เค้าทำเหมือนแฟนเก่าของผม ซึ่งมันไม่สามารถเป็นไปได้เพราะนั่นคือคนละคนกัน ผมก็พยายามหลอกตัวเองให้เข้าใจในจุดนี้ว่า นี่แค่คบกันไม่นาน มันจะไปสู้คนที่คบนานได้ยังไง ถ้าคบกันต่อไปให้ถึงปี2ปี4ปี6ปีอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์นี้ขึ้นมาก็ได้ ผมคิดแบบนี้ทุกวันแม้จะเกิดเรื่องน้อยใจ งอนกัน หรือวันว่างๆที่ไม่เกิดเรื่องก็ตาม จากนั้นเราก็คบกันจะได้ประมาณ1ปี ผมขอบอกตรงนี้เลยว่าแฟนใหม่ผมเป็นคนดีมากๆจริงๆ แต่อาจเป็นเพราะความต้องการและความคิดอะไรบางอย่างที่มันยังติดในหัวของผมทำให้เกิดความคิดนั้นก็ยังวนในหัวเหมือนเดิม
แล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมคิดทุกอย่างออกมาได้คือ
ไม่นานมานี้แฟนเก่าผมได้โทรหาผมในวันธรรมดาวันหนึ่งที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่ ผมรับโทรศัพท์ด้วยความงงๆ ผมนึกว่าเค้าอาจจะเดือดร้อนมากๆในเรื่องใดเรื่องหนึ่งด้วยซ้ำเพราะเรื่องอะไรคนที่โดนผมทำไม่ดีไปขนาดนั้จะโทรมา แต่พอผมรับแล้วเค้าพูดประโยคแรกออกมา มันทำภาพทั้งหมดย้อยกลับมา สิ่งที่ผมคิดมาตลอดว่าเค้าคงไม่ยกโทษให้ผมมันกลับทำให้ผมเห็นว่าเค้ามีความผูกพันและเคยรักผมมากแค่ไหน ประโยคที่เค้าพูดคือ
“เค้าสอบผ่านแล้วนะ เค้าอยากโทรมาบอกเธอ เพราะเธอเป็นคนที่รู้ว่าเค้าอยากสอบผ่านแค่ไหน”
จากที่เคยอัดอั้นภาพทั้งหมดมันย้อยทำให้ผมร้องไห้จากข้างในจริงๆหลังจากปิดมันมานาน แฟนเก่าผมบอกว่า เค้าเลิกโกรธผมมานานแล้ว มันก็ผ่านมาจะปีนึงแล้ว มันทำให้ผมคิดว่าที่ผ่านมาเค้ามีความรักให้ผมจริงๆ ผมไม่น่าจะไปทำอะไรแย่ๆแบบนั้นเลย แต่มันก็สายไปแล้ว
เคยมีเพื่อนของผมคนนึกพูดไว้ว่า “จะเอาคนใหม่มาหลอกตัวเองไม่ได้ เพราะคนที่อยู่กับมามันเป็นของเก่าแต่ถ้าเราอยุ่กับมันได้ดีก็อย่า
ไปหาของใหม่ที่มันอาจจะสวยกว่า เงางามกว่า แต่สิ่งที่มีค่าจริงๆคือสิ่งที่มีอยู่” ฉนั้นจงอย่ามองข้อผิดพลาดแล้วทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ เพราะคนเราไม่ได้มองกันที่ข้อดี แต่เป็นการมองและยอมรับข้อเสียของกันและกัน
เรื่องของผมมันสายไปแล้ว แต่มันอาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้คนที่กำลังจะทำอะไรแบบผมคิดได้ว่าสิ่งที่ผมเจอมันทำให้ผมคิดได้ ถึงคุณจะหลอกคนอื่นได้ทั่วทั้งโลก แต่คุณไม่สามารถหลอกใจตัวเองได้ เหมือนผมที่หลอกตัวเองมาตลอด หลอกว่าคบคนใหม่ไปเดี๋ยวก็ดี หลอกว่าตัดคนเก่าได้แล้ว หลอกตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมันถูกแล้ว หลอกตัวเองว่าคนเก่าไม่รักเรา เค้าคงเกียดเราไปจนตาย
แต่ทั้งหมดที่ผมคิดมามันผิดหมด
ผมอาจจะช้าไปและอาจดูขยะแขยงที่พูดแบบนี้ออกไป แต่ผมอยากบอกว่าวันที่แฟนเก่าผมโทรมามันเป็นวันที่ดีที่สุดตลอดปีที่ผ่านมา ผมรู้ว่าเค้า(เคย)รักผมมากแค่ไหน ผมมีความสำคัญต่อเค้าเท่าไหร่ ผมรู้ว่าเค้าสำคัญกับผมขนาดไหน สุดท้ายผมรู้ตัวเองว่าใจลึกๆของผมเป็นยังไง
มันเป็นเรื่องที่ผมทำไม่ดีลงไป แต่ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องดีกับคนอื่น ผมเลยอยากเตือนคนที่กำลังจำทำแบบผมให้ “คิดให้มากๆ” ซึ่งเป็นคำที่แฟนเก่าผมพูดมากตลอด
ผมต้องขอโทษทุกคนที่เกี่ยวข้อง แฟนปัจจุบันของผมอาจจะเกีลยดผมไปเลย แต่อยากให้เข้าใจว่า ถ้านานไม่กว่านี้ ใจลึกๆของผมก็ยังเป็นแบบที่พูดมาทั้งหมด แฟนเก่าก็อาจจะเกลียดผมมากกว่าเก่า แต่ผมอยากให้เค้ารู้ว่าทั้งหมดคือเรื่องจริงที่ผมอั้นมานาน แม้ตอนนี้เค้าจะอันเฟรนผมไปแล้ว หวังว่าเค้าจะเห็น
สุดท้ายผมอยากฝากทุกคนที่เสียเวลามาอ่านว่า มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ถ้าใครเห็นประสบการที่ผมทำมันพังแล้วไม่อยากให้คนที่รักคุณหรือคนที่คุณรักต้องเสียใจหรือจากไปแชร์ให้คนที่รัก เพื่อน หรือครอบครัว คนรอบข้าง เพราะนี่เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งเรียนรู้ อยากจะช้าไป แต่สุดท้ายการผ่านอะไรมามันก็ทำให้ผมคิดได้
ปล.ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผม แต่เมือโพสลงไปจะเป็นเรื่องส่วนรวมทันที แต่ผมว่ามันอาจช่วยคนหลายคนได้
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน
ผมควรเริ่มใหม่ยังไงครับ?
ผมจะเล่าถึงเรื่องความผิดพลาด ความเห็นแก้ตัวในด้านความสัมพันธ์ ความชอบ และความรัก ที่ผมไม่เคยคิดได้มาก่อนในชีวิต เนื่องจากผมเป็นคนห่วงว่าคนอื่นจะมองตัวเองยังไง ผมเลยพยายามวางตัวให้เสียหายน้อย ผมเลยไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง และผมคิดว่าแฟนเก่าผมคงไม่ยกโทษให้ผมอีกแล้ว แต่ถ้ามีเวลาอ่าน มันอาจจะเป็นบทเรียนเล็กๆกับทุกคน และอาจจะมีคนเกีลยดผมไปเลยก็ได้ ผมไม่ได้เรียกร้องความเห็นใจไดๆ เพราะมันออกมาจากความคิดและจิตใต้สำนึกผมจริงๆ
เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ผมคบกับแฟนเก่าที่ดูแลกันมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาได้ประมาณ2-3ปี ผมดันไปคุยกับคนอื่นด้วยความที่ผมเบื่ออยากเปลี่ยนแปลง ผมคุยไปได้ประมาณ2อาทิตย์แฟนผมก็จับได้ ทีนี้ก็เป็นใหญ่โต มีคนเสียหายเนื่องจากเรื่องนี้หลายคน ผมต้องขอโทษสิ่งที่มันเกิดขึ้นด้วย แต่ครั้งนี้แฟนผมให้อภัยผมแล้วเราก็กลับมาคบกันต่อ และเรื่องนี้ทำให้รู้ว่าแฟนผมรักผมจริงๆ เป็นรักเพียวๆที่พร้อมให้โอกาสผมเสมอ
ผ่านไปประมาณ2-3ปีเข้าปีที่6 ผมก็ทำโอกาสนั้นพัง ผมดันไปคุยกับอีกคนที่ผมยอมรับว่าผมชอบมาตั้งแต่ม.4แล้ว และการคุยครั้งนี้กินเวลานานกว่าครั้งก่อนจนผมรู้สึกชอบเค้าขึ้นมามากกว่าเก่าโดยที่ผมบอกไปว่า ผมเลิกกับแฟนเก่าแล้วนะด้วยปัญหาต่างๆนาๆที่ผมพยายามจะทำให้คำพูดผมมีน้ำหนัก แต่ความลับไม่มีในโลก แน่นอนว่าแฟนผมรู้อีกครั้ง
จุดสำคัญของเรื่องมันอยู่ตรงที่ผมต้องเลือกซักคน ไม่ใช่ว่าผลเลือกได้นะ แต่ผมต้องเลือกที่จะทุ่มเทการง้อให้ถึงที่สุดเพียงคนเดียว ผมกลับเลือกแฟนใหม่ โดยเหตุผลที่ว่า “นี่เป็นการทำผิดครั้งที่2ของผม แฟนเก่าคงไม่มีวันให้อภัยผมอีกต่อไป” ผมจึงเลือกอีกทาง ตอนนั้นผมไม่กล้าแม้แต่จะรับมือถือพ่อแม่ของแฟนเก่า ไม่กล้าแม้กระทั้งรับเบอร์แปลกเพราะผมไม่แมนพอที่กลัวว่าเค้าจะมาว่าเราและกลัวเสียหน้า ผมรู้สึกละอายใจที่ทำแบบนั้นลงไป แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อ
ช่วงแรกผมมีความสุขในการคบกับแฟนใหม่พอสมควร เค้าเป็นคนดีมากๆ เก่ง ฉลาด หัวไว ขยัน จิตใจดี ด้วยความเห็นแก่ตัวหรือความทรงจำของผมในช่วงที่เราคบกันมา มันก็มีอะไรที่ผมอยากให้เค้าทำเหมือนแฟนเก่าของผม ซึ่งมันไม่สามารถเป็นไปได้เพราะนั่นคือคนละคนกัน ผมก็พยายามหลอกตัวเองให้เข้าใจในจุดนี้ว่า นี่แค่คบกันไม่นาน มันจะไปสู้คนที่คบนานได้ยังไง ถ้าคบกันต่อไปให้ถึงปี2ปี4ปี6ปีอาจจะพัฒนาความสัมพันธ์นี้ขึ้นมาก็ได้ ผมคิดแบบนี้ทุกวันแม้จะเกิดเรื่องน้อยใจ งอนกัน หรือวันว่างๆที่ไม่เกิดเรื่องก็ตาม จากนั้นเราก็คบกันจะได้ประมาณ1ปี ผมขอบอกตรงนี้เลยว่าแฟนใหม่ผมเป็นคนดีมากๆจริงๆ แต่อาจเป็นเพราะความต้องการและความคิดอะไรบางอย่างที่มันยังติดในหัวของผมทำให้เกิดความคิดนั้นก็ยังวนในหัวเหมือนเดิม
แล้วจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมคิดทุกอย่างออกมาได้คือ
ไม่นานมานี้แฟนเก่าผมได้โทรหาผมในวันธรรมดาวันหนึ่งที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่ ผมรับโทรศัพท์ด้วยความงงๆ ผมนึกว่าเค้าอาจจะเดือดร้อนมากๆในเรื่องใดเรื่องหนึ่งด้วยซ้ำเพราะเรื่องอะไรคนที่โดนผมทำไม่ดีไปขนาดนั้จะโทรมา แต่พอผมรับแล้วเค้าพูดประโยคแรกออกมา มันทำภาพทั้งหมดย้อยกลับมา สิ่งที่ผมคิดมาตลอดว่าเค้าคงไม่ยกโทษให้ผมมันกลับทำให้ผมเห็นว่าเค้ามีความผูกพันและเคยรักผมมากแค่ไหน ประโยคที่เค้าพูดคือ
“เค้าสอบผ่านแล้วนะ เค้าอยากโทรมาบอกเธอ เพราะเธอเป็นคนที่รู้ว่าเค้าอยากสอบผ่านแค่ไหน”
จากที่เคยอัดอั้นภาพทั้งหมดมันย้อยทำให้ผมร้องไห้จากข้างในจริงๆหลังจากปิดมันมานาน แฟนเก่าผมบอกว่า เค้าเลิกโกรธผมมานานแล้ว มันก็ผ่านมาจะปีนึงแล้ว มันทำให้ผมคิดว่าที่ผ่านมาเค้ามีความรักให้ผมจริงๆ ผมไม่น่าจะไปทำอะไรแย่ๆแบบนั้นเลย แต่มันก็สายไปแล้ว
เคยมีเพื่อนของผมคนนึกพูดไว้ว่า “จะเอาคนใหม่มาหลอกตัวเองไม่ได้ เพราะคนที่อยู่กับมามันเป็นของเก่าแต่ถ้าเราอยุ่กับมันได้ดีก็อย่า
เรื่องของผมมันสายไปแล้ว แต่มันอาจจะเป็นเรื่องที่ทำให้คนที่กำลังจะทำอะไรแบบผมคิดได้ว่าสิ่งที่ผมเจอมันทำให้ผมคิดได้ ถึงคุณจะหลอกคนอื่นได้ทั่วทั้งโลก แต่คุณไม่สามารถหลอกใจตัวเองได้ เหมือนผมที่หลอกตัวเองมาตลอด หลอกว่าคบคนใหม่ไปเดี๋ยวก็ดี หลอกว่าตัดคนเก่าได้แล้ว หลอกตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมันถูกแล้ว หลอกตัวเองว่าคนเก่าไม่รักเรา เค้าคงเกียดเราไปจนตาย
แต่ทั้งหมดที่ผมคิดมามันผิดหมด
ผมอาจจะช้าไปและอาจดูขยะแขยงที่พูดแบบนี้ออกไป แต่ผมอยากบอกว่าวันที่แฟนเก่าผมโทรมามันเป็นวันที่ดีที่สุดตลอดปีที่ผ่านมา ผมรู้ว่าเค้า(เคย)รักผมมากแค่ไหน ผมมีความสำคัญต่อเค้าเท่าไหร่ ผมรู้ว่าเค้าสำคัญกับผมขนาดไหน สุดท้ายผมรู้ตัวเองว่าใจลึกๆของผมเป็นยังไง
มันเป็นเรื่องที่ผมทำไม่ดีลงไป แต่ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นเรื่องดีกับคนอื่น ผมเลยอยากเตือนคนที่กำลังจำทำแบบผมให้ “คิดให้มากๆ” ซึ่งเป็นคำที่แฟนเก่าผมพูดมากตลอด
ผมต้องขอโทษทุกคนที่เกี่ยวข้อง แฟนปัจจุบันของผมอาจจะเกีลยดผมไปเลย แต่อยากให้เข้าใจว่า ถ้านานไม่กว่านี้ ใจลึกๆของผมก็ยังเป็นแบบที่พูดมาทั้งหมด แฟนเก่าก็อาจจะเกลียดผมมากกว่าเก่า แต่ผมอยากให้เค้ารู้ว่าทั้งหมดคือเรื่องจริงที่ผมอั้นมานาน แม้ตอนนี้เค้าจะอันเฟรนผมไปแล้ว หวังว่าเค้าจะเห็น
สุดท้ายผมอยากฝากทุกคนที่เสียเวลามาอ่านว่า มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ถ้าใครเห็นประสบการที่ผมทำมันพังแล้วไม่อยากให้คนที่รักคุณหรือคนที่คุณรักต้องเสียใจหรือจากไปแชร์ให้คนที่รัก เพื่อน หรือครอบครัว คนรอบข้าง เพราะนี่เป็นสิ่งที่ผมเพิ่งเรียนรู้ อยากจะช้าไป แต่สุดท้ายการผ่านอะไรมามันก็ทำให้ผมคิดได้
ปล.ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผม แต่เมือโพสลงไปจะเป็นเรื่องส่วนรวมทันที แต่ผมว่ามันอาจช่วยคนหลายคนได้
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน