ในเมื่อพวกท่านไม่เชื่อผม ผมก็ไม่รู้ว่าจะเล่นราชดำนินไปทำไม (ผม..มี..หมี)

ต่อให้ผมบอกพวกท่านอีกล้านครั้ง พวกท่านก็ไม่ฟัง..ไม่เชื่อ

จะเอาหิ่งห้อยอย่างผม ไปเปรียบเทียบกับไฟดีอาแอวหมื่นดวงอย่างท่านโจหมีได้ไง

เปลี่ยนคำให้จำง่ายๆ ว่า (ผม..มี..หมี) แต่ท่านโจหมี ไม่มีหมี แค่นี้พวกท่านก็แกล้งจำกันไม่ได้

ทำไมถึงอยากให้ผมเป็นท่านโจหมีกันนักหรือไง

ผมเคยใช้โปฟายเป็นรูปดาราที่ผมชื่นชอบ แต่ดันไปเหมือนกับท่านโจหมี

ผมก็ยอมเปลี่ยนเป็นรูปหมีน้อยน่ารัก เพื่อให้พวกท่านจำได้ว่า (ผม..มี..หมี)

ท่านก็ยังมาบอกว่ามันคือไอ้เข้

ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากระบายออกไป แต่ก็พิมพ์ไม่ได้มาก เพราะว่าน้ำตามันหยดใส่คีบอด

ลาก่อน ไม่ใช่ลาขาด วันหน้าเราอาจได้มีวาสนามาพบกันใหม่ครับ


เพียงน้ำคำ กล่าวลาเข้มแข็ง
ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง หลั่งริน ร่ำลาคราหนึ่ง
จากก็เจ็บ อยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง
ห่วงหากันอีก สักหน